หลังจากฉันหลบลูกบอลมรณะไปสองสามลูก เรนะ ก็เริ่มเบื่อแล้วหันไปเล่นอย่างอื่นแทน
“เรามาเล่น ซ่อนแอบกันดีกว่า ซากุระ เธอเป็นคนซ่อนนะเดียว พี่เป็นคนหา”
สงใสเราคงได้เปรียนชื่อเป็น ซากุระ แล้วละมั้งเนี้ย แล้วจะให้ฉันซ่่อนยังไงร่างกายแบบนี้คลานใด้ก็เต็มกลืนแล้ว!
“1 2 3 4”
เธอเริ่มนับละ แล้วไม่คิดจะถามความเห็นบ้างเลยรึไงแต่ก็เอาเถอะออกมาเล่นมั้งก็ดี อยู่บนเปลที่นอนมาไม่รู้กี่วันแล้ว… จะให้หาที่ซ่อนงั้นหรอ ฉันกวาดสายตาไปรอบๆ แล้วไปสะดุดตรงรูปปั้น… เอาตรงนั้นละ พื้นเป็นหญ้าตอนคลานเลยไม่เจ็บเลยชักนิดแต่จะว่าไปรูปปั้นอันนี้มันคุ้นๆ นะ “เป็นรูปปั้นเด็กผู้หญิงนั่งบัลลังก์” ถืงจะจำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหนก็เถอะ
“จะเริ่มหาแล้วนะ”
แย่แล้วสิต้องรีบไป… หลังจากนั้นฉันก็เริ่มเร่งสปีดในการคลาน จนในที่สุดก็มาถึงรูปปั้นเล่นเอาหอบเลยนะเนี้ย หวังว่าหลบอยู่ข้างหลังรูปปั้นนี้คนไม่เจอง่ายๆ หลอกนะ
หืม… ปุ่มงั้นหรอ? หลังรูปปั้นที่ฉันกำลังแอบอยู่นั้นมันมีปุ่มนืงที่อยู่แอบๆ หน่อย อยู่ข้างใต้บัลลังก์ เห็นแบบนี้แล้วจะไม่กดมันจะไม่ได้ หลังจากฉันเห็นปุ่มได้ไม่นาน ฉันก็กดมันทันที หลังจากที่ฉันกดปุ่มลงไปก็มีเสียงของอะไรบากสิ่งที่ปลดล็อค
ประตูลับ? แต่มันเสียงนั้นมันมาจากทางไหนละ ฉันหันซายหันขวาก็ไม่เจออันไหนที่หน้าจะเป็นประตูลับเลย
“ฟิ้วว”
มีบางอยู่ตกลงมาตรงหน้าฉันดูเหมือนว่ามันจะเป็นแค่กระดาษ ดีแล้วที่มันไม่ใด้เป็นกับดักแต่ไหนๆก็ตกลงมาแล้วของลองอ่านชักหน่อยละกัน เอาละมันเขียวว่า…….อ้าวไม่ใด้เขียนอะไรเลยนี้หว่าเป็นกระดาษปล่าวที่ไม่มีอะไรเขียนอยู่น่าเสียดาย ทันใดนั้นกระดาษที่ฉันกำลังจะเอาไปเก็นนั้นก็ใด้มีแส่งสว่างจ้าทำให้ฉันเห็น เดจาวู แปลกๆ…. แสบตา!! ตาจะบอดไหมเนี้ย!
“เจอ ซากุระ แล้ว”
เพราะไอ้แสงจ้าตะกี้แน่ๆเลย ที่ทำให้ เรนะ มาเจฮไอ้กระดาษชั่ว… หลังจากตาของฉันเริ่มที่จะหายคันแล้วก็กลับมามองเห็นอีกครั้ง ฉันมองไปที่ เรนะ กำลังเต้นดีใจอยู่นั้นก็มีบางสิ่งแตกต่างออกไป
เรนะ
ค่าพลัง :350
ความสัมพันธ์ : พี่น้องร่วมสายเลือด
เข้าได้ดีกับธาตุ : ไฟ
นั้นมันอะไรที่อยู่บนหัวของเธอ เห็นแล้วฉันก็ขยี้ตาไปอีกสองสามทีแต่ ตัวหนังสือพวกนั้นก็มิได้หายไป….นี่มันเกินบ้าอะไรขื้นฟะเนี้ยย!! หน้าต่างแบบนี้ฉันจำใด้เหมือนกับในเกมที่เราเล่น งั้นก็แปลว่าเราติดอยู่ในเกม! ไม่สิมันสมจริงเกินไปมันต้องเป็นต่างโลกแน่ๆ
“ท่าน เรนะ อาหาร พร้อมแล้ว”
มีเมจกำลังโบกมือเรียกพวกเราทั้งพวกเราสองคนอยู่
“อาหารล่ะ!”
เรนะ เธอรีบวิ่งไปยังเมจแบบไม่สนว่าฉันกำลังคลานด้วยกำลังแขนอันน้อยนิดอยู่ รอกันด้วยสิ…! พามาเล่นแล้วไม่พากับไปที่เดิมเป็นพี่ภาษาอะไร หลังจากฉันพยามคลานไปหา เรนะ ที่วิ่งไปก่อนแบบไม่รอไปใด้นิดหน่อย เมจคนที่เรียก เรนะ ไปกินอาหารเธอเดินมาหาแล้วอุ่มฉันขืื้น
ระ รอด แล้วนืกว่าจะถูกทิ้งเอาไว้คนเดียวชะแล้ว ขอบคุณมากๆ ฉันเอาหน้าไปไซร้คอเมจคนนั้นทำให้หน้าขอเธอแดงเป็นสตอเบอรี่ เราเดินมาชักพักจนมาถึงห้องนอนประจำเธอหยิบขวดนมที่อยู่ข้างๆโต็ะแล้วใส่ปากฉันอย่างเบาๆ
ฉันรอให้เธอออกไปข้างนอกแล้วค่อยเปิดดูสิ่งที่เกิดขื้นเมื้อกี้อีกที ท่าจำไม่ผิดต้องทำแบบนี้…
เรนะ
ค่าพลัง : 60000
เข้าได้ดีกับธาตุ : ทุกธาตุ
ฉายาที่ใช้อยู่ : นักเดินทางต่างโลก
ค่าพลังไม่ต่างอะไรจากตอนเล่นเกมเท่าไหล่แต่ ฉายาที่ใช้อยู่ มันคือนักเดินทางต่างโลก ความสามารถมันคืออะไรก็ยังไม่รู้ ฉันเอามือไปกดที่ช่องเก็บของแต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า แน่ล่ะ ของที่ฟามมาทั้งหมดมันหายไปทุกอย่างที่เสียเวลาในการฟามหายไป ใบหน้าของดวงตาอันน้อยๆ น้ำตาค่อยๆ หลั่งไหล
ไม่เป็นไรถึงมันจะหายไปแต่ไม่ตายก็หาใหม่ใด้ ในโลกใบนี้ล่ะ ฉันจะหาทุกอย่างแล้วเอามาเป็นของฉันให้หมด
