ซากุระ เดินลงจากเวทีด้วยสีหน้าที่แดงก่ำ เรนะ เธอพยามปลอบใจฉันอยู่แต่เหมือนจะช้ำเติมกันมากกว่า
“น่าๆ ใครก็มีพลาดครั้งแรกกันใด้ทั้งนั้น ถึงจะไม่ค่อยมีคนกัดลิ้นตัวเองตอนพูดก็เถอะ // กลั้นขํา”
เป็นพี่ที่แย่มาก แย่ที่สุดในสามโลกเลย… เอาเถอะเดียวเวลาผ่านไปเดียวคนก็ลืมเรื่องในวันนี้เอง ตอนนี้ต้องอดทนเอาไว้ก่อน อืม… ต้องอดทนเอาไว้
“เธอคงจะเป็น ซากุระ เจ้าของวันเกิดสินะ? คนที่กัดลิ้นตัวเองตอนพูด”
มีคนมาสกิดหลังของฉันดูเหมือนว่าเธอกำลังเรียกฉันอยู่ ฉันหันหลังกลับหลังไปดูก็
“ขอแนะนำตัวฉัน ชื่อ อิลิยา จากตระกูล วาเลนไทน์”
เธอแนะนำตัวเองเหมือนกับที่ฉันเห็นมาเรียทำเมื่อตอนนั้น ฉันเลยลอกการแนะนำตัวของเธอมาทั้งดุ้นแล้วแนะนำตัวเองกลับ
“ยินดีที่ใด้รู้จักฉันชื่อ ซากุระ ยินดีที่ใด้รู้จัก อิลิยาจัง!”
“จัง? ช่างเถอะ… เอาเป็นว่าตอนนี้ช่วยตามฉันมาหน่อยสิ”
อิลิยา เธอจับมือฉันแล้วพยามพาฉันออกจากงานเพิ่อที่จะไปคุยกันสองต่อสองแต่ก็ถูก มาเรียเธอขัดเอาไว้ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอ มาเรียเธอดืงแขนอีกข้างเหมือนกับเธอไม่ต้องการให้ฉันไปคุยกับอิลิยากันสองต่อสอง
“จะพาคุณหนูไปไหนหลอคะ?”
หว่าา มีคนหึงหนึ่งรายถึงจะรู้ว่าตัวเองจะเป็นคนหน้ารักที่ใครๆต้องการตัวก็เถอะ แต่จะให้เลือกคนใดคนหนึ่งฉันคงทำใจไม่ใด้หลอกนะ
“แค่ไปคุยกันแค่นั้นล่ะ ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง”
“มันเป็นเรื่องที่ถีงกับคุยกันตรงนี้ไม่ใด้หลอคะ”
ไม่รู้ทำไมฉันเห็นเธอทั้งสองคนกำลังมีไฟลุกทั้งตัวอยู่เลย ตอนนี้ฉันไม่ควรที่จะไปยุ่งกับพวกเธอตอนนี้สินะ ฉันมองรอบๆ เพื่อให้ทั้งสองคนตกลงกันใด้ก่อน
ฉันเห็นเด็กผู้หญิงที่กำลังกินอาหารในงานวันเกิดย้อนหลังที่วางอยู่บนโต้ะด้วยสีหน้าที่มีความสุขทำให้ฉันแอบอมยิ้มไปด้วย
นะ หน้ารัก… มีสิ่งมีชีวิตนี้หน้ารักขนานนี้ด้้วย ดูหน้าเธอสิกินอาหารในงานวันเกิดของฉันอย่างเอร็ดอร่อย ในฐานะเจ้าภาพในงานเห็นแบบนี้แล้วแอบดีใจนิดๆ หืม.. นั่นมันใครอีกล่ะเนี้ย
“แหม่ๆ นึกว่าใครกำลังกินอาหารอยู่ที่แท้เป็นหนูประจำตระกูลตกอับนี้เอง คนอย่างเธอไม่สมควรกินอาหารแบบนี้ด้วยซ้ำ”
“ขะ ขอโทษค่ะ ….ท่านเลเซอร์….” เธอรีบขอโทษ สีหน้าของเธอหวาดกลัวอย่างเห็นใด้ชัด
“ท่า เธออยากกินขนาดนั่นล่ะก็” เลเซอร์ หยิบจานอาหารที่ อายูมิกินเมื่อกี้ เทลงกับพื้นหญ้าให้เธอกินอาหารที่ตกอยู่บนพื้นทั้งอย่างนั้น…
“อ่า~ แบบนั่นล่ะ แบบนั่นล่ะ จะใด้สมกับเป็นตระกูลตกอับที่ควรจะเป็น”
เฮ้ยๆ.. Bully (บูลลี่) ชัดๆ ถึงจะไม่อยากที่จะทำตัวเด่น แต่ฐานะเจ้าภาพเห็นแบบนี้คงจะปล่อยไปไม่ใด้เดียวเสียบรรยากาศหมด ต้องช่วยหน่อยแล้ว….
เธอก้มตัวลงแล้วหยิบอาหารขื้นมา อ้าปากพร้อมที่จะกินมัน แต่ฉันวิ่งไปเตะ อาหารที่อยู่บนมือของ อายูมิ จนไปโดนหน้าเลเซอร์เต็มๆ
“อ๊ากกก! แสบตา! ใครกันที่ทำแบบนี้!”
“อ้าา… โทษทีๆ พอดีวิ่งมาเร็วเกินไปหน่อยไม่รู้เลยว่าไปเตะเข้ากับอาหารที่ตกอยู่บนพื้น จนไปโดนหน้าสิ่งมีชีวิต มานี้เดียวช่วยล้างหน้าให้”
ฉันหยิบแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต็ะแล้วสาดน้ำไปใส่หน้าเลเซอร์
“อ๊ากกก! ร้อนนน!”
“โอ้…! โทษทีคราวนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นน้ำร้อน แต่ฉันหวังว่าน้ำร้อนแก้วนี้จะล้างความดูถูกเหยียดหยามใด้นะ”
“ทางนี้!”
ฉันรีบดืงมือเธอแล้ววิ่งออกมาจากที่เกิดเหตุก่อนที่เลเซอร์จะเห็นว่าฉันเป็นคนทำทั้งหมด
เซฟ เซฟ ขอแค่ไม่มีใครทันเห็นที่ืทำไปเมื่อกี้ ก็ไม่เด่นแล้ว ฉันนี้มันจีเนียสจริงๆ
“คะ คือว่า ท่านคือใครกัน?”
ฉันจ้องมองเธอดูเหมือนว่าความสูงตัวของเธอเท่ากันฉันเป๊ะๆ นึกว่าจะไม่มีคนที่ความสูงเท่ากันแล้ว (ความสูงของฉันในตอนนี้ 87cm)
“ฉัน ซากุระ เป็นเจ้าของวันเกิดน่ะ”
“จะ…เจ้าของวันเกิด! ขะ…ขอโทษค่ะ ที่ฉันเสียมารยาทที่ทำให้ในงานวันเกิดของท่านเสียบรรยากาศ ฉันจะรีบออกจากงานไปเดียวนี้คะ”
“เดียวก่อนสิ! งานวันเกิดยังไม่ทันจบเลย มากินอาหารกับฉันก่อนสิเดียวค่อยไป”
ฉันหยิบก้อนเค้กก้อนหนึ่งที่วางอยู่บนโต็ะข้างๆให้เธอ
“ทะ…ทำไมถึงแบ่งอาหารให้กับคนแบบฉันด้วย! ฉันมันก็แค่หนูที่อยู่ตามท่อที่ทำใด้แค่กินอาหารที่ตกอยู่บนพื้น”
“ไม่เป็นอะไรหลอกน่า กินๆไปเถอะ”
เธอหยิบมันเอาเข้าปากแล้วร้องไห้ออกมา
“ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กันฉันมาก่อน…… กระชิก ขอบคุณค่ะท่านซากุระ บุญคุณนี้จะตอบแทนให้ใด้เลย….กระชิก”
ทำให้คนหนึ่งคนที่จิตตกจนทำให้เขามีความหมายในการมีชีวิตต่อไป สำเร็จ
ใด้รับฉายา เปลี่ยนโชคชะตาที่ต้องเจอ : ระบบถูกอัพเกรดเป็น v.2
ทันใดนั้นมีเสียงบางอย่างเข้ามาในหัว
“อ็ากกก! ปวดหัว หัวจะระเบิดอยู่แล้วเอาเสียงนั่นออกไปที!”
“ท่าน ซากุระเป็นอะไรไปค่ะ ใครก็ใด้ช่วยที!”
