มู่หนานจือ – บทที่ 347 สาเหตุ

มู่หนานจือ

ติง​หวั่น​ปวดศีรษะ​มาก​ และ​กลืนไม่เข้าคายไม่ออก​

เมื่อก่อน​ตระกูล​ห​ลี่​ไม่ค่อย​สนิทสนม​กับ​ตระกูล​ติง​ เจียง​เซี่ยน​รู้ดี​อยู่​แก่​ใจ คุณหนู​ตระกูล​ขุนนาง​ที่​ความคิด​ค่อนข้าง​ซับซ้อน​อย่าง​ติง​หวั่น​จู่ๆ ก็​ตกลง​ที่จะ​ยืน​อยู่​ฝ่าย​ห​ลี่​ตง​จื้อ​ ไม่มีทาง​ที่จะ​ทำได้​ทันที​ แต่​ติง​หวั่น​ไม่ช่วยเหลือ​ทั้งสอง​ฝ่ายใน​เรื่อง​นี้​ได้​ก็​ชนะ​แล้ว​ ส่วน​หลังจากนี้​…นั่น​ก็​ขึ้นอยู่กับ​ว่า​ตระกูล​ห​ลี่​จะไป​ถึงขั้น​ไหน​ และ​ห​ลี่​ตง​จื้อ​จะสามารถ​ทำให้​พวก​คุณหนู​ตระกูล​ขุนนาง​ชอบ​และ​นับถือ​จริงๆ​ ได้​หรือไม่​แล้ว​

เจียง​เซี่ยน​ยิ้ม​และ​ไม่เอ่ย​เรื่อง​นี้​อีก​ แล้ว​ไปหา​ฮูหยิน​เห​อ​กับ​พวก​นาง​

ฮูหยิน​เห​อ​ทั้ง​ซาบซึ้ง​และ​ตื้นตัน​ที่​ติง​หวั่น​สามารถ​ส่งลูกสาว​กลับมา​ได้​ด้วย​ตนเอง​ จึงต้อนรับ​ติง​หวั่น​อย่าง​อบอุ่น​เป็นอย่างมาก​

ติง​หวั่น​ยังคง​คิด​อยู่​ใน​ใจตลอดเวลา​ว่า​จะเลือก​ฝ่าย​อย่างไร​ถึงจะเป็นการ​เลือก​ที่​ถูกต้อง​ จึงอยาก​กลับ​ไป​ขอ​คำแนะนำ​จาก​มารดา​ของ​ตนเอง​เร็ว​หน่อย​ จะนั่ง​อยู่​ได้​ที่ไหน​กัน​ นาง​ปฏิเสธ​ฮูหยิน​เห​ออย่าง​ยากลำบาก​ ไม่ว่า​อย่างไร​นาง​ก็​จะกลับ​จวน​ เจียง​เซี่ยน​ก็​ไม่ฝืนใจ​เช่นกัน​ เอ่ย​อย่าง​เกรงใจ​สอง​สามคำ​ ก็​สั่งให้​ไป่​เจี๋ย​ส่งแขก​

ห​ลี่​ตง​จื้อ​ เห​อถง​เหนียง​ และ​ไป่​เจี๋ย​ส่งติง​หวั่น​ถึงหน้า​ประตู​ฉุย​ฮวา​

ทว่า​พอ​หัน​ตัว​กลับ​เจอ​ฉิงเค่อ​

นาง​ยิ้ม​พลาง​คารวะ​ห​ลี่​ตง​จื้อ​ แล้ว​เอ่ย​อย่าง​นอบน้อม​ว่า​ “ท่านหญิง​เชิญคุณหนู​ใหญ่​กับ​คุณหนู​เห​อ​ไป​คุย​ที่​เรือน​ของ​ฮูหยิน​ด้วยกัน​เจ้าค่ะ​”

นี่​คงจะ​บอก​มารดา​เรื่อง​ที่​นาง​ทะเลาะวิวาท​กระมัง​!

ห​ลี่​ตง​จื้อ​สายตา​มืดมน​ และ​พยักหน้า​ แล้ว​ตาม​ฉิงเค่อ​ไป​ที่​เรือน​ของ​ฮูหยิน​เห​อ​

เจียง​เซี่ยน​นั่ง​อยู่​บน​เตียง​อุ่น​หลัง​ใหญ่​ใกล้​หน้าต่าง​ของ​ห้อง​พักผ่อน​ของ​ห้อง​หลัก​ บน​พื้น​เป็น​ถ้วย​ชาที่​ตก​แตก​กับ​น้ำชา​ที่หก​ แล้วก็​ฮูหยิน​เห​อ​ที่​เดิน​กลับไปกลับมา​ใน​ห้อง​อย่าง​โกรธจัด​

ห​ลี่​ตง​จื้อ​ชะงัก​ฝีเท้า​ นาง​กลัว​จน​ไม่กล้า​ก้าว​ไป​ข้างหน้า​เล็กน้อย​

ฮูหยิน​เห​อ​ได้ยิน​เสียง​ก็​หันมา​ตวาด​นาง​แล้ว​ “เจ้ายัง​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ทำไม​? ให้​เจ้าไป​ร่วม​วันเกิด​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ เจ้ากลับ​ทะเลาะ​กับ​คุณหนู​จวง​ เจ้ายัง​มีเหตุผล​อย่างนั้น​หรือ​? จะยืน​อยู่​ตรงนั้น​รอ​ข้า​เชิญเจ้าเข้ามา​หรือ​!”

เจียง​เซี่ยน​ขมวดคิ้ว​ และ​รีบ​เอ่ย​ว่า​ “ฮูหยิน​ ท่าน​รับปาก​ข้า​แล้ว​ว่า​ ให้​ข้า​เป็น​คน​จัดการ​เรื่อง​นี้​!”

ฮูหยิน​เห​ออด​กลั้น​ความโกรธ​ที่​ค่อยๆ​ พุ่ง​ขึ้น​ใน​ใจไม่หยุด​อย่าง​ยากลำบาก​ แล้ว​ตีหน้า​ขรึม​และ​นั่งลง​บน​เตียง​อุ่น​ตรงข้าม​เจียง​เซี่ยน​

เจียง​เซี่ยน​ให้​เสี่ยว​ฮุ่ย​ยก​ม้านั่ง​มา ให้​ห​ลี่​ตง​จื้อ​กับ​เห​อถง​เหนียง​นั่งลง​ แล้วก็​ให้​สาวใช้​นำ​ชากับ​ของว่าง​มาให้​ นอกจาก​ฉิงเค่อ​กับ​ไป่​เจี๋ย​แล้วก็​ไล่​คน​ที่​รับใช้​ใน​ห้อง​ออก​ไป​หมด​ และ​ถึงจะถามห​ลี่​ตง​จื้อ​ด้วย​เสียง​อ่อนโยน​ว่า​ “ที่นี่​ไม่มีคนอื่น​ ตอนนั้น​สถานการณ์​เป็น​อย่างไร​ เจ้าบอก​พวกเรา​มาตรงๆ​ ได้​เลย​ หาก​ตระกูล​จวง​มาหา​ถึงบ้าน​จริง​ พวกเรา​รู้​ล่วงหน้า​ ก็​มีแผนการ​รับมือ​ที่​รัดกุม​มาก​เช่นกัน​ เจ้าว่า​จริง​หรือไม่​?”

ห​ลี่​ตง​จื้อ​พยักหน้า​ หาง​ตา​มีประกาย​น้ำตา​แล้ว​ และ​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ “ข้า​ก็​กลัว​ว่า​จะทำให้​ที่​บ้าน​เดือดร้อน​ จึงเชื่อฟัง​คุณหนู​ใหญ่​ตระกูล​ลู่​กับ​คุณหนู​สามตระกูล​หยวน​และ​กลับมา​…”

ไม่อย่างนั้น​นาง​ยอม​ทะเลาะ​กับ​คุณหนู​จวง​อี​กรอบ​ แต่​จะไม่ยอมตาม​ติง​หวั่น​กลับบ้าน​เหมือน​หนี​หัวซุกหัวซุน​

พอ​ฮูหยิน​เห​อ​ได้ยิน​ก็​ทำ​หน้า​โกรธ​อีก​ แล้ว​ปิดปาก​เล็กน้อย​กำลังจะ​เอ่ยปาก​

เจียง​เซี่ย​นรี​บ​ขัดขวาง​นาง​ “ฮูหยิน​ ท่าน​รับปาก​ข้า​แล้ว​!”

ฮูหยิน​เห​อ​จำเป็นต้อง​กลืน​คำพูด​ลง​ไป​อีกครั้ง​

ทว่า​กลับ​ไม่สามารถ​ปิดบัง​ความโกรธ​ใน​ใจได้​ นาง​โกรธ​จน​หน้าอก​กระเพื่อม​ขึ้น​ลง​

ห​ลี่​ตง​จื้อ​เบือนหน้า​ไป​ทาง​อื่น​ และ​ไม่มอง​ฮูหยิน​เห​อ​อีก​ แล้ว​เล่า​เรื่องราว​ทั้งหมด​เบา​ๆ แต่​ถึงอย่างไร​คำพูด​เหล่านั้น​ของ​คุณหนู​จวง​ก็​สบประมาท​เจียง​เซี่ยน​ นาง​จึงเพียงแค่​เอ่ย​ผ่านๆ​ ว่า​ ‘พูดจา​ไม่น่าฟัง​’ และ​ข้าม​ไป​

แต่​เจียง​เซี่ยน​รู้​ว่า​ สิ่งที่​คุณหนู​จวง​เอ่ย​ตอนนั้น​จะต้อง​ไม่เพียงแค่​ไม่น่าฟัง​เท่านั้น​อย่าง​แน่นอน​

ทว่า​ฮูหยิน​เห​อก​ลับ​ตำหนิ​ลูกสาว​ว่า​จุ้นจ้าน​ใน​ใจ เพียงแค่​พูดจา​ไม่น่าฟัง​ ทำไม​ถึงอดทน​ไม่ได้​?

นาง​อยาก​สั่งสอน​ห​ลี่​ตง​จื้อ​สัก​สอง​สามคำ​ แต่​พอ​เงยหน้า​เห็น​ใบ​หน้าที่​จริงจัง​ปน​น่าเกรงขาม​เล็กน้อย​ของ​เจียง​เซี่ยน​ และ​นึกถึง​ดวงตา​ที่​เย็นยะเยือก​ของ​เจียง​เซี่ยน​ก่อนหน้านี้​ นาง​อยาก​พูด​แต่​ก็​หยุด​ไว้​

เจียง​เซี่ยน​มอง​ไป​ที่​เห​อถง​เหนียง​

พวก​นาง​สอง​คน​ไป​ร่วม​งานเลี้ยง​ของ​คุณหนู​สามตระกูล​ซือ​ด้วยกัน​ เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​แน่​ เห​อถง​เหนียง​น่าจะ​รู้ดี​

และ​เดิมที​เห​อถง​เหนียง​ก็​กลัว​เจียง​เซี่ยน​อยู่แล้ว​ พอ​ถูก​เจียง​เซี่ยน​มอง​แบบนี้​ ก็​กลายเป็น​ลนลาน​และ​คิด​ฟุ้งซ่าน​ขึ้น​มาทันที​ เจียง​เซี่ยน​ถามอะไร​พูด​อะไร​ แม้แต่​สิ่งที่​ไม่ได้​ถาม ขอ​เพียง​นาง​รู้​ ก็​เท​ออกมา​ทั้งหมด​เช่นกัน​

ฮูหยิน​เห​อ​ยัง​ฟังไม่จบ​ก็​โกรธ​จน​ลุกขึ้น​แล้ว​ “ตระกูล​จวง​เป็น​ตระกูล​ขุนนาง​ไม่ใช่หรือ​? ทำไม​ลูกสาว​ที่​เลี้ยง​มาถึงสู้แม้แต่​ผู้หญิง​ที่​ทำไร่ไถนา​ใน​ชนบท​ก็​ไม่ได้​? หนังสือ​ของ​นักปราชญ์​ของ​นาง​ล่ะ​? บันทึก​ชีวประวัติ​สตรี​ล่ะ​? อ่าน​ไป​ถึงใน​ท้อง​สุนัข​แล้ว​หรือ​? นาง​เลี้ยง​คน​แบบนี้​มา แล้ว​มีหน้า​มารังเกียจ​พวกเรา​ว่า​มาจาก​ตระกูล​ไม่สูงได้​อย่างไร​! ต่อให้​พวกเรา​มาจาก​ตระกูล​ต่ำต้อย​แค่​ไหน​ ก็​ไม่พูดถึง​ความถูก​ผิด​ของ​คนอื่น​ลับหลัง​เหมือน​พวก​นาง​เช่นกัน​…”

คำพูด​ที่​ไม่น่าฟัง​นั้น​ชาติก่อน​เจียง​เซี่ยน​ก็​ฟังมาทั่ว​แล้ว​ การ​สาปแช่ง​ที่​เหมือน​ภาษาท้องถิ่น​ใน​ชนบท​ของ​ชนชั้นสูง​วังหลัง​ การ​ทำเป็น​ด่า​คน​นี้​แต่​ความจริง​ด่า​คน​นั้น​ที่​สุภาพ​เรียบร้อย​ของ​ขุนนาง​ใหญ่​ใน​ราชสำนัก​ นาง​ผ่าน​มาหมด​ทุก​แบบ​แล้ว​ ดังนั้น​ตอนที่​นาง​ได้ยิน​เรื่อง​นี้​จึงเพียงแค่​แปลกใจ​เล็กน้อย​ และ​ไม่ได้​รู้สึก​โกรธ​

ดูเหมือน​คำกล่าว​ที่ว่า​ภรรยา​เจริญรุ่งเรือง​และ​ร่ำรวย​เพราะ​สามีเจริญรุ่งเรือง​และ​ร่ำรวย​ยังคง​ได้รับ​การ​ยอมรับ​จาก​คน​มากมาย​

ไม่อย่างนั้น​ด้วย​ยศ​ท่านหญิง​ที่​เงินเดือน​ชิน​อ๋อง​สองเท่า​ของ​นาง​ ทำไม​ถึงมีคน​กล้า​นินทา​นาง​อย่าง​กำเริบเสิบสาน​และ​ไร้​ความเกรงกลัว​แบบนี้​ลับหลัง​นาง​

บัญชี​นี้​…เดี๋ยว​ต้อง​กลับ​ไป​คิด​กับ​ห​ลี่​เชีย​น!​

ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​เจ้าหมอ​นั่น​กำลัง​ทำ​อะไร​อยู่​?

บอก​เขา​แล้ว​ว่า​เรื่อง​เสฉวน​ไม่ต้อง​รีบ​ แต่​เขา​ก็​ยัง​ออก​เช้ากลับ​ดึก​ ก็​ไม่รู้​เช่นกัน​ว่า​ฟังคำพูด​ของ​นาง​หรือไม่​

เจียง​เซี่ยน​คิดถึง​คน​ๆ นั้น​ แล้ว​บน​หน้า​ก็​มีรอยยิ้ม​เล็กน้อย​อย่าง​ควบคุม​ตนเอง​ไม่ได้​

คน​ที่อยู่​ใน​ห้อง​เห็น​แล้วก็​อด​ที่จะ​รู้สึก​กลัว​ไม่ได้​

นี่​เจียง​เซี่ยนคง​โกรธ​จน​เป็นบ้า​ไป​แล้ว​กระมัง​?

ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​เดี๋ยว​เจียง​เซี่ยน​จะเป็น​อย่างไร​?

โดยเฉพาะ​ห​ลี่​ตง​จื้อ​ที่​รู้สึก​เสียใจ​มาก​

พี่ใหญ่​ชอบ​พี่สะใภ้​ขนาด​นั้น​ ทุกวัน​กลับ​ถึงบ้าน​ก็​อยู่​ใน​เรือน​ของ​ตนเอง​ไม่ออกมา​ ไป​ไหน​ก็​นำ​ของ​ไป​ให้​พี่สะใภ้​ ประคบประหงม​พี่สะใภ้​ กลัว​พี่สะใภ้​ไม่พอใจ​ตรงไหน​ ไม่สบาย​ตรงไหน​ หาก​พี่ใหญ่​รู้​ว่า​พี่สะใภ้​ถูก​ดึง​เข้าไป​พัวพัน​กับ​บุญคุณ​และ​ความแค้น​กับ​ตระกูล​จวง​เพราะ​เรื่อง​ของ​นาง​ จะต้อง​คิด​ว่า​นาง​เป็น​คน​ที่​ทำให้เกิด​ข้อพิพาท​อย่าง​แน่นอน​ และ​คงจะ​เกลียด​นาง​กระมัง​?

ห​ลี่​ตง​จื้ออด​ไม่ได้​ที่จะ​เรียก​ “พี่สะใภ้​” อยาก​พูด​อะไร​บางอย่าง​ ก็​คิด​ว่า​เรื่องราว​มาถึงขั้น​นี้​แล้ว​ นาง​พูด​อะไร​ก็​ผิด​อยู่ดี​ หาก​พูดมาก​อีก​ กลับ​จะถูก​สงสัย​ว่า​เล่นลิ้น​ และ​ยิ่ง​ทำให้​คน​เกลียด​

เจียง​เซี่ยน​ได้สติ​กลับมา​ พอ​เห็น​ฮูหยิน​เห​อ​ยังคง​ต่อว่า​อยู่​ตรงนั้น​ ก็​ยิ้ม​ให้​ห​ลี่​ตง​จื้อ​อย่าง​หวังดี​ก่อน​ แล้ว​เรียก​ฮูหยิน​เห​อ​ และ​เอ่ย​ว่า​ “ท่าน​ก็​อย่า​โกรธ​เลย​ นั่งลง​ดื่ม​ชาสัก​อึก​ก่อน​ คิดเล็กคิดน้อย​กับ​คน​แบบ​นาง​ จะทำให้​ฐานะ​ตกต่ำ​”

ฮูหยิน​เห​อ​ก็​ไม่ถนัด​แยก​คน​ตี​กัน​ออก​จากกัน​และ​โต้เถียง​อย่าง​ไร้​หลักการ​เช่นกัน​ นาง​ด่า​ไม่กี่​คำ​นั้น​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ พอ​นานๆ​ ไป​ก็​เหนื่อย​เล็กน้อย​

นาง​นั่งลง​ดื่ม​ชาสอง​สามอึก​ แล้ว​ถึงนึกถึง​เรื่อง​ของ​ลูกสาว​

นาง​ปรักปรำ​ลูกสาว​จริงๆ​ ด้วย​

แต่​เด็ก​จะเข้าใจ​อะไร​? ผู้ใหญ่​ว่า​สอง​สามคำ​แล้ว​อย่างไร​?

ไม่นาน​ฮูหยิน​เห​อ​ก็​ลืม​เรื่อง​นี้​ไป​จน​หมดสิ้น​

นาง​ถามเจียง​เซี่ยน​ว่า​ “หาก​ตระกูล​จวง​มาหา​ถึงบ้าน​จริงๆ​ พวกเรา​ควรจะ​ทำ​อย่างไร​? อย่างไร​ก็​ขอโทษ​พวก​นาง​จริงๆ​ ไม่ได้​กระมัง​?”

“ไว้​พวก​นาง​มาหา​ถึงบ้าน​แล้ว​ค่อย​ว่า​กัน​แล้วกัน​” คำตอบ​ของ​เจียง​เซี่ยน​คลุมเครือ​เล็กน้อย​ “ส่วน​น้อง​หญิง​นั้น​…ท่าน​ก็​อย่า​ตำหนิ​นาง​อีก​เลย​ นาง​ก็​หวังดี​เช่นกัน​”

บอก​ตามตรง​ นาง​ยัง​คิดไม่ออก​จริงๆ​ ว่า​ควรจะ​ทำ​อย่างไร​!

ทว่า​หาก​ตระกูล​จวง​กล้า​มาหา​ถึงบ้าน​จริง​ การ​จัดการ​พวก​นาง​สัก​รอบ​ก็​เป็น​สิ่งที่​ยกเว้น​ไม่ได้​

แต่​คุณหนู​ใหญ่​ตระกูล​ลู่​ไม่เจอ​ไม่กี่​วัน​ ทำให้​นาง​มอง​ใหม่​

ฮูหยิน​เห​อ​ถอนหายใจ​

ทำไม​นาง​จะไม่อยาก​ให้​ลูก​ของ​ตนเอง​ถูก​ประคบประหงม​จน​โต​ เพียงแต่​ส่วนใหญ่​ นาง​จำเป็นต้อง​คำนึงถึง​สถานการณ์​ของ​ตระกูล​ห​ลี่​ เวลานี้​ลูกสาว​ถูก​นาง​ตวาด​ด่า​โดย​ไม่ถามต้นสายปลายเหตุ​ นาง​ยัง​อยาก​กลั่นแกล้ง​ลูกสาว​ที่ไหน​กัน​ จึงรับปาก​อย่าง​เต็มปากเต็มคำ​ และ​เอ่ย​อย่าง​กังวล​ว่า​ “หาก​ใต้เท้า​ถามขึ้น​มา พวกเรา​ควรจะ​บอก​อย่างไร​?”

มู่หนานจือ

มู่หนานจือ

Status: Ongoing
นิยายรักย้อนยุค จากนักเขียนดัง ‘จือจือ’ กับการฟาดฟันอันดุเดือดของนางเอกสุดแกร่งในวังหลวง!แม้ เจียงเซี่ยน เป็นถึงสตรีผู้สูงศักดิ์ ทั้งยังได้แต่งงานกับ ‘จ้าวอี้’ ผู้เป็นฮ่องเต้ ทว่าเขามิเคยร่วมหออุ่นเตียงกันจนกระทั่งจากนางไปเมื่อนางต้องกลายเป็นไทเฮา จึงได้โอบอุ้ม ‘จ้าวสี่’ ลูกชายคนเดียวของจ้าวอี้ว่าราชการหลังม่าน ประคองราชวงศ์อย่างยากเข็ญแต่แล้วนางกลับถูกฆ่าตายด้วยถ้วยยาพิษ ที่อยู่ในอุ้งมือของฮ่องเต้น้อยอย่างจ้าวสี่!เมื่อลืมตาตื่นมาอีกครั้ง ก็พบว่าได้ย้อนกลับมาช่วงชีวิตวัยสิบสามปี… ก่อนมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในราชสำนัก‘เหตุใดจ้าวสี่จึงมอบความตายให้นาง?’…แม้โอกาสในการมีชีวิตอาจทำให้ไขปริศนานี้ได้แต่นางขอเลือกเดินในเส้นทางใหม่ ไม่เข้าไปข้องเกี่ยวกับตระกูลจ้าว ไม่สนใจการผลัดเปลี่ยนแผ่นดินนางขอเพียงมีชีวิตครอบครัวเล็กๆ กับสามีที่วางใจได้ และลูกที่แสนน่ารักทว่า เมื่อนางได้นำพบกับ หลี่เชียน แม่ทัพหนุ่มที่นางเคยรู้สึกเกลียดทุกคราที่พบหน้าชีวิตและความรักของนางจึงกำลังจะพบกับจุดเปลี่ยนอีกครั้ง…หรือ ‘โชคชะตา’ จะนำพาให้เกิดเรื่องราวและวังวนที่ไม่เหมือนเดิม!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท