“โย่ พวกนาย! ฉันเป็นผู้บัญชาการปาร์ตี้ที่สอง ราล์ฟ! ยินดีที่ได้รู้จัก!”
คนที่ทักทายเราคือสมาชิกจากปารตี้การเดินทางไปหาสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่มารวมกันอยู่ใกล้ท่าเรือ เขาเป็นชายที่มีผ้าปิดตาข้างหนึ่งและบอกอย่างชัดๆว่าเป็นทหาร
เขาดูแก่กว่า 50
ผมเขาเป็นสีเท่าเยอะและหน้ามีรอยย่น แต่ออราที่ออกมาจากร่างกายเขามากมายยังเด็กอยู่
เกราะสีฟ้าอ่อนที่ผู้ชายคนนี้ใส่ดูคุ้นๆ
“เฮ้ ยูจี้คุง เกราะนั้น…” (ซูมิเระ)
“เหมือนกันกับคลอดด์” (ซาร่า)
“ดูเป็นอย่างนั้น” (ยูจีน)
ดูเหมือนซูมิเระกับซาร่าก็รู้เหมือนกันด้วย
เขาน่าจะเป็นนักรบจากประเทศมังกร
“ฉันจะอธีบายแผนครั้งนี้! นายต้องได้ยินเกี่ยวกับมันแล้วแหละ! มันเป็นงานเข้าใจง่ายๆที่ต้องนำตุ๊กตาจริงที่จักรวรรดิหลอกขายเรา 1 ล้าน G ไป! ฟังให้ดี มันเป็นภารกิจง่ายๆ! พวกคุณจะไม่ตายสักคน!” (ราล์ฟ)
““““““ครับ/ค่ะท่าน!””””””
เราตอบสั้นๆอย่างแข็งแกร่ง
มันเป็นการพูดเรียบง่าย แต่มันเพิ่มกำลังใจ
แต่ตุ๊กตาพวกนั้นตั้ง 1 ล้าน G…
ผมดีใจจริงๆที่ซูมิเระไม่ได้เผาพวกมันเป็นเถ้าถ่าน
“ตอบได้ดี งั้น เราจะอธิบายหน้าที่ของแต่ละคน คนแรกคือ…” (ราล์ฟ)
เราถูกมอบคำอธิบายของแต่ละคนเรียงตามลำดับ
◇◇
“เราจะอยู่ข้างหลังอย่างนั้นเหรอ…” (ซาร่า)
ซาร่าดูเศร้า
“มันช่วยไม่ได้ เพราะเธอกับฉันเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์คนต่อไป มันจะเป็นปัญหาทางการเมืองถ้าบางอย่างเกิดขึ้น” (เฟลิเซีย)
ปราชญ์ฝึกหัดและเอลฟ์เฟลิเซียปลอบซาร่า
เธอยังเป็นหัวหน้าประเทศเอลฟ์อีกด้วย เธอเลยไม่เข้าปาร์ตี้หลัก
พวกเธอสองคนดูเหมือนกลายเป็นหน่วยสนับสนุนในกรณีที่มีคนบาดเจ็บหลังปฏิบัติการ
“เฮ้ซูมิเระจัง เธอจะร่วมด้วยมั้ย?” (ซาร่า)
“ดูเหมือนร่วม ร่วมปาร์ตี้หลักเมื่อเวลามาถึง… ไม่มีอะไรเขียนไว้ว่าฉันทำอะไร” (ซูมิเระ)
“แล้วเธอล่ะยูจีน?” (ซาร่า)
“ฉันเป็นผู้คุ้มกันคนในการต่อสู้ของเหยื่อ พวกเขาพูดว่าอพยัพทันทีหลังล่อเงือกดำสู้มตุ๊กตามนุษย์” (ยูจีน)
““เอ๋?!””
ซูมิเระและซาร่าเสียงดังกับคำพูดผม
“ไม่ใช่นั่นงานอันตรายสุดๆเลยเหรอไง?” (ซาร่า)
“ทำไมยูจีนเป็นคนที่ได้ทำอย่างนั้นล่ะ?!” (ซูมิเระ)
“แม้ว่าเธอบอกฉันก็เถอะ มันดูเหมือนห้องเรียนเราก็ทำหน้าที่เดียวกัน” (ยูจีน)
ผมยืนยันตอนนี้ว่าผู้สมัครผู้กล้าเลนฮาร์ดท์และกึ่งสัตว์โซรันก็ร่วมต่อสู้กับเหยื่อล่อด้วย
“แต่…!” (ซาร่า)
“ถ้าบางอย่างเกิดขึ้น…” (ซูมิเระ)
แค่เมื่อผมกำลังจะพูดว่า ‘มันจะไม่เป็นไร’ กับเธอทั้งสองคน…
“มันไม่เป็นไร อัศวินประเทศมังกรจะรับผิดชอบในการให้นายอพยพถ้าบางอย่างเกิดขึ้น”
อัศวินผมแดงเกราะสีฟ้าพูดกับเรา
“คลอดด์ หน้าที่นายคืออะไร?” (ยูจีน)
“หน้าที่ฉันคือเฝ้าดูเงือกดำเหนือการต่อสู้ล่อ ฉันต้องช่วยสมาชิกที่หนีแต่หนีไม่ทัน” (คลอดด์)
“นายจะไม่ร่วมการต่อสู้ล่อเหรอคลอดด์คุง?” (ซูมิเระ)
“ฉันอยากช่วยถ้าเป็นไปได้ แต่เงือกดำระวังเมื่อมีไวเวิร์นและไม่เข้าใกล้” (คลอดด์)
“มันช่วยไม่ได้ถ้าอย่างนั้น” (ยูจีน)
พูดถึง เงือกดำมีปัญญาเยอะ
ต้องระวัง
เราคุยสักพักหลังจากนั้นและ…
“โย่คลอดด์! ฉันมาบุกคนจากโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน!”
บางคนเข้าหาเรา
มันคือผู้บัญชาการปาร์ตี้ที่ 2 ราล์ฟซัง
เขาเสียงดัง
“ฉันทักทายนายก่อนแล้วด้วย แต่ฉันเป็นผู้บัญชาการ ราล์ฟ ถ้าฉันจำไม่ผิด 3 คนตรงนั้นคือ…” (ราล์ฟ)
“ยูจีน ซานตาฟิลด์” (ยูจีน)
“ซาร่า อิลเลีย คาลเดีย” (ซาร่า)
“ซาชิโอกิ ซูมิเระ” (ซูมิเระ)
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันจะไม่ปล่อยให้ปาร์ตี้นี้เจอชะตาเดียวกันกับปาร์ตี้ที่ 1 โดยเฉพาะ…ซูมิเระโดโนะ เราเริ่มปฏิบัติการได้ก่อนเงือกดำเคลื่อนไหวเพราะเชื่อมต่อมานาของเธอ ฉันขอขอบคุณเธอจากก้นบึ้งของหัวใจ!” (ราล์ฟ)
“เอ๋…?! มันไม่ใช่บางอย่างใหญ่โตค่ะ…” (ซูมิเระ)
ซูมิเระรีบพูดขึ้นมาหลังเห็นราล์ฟก้มคำนับ
“ยูจีนโดโนะ ซาร่าโดโนะ พวกนายยังมีตำแหน่งอยยู่ในประเทศบบ้านเกิด แม้อย่างนั้น นายตอบคลอดด์ ฉันขอขอบคุณนาย ปฏิบัติการจะเริ่ม 2 ชั่วโมงจากนี้ ได้โปรดเริ่มลงเรือ 30 นาทีก่อน ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไปคุยกััับสมาชิกคนอื่น คลอดด์ นายมีเพื่อนที่ดี” (ราล์ฟ)
“…ครับ อาจารย์ราล์ฟ” (คลอดด์)
ราล์ฟซังยิ้มเห็นฟันและจากไปด้วยก้าวเท้ายาวๆ
เขาไปคุยกับสมาชิกอื่นของปาร์ตี้ที่สองต่อ
ดูเหมือนเขาจะไปคุยกับทุกคน
“เฮ้ คลอดด์ คนที่นายบอกไม่อยากให้ตายคือ…” (ยูจีน)
“ใช่ อาจารย์ราล์ฟ เขาเป็นอาจารย์สอนเป็นอัศวินมังกร นักรบเด็กๆทั้งหมดของประเทศมังกรถูกสอนพื้นฐานอัศวินมังกรโดยอาจารย์” (คลอดด์)
“เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)
มันคล้ายกับอะไรที่ป๊าเป็นสำหรับผมหรือ?
“แต่ไม่เหมือนว่าเขาเป็นผู้กล้าประเทศมังกรนี่ ทำไมเขาทำงานอันตรายเป็นผู้บัญชาการภาคสนามที่อายุเท่าเขาล่ะ?” (ซาร่า)
ซาร่าถามมีเหตุผล
มันหาง่ายที่นักรบย้ายจากสนามรบไปสอนรุ่นเด็กกว่าหลังอายุถึงจุดหนึ่งในจักรวรรดิ
มันควรเป็นเหมือนกันกับสหภาพศักดิ์สิทธิ์
“อาจารย์ราล์ฟมีคนรู้จักที่อื่นเยอะนอกจากประเทศมังกร… เห็นว่ามีเพื่อนเขาเยอะในปาร์ตี้ที่ 1 แผนครั้งนั้นคือดึงความสนใจเงือกดำ และวัดขนาดกลุ่มของพวกมัน แต่เมื่อเขาได้ยินว่าพวกเขาถูกกวาดล้างโดยเงือกดำที่กลายเป็นดุร้ายเพราะสงครามแย่งถิ่น เขาอาสาเป็นผู้บัญชาการปาร์ตี้ที่ 2” (ซาร่า)
“เป็นอย่างนั้นสินะ” (ซาร่า)
“อ๋อ…” (ซูมิเระ)
หน้าซาร่าและซูมิเระมืดมนไปกับคำอธิบายของคลอดด์
“งั้นปาร์ตี้ที่ 2 ทั้งหมดต้องรอด” (ยูจีน)
คลอดด์หัวเราะเบาๆเมื่อผมพูด
“ใช่ เพราะฉันชวนทุกคน ฉันจะปกป้องพวกเขาแม้ว่ามันต้องแลกด้วยชีวิต” (คลอดด์)
สีหน้าคลอดด์ตั้งมั่น
(ฉันหวังว่าเขาไม่ถูกต้อนจนมุมเกินไป…) (ยูจีน)
ผมกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนเราฆ่าเวลาจนกว่าปฏิบัติการเริ่ม
—สองชั่วโมงต่อมา
“โอเค พวกคคุณเตรียมตัวเสร็จแล้วใช่มั้ย?! เราจะออกเดินทางแล้ว!!” (ราล์ฟ)
เรือสองลำออกเดินทางด้วยการตะโกนของราล์ฟซัง
ซูมิเระขึ้นเรือธงที่ดูแลดีและดูเหมือนมีอุปกรณ์ล่าสุด
เรือที่ผมขึ้นเป็นเรือเหยื่อที่ดูแลแบน้อยที่สุดและอัดด้วยปืนใหญ่ที่เหมือนพวกของโบราณ
(พวกเงือกดำจะโดนหลอกเมื่อมันโจ่งแจ้งขนาดนี้เหรอ…?) (ยูจีน)
ผมกังวลนิดหนน่อย
“โย่ ยูจีน ซานตาฟิลด์ ไม่ใช่มือนายสั่นเพราะอยากปราบเงือกดำเหรอ?!”
*ปั่ป!*
บางคนตีหลังผม
มันคือกึ่งสัตว์โซรัน
“เราจะส่งตุ๊กตานี้ครั้งนี้ใช่มั้ย?” (ยูจีน)
อะไรที่ผมดูคือตุ๊กตาระเบิด 50 ตัว
ดูเหมือนเราจะใช้ครึ่ง 100 ตัวเป็นเหยื่อ
พวกมันดูเหมือนมนุษย์ผิวเผิน ดังนั้นมี 50 ตัวเรียงกัน…ค่อนข้างน่ากลัว
พวกมันเป็นตุ๊กตา ดังนั้นมันแน่นอนว่ามันไม่ขยับและไม่หายใจ
แม้อย่างนั้น พวกมันดูเหมือนจะขยับทันทีเพราะมานาข้างในตุ๊กตาและหัวใจกับการกระพริบตาเทียม
“เงือกดำจะสงสัยว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นถ้าพวกเราไม่ต่อต้าน! มันเขียนอยู่บนแผนว่ามันจะดีกว่าที่จะต่อต้านถึงระดับหนึ่งใช่มั้ยล่ะ?” (โซรัน)
“นั่นก็จริง เห็นว่าเราจะสู้นิดหน่อย” (ยูจีน)
ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมสู้กับสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง 3 ของทวีปใต้แล้ว: สัตว์มโหฬารฮาเก็นติ นกดำราม และเงือกดำเวปาล
(มันจะจะเป็นเรื่องไว้คุยกับเอริ ฉันว่า) (ยูจีน)
(นายสบายจังเลยนะ ยูจีน อย่ามาถูกกินเพราะลดการป้องกันล่ะ)
เอริตอบคำพูดเงียบๆในใจผม
(ถ้าอย่างนั้นฟังอยู่) (ยูจีน)
(เพราะเธอพูดถึงฉันเนี่ยแหละ ฉันไม่ได้ยินทุกอย่างหรอก ให้ตายสิ เธอควรกลับมาได้แล้วถ้าเธอสู้กับรามได้ปลอดภัย~~)(เอริ)
(ขอโทษ ผมจะกลับโรงเรียนเมื่อทุกอย่างจบลง) (ยูจีน)
(เธอต้องเร็วๆ!! เร็วเข้า!) (เอริ)
นั่นเมื่อสื่อสารทางจิตใจถูกตัด
ผมรู้สึกเหมือนเธอจะพูดเยอะๆนานๆเมื่อผมกลับไป
แต่ผมไม่ได้ไปคุกปิดผนึกที่ 7 นานแล้ว ผมเลยก็รู้สึกเหมือนบางอย่างขาดหายไปเหมือนกัน
“พูดถึง คลอดด์ยังไม่มาเลยนี่”
คนที่ทำความสะอาดอาวุธที่ดาดฟ้าเรือคือผู้สมัครเป็นผู้กล้า เลนฮาร์ดท์
“อย่าพูดว่าเขาจะเคลื่อนที่ด้วยไวเวิร์นนะ?” (ยูจีน)
ผมพูดและ…
“นั่นแค่เมื่อไปถึงถิ่นเงือกดำเท่านั้น เขาควรให้ไวเวิร์นพักบนเรือเหยื่อจนถึงตอนนั้น แต่ฉันยังไม่เห็นไวเวิร์นของคลอดด์เลย” (เลนฮาร์ดท์)
“นั่นจริง มีไวเวิร์นตัวนึงอยู่บนเรือธง แต่นั่นไม่ใช่คลอดด์ มันเป็นไวเวิร์นของราล์ฟซัง ฉันว่า” (ยูจีน)
ผมดูแลไวเวิร์นคลอดด์ในชมรมสัตว์ ดังนั้นผมรู้จักหน้าตามัน
“เห็นว่าคลอดด์อยู่ที่ของเจ้าหญิงทิฟฟาเนีย คริสตัล เขาพูดว่าเขาจะมาร่วมปาร์ตี้ที่สองช้า” (โซรัน)
โซรันพูดในเสียงต่ำ
“เจ้าหญิงองค์ที่ 1 ทิฟฟาเนียของเมืองสีทองเหรอ? เธอหมั้นกับคลอดด์นี่?” (ยูจีน)
เมื่อผมถาม โซรันและเลนฮาร์ดท์ทำหน้าเหมือนพูดอะไรยาก
“ฉันไม่คิดว่านายรู้เพราะนายไม่ได้มาจากสหพันธรัฐบลูวอเตอร์ แต่ความเห็นแก่ตัวของเจ้าหญิงที่ 1 ประเทศสีทองเป็นที่รู้จักกันดีในทั้งสหพันธรัฐ…” (เลนฮาร์ดท์)
“เธอคือบางคนที่ไม่พอใจยกเว้นว่าทุกอย่างเข้าทางเธอ ประเทศฉันน่ะเสียหายตั้งเยอะเพราะแบบนี้” (โซรัน)
“มากขนาดนั้นเลย…?” (ยูจีน)
เมื่อเวลาที่ผมเจอเธอที่โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน ผมไม่ได้เห็นเธอแล้วคิดกับเธอไม่ดี
ถ้าอย่างนั้นภาพลักษณ์ที่คนทั่วไปมองเธอมันต่างกัน
เรือไปไกลจากพื้นดินไกลขึ้นเรื่อยๆตอนเราคุยกัน
ผมโบกมือให้ซาร่าผู้มองกังวลมาทางนี้ และสุดท้ายเกาะดูเหมือนจุดเล็กๆ
หลังจากออกเรือ 20 นาที ไวเวิร์นตัวใหญ่ลงที่เรือไว้ล่อ
“ขอโทษยูจีน! ฉันสาย!” (คลอดด์)
คลอดด์ตามมา
“ฉันได้ยินว่านายถูกเจ้าหญิงจับไว้” (ยูจีน)
“…ทำไมนายรู้?” (คลอดด์)
สีหน้าคลอดด์เปลี่ยนเป็นกังวล
“ฉันได้ยินจากสองคนนั้น” (ยูจีน)
ผมมองไปทางโซรันและเลนฮาร์ดท์
“เจ้าหญิงทิฟฟาเนียไปประเทศมังกรและกดดันพวกเขาให้หยุดส่งฉันมาร่วมในปาร์ตี้ที่ 2 ฉันเจอปัญหากับการกล่อมเธอ” (คลอดด์)
“นายถูกรักนี่” (ยูจีน)
ผมแหย่เขาและหน้าคลอดด์ขมขื่น
“ไม่มีทางที่ฉันจะไม่ร่วม…! เพราะฉันเป็นคนที่ให้เพื่อนร่วมห้องมาร่วมด้วย” (คลอดด์)
“ประเทศสีทองมีอำนาจเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?” (ยูจีน)
ผมได้ยินว่าประเทศในสหพันธรัฐบลูวอเตอร์มีอิทธิพลเท่ากันด้วยระบบสภา
“ประเทศในสหพันธรัฐยืมเงินจากประเทศสีทองไม่ว่ามันจะเยอะหรือน้อย ถ้าคุยกับพวกเขาอย่างไม่ระวังนายทำให้กำหนดจ่ายมาเร็วได้ ประเทศไม่น้อยเลยที่ถูกดูดเข้าไปรวมกันเพราะแบบนี้” (คลอดด์)
“นั่นน่ากลัวอ่ะ…เป็นไปได้มั้ยว่าประเทศโทโมนั่นก็เหมือนกัน?” (ยูจีน)
ผมนึกถึงหน้านักสำรวจที่ผมเจอวันก่อน
ถ้าผมจำไม่ผิด พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะจ่ายหนี้ไม่ได้ยกเว้นว่าเอาชนะชั้น 10
“ถูกต้อง เพราะประเทศนั้นไม่ได้มีทรัพยากรมากล่ะนะ” (คลอดด์)
คลอดด์ยืนยัน
แต่สมาชิกของอาณาจักรโทโมจะร่วมการปราบนี้ด้วย แต่ไม่ได้เป็นนักรบ เป็นกะลาสี
หน้าที่พวกเขาไม่ได้ไว้สู้เงือกดำ
นั่นโล่งนิดหน่อย
“เฮ้ สอนเกี่ยวกับประเทศอื่นของสหพันธรัฐได้มั้ย ไหนๆก็ว่างแล้วนี่?” (คลอดด์)
ผมขอคลอดด์
มันดูเหมือนความรู้เรื่องสหพันธรัฐของผมพึ่งไม่ได้
“ได้สิยูจีน งั้น อย่างแรก…” (คลอดด์)
ผมให้คลอดด์บอกเกี่ยวกับสหพันธรัฐบลูวอเตอร์ระหว่างเราไปถิ่นเงือกดำ
◇◇
เมื่อเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมง
รอบข้างเริ่มมืด
อากาศไม่ได้แย่
มีเมฆไม่กี่ก้อนและมีพระอาทิตย์ส่องลงมา
แม้อย่างนั้น มันยังมืดเพราะหมอกหนา
คลอดด์ขี่ไวเวิร์นและบินข้างบนเรือไว้ล่อและเรือธงตั้งแต่ 5 นาทีก่อน
อากาศหนาแน่น
มันต้องเพราะพิษที่อยู่ในหมอก
“เราอยู่ที่นี่แล้ว…” (โซรัน)
“นี่คือ…” (เลนฮาร์ดท์)
โซรันและเลนฮาร์ดท์เสียงเกร็งๆ
ผมบอกได้ว่ากะลาสีและผูคุ้มกันก็วิตกกังวลด้วย
ผมมองไปเหนือน้ำรอบดาดฟ้าเรือ
มีสิ่งมีชีวิตมั้ย?
ทะเลดำ ชวาร์ซ มีอาห์ ที่ยังรู้จักว่าทะเลแห่งความตายด้วย
ผมชักคาตานะสีขาวที่อยู่ที่เอว
ผมรู้สึกถึงเจตนาฆ่าได้แม้ไม่ต้องพยายามรับรู้
แต่นี่ไม่ใช่แค่ความเป็นศัตรู มันเป็นตาของนักล่า
สัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ชอบรสชาติมนุษย์
เรามาถึงถิ่นเงือกดำเวปาล
■ตอบความคิดเห็น:
>คนของอาณาจักรโทโม นั่นนึกย้อนความหลังจังเลย
-จริงๆแล้วมีบางคนที่พูดถึงพวกเขา อยู่ซึ่งมันทำให้ผมจำได้
ผมดีใจที่ผมให้พวกเขามาได้อีกครั้ง
>ถ้าอย่างนั้นเงือกดำทำตัวเหมือนมดและผึ้งสิ
-มันจริงที่สู้กันระหว่างฝูงมันคล้ายกับผึ้งและมด
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
patreon (Ebook): patreon.com/wayuwayu
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ด้วยการช่วยเหลือของท่านจะทำให้แปลต่อไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณครับ
ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
