ราชาซากศพ – บทที่ 287 พี่ชาย

ราชาซากศพ

บท​ที่​ 287

พี่ชาย​

“เป็น​น้องชาย​! ในอนาคต​ ข้า​จะมีน้องชาย​ และ​ข้า​จะไม่เป็น​น้อง​เล็ก​อีกต่อไป​” หญิงสาว​ที่​มีท่าทาง​คล้าย​แมว​ ปรบมือ​และ​พูด​ด้วย​ความประหลาดใจ​

จากนั้น​ ราวกับว่า​ นาง​เรียนรู้​จาก​จื่อห​ยู​ และ​สัมผัส​หัว​ของ​หลิน​เว่ย​ เป็นผล​ให้​หลิน​เว่ย​นั้น​หลีกเลี่ยง​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​ เพราะ​ความสูง​ของ​นาง​ไม่เอื้ออำนวย​

“น้องชาย​! เรียก​ข้า​ว่า​ พี่สาว​หู​หนิ​ว​ แม้ว่า​ หู​หนิ​วจะ​ไม่ได้​ลูบ​หัว​ของ​หลิน​เว่ย​ แต่​นาง​ก็​มอง​ไป​ที่​หลิน​เว่ย​อย่าง​มีความสุข​และ​กล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​

“ บ้า​น่า​! นี่​มัน​อะไร​กัน​ เจ้าไม่อยาก​เป็น​น้องสาว​ของ​ข้า​หรือ​” จื่อห​ยู​โพล่ง​ออกมา​

“สาวน้อย​ทั้งสอง​คน​ … ” หลิน​เว่ย​บ่นพึมพำ​อยู่​ภายในใจ​ แต่​ใบหน้า​ของ​เขา​นั้น​ราบเรียบ​ และ​ไม่พูด​อะไร​

แม้ว่า​หญิง​สอง​คน​นี้​จะมีอายุ​ยืนยาว​กว่า​หลิน​เว่ย​ แต่​เห็นได้ชัด​ว่า​พวก​นาง​เป็น​เพียง​มนุษย์​ใน​วัย​ยี่สิบ​เท่านั้น​ หลิน​เว่ย​ไม่ยินยอม​

“น้องชาย​ … ” หู​หนิ​ว​ เปิดปาก​ของ​นาง​อีกครั้ง​ แต่​ถูก​ หลิน​เว่ย​ขัดจังหวะ​: “หยุด​! สาวน้อย​! เจ้าควร​เรียก​ข้า​ว่า​พี่ชาย​”

“อะไร​นะ​?” หญิงสาว​สอง​คน​มอง​ไป​ที่​หลิน​เว่ย​ด้วย​ความ​งุนงง​ แม้แต่​ใบหน้า​ของ​จื่อห​ยู​ก็​ยัง​ดู​ประหลาดใจ​ พวกเขา​มอง​ไป​ที่​ หลิน​เว่ย​จากนั้น​ก็​มอง​ไป​ที่​ หู​หนิ​ว​ และ​ เสี่ยว​หมี​ ตามลำดับ​ ใบหน้า​ของ​พวกเขา​มีรอยยิ้ม​แปลก ๆ​

“ ฮึ่ม! ทำไม​ต้อง​เป็น​พี่ชาย​ของ​เรา​ล่ะ​?” เสี่ยว​หมี​มีหน้าตา​ไม่พอใจ​ ปาก​ของ​นาง​บ่น​กระปอดกระแปด​

“ใช่…เรา​อายุ​มากกว่า​เจ้า หู​หนิ​ว​พยักหน้า​และ​พูด​อย่าง​ไม่พอใจ​

“อายุ​ไม่ใช่ขีดจำกัด​ของ​ความ​อาวุโส​ ความ​แข็งแกร่ง​ไม่ใช่สิ่งสำคัญ​ ความรู้​คือ​กุญแจ​สำคัญ​ ข้า​รอบรู้​มากกว่า​พวก​เจ้า ดังนั้น​ต้อง​เรียก​ข้า​ว่า​พี่ชาย​” เดิมที​หลิน​เว่ย​ต้องการ​จะบอก​ว่าความ​แข็งแกร่ง​คือ​กุญแจ​สำคัญ​

แต่​ทันทีที่​เขา​พบ​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​อีก​ฝ่าย​ เขา​ก็​เปลี่ยน​คำพูด​อย่าง​เร่งด่วน​

เขา​รู้สึก​ไม่ยินยอม​ เนื่องจาก​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​อีก​ฝ่าย​นั้น​สูงกว่า​ของ​หลิน​เว่ย​มาก​ ใน​หมู่​พวกเขา​ ความ​แข็งแกร่ง​ของ​ หู​หนิ​วอ​ยู่​ใน​ขั้น​ที่​แปด​ ของ​สัตว์​อสูร​ศักดิ์สิทธิ์​

ในขณะที่​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​เสี่ยว​หมี​นั้น​ สูงถึงขั้น​เจ็ด​ของ​ระดับ​ศักดิ์สิทธิ์​

“เอ๋​…ดูเหมือน​จะมีความจริง​บางอย่าง​ใน​สิ่งที่​เขา​พูด​ ทั้งสอง​สาว​กะพริบตา​และ​พยักหน้า​

“ใช่หรือ​?” เสี่ยว​หมี​ขมวดคิ้ว​และ​แสดง​สีหน้า​ไม่เต็มใจ​ นาง​พูด​อย่าง​ไม่เต็มใจ​ว่า​ “พี่ชาย​!” เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เสี่ยว​หมี​ หู​หนิ​ว​ก็​ลังเล​อยู่​ครู่หนึ่ง​

จากนั้น​ก็​แสดง​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ของ​นาง​ และ​ร้อง​ออกมา​อย่าง​อ่อนหวาน​ว่า​ “พี่ชาย​!”

“ดี​!” ดี​ … “หลิน​เว่ย​พยักหน้า​ด้วย​รอยยิ้ม​และ​เอื้อมมือ​ไป​ลูบ​ศีรษะ​ของ​หญิงสาว​ทั้งสอง​

แม้ว่า​หญิงสาว​ทั้งสอง​จะถูก​หลิน​เว่ย​หลอก​ได้​ง่าย​มาก​ แต่​จื่อห​ยู​ก็​รู้สึก​ประหลาดใจ​เล็กน้อย​ แต่​แล้ว​นาง​ก็​พยักหน้า​ด้วย​รอยยิ้ม​ นาง​รู้สึก​ได้​ว่า​หลิน​เว่ย​ชื่นชอบ​สาวน้อย​สอง​คน​นี้​มาก​ สำหรับ​นาง​แล้ว​

พวกเขา​เป็น​เด็กผู้หญิง​ตัวเล็ก​ ๆ ท้ายที่สุด​ นาง​เป็น​สัตว์ประหลาด​เก่าแก่​ที่​มีชีวิต​มาเกือบ​ 100,000 ปี​

“น้องชาย​! พี่สาว​จะแนะนำ​คนอื่น​ให้​เจ้า นี่​คือ​หมี​หิมะ​ ร่างกาย​ คือ​หมี​หิมะ​ ระดับ​ศักดิ์สิทธิ์​ ขั้น​แปด​ จื่อห​ยู​ ชี้ไป​ที่​มนุษย์​หมี​ และ​พูด​กับ​หลิน​เว่ย​

“ฮ่า!” เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​จื่อห​ยู​ สงผิง​ก็​เกา​หัว​แสดง​รอยยิ้ม​ที่​เรียบง่าย​ บน​ใบหน้า​ของ​เขา​ และ​พยักหน้า​ให้​หลิน​เว่ย​

“ พี่​สง!” หลิน​เว่ย​ยิ้ม​ และ​ประสาน​กำปั้น​ของ​เขา​

“ นี่​คือ​เจ้าหมู​ จูกัง​เลี่ย​ ร่างกาย​ของ​มัน​ เป็น​หมู​เพลิง​ภูเขา​ แต่​มีร่องรอย​ของ​เลือด​ของ​เม่น​ลาวา​ เม่น​ลาวา​เป็น​สัตว์​ศักดิ์สิทธิ์​ และ​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​มัน​คือ​ขั้น​เจ็ด​ ระดับ​ศักดิ์สิทธิ์​ .” จื่อห​ยู​ ชี้ไป​ที่​ชาย​ศีรษะ​หมู​และ​กล่าว​ขึ้น​

“สายเลือด​ของ​สัตว์ร้าย​…ไม่น่าแปลกใจ​เลย​ … ” หลิน​เว่ย​มอง​เขา​ด้วย​ความประหลาดใจ​ ชาย​ศีรษะ​หมู​ ซึ่งเรียก​ว่า​ จูกัง​เลี่ย​ หลิน​เว่ย​พยักหน้า​ด้วย​รอยยิ้ม​ และ​กำปั้น​ของ​เขา​และ​พูดว่า​ “พี่​จู!”

“ผิด​แล้ว​! ข้า​คือ​พี่​สาม เฒ่าจูคือ​ คน​ตรงนั้น​” เสียง​ของ​หลิน​เว่ย​เพิ่ง​สิ้น​ลง​ เมื่อ​เห็น​มนุษย์​หมาป่า​ หลิน​เว่ย​จึงเข้าใจผิด​ว่า​เขา​คือ​ หมู​เพลิง​ภูเขา​

“ เอ่อ​ … !” เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​มนุษย์​หมาป่า​ หลิน​เว่ย​ก็​กะพริบตา​และ​เกา​หัว​อย่าง​เชื่องช้า​ เขา​เห็น​ว่า​จื่อห​ยู​แนะนำ​ จูกัง​เลี่ย​ ดังนั้น​เขา​จึงคิด​ว่า​อีก​ฝ่าย​นั้น​คือ​ หมู​เพลิง​ภูเขา​

“ขออภัย​ด้วย​!” หลิน​เว่ย​ประสาน​กำปั้น​และ​กล่าว​ขอโทษ​

“โอ้​! ไม่เป็นอัน​ใด​! เจ้าไม่รู้​ย่อม​ไม่ผิด​ เมื่อ​เห็น​คำขอโทษ​ของ​หลิน​เว่ย​ มนุษย์​หมาป่า​ก็​โบกมือ​อย่าง​รวดเร็ว​และ​ตอบรับ​

ต่อมา​ก่อนที่​ จื่อห​ยู​ จะพูด​ มนุษย์​หมาป่า​ก็​แนะนำ​ตัวเอง​โดยตรง​: “ข้า​ชื่อ​ หลา​งเหล่า​อัน​ มีชื่อจริง​ว่า​ หลา​งเฟิง พี่สาว​มัก​เรียก​ข้า​ว่า​หมาป่า​ตัว​น้อย​ ร่าง​ที่​แท้จริง​คือ​ สัตว์​อสูร​หมาป่า​ลมกรด​ การฝึกฝน​คือ​ขั้น​เจ็ด​ระดับ​ศักดิ์สิทธิ์​

สามารถ​เรียก​ข้า​ว่า​พี่​สาม หรือ​ เฒ่าหลา​ง และ​เฒ่าสง ”

“ดี​! พี่​สาม หลิน​เว่ย​พยักหน้า​และ​กล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​

“อื้ม​ – อืม​! เจ้าเป็น​เด็กดี​ หาก​เจ้ามีปัญหา​อะไร​ในอนาคต​ เจ้าสามารถ​บอก​พี่​สามได้​ และ​พี่​สามจะดูแล​เจ้า” เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​หลิน​เว่ย​ ใบหน้า​ของ​หลา​งเฟิงแสดง​รอยยิ้ม​ที่​พึงพอใจ​และ​พยักหน้า​ซ้ำ ๆ จากนั้น​เขา​ก็​เอื้อมมือ​ไป​ตบ​ไหล่​

หลิน​เว่ย​ และ​พูด​ด้วย​ใบ​หน้าที่​ฮึกเหิม​

ขอบคุณ​ท่าน​มาก​ หลิน​เว่ย​พยักหน้า​และ​กล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​

ข้า​คือ​ เสือ​หิมะ​ ข้า​อยู่​ใน​ขั้น​แปด​ ระดับ​ศักดิ์สิทธิ์​ อันดับ​สอง​รอง​จาก​พี่สาว​ นาง​พูด​กับ​หลิน​เว่ย​ด้วย​สีหน้า​ภาคภูมิใจ​

“ ความ​แข็งแกร่ง​รอง​จื่อห​ยู​?” หลิน​เว่ย​มอง​นาง​อย่าง​ประหลาดใจ​ จากนั้น​ก็​หัน​ไปหา​ จื่อห​ยู​

โดย​ไม่รอ​ให้​ หลิน​เว่ย​ถาม จื่อห​ยู​พยักหน้า​ด้วย​รอยยิ้ม​และ​กล่าวว่า​ “ความสามารถ​ของ​เด็ก​คน​นั้น​แข็งแกร่ง​มาก​จริงๆ​ แม้ว่า​นาง​จะอยู่​ใน​ขั้น​แปด​ แต่​นาง​ก็​เข้าใจ​ความลึกลับ​ของ​ น้ำแข็ง​เพลิง​

ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​นาง​ไม่ได้​อ่อนด้อย​ไป​กว่า​ข้า​ หาก​นาง​ฝึกฝน​ได้​ไกล​กว่า​นี้​ พลัง​ของ​นาง​จะแข็งแกร่ง​กว่า​ข้า​อย่าง​แน่นอน​ ยิ่งกว่านั้น​ร่างกาย​ของ​นาง​ ดูเหมือน​จะมีคุณสมบัติ​ที่​ดี​ หาก​นาง​เติบโต​ขึ้น​

นาง​อาจจะ​กลายเป็น​สัตว์​อสูร​กลายพันธุ์​ก็ได้​”

“โอ้​ๆ…!” หลิน​เว่ย​ตกใจ​ เขา​อด​ไม่ได้​ที่จะ​สูด​ลมหายใจ​เย็น​ ๆ สายตา​ของ​เขา​ที่​มีต่อ​หู​หนิ​ว​นั้น​เต็มไปด้วย​ประกาย​ลุกโชน​ เขา​คิด​ว่า​จะทำ​อย่างไร​ดี​กับ​อีก​ฝ่าย​ เพื่อที่จะ​สามารถ​ตักตวง​ผลประโยชน์​ได้​

สัตว์​อสูร​ที่​กลายพันธุ์​อาจ​เติบโต​เป็น​สัตว์ร้าย​ ซึ่งเป็น​ความช่วยเหลือ​ที่​ทรงพลัง​ทั้ง​ใน​ปัจจุบัน​และ​อนาคต​ อย่างไรก็ตาม​ตอนนี้​หลิน​เว่ย​กล้า​ที่จะ​คิด​เรื่อง​นี้​ใน​ใจเท่านั้น​ และ​ไม่กล้า​พูด​เช่นนั้น​ออกมา​

“และ​ข้า​! เมื่อ​เห็น​ความสนใจ​ของ​หลิน​เว่ย​ เสี่ยว​หมี​ก็​เขย่า​แขน​ของ​หลิน​เว่ย​ทันที​

“หืม?”​ หลิน​เว่ย​หัน​ศีรษะ​และ​มอง​ไป​ที่​เสี่ยว​หมี​ เขา​ลูบ​หัว​ของ​อีก​ฝ่าย​แล้ว​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ “เอาละ​! ถึงตา​แล้ว​แนะนำตัว​กับ​พี่ชาย​แล้ว​!”

“อืม​!” สาว​แมว​เหมือน​ไก่​จิก​ข้าว​พยักหน้า​ซ้ำ ๆ และ​พูด​ด้วย​ใบ​หน้าแดง​เรื่อ​ว่า​ “ข้า​ชื่อ​เสี่ยว​หมี​ ร่างกาย​ของ​ข้า​เป็น​แมว​มังกร​เสมือน​ ข้า​มีเลือด​ของ​สัตว์​ทั้งสอง​ชนิด​!” เสี่ยว​หมี​ยก​หัว​ของ​นาง​ขึ้น​สูง และ​ยืดตัว​

“เสี่ยว​หมี​ นาง​ยัง​เป็น​ สัตว์​อสูร​กลายพันธุ์​อีกด้วย​ นาง​มีสายเลือด​ของ​สัตว์ร้าย​ มังกร​แห่ง​ความว่างเปล่า​ และ​แมว​วิญญาณ​ อย่างไรก็ตาม​ประสิทธิภาพ​ใน​การต่อสู้​ของ​นาง​นั้น​อ่อนแอ​ที่สุด​ใน​หมู่​พวกเรา​” หู​หนิ​วก​ล่า​ว​ด้วย​รอยยิ้ม​

ความสามารถ​ของ​ข้า​ ใน​การ​หลบหนี​จาก​สิ่งมีชีวิต​เป็น​สิ่งที่​แข็งแกร่ง​ที่สุด​ และ​ข้า​สามารถ​รักษา​อาการ​บาดเจ็บ​ของ​ผู้คน​ได้​” เสี่ยว​หมี​ฮึ่มๆสอง​ครั้ง​ โค้ง​ริมฝีปาก​ของ​นาง​และ​กล่าว​ด้วย​ใบ​หน้าที่​ท้าทาย​

ราชาซากศพ

ราชาซากศพ

Status: Ongoing
นิยายแปลไทยเรื่อง ราชาซากศพ รายละเอียด หลินเว่ย ขอทานตัวน้อยที่โดนทำลายฐานพลัง วันหนึ่งได้เจอคริสตัลสีดำปริศนา ซึ่งมีความสามารถให้การคืนชีพซากศพสัตว์อสูรให้เป็นนักรบโครงกระดูก ที่มีทักษะความสามารถเหมือนยามมีชีวิต เรื่องราวการผจญภัยของราชาคนใหม่กำลังเริ่มต้นขึ้น

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท