ตอนที่ 883 สองโครงการ
วันที่ 3 มีนาคม เป็นวันที่ต้องไปสู่ขอลูกสะใภ้กับครอบครัวเฝิง
พ่อไป๋และไป๋เซี่ยต่างก็สวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ก่อนที่พวกเขาจะขับรถตรงไปยังบ้านตระกูลเฝิง
แม้ว่าทั้งสองครอบครัวจะตกลงกันแล้วว่าจะให้เงินสินสอด 5,000 หยวนพร้อมเครื่องประดับทองคำสามอย่าง
แต่พ่อไป๋ไม่ได้เตรียมของสองชิ้นนี้เท่านั้น แต่ยังเตรียมของขวัญมากมายยัดใส่เบาะหลังและท้ายรถมาด้วย
พ่อและลูกชายช่วยกันขนไปไม่หมด ไป๋เซี่ยจึงโทรหาเฝิงเยว่จู๋และพ่อแม่ของหล่อน เพื่อให้พวกเขาช่วยขนของขวัญขึ้นไปชั้นบน
ครอบครัวของเฝิงเยว่จู๋พร้อมพ่อไป๋และลูกชายช่วยกันขนของทั้งหมดเข้าไปในบ้าน
ของขวัญที่เพิ่มเข้ามาใหม่ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้าสำเร็จรูปและผ้าที่ซื้อให้เฝิงเยว่จู๋
เมื่อกลุ่มของพวกเขาถือของขวัญมากมาย มันก็เป็นภาพที่ดึงดูดความสนใจจากเพื่อนบ้านจำนวนมากให้มามุงดู ทำให้ทุกคนต่างพากันอิจฉา
พวกเขากระซิบกระซาบกัน โดยบอกว่าลูกสาวของตระกูลเฝิงเลือกแฟนดี และกุญแจสำคัญในการเลือกแฟนคือต้องมีพื้นฐานครอบครัวที่ดี รวมถึงเป็นแฟนหนุ่มมีการศึกษาสูงและหน้าตาหล่อเหลา
พ่อเฝิงและแม่เฝิงกระหยิ่มยิ้มย่องเมื่อได้ยินคำพูดอิจฉาของเพื่อนบ้านในละแวกนั้น
ลูกสาวตระกูลเฝิงถูกสู่ขอ ไม่รู้ว่าเวลานั้นมีเพื่อนบ้านมากมายกี่คนที่มารุมล้อมอยู่หน้าประตูบ้านเพื่อเฝ้าดู
เมื่อเห็นว่าพ่อไป๋มอบสินสอดทองหมั้น 5,000 หยวนและเครื่องประดับทองคำสามอย่างสำหรับเฝิงเยว่จู๋ ทุกคนก็พากันน้ำลายไหลด้วยความอิจฉา
พ่อเฝิงและแม่เฝิงต่างก็เชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจต่อหน้าเพื่อนบ้าน ซึ่งทั้งคู่มีสีหน้าสดใสและมีความสุขมาก
แม่เฝิงขอให้พ่อไป๋และลูกชายอยู่รับประทานอาหารกลางวันด้วยท่าทีกระตือรือร้น
แม้ว่าบ้านตระกูลเฝิงจะสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย ทว่าตัวบ้านนั้นเล็กเกินไปและไม่สะดวกที่จะอยู่กันหลายคน
พ่อไป๋ไม่ได้อยากอยู่รับประทานมื้อเที่ยงที่นี่ แต่หากไม่อยู่ มันคงถือเป็นการไม่ไว้หน้าลูกสะใภ้ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ต่อ
มื้อกลางวันที่แม่เฝิงเลี้ยงครอบครัวไป๋นั้นใช้เงินจำนวนมาก มันมีทั้งเนื้อไก่ เนื้อเป็ด และเนื้อปลา
หลังอาหารกลางวัน พ่อลูกขอตัวไปบ้านใหม่เพื่อดูการตกแต่งและขับรถจากไป
ทันใดนั้นเพื่อนบ้านหลายคนแห่กันไปที่บ้านตระกูลเฝิงเพื่อแสดงความยินดีกับลูกสาวของเขาที่กำลังจะแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวย
พ่อเฝิงและแม่เฝิงต่างก็มีความสุขมากจนปากเกือบฉีกถึงหู
ลูกอมกระต่ายขาวเม็ดใหญ่ถูกที่พ่อลูกตระกูลไป๋เอามาให้ถูกแจกจ่ายให้กับเพื่อนบ้าน
ทุกคนเห็นแล้วต่างก็ตกใจ มันเป็นลูกอมกระต่ายขาวเม็ดใหญ่ราคาแพง ทำให้พวกเขาลังเลที่จะกิน จึงเพียงเก็บมันใส่กระเป๋า
เพื่อนบ้านคนหนึ่งยกยอเขา “ผู้เฒ่าเฝิง ลูกสาวของคุณเจอแฟนหนุ่มฐานะดีขนาดนี้ เขาคงจะซื้อบ้านและรถให้คุณ แล้วคุณจะย้ายออกจากที่นี่ในไม่ช้าแน่ๆ”
สีหน้าของแม่เฝิงแข็งทื่อ
พ่อเฝิงรีบตอบ “แฟนหนุ่มของลูกสาวอยากซื้อบ้านและรถให้เราก็จริง แต่เราไม่อยากได้หรอก เพราะมันน่าอายเกินไป”
เพื่อนบ้านหลายคนบอกว่าพวกเขาโง่เง่า ไม่มีอะไรต้องอาย เพราะฐานะทางบ้านของลูกเขยดีอยู่แล้ว
หลังจากที่เพื่อนบ้านทั้งหมดแยกย้ายกันไป แม่เฝิงมองดูภายในบ้านที่เต็มไปด้วยของขวัญ สินสอดทองหมั้นมูลค่า 5,000 หยวนบนโต๊ะ และเครื่องประดับทองคำสามอย่าง
ถ้าหล่อนใจกว้างกว่านี้สักหน่อย อย่าว่าแต่รถเลย แม้แต่เรือนสี่ประสาน ตระกูลเฝิงของพวกเขาก็จะยิ่งโดดเด่นมากขึ้นในย่านที่พักอาศัย
สองวันต่อมาเป็นวันที่โครงการรถไฟใต้ดินสายที่ 2 ประกาศผลการประมูล
ทั้งหลินม่ายและคุณเจิ้งไม่ได้ไปดูผลลัพธ์ มีเพียงเจียวอิงจวิ้นที่ไปยังสถานที่ประมูลเพื่อดูผลลัพธ์ ก่อนจะกลับมารายงานกับเธอ
และผลเป็นไปตามที่หลินม่ายคาดการณ์ โครงการรถไฟใต้ดินสายที่สองจะต้องตกอยู่ในมือรัฐวิสาหกิจแห่งที่หนึ่งถึงเก้าเหล่านั้น และ ว่านถงกรุ๊ป แทบไม่มีบทบาทเกี่ยวข้อง
เวลานี้รัฐวิสาหกิจจีนแห่งที่หนึ่งประสบความสำเร็จในการประมูล
ว่านถงกรุ๊ปล้มเหลวในการประมูล ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่คุณเจิ้งจะต้องทนทุกข์อยู่ในเมืองหลวงต่อไป
ในเมืองหลวงช่วงฤดูใบไม้ผลิมีพายุทรายพัดรุนแรง เพียงอ้าปากพูดขณะเดินก็มีทรายปลิวเข้าเต็มปาก
เมืองเจียงเฉิงในฤดูใบไม้ผลิมีฝนตกชุกและอากาศชื้น แต่ก็ยังดีกว่าพายุทราย
หลินม่ายบอกให้เจียวอิงจวิ้นไปส่งคุณเจิ้งกลับเมืองเจียงเฉิงเป็นการส่วนต่อในอีกสองวัน
แต่เพียงหนึ่งวันก่อนที่คุณเจิ้งจะเดินทางกลับเมืองเจียงเฉิง จู่ ๆ เสิ่นเสี่ยวผิงก็รีบไปหาหลินม่ายที่วิทยาลัย
มันเป็นเวลาสิบโมงเช้า หลินม่ายยังคงอยู่ในชั้นเรียน
ขณะที่อาจารย์กำลังเขียนเนื้อหาการสอนบนกระดานดำ เสิ่นเสี่ยวผิงก็แอบหมอบต่ำและคลานเข้ามาในห้องเรียน ก่อนจะนั่งลงถัดจากหลินม่าย
หลินม่ายถาม “มีอะไรเร่งด่วนหรือเปล่า?”
หากไม่มีเรื่องเร่งด่วน เสิ่นเสี่ยวผิงคงไม่กล้ายุ่งกับชั้นเรียนของเธอ
เสิ่นเสี่ยวผิงไม่สามารถซ่อนความสุขบนใบหน้าและพยักหน้าอย่างรุนแรง
เพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นจุดสนใจ หล่อนจึงลดเสียงลงและกระซิบข้างหูหลินม่าย “เมื่อครู่นี้เทศบาลเมืองหลวงโทรมาบอกว่า พวกเขาต้องการให้เรารับช่วงโครงการของรัฐบาลค่ะ”
“โครงการอะไรของรัฐบาล?”
“ห้องสมุดเมืองหลวง”
หลินม่ายตกตะลึงครู่หนึ่ง “ในเมืองหลวงไม่ใช่ว่ามีห้องสมุดแล้วเหรอ?”
“นั่นมันห้องสมุดเก่า ตอนนี้พวกเขากำลังจะสร้างห้องสมุดใหม่ และผู้ว่าการเมืองต้องการพบคุณโดยเร็วที่สุด”
หลินม่ายพยักหน้ารับ “โทรหาผู้รับผิดชอบในเทศบาลเมือง บอกว่าฉันจะเข้าไปหารือเรื่องนี้ในตอนบ่ายของวันนี้”
หลังจากทั้งสองคนคุยธุระเสร็จ เสิ่นเสี่ยวผิงก็แอบออกไปอีกครั้งโดยฉวยโอกาสจากตอนที่อาจารย์หน้าชั้นเผลอ
หลังเลิกเรียนตอนเที่ยง หลินม่ายขับรถกลับมาที่บ้าน
น้าถูทำอาหารจานโปรดของหลินม่ายหลายอย่าง
ผัดถั่วงอก ผัดกุ้ง แกงจืดเต้าหู้ปลาตะเพียน…
เมื่อเผชิญหน้ากับของโปรด หลินม่ายก็กินด้วยความเอร็ดอร่อย
ขณะที่ในใจครุ่นคิดว่า เธอไม่เข้าใจว่าเจ้าหน้าที่เทศบาลจะเข้าหาเธอโดยเฉพาะได้อย่างไร โดยกล่าวว่าพวกเขาต้องการให้ว่านถงกรุ๊ปดำเนินการก่อสร้างห้องสมุด
ใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังกันแน่?
แม้จะพยายามคิดมากเท่าใด แต่เธอก็คิดไม่ออกว่าใครที่คอยผลักดันเธอจากเบื้องหลัง
คุณปู่ฟางและฟางจั๋วหรานมีกฎอย่างชัดเจน หากพวกเขาต้องการผลักดันเธอ พวกเขาจะบอกเธอก่อนเสมอ
แม้พยายามคาดเดามากเท่าใดก็คงเดาไม่ถูก อย่างไรช่วงบ่ายเธอก็ต้องไปพบกับเจ้าหน้าที่เทศบาลอยู่ดี
ก่อนบ่ายสามโมง หลินม่ายขับรถไปที่เทศบาลและพบกับหัวหน้าเหยาผู้รับผิดชอบโครงการห้องสมุด
หัวหน้าเหยาไม่ได้บอกว่าเขาจะมอบหมายโครงการห้องสมุดให้เธอทันทีที่เจอหลินม่าย
เขาเริ่มคุยกับเธอเกี่ยวกับโครงการบางโครงการที่ว่านถงกรุ๊ปเคยดำเนินการ
และยังพูดถึงโครงการอสังหาริมทรัพย์ 2 โครงการของเธอในฮ่องกงโดยเฉพาะอีกด้วย
หลังจากคุยกันนานกว่าหนึ่งชั่วโมง หัวหน้าเหยาก็มอบแผนที่ห้องสมุดใหม่ให้หลินม่าย
ขอให้เธอส่งภาพวาดการออกแบบห้องสมุดและแผนงบประมาณในหนึ่งสัปดาห์
หลังจากการประชุมเทศบาล จึงจะมีการตัดสินใจว่าจะส่งมอบโครงการห้องสมุดให้กับว่านถงกรุ๊ปของเธอหรือไม่
หลินม่ายรับแผนที่มาด้วยความเคารพและถามด้วยรอยยิ้ม “ทำไมหัวหน้าถึงคิดจะมอบโครงการนี้ให้กับทางเราล่ะคะ?”
“เรายังไม่ได้ตัดสินใจที่จะมอบให้คุณอย่างเต็มที่” หัวหน้าเหยายิ้ม “เหตุผลที่เรามีความตั้งใจติดต่อพวกคุณก็คือ การออกแบบและแผนงบประมาณของว่านถงกรุ๊ป ที่ส่งมาระหว่างการประมูลรถไฟใต้ดินสายที่ 2 นั้นโดดเด่นและยอดเยี่ยมมาก”
หลินม่ายยิ้มด้วยความขมขื่น “ถึงอย่างนั้นเราก็ยังแพ้การประมูลนะคะ”
“เหตุผลหลักที่ไม่ได้รับเลือกคือความแข็งแกร่งของคุณไม่เพียงพอ หากไม่มีสว่านเพชร คุณจะไม่สามารถทำงานเครื่องเคลือบดินเผาที่ละเอียดอ่อนได้”
หลินม่ายพยักหน้าอย่างนอบน้อม “หัวหน้าเหยาพูดถูกค่ะ”
การสร้างรถไฟใต้ดินนั้นไม่ง่ายเหมือนการสร้างบ้านและต้องใช้อุปกรณ์มากมาย
ตัวอย่างเช่น เครื่องจักรหนัก เครื่องเจาะ รถแบตเตอรี่ขนย้ายดิน เครนยก เครื่องขอเกี่ยว รถดูดโคลน รถเครน รถขุด เครื่องอัดอากาศ เครื่องดัดเหล็ก เครื่องปั๊มลม…
แม้ว่านถงกรุ๊ปของหลินม่ายจะไม่ได้เป็นกิจการขนาดเล็ก แต่เธอไม่มีเครนยก เครื่องเจาะ รถขุด หรือสิ่งต่าง ๆ ที่จำเป็นสำหรับการสร้างโครงการยิ่งใหญ่ขนาดนั้น
หากเธอต้องการสร้างรถไฟใต้ดินจริง ๆ เธอต้องหาทางซื้ออุปกรณ์เหล่านี้มาทั้งหมด
เมื่อออกมาจากห้องทำงานของหัวหน้าเหยา หลินม่ายเรียกหาเจียวอิงจวิ้นอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะไปหาคุณเจิ้งด้วยกัน
เธอมอบแผนที่โครงการห้องสมุดที่หัวหน้าเหยามอบหมาย เพื่อให้คุณเจิ้งคิดเกี่ยวกับวิธีการออกแบบและคำนวณงบประมาณ
ห้องสมุดนี้มีขนาดไม่เล็ก หากพวกเขาชนะโครงการ พวกเขาจะสามารถหาเงินและสร้างชื่อเสียงได้มากมาย
คุณเจิ้งได้รับข่าวจากเสิ่นเสี่ยวผิงว่าการออกแบบของเขาไม่ได้รับการประมูลแต่เขาก็ไม่ย่อท้อ ดังคำกล่าวที่ว่า เมื่อเขาพยายามปลูกดอกไม้ มันไม่ออกดอก แต่เมื่อเขาปลูกต้นหลิวโดยไม่ได้ตั้งใจ มันก็กลายเป็นต้นไม้ให้ร่มเงา เขานึกถึงตาเฒ่าอวี๋สหายของเขา และมั่นใจมอบโครงการอื่นนี้ให้
แม้จะไม่ได้ผลสำเร็จ แต่มีความตั้งใจดี
เขาตรงไปหาเฒ่าอวี๋และบอกว่าจะเลี้ยงอาหารอีกฝ่าย
เฒ่าอวี๋ไม่เกรงใจ และเชิญเขาไปร้านอาหารเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงเพื่อรับประทานอาหารมากมาย
เช้าวันรุ่งขึ้น เสิ่นเสี่ยวผิงช่วยเหลือคุณเจิ้งเก็บข้าวของและกำลังจะส่งเขากลับเมืองเจียงเฉิงพร้อมกับเจียวอิงจวิ้น
ขณะที่คนกลุ่มนั้นบินกลับไปถึงเมืองเจียงเฉิงทางเครื่องบิน หลินม่ายก็ติดต่อเข้ามา
บอกว่ารัฐวิสาหกิจแห่งที่หนึ่งต้องการให้ว่านถงกรุ๊ปเข้าร่วมในการก่อสร้างรถไฟใต้ดินหมายเลข 2
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาต้องการใช้รูปแบบของสถานีรถไฟใต้ดินที่ออกแบบโดยคุณเจิ้ง
เธอขอให้คุณเจิ้งพักผ่อนที่บ้านเป็นสักสองวันก่อน ค่อยเดินทางกลับเมืองหลวง
คุณเจิ้งตื่นเต้นอย่างมาก และบอกให้เสิ่นเสี่ยวผิงจองตั๋วเครื่องบินเที่ยวแรกในวันถัดไปทันที โดยไม่ต้องคำนึงถึงความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง
เขาขอให้เจียวอิงจวิ้นช่วยเหลือขณะที่เขายังสามารถเคลื่อนไหวร่างกายไหว เขาอยากกลับเมืองหลวงทันทีเพื่อทำเต็มที่กับสิ่งที่เขารัก
เหตุผลที่รัฐวิสาหกิจแห่งที่หนึ่งริเริ่มเชิญว่านถงกรุ๊ปเข้าร่วมในการก่อสร้างรถไฟใต้ดินหมายเลข 2 เนื่องจากภาพวาดการออกแบบและแผนการก่อสร้างของคุณเจิ้งนั้นยอดเยี่ยมมาก
ทันทีที่คุณเจิ้งกลับถึงเมืองหลวง หลินม่ายมอบรางวัลแก่เขาทันที 5,000 หยวน
คุณเจิ้งมีความซื่อสัตย์และปฏิบัติตามหน้าที่
บอกว่าทั้งสองโครงการไม่ได้ชนะอย่างสมบูรณ์ และเขาไม่สามารถเรียกร้องเงินโบนัสได้
อย่างไรก็ตามหลินม่ายตอบกลับ ไม่ว่าทั้งสองโครงการจะชนะในท้ายที่สุดหรือไม่ก็ตาม เขาได้ให้ความสนใจกับว่านถงกรุ๊ป และเปิดโอกาสให้กับบริษัท ดังนั้นเขาจึงสมควรได้รับโบนัส
ว่านถงกรุ๊ปคว้าสัญญาร่วมโครงการรถไฟฟ้าใต้ดินอย่างรวดเร็ว
ภาพวาดการออกแบบนั้นใช้คุณเจิ้งออกแบบ 100% และแผนการก่อสร้างบางส่วนก็นำมาใช้โดยเขา
แม้ว่าว่านถงกรุ๊ปจะเป็นเพียงผู้มีส่วนร่วม แต่พวกเขาก็มีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ตลอดกระบวนการ โครงการมีระยะเวลาที่ยาวนาน และคาดว่าจะใช้เวลาหนึ่งถึงสองปีจึงจะเสร็จสมบูรณ์
เพื่อให้มั่นใจในคุณภาพ คุณเจิ้งอาจต้องอาศัยอยู่ในเมืองหลวงเป็นเวลาสองถึงสามปีเช่นเดียวกับคุณอวี๋
หลินม่ายขอให้เสิ่นเสี่ยวผิงแย่งซื้อเรือนสี่ประสานอีกชุดหนึ่งเพื่อให้คุณเจิ้งอาศัยอยู่
เธอยังไปรับภรรยาของคุณเจิ้งมาอยู่เป็นเพื่อนที่เมืองหลวง และว่าจ้างคนดูแลเช่นเดียวกับของคุณอวี๋
หลินม่ายยังเพิ่มเงินเดือนของผู้เฒ่าทั้งสองโดยตรงถึงสามเท่า
คุณค่าที่พวกเขาสองคนสร้างให้กับบริษัทนั้นยิ่งใหญ่เกินไป
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา หลินม่ายได้มอบแบบแปลนและแผนการก่อสร้างทั้งหมดของห้องสมุดที่ออกแบบโดยคุณอวี๋ให้กับหัวหน้าเหยา
การประชุมข้างต้นใช้เวลาอีกสองสามวัน จากนั้นเสียงเกือบจะเป็นเอกฉันท์ถึงการอนุมัติแบบแปลนและแผนการก่อสร้างของคุณอวี๋
ในที่สุดหลินม่ายก็ได้โครงการห้องสมุดมาไว้ในมือ ซึ่งเธอได้ให้รางวัลแก่คุณอวี๋เป็นเงิน 4,000 หยวน
ที่โบนัสน้อยกว่าของคุณเจิ้ง 1,000 หยวน เพราะเขาพึ่งพาคุณเจิ้งสำหรับการออกแบบโครงการนี้
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
อะไรที่ไม่ได้ดังใจในตอนนี้อาจจะกลายเป็นประสบความสำเร็จในวันหน้าก็ได้นะ ปรากฏว่าคว้ามาได้สองโครงการเลย
ไหหม่า(海馬)
![แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137463.webp "แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了]")