มู่หนานจือ – บทที่ 324 ประหลาดใจ

มู่หนานจือ

ฮูหยิน​ซือ​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​จน​แทบ​มองไม่เห็น​

ส่วน​คุณหนู​สามซือ​ก็​มอง​ไป​ทาง​ฮูหยิน​ติง​อย่าง​ขี้ขลาด​

ฮูหยิน​ติง​ก้มหน้า​ดื่ม​ชา เหมือน​ไม่ได้ยิน​

ความผิดหวัง​ฉาย​วาบ​ผ่าน​ไป​บน​หน้า​ของ​ฮูหยิน​ซือ​กับ​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​

แต่​ไม่มีใคร​ช่วย​พูด​ให้​แม่ลูก​สกุล​ซือ​สัก​คำ​

ใน​โถงบุปผา​นอกจาก​เจียง​เซี่ยน​แล้วก็​ล้วน​เป็น​คน​ที่​อายุ​มากกว่า​คุณหนู​สามซือ​ มีที่​ให้​นาง​พูด​ที่ไหน​กัน​ นาง​ทำ​แบบนี้​เป็นเรื่อง​ที่​เสียมารยาท​มาก​ และ​เจียง​เซี่ยน​เป็นเจ้าภาพ​ เจอ​แขก​ที่​ไม่รู้​ธรรมเนียม​แบบนี้​ก็​เสียหน้า​เช่นกัน​ ทุกคน​จึงจำเป็นต้อง​แสร้ง​ทำเป็น​ไม่เห็น​

คุณหนู​สามซือ​จำเป็น​ต้องตาม​สาวใช้​ไป​ที่​ห้อง​เล็ก​ด้านหลัง​

ทุกคน​เริ่ม​คุย​กัน​เบา​ๆ ทักทาย​กัน​แล้วก็​พูดคุย​และ​หัวเราะ​อย่าง​จริงใจ​ พลาง​ถามสาร​ทุกข์สุข​ดิบ​คน​ที่​สนิท​กัน​ บรรยากาศ​เป็นมิตร​โดย​ยังคง​ความสุภาพ​และ​มีมารยาท​

เจียง​เซี่ยน​ยิ้ม​พลาง​ฟัง

ใน​เมื่อ​ต้อง​คบหา​กับ​เหล่า​สตรี​ชนชั้นสูง​ของ​ซาน​ซี พวก​อย่าง​สตรี​ชนชั้นสูง​เหล่านี้​มาจาก​ตระกูล​อะไร​ ความสัมพันธ์​กับ​สามีเป็น​อย่างไร​ และ​มีลูก​กี่​คน​ย่อม​ต้อง​สืบ​ให้​แน่ชัด​ ทว่า​ตระกูล​ห​ลี่​ไม่เหมือน​หน่วย​องครักษ์​เมื่อก่อน​ สืบมา​ต้อง​ไม่มีประสิทธิภาพ​สูง ละเอียด​ และ​ถูกต้อง​เท่า​ตอนที่​นาง​เป็น​ไทเฮา​อย่าง​แน่นอน​ นี่​จึงต้อง​ใช้ประสบการณ์​ใน​ชาติก่อน​ของ​นาง​เป็นตัว​ตัดสิน​แล้ว​

เพียงแต่​วางแผนการ​รบ​บน​กระดาษ​ถึงอย่างไร​ก็​ตื้น​ จับคู่​คน​กับ​ชื่อ​ แล้ว​ฟังว่า​พวก​นาง​คุย​อะไร​กัน​บ้าง​ จะจำได้​แม่น​กว่า​

ป้า​เห​อ​ฟังอยู่​ข้างๆ​ มือ​ไม้ต่าง​ก็​ไม่รู้​ว่า​ควรจะ​วาง​ไว้​ตรงไหน​ดี​

ทุก​คนใน​นี้​ไม่เพียงแต่​เป็น​ภรรยา​ของ​ขุนนาง​ ทว่า​พวก​นาง​พูดจา​และ​ทำ​อะไร​ล้วน​ดู​สุภาพ​และ​อ่อนโยน​มาก​ เสียง​ที่​พูด​ก็​เบา​จน​เหมือน​กลัว​จะทำให้​นก​ตกใจ​และ​บิน​ นาง​ต้อง​ตั้ง​หู​ขึ้น​ถึงจะได้ยิน​ชัด​ นี่​ทำให้​นาง​รู้สึก​ว่า​ตนเอง​เหมือน​นก​ขุนทอง​ที่​บุกเข้าไป​ท่ามกลาง​นก​คีรีบูน​อย่าง​บุ่มบ่าม​และ​เสียเกียรติ​

ฮูหยิน​เห​อ​ก็​ไม่ได้ดี​ไป​กว่า​ป้า​เห​อ​สัก​เท่าไร​

ถึงแม้เจียง​เซี่ยน​จะลาก​ฮูหยิน​ทุกคน​มาแนะนำ​ให้​นาง​ต่อหน้า​นาง​แล้ว​ ทว่า​นาง​ก็​ยังคง​รู้สึก​อึดอัด​อยู่ดี​ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​นาง​ไม่รู้​ว่า​ทำไม​เจียง​เซี่ยน​ต้อง​ใช้อำนาจ​ไล่​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ไป​ที่​ห้อง​เล็ก​ แถมฮูหยิน​ติง​ก็​ยัง​เหมือน​มองไม่เห็น​

ใน​ความคิด​ของ​นาง​ แม้คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ทำ​แบบนี้​จะเสียมารยาท​ แต่​คน​ที่​เสียหน้า​ก็​คือ​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ ทำไม​เจียง​เซี่ยน​จะต้อง​ไป​ยุ่ง​ จน​กลายเป็น​ล่วงเกิน​ฮูหยิน​ซือ​เปล่าๆ​

นาง​ถอนหายใจ​ใน​ใจ และ​ตัดสินใจ​ทำ​เหมือน​ที่​ใน​หนังสือ​บอก​ ‘แสร้ง​ทำเป็น​หูหนวก​ ไม่เป็น​แม่สามี’ นาง​ก็​เป็น​แม่สามีที่​หูหนวก​แล้วกัน​

ไม่ถึงหนึ่ง​ถ้วย​ชา พวก​ฮูหยิน​ของ​ผู้ช่วย​ขวา​กับ​ซ้าย​ต่าง​ก็​มาแล้ว​

ฮูหยิน​เหล่านี้​ล้วน​มาจาก​ตระกูล​ที่​ธรรมดา​มาก​ แล้วก็​ไม่ค่อย​ออกมา​เข้าสังคม​ สามีเป็น​ขุนนาง​ฝ่ายบุ๋น​ จะเฉยชา​กับ​นาง​ก็​ปกติ​เช่นกัน​

ทุกคน​นั่ง​อีก​พัก​หนึ่ง​ เจียง​เซี่ยน​เป็น​หน้าใหม่​ คนอื่น​เคย​พบกัน​ตอนที่​เข้าสังคม​ไม่มาก​ก็​น้อย​ ทุก​คนสนิท​กัน​อย่าง​เร็ว​มาก​ เจียง​เซี่ยน​เห็น​ว่า​ใกล้​จะเที่ยง​แล้ว​ จึงลุกขึ้น​เชิญทุกคน​เดิน​ไป​ที่​โถงบุปผา​ของ​เรือน​ตะวันออก​ “…จัด​งานเลี้ยง​และ​ตั้ง​เวที​ที่นั่น​แล้ว​”

ทุกคน​ลุกขึ้น​

ฉิงเค่อ​ไป​เชิญพวก​คุณหนู​ที่พักผ่อน​อยู่​ใน​ห้อง​เล็ก​

เห​อถง​เหนียง​นำทาง​อยู่​ข้างหน้า​เหมือน​เจ้าภาพ​ ส่วน​ห​ลี่​ตง​จื้อ​เดิน​เคียงข้าง​ติง​หวั่น​คุณหนู​รอง​ของ​ตระกูล​ติง​กับ​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ ส่วน​พวก​คุณหนู​คนอื่นๆ​ ตาม​อยู่​ข้างหลัง​พวก​นาง​

เจียง​เซี่ยน​ปรายตา​มอง​ไป​โดย​ไม่เอ่ย​สิ่งใด​ แล้ว​พา​พวก​ฮูหยิน​ไป​ที่​เรือน​ตะวันออก​

ระหว่างทาง​ พวก​นาง​ผ่าน​กำแพง​ดอกไม้​ สุด​กำแพง​ดอกไม้​เป็น​ประตู​พระจันทร์​

ตอนที่​พวก​เจียง​เซี่ยน​ผ่าน​ประตู​พระจันทร์​ สาวใช้​สอง​คน​ที่​ถือ​กระเช้า​ดอกไม้​อยู่​เดิน​มาจาก​หลัง​ประตู​พระจันทร์​

พอ​เห็น​พวก​เจียง​เซี่ยน​ สาวใช้​ทั้งสอง​ก็​ไม่ได้​ลนลาน​ แต่​ยืน​ชิด​กำแพง​ และ​ก้มหน้าก้มตา​ย่อ​ตัว​คารวะ​ พลาง​เรียก​ “ท่านหญิง​” “ฮูหยิน​” แล้ว​ยืน​นิ่ง​อยู่​ตรงนั้น​อย่าง​นอบน้อม​

เจียง​เซี่ยน​เอ่ย​ว่า​ “อืม​” แล้ว​พา​แขก​เข้าไป​ใน​ประตู​พระจันทร์​

หลัง​ประตู​พระจันทร์​เป็น​ลานบ้าน​ที่​เล็ก​มาก​ ทางซ้าย​และ​ขวา​ของ​ลานบ้าน​ต่าง​มีแปลง​ดอกไม้​ฝั่งแปลง​

เวลานี้​เดือน​ห้า​พอดี​ ดอกไม้​แต่ละ​สีบาน​ได้​งดงาม​และ​สดใส​มาก​ ดอกไม้​ทุกชนิด​สดใส​และ​สวยงาม​ สะดุดตา​มาก​

“ดอกไม้​นี้​เติบโต​ได้ดี​จริงๆ​!” ฮูหยิน​ของ​ผู้บัญชาการ​หวัง​ยิ้ม​พลาง​ชมว่า​ “นี่​ใคร​เป็น​คน​ปลูก​หรือ​? กุหลาบ​หนู​นี้​บาน​ได้ดี​ทีเดียว​ ใกล้​จะสูงเท่า​คน​แล้ว​!”

อากาศ​ร้อน​ และ​ปกติ​เจียง​เซี่ยน​ไม่ค่อย​ออก​ไป​ข้างนอก​ด้วยซ้ำ​ จึงย่อม​ไม่รู้​เช่นกัน​ว่า​กุหลาบ​หนู​ตรงนี้​เติบโต​ได้ดี​

นาง​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “เรื่อง​นี้​ข้า​ต้อง​กลับ​ไป​ถาม ไม่รู้จัก​หน้าตา​ที่​แท้จริง​ของ​ภูเขา​หลู​ เพียง​เพราะ​อยู่​ใน​ภูเขา​แห่ง​นี้​ หาก​ไม่ใช่เพราะ​ฮูหยิน​หวัง​เตือน​ เกรง​ว่า​จนถึง​ตอนนี้​ข้า​ก็​คงจะ​ไม่ได้​สังเกต​เช่นกัน​”

ฮูหยิน​หวัง​ยิ้ม​พลาง​เอ่ย​ว่า​ “ท่านหญิง​เพิ่ง​มาถึง ย่อม​ไม่รู้​ ไว้​อีกไม่นาน​ก็​รู้​แล้ว​”

เจียง​เซี่ยน​คุย​กับ​ฮูหยิน​หวัง​ พลาง​ผ่าน​แปลง​ดอกไม้​เข้าไป​ใน​โถงบุปผา​

ฮูหยิน​หวัง​เอ่ย​ว่า​ “มิน่าเล่า​พวก​นาง​ถึงปลูก​พวก​ตั้งโอ๋​ใน​แปลง​ดอกไม้​อย่าง​อิสระ​มาก​ และ​ดู​มีความ​ชนบท​เป็นอย่างมาก​ ที่แท้​ก็​เพื่อให้​หน้าต่าง​ใน​โถงบุปผา​เปิด​ออก​ไป​เป็น​ทิวทัศน์​นี้​ ช่างจัด​ดอกไม้​นี้​คงจะ​ไม่ใช่คนธรรมดา​!”

เจียง​เซี่ยน​แปลกใจ​เล็กน้อย​ และ​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “คิดไม่ถึง​ว่า​ฮูหยิน​หวัง​ยัง​รู้​วิธี​จัด​สวน​ด้วย​”

“ไม่หรอก​ ไม่หรอก​” ฮูหยิน​หวัง​เอ่ย​อย่าง​ถ่อมตน​ว่า​ “ท่าน​พ่อ​ชอบ​เรื่อง​พวก​นี้​มาก​ ตอน​ข้า​เด็ก​ๆ มักจะ​อุ้ม​ข้า​และ​ชี้ทิวทัศน์​ใน​ลานบ้าน​แล้ว​อธิบาย​ว่า​ดี​อย่างไร​ ฟังมามาก​แล้ว​ ก็​จำได้​แม่น​เช่นกัน​ จึงพอ​รู้เรื่อง​พวก​นี้​อยู่​บ้าง​”

การจัดสวน​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​ มีผู้ชาย​มากมาย​ที่​ทำ​ไม่เป็น​

เจียง​เซี่ยน​มอง​ฮูหยิน​หวัง​ใหม่​

ส่วน​ฮูหยิน​ติง​กับ​ฮูหยิน​ห​ลี่​อยู่​ข้างหลัง​หนึ่ง​ก้าว​ เดิน​อยู่​หลัง​เจียง​เซี่ยน​กับ​ฮูหยิน​หวัง​

เทียบ​กับ​การ​ชมทิวทัศน์​ ฮูหยิน​ติง​อยากรู้​มากกว่า​ว่า​พวก​สาวใช้​ที่​เข้าเวร​อยู่​ใน​ลาน​นี้​เป็น​คน​ที่​เจียง​เซี่ยน​สั่งสอน​มาใหม่​เอง​หรือ​เป็น​คน​ที่​เจียง​เซี่ยน​พา​ออก​มาจาก​ใน​วัง​

ฮูหยิน​ห​ลี่​มอง​รอบ​หนึ่ง​ และ​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ “ไม่มีคน​ที่​รู้จัก​สัก​คน​ ข้า​เดา​ว่า​น่าจะเป็น​คน​ที่​สั่งสอน​มาใหม่​”

ฮูหยิน​ติง​ตกใจ​ และ​สนใจ​ความเคลื่อนไหว​โดยรอบ​มากขึ้น​

ก็​ได้ยิน​คุณหนู​สามซือ​คุย​กับ​ติง​หวั่น​อย่าง​จ้อกแจ้ก​จอแจ​ “…เช่นนั้น​พี่​หญิง​ยัง​จะกลับ​ไป​ที่​บ้านเกิด​อีก​หรือไม่​? อีกไม่นาน​จะเป็น​วันเกิด​ของ​ข้า​ ท่าน​แม่บอ​กว่า​จะจัด​งานเลี้ยง​ให้​ข้า​ ข้า​จะส่งเทียบเชิญ​ให้​พี่​หญิง​ พี่​หญิง​ต้อง​มาให้ได้​นะ​!”

“ได้​สิ!” ติง​หวั่น​ตอบรับ​อย่าง​อ่อนโยน​มาก​ พูดน้อย​มาก​ แลดู​สุภาพ​และ​สงบเสงี่ยม​มาก​

คุณหนู​สามซือ​ได้ยิน​ก็​พยักหน้า​พลาง​ยิ้ม​ตาหยี​ ท่าทาง​ดีใจ​มาก​ และ​เอ่ย​กับ​พวก​ห​ลี่​ตง​จื้อ​ว่า​ “ถึงเวลา​นั้น​พวก​เจ้าก็​ต้อง​มาด้วย​นะ​!”

ห​ลี่​ตง​จื้อ​พยักหน้า​

แต่​คุณหนู​ใหญ่​ของ​อาจารย์​ลู่​กลับ​เบ้​ปาก​ และ​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​วันเกิด​ของ​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​เป็น​วัน​ไหน​กัน​แน่​? อีก​สอง​วัน​คุณหนู​สามของ​ตระกูล​หยวน​ออกเรือน​ ข้า​อาจจะ​ต้องตาม​ท่าน​แม่ไป​ดื่มเหล้า​มงคล​ ไม่รู้​จะพอดี​หรือเปล่า​”

คุณหนู​สามซือ​สีหน้า​ไม่ค่อย​พอใจ​นัก​ และ​เอ่ย​ว่า​ “คุณหนู​สามตระกูล​หยวน​จะออกเรือน​หรือ​? ทำไม​ข้า​ไม่รู้​? นาง​ออกเรือน​วัน​ไหน​?”

คุณหนู​สามของ​ตระกูล​หยวน​ถึงแม้จะอยู่​อันดับ​สาม ทว่า​พี่สาว​ทั้งสอง​คน​ก่อนหน้า​นาง​ต่าง​ก็​ไม่ได้​มีชีวิต​อยู่​จน​ออกเรือน​ ความจริง​แล้ว​นาง​เป็น​คุณหนู​ใหญ่​ของ​ตระกูล​หยวน​ ตระกูล​หยวน​ร่ำรวย​ที่​ไท่​หยวน​มาหลาย​รุ่น​ และ​มีญาติ​ที่​เกี่ยวดอง​กัน​ทุกที่​ แล้วก็​เคย​มีซิ่ว​ไฉหลาย​คน​ จึงค่อนข้าง​มีอิทธิพล​ที่​ไท่​หยวน​ทีเดียว​ ไม่ว่า​ใคร​มาเป็น​ขุนนาง​ที่​ไท่​หยวน​ ก็​ไม่อยาก​เป็น​ศัตรู​กับ​ตระกูล​หยวน​ ดังนั้น​ไม่ว่า​จะคน​ของ​ผู้ว่าราชการ​มณฑล​หรือ​คน​ของ​เจ้าเมือง​ไท่​หยวน​ ต่าง​ก็​ไปมาหาสู่​กับ​ตระกูล​หยวน​ทั้งนั้น​

หาก​คุณหนู​สามตระกูล​หยวน​ออกเรือน​ คน​ของ​ไท่​หยวน​ครึ่งหนึ่ง​ต้อง​ไป​ดื่มเหล้า​มงคล​ สำหรับ​เมือง​ไท่​หยวน​ก็​ถือว่า​เป็น​เรื่องใหญ่​เช่นกัน​

คุณหนู​ใหญ่​ตระกูล​ลู่​ยิ้ม​พลาง​เอ่ย​ว่า​ “ข้า​ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ เพียงแค่​ได้ยิน​ท่าน​แม่บอ​กว่า​ อยาก​เพิ่ม​เครื่องประดับ​ให้​ข้า​สัก​สอง​สามชิ้น​ บอ​กว่า​ใส่ตอนที่​ไป​อวยพร​” นาง​พูด​อยู่​ก็​เปลี่ยน​เรื่อง​ไป​เอ่ย​กับ​เห​อถง​เหนียง​ว่า​ “เมื่อ​ครู่​เจ้าบอ​กว่า​เครื่องประดับ​ของ​ร้าน​ขาย​เครื่องประดับ​เงินทอง​ร้าน​ไหน​ดี​นะ​ ข้า​จะให้​ท่าน​แม่ไปดู​สักหน่อย​”

จู่ๆ เห​อถง​เหนียง​ก็​ถูก​เรียกชื่อ​ ใน​ใจยังคง​ประหม่า​เล็กน้อย​ แต่​นาง​ไม่ได้​โง่ นาง​รู้​ว่า​คุณหนู​ใหญ่​ตระกูล​ลู่​กำลัง​เหยียบ​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ ถึงแม้การกระทำ​ของ​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​เมื่อ​ครู่​จะทำให้​นาง​ไม่สบายใจ​มาก​ ทว่า​นาง​ก็​ไม่อยาก​เข้าไป​เกี่ยวข้อง​เช่นกัน​ จึงจำเป็นต้อง​เอ่ย​อย่าง​คลุมเครือ​ว่า​ “พอ​เจ้าถามแบบนี้​ ข้า​กลับ​นึกไม่ออก​ไป​ชั่วขณะ​ ไว้​ข้า​นึกออก​แล้ว​ค่อย​บอก​เจ้า นั่น​เป็น​ร้าน​ขาย​เครื่องประดับ​เงินทอง​ของ​ฝูเจี้ยน​ ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​ไท่​หยวน​มีหรือไม่​…”

มู่หนานจือ

มู่หนานจือ

Status: Ongoing
นิยายรักย้อนยุค จากนักเขียนดัง ‘จือจือ’ กับการฟาดฟันอันดุเดือดของนางเอกสุดแกร่งในวังหลวง!แม้ เจียงเซี่ยน เป็นถึงสตรีผู้สูงศักดิ์ ทั้งยังได้แต่งงานกับ ‘จ้าวอี้’ ผู้เป็นฮ่องเต้ ทว่าเขามิเคยร่วมหออุ่นเตียงกันจนกระทั่งจากนางไปเมื่อนางต้องกลายเป็นไทเฮา จึงได้โอบอุ้ม ‘จ้าวสี่’ ลูกชายคนเดียวของจ้าวอี้ว่าราชการหลังม่าน ประคองราชวงศ์อย่างยากเข็ญแต่แล้วนางกลับถูกฆ่าตายด้วยถ้วยยาพิษ ที่อยู่ในอุ้งมือของฮ่องเต้น้อยอย่างจ้าวสี่!เมื่อลืมตาตื่นมาอีกครั้ง ก็พบว่าได้ย้อนกลับมาช่วงชีวิตวัยสิบสามปี… ก่อนมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในราชสำนัก‘เหตุใดจ้าวสี่จึงมอบความตายให้นาง?’…แม้โอกาสในการมีชีวิตอาจทำให้ไขปริศนานี้ได้แต่นางขอเลือกเดินในเส้นทางใหม่ ไม่เข้าไปข้องเกี่ยวกับตระกูลจ้าว ไม่สนใจการผลัดเปลี่ยนแผ่นดินนางขอเพียงมีชีวิตครอบครัวเล็กๆ กับสามีที่วางใจได้ และลูกที่แสนน่ารักทว่า เมื่อนางได้นำพบกับ หลี่เชียน แม่ทัพหนุ่มที่นางเคยรู้สึกเกลียดทุกคราที่พบหน้าชีวิตและความรักของนางจึงกำลังจะพบกับจุดเปลี่ยนอีกครั้ง…หรือ ‘โชคชะตา’ จะนำพาให้เกิดเรื่องราวและวังวนที่ไม่เหมือนเดิม!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท