หลังจากจบงานวันเกิด ทุกคนก็แยกย้ายกลับ โซเฟีย หลังจากรู้ว่าลืมฉันเอาไว้เธอก็รีบกลับมาขอโทษฉันเอาเป็นเอาตาย ส่วน อิลิยา เธอกลับไปแล้วฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอจะคุยเรื่องอะไรกับฉัน…
“ครอกกก ฟี้~ ท่าน ซากุระ~”
มาเรีย กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ แล้วจะออกไปข้างนอกยังไง…
จริงสิมีวิธีนี้อยู่… ฉันแบมือทั้งสองข้างแล้วหันไปที่ มาเรีย แล้วใช้สกิลที่มีผลทำให้เธอหลับลึกกว่าเดิม…
“สกิล นอนหลับ”
ฟู่~ โอเค พร้อมแล้วหวังว่าเธอจะไม่ตื่นมาหลังจากกลับมานะ ฉันตื่นเต้นมากที่จะออกไปข้างนอกเพราะอยากที่จะลองสกิลใหม่ๆ และ สำรวจโลกนี้ไปด้วย ฉันกำลังเดินออกบ้านเหมือนกับที่เคยทำเมื่อวันก่อน แต่ก็สะดุดกับหน้าห้องของพ่อแม่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นฉันเลยแอบฟังดู..
“ว่าไงนะ! ลูกแก้วไล่ปีศาจพังแล้ว!!”
“ดูเหมือนว่ามันจะพังไปเมื่อก่อนหน้านี้ไปชักพักแล้วด้วย”
หืม.. ลูกแก้วไล่ปีศาจจำไม่ผิดมันเป็นของที่หายากเอามากๆ มันคือลูกแก้วสีขาวที่บรรจุพลังเวทศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ข้างในทำให้ปีศาจเมื่อเข้าใกล้มันจะส่งคลื่นบางอย่างที่ทำให้ไม่สามารถเข้าไกล้ใด้ แต่เมื่อพังแล้วลูกแก้วมันเปลี่ยนกับเป็นสีดำแล้วไม่สามารถไล่ปีศาจออกไปใด้ชักตัวเลย..
“ลัทธิ เดียโบ เริ่มที่จะเคลื่อนไหวแล้วสินะ เรย์ ฝากจัดการเรื่องปลอดภัยของ เรนะ และ ซากุระ ด้วย ส่วนเรื่องนี้ฉันจะเป็นคนจัดการเอง”
“แล้วอีกอย่าง เรย์ จะนอนที่นี่เลยไหม? ข้างนอกมันก็ดึกแล้ว จะไปไหนคนเดียวมันก็อันตราย”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงแต่ไม่เป็นอะไรหลอกมีดาบเล่มนี้อยู่ไม่มีอะไรต้องกลัว อีกอย่าง ช่วงนี้ โซเฟีย เริ่มที่จะสงใสแล้ว งั้นขอตัวกลับก่อน”
“อืม… เดินทางขอให้ปลอดภัย เรย์”
แย่แล้ว! เธอเดินมาทางนี้แล้วต้องรีบหาที่แอบ…ฉันมองไปมาแถวๆนั้นแค่ไม่เจอที่แอบใด้เลย ทำยังไงดีเธอเปิดประตูมาแล้ว!
“แอดดดด~…….ปัก!”
“เจ็บ!” เรย์ เปิดประตูจนไปโดนอะไรบางอย่าง พอเธอก้มลงไปดูเห็นเด็กตัวน้อยๆที่กำลังเอามือกุมหัวอยู่
“แอ๊ะ! ซากุระ ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้”
“มีอะไรหลอ เรย์? ”
“มะมะไม่มีอะไร พอดีนิ้วก้อยไปโดนขอบประตูนิดหน่อย แหะๆ // ขำแห้ง”
เรย์ หลังจากปิดประตูเธอรีบอุ้มฉันออกห่างจากหน้าห้องของพ่ออย่างไว แล้วพาฉันไปที่่เงียบๆไม่มีใครอยู่
“ซากุระ ไม่ใช่ว่าหลับไปแล้วหลอกหลอ… ไม่สิต้องถามว่าใด้ยินอะไรไหมที่ฉันคุยกับพ่อของเธอ”
อืม…เป็นคำถามที่ตอบยากไม่ทางเลือก ตอนนี้เวลาที่ต้องใช้ท่าไม้ตายก้นหีบแล้ว!!! สกิล แกล้งเป็นเด็กสมไวทำงาน!! (สกิลนี้มันไม่มีจริงหลอกแต่คิดขื้นมาเอง)
“ห้องน้ำ…. ซากุระ ปวดจี่”
(จริงสิเด็กตัวแค่นี้จะไปรู้เรื่องอะไร สงใสฉันคงจะคิดมากไปเอง)
“ขะเข้าใจแล้วห้องน้ำใช่ไหม! เดียวพาเข้าห้องน้ำให้ แต่สัญญานะว่าหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จให้รีบนอนทันที”
เข้านอนตอนนี้ก็บ้าแล้ว! ยังไม่ใด้ทดสอบ สกิลใหม่เลย! เรย์พาฉันทำธุระจนเสร็จ เธอรีบกลับบ้านทันที…
ฮ่าๆ สกิลมันใด้ผล เอาละรีบไปลองออกไปข้างนอกก่อนที่มาเรียจะตื่นดีกว่า… ฉันรีบออกจากห้องแล้วตรงไปที่ป่าทันที
ฉันออกจากบ้านมาไกลกว่าเมื่อวานมาก ถึงจะหลงยังไงก็มีแผนที่เล็กๆ มุมขวาล่างบอกทางกลับอยู่
“ตัวอะไรออกมาให้ฆ่าน้า~♪”
ฉันร้องเพลงไปหาปีศาจไปจนมาเจอสิ่งปลูกสร้างอะไรบางอย่าง ดูเหมือนกับดันดันเจี้ยนใต้ตินในเกมเลย
“น่าสนใจ ลงดันเจี้ยนกันโลด!!!”
ฉันเข้ามาดันเจี้ยนใต้ดินมันเหมือนกับในเกมไม่มีผิด ทันใดนั้นปีศาจตัวแรกหลังจากฉันลงมาข้างล่างก็ปรากฏขื้นข้างหน้าของฉัน
“อ้าาา~ หน้าคิดถืงจริงๆ รูปร่างที่เป็นเยลลี่ ตัวสีฟ้าๆ สไลม์ นั่นเอง”
ฉันมองไปที สไลม์ เตตันมันก็เกิดขื้นข้างหน้าของฉันเหมือนอย่างที่เจอตอนเช้า
[สไลม์ สีฟ้าอ่อน LV:10]
HP : 30/30
MP : 0/0
โอ้!! สเตตัสมันขื้นมาแล้วไหนดูสิ… เอาเป็นสกิล พื้นฐานของพื้นฐานก่อนแล้วกัน..
“สกิล ลูกไฟ”
ลูกไฟขนานเท่า ลูกบอลพุ่งไปใส่ สไลม์ ทำให้ร่างกายของมันแตกสลายเป็นเศษกระจกแล้วหายไป..
“ยินดีด้วย คุณกำจัด สไลม์ สีฟ้าอ่อน ใด้รับ EXP 10”
โอ้!! มีเสียงเข้ามาในหัวด้วยไหนๆดูหน่อยสิหน้าสเตตัสของฉัน..
[ชิโระ ซากุระ LV:1]
ค่าประสบการณ์ : 10/100,000
HP : 300/300
MP : 998/999
ดูเหมือนว่าลูกไฟที่ยิงไปเมื่อกี้มันจะลบลงไปแค่หนึ่งงั้นก็แปลว่ายิงไปใด้อีก 998 ลูกมันมากพอที่จะล้างเผ่าพันธ์สไลม์มี้ ที่อยู่ในดันเจี้ยน แต่เดียวนะ สลามมันใด้แค่ 10 EXP งั้นก็แปลว่าต้องฆ่าอีก 10,000 ตัว!!!! แบบนี้ตอนไหนจะขื้นไป Lv:2 ล่ะเนี้ย คิดแล้วก็ท้อใจ
