องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 905 สองพี่น้อง เวยเวยกำลังไป! (1)

บทที่ 905 สองพี่น้อง เวยเวยกำลังไป! (1)

ทันใดนั้น​ ​สายตา​ที่​ชายหนุ่ม​มอง​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​และ​เฮ่อ​เหลียน​ชิง​เฉิง​ก็​พลัน​เปลี่ยนไป​อย่าง​สิ้นเชิง​!

เขา​รู้สึก​มาตั​้ง​แต่แรก​แล้ว​ว่า​มีบา​งอย​่า​งดู​ไม่ชอบมาพากล​ ​แต่​เขา​ไม่​สามารถ​บอก​ได้​ว่า​มัน​คือ​อะไร

เจ้า​เด็ก​เหลือขอ​สอง​คน​นี้​เงียบ​เกินไป

ยิ่งกว่านั้น​ ​พวกเขา​ก็​ยัง​ไม่เคย​ร้องไห้​ออกมา​เลย​แม้แต่​ครั้ง​เดียว

มิหนำซ้ำ​ตอน​พวกเขา​อยู่​แถว​โรงเรียนอนุบาล​ ​เด็ก​คน​หนึ่ง​ก็​ยัง​เคย​พา​เขา​ไปหา​ตำรวจ​มา​แล้วด้วย​ซ้ำ

ถ้า​ไม่ใช่​เพราะ​ไหวพริบ​ที่​เขา​มี​ ​ป่านนี้​เขา​ก็​อาจจะ​ถูกจับ​ไป​นาน​แล้ว

เด็ก​อายุ​สาม​ขวบ​จะ​ฉลาด​ถึงขนาด​นั้น​ได้​อย่างไร

ตอน​เขา​อายุ​สาม​ขวบ​ ​ถ้า​มี​คนแปลกหน้า​ยื่น​ขนม​ให้​เขา​ ​เขา​ย่อม​เดินตาม​คน​คน​นั้น​ไป​ทันที​ ​และ​คง​ไม่มีความคิด​ที่จะ​วางกับดัก​เพื่อ​เล่นงาน​คน​คน​นั้น​แม้แต่​นิดเดียว

เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​นี้​เหมือน​ออกมา​จาก​จินตนาการ​ไม่มี​ผิด

วัน​เวลา​ก่อนหน้านี้​ดำเนิน​ไป​อย่างราบรื่น​ ​แต่​ตั้งแต่​เจ้า​เด็ก​เหลือขอ​สอง​คน​นี้​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​ชีวิต​ของ​เขา​ก็​พลัน​ต้อง​เผชิญ​กับ​ปัญหา​มากมาย​นับไม่ถ้วน

สาม​คน​..​ ​มี​คนตาย​ไป​แล้ว​ถึง​สาม​คน​!

แต่​เจ้า​เด็ก​เหลือขอ​สอง​คน​นี้​กลับ​ไม่​ส่งเสียง​สัก​แอะ

การตาย​อย่างกะทันหัน​และ​ไร้​สาเหตุ​นั้น​ไม่ได้​ทำให้​พวกเขา​หวาดกลัว​สักนิด​เลย​หรือ

ต่อให้​พวกเขา​ไม่​กลัว​ ​แต่​เด็ก​ที่ไหน​จะ​มีสติ​รู้จัก​หยิบ​เงิน​ออกจาก​กระเป๋า​ใน​สถานการณ์​แบบนี้​ได้

น่ากลัว​เหลือเกิน​ ​ทุกอย่าง​น่ากลัว​เกินไป​แล้ว​!

ไม่รู้​ว่า​ทำไม​ ​แต่​เขา​มักจะ​รู้สึก​กดดัน​จน​ประสาท​แทบ​เสีย​ทุกครั้งที่​ตก​อยู่​ภายใต้​สายตา​ของ​เด็ก​สอง​คนตรง​หน้า​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​กับ​เด็ก​คนที​่​พวกเขา​ไม่ได้​วางแผน​จะ​ลักพาตัว​มา​ ​ดวงตา​สีแดง​ดุดัน​ของ​เขา​ทำให้​เขา​ดูเหมือน​..​ ​เหมือนกับ​ปีศาจ​!

ไม่ผิด​แน่​!

ปีศาจ​เป็น​สิ่ง​ที่​ผุด​มาจาก​นรก​ ​แม้​บรรยากาศ​ที่​มัน​แผ่ออก​มา​จะ​ชั่วร้าย​ชวน​ให้​รู้สึก​อึดอัด​ ​แต่​ก็​ยัง​สง่างาม​ ​และ​มัน​สามารถ​ฆ่า​คน​ได้​โดย​ไม่​ลังเล​!

ชาย​คน​นั้น​ตัวสั่น​เมื่อ​คิดได้​เช่นนั้น​ ​ไม่ว่า​นี่​จะ​เป็น​เพียง​สิ่ง​ที่​เขา​คิด​ไป​เอง​หรือไม่​ ​แต่​เขา​ก็​ไม่​อยาก​ทำการ​ซื้อขาย​ใน​ครั้งนี้​อีกต่อไป

ชาย​คน​นั้น​ไม่​คิด​ให้​เสียเวลา​ ​เขา​รีบ​วิ่งหนี​ไป​จาก​ที่นั่น​พร้อมกับ​กระเป๋า​เงิน​ใน​มือ​ทันที

โชคดี​ที่ทาง​สถานี​เริ่ม​ทำการ​ตรวจ​ตั๋วรถไฟ​ที่​เขา​กำลังจะ​ขึ้น​พอดี

ดังนั้น​การ​ที่​เขา​รีบ​วิ่ง​ออก​ไป​เช่นนี้​จึง​ไม่ได้​ทำให้​คนอื่น​รู้สึก​ผิดสังเกต​แต่อย่างใด

นอกจากนั้น​พวกเขา​ก็​อยู่​กันที่​สถานีรถไฟ​ ​ไม่ว่า​เมือง​แห่ง​นี้​จะ​มี​ขนาดเล็ก​เพียงใด​ ​แต่​คนที​่​ต่อ​แถว​รอต​รวจ​ตั๋ว​ก็​ยัง​มี​จำนวน​ไม่น้อย​อยู่ดี

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียม​อง​ร่าง​ที่​วิ่ง​หาย​ไป​ท่ามกลาง​ผู้คน​ใน​เวลา​เพียง​ไม่​กี่​วินาที​ ​คิ้ว​เล็ก​ๆ​ ​ของ​เขา​ย่น​เข้าหา​กัน​ใน​ระหว่าง​ที่​ส่งเสียง​หัวเราะ​ออกมา​อย่าง​เย็นชา

คิด​จะ​หนี​หรือ​ ​หึ​ ​งี่เง่า​ชะมัด​ ​ตลอดเวลา​ที่ผ่านมา​นี้​ไม่เคย​มี​ใคร​หนี​จาก​เงื้อมมือ​ของ​เขา​พ้น​สัก​คนเดียว

ยิ่งกว่านั้น​ ​เขา​ก็​ยัง​จำเป็นต้อง​ใช้​เจ้า​หนูทดลอง​ตัว​นี้​เพื่อ​ล่อ​คนที​่​ชักใย​เรื่อง​ทั้งหมด​นี้​ออกมา​ ​เขา​ตัดสินใจ​แล้ว​ว่า​จะ​กำจัด​เจ้า​คน​พวก​นี้​ให้​สิ้นซาก​ ​ดังนั้น​เขา​จะ​ต้อง​ทำให้​ได้

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ก็​รู้สึก​แบบ​นั้น​เช่นกัน​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​กระโดด​ลง​จาก​ที่นั่ง​โดย​ไม่ต้อง​รอ​ให้​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียบ​อก​ ​เขา​ไม่ลืม​ที่จะ​จับมือ​ของ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​เอาไว้​ใน​ระหว่าง​ที่​ก้าว​เตาะแตะ​ออก​ไป​ข้างหน้า​อย่าง​ไม่มั่นคง​นัก​ ​และ​พูด​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​จริงจัง​ว่า​ ​”​ฉัน​รู้​ว่า​เขา​ขึ้นรถ​ไฟ​ขบวน​ไหน​ ​ตาม​เขา​ไป​กัน​เถอะ​”

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​มี​ความสามารถ​ใน​การจด​จำ​สิ่ง​ต่างๆ​ ​ได้​ด้วย​การ​เห็น​เพียง​ครั้ง​เดียว​มาตั​้ง​แต่​ยัง​เด็ก​ ​เขา​จึง​จดจำ​ข้อมูล​สำคัญ​เหล่านี้​ได้​ตั้งแต่​ตอนที่​นัก​ค้า​มนุษย์​พวก​นั้น​ส่ง​ตั๋วรถไฟ​ให้​กัน​ ​เขา​ไม่ได้​จำได้​แค่​เวลา​รถไฟ​ ​แต่​ยัง​จำได้​แม้กระทั่ง​หมายเลข​ที่นั่ง​และ​ตู้​โดยสาร​ที่​นัก​ค้า​มนุษย์​นั่ง​ได้​อีกด้วย​ ​เขา​สามารถ​ยัด​ข้อมูล​ทั้งหมด​นี้​ไว้​ใน​สมอง​เล็ก​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ได้​โดย​ไม่ต้อง​พยายาม​เลย​แม้แต่น้อย

สิ่ง​เดียว​ที่​พวกเขา​กังวล​ก็​คือ​การผ่า​นระ​บบ​รักษา​ความปลอดภัย​ที่​อาจจะ​ลำบาก​ขึ้น​เล็กน้อย​นี้

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​กระโดด​ขึ้น​ยืด​คอม​อง​ ​แต่​เขา​ก็​ยัง​มองไม่เห็น​ว่า​สถานการณ์​ข้างหน้า​เป็น​อย่างไร

เมื่อ​เห็น​ความพยายาม​ใน​การก​ระ​โดด​ของ​เขา​ ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​จึง​เอื้อมมือ​ออก​ไป​อุ้ม​เด็กชาย​ขึ้น

แต่​ไม่ต้อง​บอก​ก็​รู้​ว่า​ต่อให้​เด็ก​สอง​คน​จะ​ต่อตัว​กัน​ ​คน​หนึ่ง​อยู่​สูง​กว่า​อีก​คน​ ​แต่​ส่วนสูง​โดยรวม​ของ​พวกเขา​ก็​ยัง​เตี้ย​กว่า​เด็ก​มัธยมปลาย​อยู่ดี​…

“​ดูท่า​ว่า​เรา​คง​ต้อง​ใช้​ตั๋ว​ผี​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​พึมพำ​กับ​ตัวเอง​พร้อมกับ​จับมือ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​แน่น​แล้ว​จูง​อีก​ฝ่าย​เหมือน​จูง​เพื่อน​ตัว​น้อย​ๆ​ ​มา​หยุด​ยืน​อยู่​ที่​หน้า​คู่สามีภรรยา​คู่​หนึ่ง

หนุ่มสาว​คู่​นั้น​สังเกตเห็น​พวกเขา​อยู่​ก่อน​แล้ว​ ​พวกเขา​เห็น​ตอนที่​เด็ก​คน​พี่​อุ้ม​แฝด​คน​น้อง​ลง​แล้ว​บอก​ให้​เขา​นั่ง​อยู่​นิ่ง​ๆ​ ​ท่าทาง​ของ​พวกเขา​นั้น​น่ารักน่าชัง​อย่าง​ยาก​จะ​ปฏิเสธ​ได้

ตอนนี้​เมื่อ​เด็ก​ทั้งสอง​มายื​นอยู​่​ตรงหน้า​ ​พวกเขา​จึง​ไม่​สามารถ​ข่ม​ความรู้สึก​ที่​อยาก​ยื่นมือ​ออก​ไป​ยี​ผม​ของ​เด็กชาย​คน​น้อง​เอาไว้​ได้

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​รู้​ว่า​แผนการ​ของ​เขา​สำเร็จ​แล้ว​ ​เขา​จึง​เงยหน้า​ขึ้น​ยิ้ม​ให้​กับ​ผู้หญิง​ที่​ลูบ​ศีรษะ​ของ​เขา​อยู่​ในขณะที่​พวกเขา​ก้าว​สู่​ชานชาลา​อย่างเป็นธรรม​ชาติ​พร้อมกับ​ฝูงชน​ที่​หลั่งไหล​เข้ามา

ไม่มีใคร​คิด​ที่จะ​ตรวจ​ตั๋ว​ของ​เด็ก​ทั้งสอง​ ​พวกเขา​คิด​ง่ายๆ​ ​ว่า​เด็ก​ๆ​ ​มากับ​ผู้ใหญ่​ที่อยู่​ด้านหลัง​ ​อีกทั้ง​พวกเขา​ก็​ยัง​เตี้ย​เกิน​กว่า​จะ​จำเป็นต้อง​ซื้อ​ตั๋ว

มิหนำซ้ำ​หนึ่ง​ใน​นั้น​ก็​ยัง​เหมือน​จะ​เดิน​ไม่​คล่อง​นัก​ ​เขา​เอน​หน้า​เอนหลัง​ทุกครั้งที่​ก้าวเดิน

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียกลั​วว​่า​อีก​ฝ่าย​จะ​สะดุด​ล้ม​จนได้​แผล​ใน​ช่วงเวลา​เร่งด่วน​เช่นนี้​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​รีบ​โน้มตัว​ลง​ช่วย​จับ​อีก​ฝ่าย​ไว้​ ​เด็กชาย​เคลื่อน​สายตา​ลง​ขณะ​ช่วย​พับ​แขน​เสื้อ​ยาว​ๆ​ ​ให้​เสี่ยว​ชิง​เฉิง

“​น่ารัก​จัง​!​”

“​เขา​เป็น​พี่ชาย​ที่รัก​น้อง​ที่สุด​เท่าที่​ฉัน​เคย​เห็น​มา​เลย​ ​ดู​ที่​เขา​ดูแล​น้องชาย​ตัวเอง​สิ​”

“​เขา​ช่วย​พับ​แขน​เสื้อ​ให้​น้อง​ด้วย​!​ ​เธอ​ว่า​เขา​จะ​รู้​วิธี​ผูก​เชือก​รองเท้า​ให้​น้อง​ด้วย​หรือเปล่า​ ​พี่น้อง​คู่​นี้​น่ารัก​กัน​จริงๆ​ ​เลย​!​”

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ไม่ได้​คิดมาก​กับ​เรื่อง​นี้​นัก​ ​เวลา​ที่​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียบ​อก​ให้​เขา​ยก​แขน​ซ้าย​ ​เขา​ก็​จะ​ยก​แขน​ซ้าย​ขึ้น​ ​ถ้า​เขา​บอก​ให้​เขา​ยก​แขนขวา​ขึ้น​ ​เขา​ก็​จะ​ทำตาม

ดวงตา​กลม​โต​ของ​เขา​เหลือบมอง​ไป​ที่​ด้าน​ข้าง​ของ​รถไฟ​ ​แต่​ไม่รู้​ว่า​เขา​กำลัง​มอง​อะไร​อยู่​กัน​แน่​ ​ผม​บน​ศีรษะ​ของ​เขา​ติดจะ​ยุ่งเหยิง​เล็กน้อย​ ​เส้น​ผม​ที่​ชี้​ฟู​ไม่​เป็น​ทรง​อย่าง​น่ารัก​นั้น​ทำให้​เขา​ดูเหมือน​เด็ก​ที่ว่า​นอน​สอนง่าย​คน​หนึ่ง

หลังจาก​พับ​แขน​เสื้อ​ให้​เขา​เสร็จ​ ​เขา​ก็​ยื่นมือ​ซ้าย​ออก​ไป​แนบ​กับ​ฝ่ามือ​ข้าง​ขวา​ของ​เขา

เมื่อ​เห็นภาพ​นี้​ ​คน​รอบตัว​ที่​มอง​พวกเขา​อยู่​ต่าง​ก็​รู้สึก​อยาก​ดึง​เด็กชาย​เข้ามา​กอด​แน่น​ๆ​ ​สักที

การกระทำ​หลังจากนั้น​ของ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ไม่ได้​ดู​เซ่อซ่า​อีกต่อไป

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท