ฉันไล่ฆ่า สไลม์ ไปตามทางเรื่อยเปื่อยจน MP หมดไปเกินครึ่งไม่รู้ว่า มันจะมีพวกบอสประจำห้องรึเปล่า…. ฉันเหลือค่า MP เอาไว้จัดการบอสแล้วก็เอาไว้หนีด้วยส่วนหนึ่ง..
[ชิโระ ซากุระ LV:1]
ค่าประสบการณ์ : 5990/100,000
HP : 300/300
MP : 400/999
เฮ้อ~ เดินทางมาชักพักแล้วเจอแต่ สไลม์มี้ หลังจากเข้ามาดันเจี้ยน แผนที่ มันก็มองอะไรไม่เห็นเลยมืดไปหมด…. กลับเลยดีกว่าตอนนี้ก็น่าจะผ่านมา 2-3 ช.ม ใด้แล้ว… มาเรีย ตื่นแล้วไม่เจอฉันเรื่องวุ่นๆใด้เกิดขื้นแน่
ฉันเดินย้อนกลับมาทางเดิม แต่รู้เลยทันทีว่าทางที่กำลังกลับมันไม่ใช่ทางเดิม…
เอ๊ะ! … ทางกลับมันไม่ใช่ทางนี้นิ จำใด้แม่นเลยว่าทางกลับมันไม่ใช่ทางเดิม เพราะว่าตอนที่ไล่ฆ่า สไลม์ ตามทางจะมีจุดรอยไหม้สีดำ ตามทางอยู่เอาไว้เป็นเครื่องหมายกันหลง แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว!…
มะมันเกิดอะไรขื้น! เพื่อความแน่ใจว่าไม่ใด้คิดไปเอง ฉันยิงลูกไฟอัดใส่กำแพงมันก็เกิดรอยไหม้อยู่…
“ฟุ่ม..!”
ฉันนั่งจ้องจุดสีดำที่ทำไว้เป็นเวลาไม่ถึง 10 นาทีมันก็เริ่มที่จางลงไปเรื่อยๆ … มะมันเริ่มที่จะจาง! ลงต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ… ด้วยความสงใสฉันเลยเดินเข้าไปไกล้ๆเพื่อที่จะตรวจสอบ…
“นี้มัน… สไลม์?”
ฉันเอามือไปจับที่กำแพงมันเป็นสัมผัสเหนียวๆ ลื่นๆแต่บางจนหน้าตกใจ… สไลม์ ส่วนใหญ่มันจะคงรูปร่างไม่ใด้หากไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “ฮาร์ดคอร์” เปรียบเสมือนกับหัวใจ หากมันแตกมันก็จะสลายและหายไปเหมือนกับตอนที่ฉันยิงลูกไฟใส่.. หากมันคงอยู่มันจะฟื้นฟูและสร้างร่างกายขื้นอย่างไม่จำไม่จํากัด… แต่ข้อมูลนี้มาจากหนังสือในห้องสมุดของบ้านที่ฉันอ่านเจอ แต่ก็ไม่ใด้ฟันธงว่ามันจะเป็นไปตามนั้น…
“ท่ากำแพงมันคือ สไลม์ งั้นก็แปลว่าทั้งดันเจี้ยนมันก็คือ สไลม์ ขนานใหญ่นะสิ!”
เห็นทีต้องรีบหา “ฮาร์ดคอร์” ของสไลม์ตัวนี้ให้เจอไว้ๆแล้ว! สไลม์ มีความสามารถพิเศษอยู่คือ “ย่อยสลาย” หากมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาอยู่ในร่างกาย… ฉันรีบวิ่งเพื่อ ออกตามหา “ฮาร์ดคอร์” ทันทีถึงจะไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนก็ตาม..
ฟุดฟิด ฟุดฟิด กลิ่นอะไร? ฉันตามหากลิ่นที่เข้ามาแตะจมูก พอ กล้มลงไปดูถึงกับช็อค รองเท้าที่ใส่อยู่มันกำลังหดลง…
“ไอ้บ้า! รองเท้าคู่นี้ท่านพ่ออุตส่าห์ชื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดแท้ๆ…. เริ่มหมดความอดทนแล้วน้าาาาา!” ฉันเริ่มร่ายเวทเจาะกําแพงอย่างบ้าคลั่ง! เพื่อที่จะหา “ฮาร์ดคอร์” ของสไลม์ ตัวนี้!
“ไฮ่ย้าห์ มุด้า มุด้า มุด้า มุด้า!!!!!”
ฉันไม่สนว่ามันจะกิน MP ไปแค่ไหนแต่ท่าไม่จัดการ สไลม์ ตัวนี้ก็ออกไปไม่ใด้อยู่ดี ฉันถล่มกำแพงไปเรื่อยๆจนมาถึงห้องๆ หนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องที่เก็บ “ฮาร์ดคอร์” ของสไลม์
“แฮ่ก! แฮ่ก! เจอชักที!”
ฉันเอาเท้าถีบประตูจนล้มลง ในมือเตรียมร่ายสกิลลูกไฟใส่ “ฮาร์ดคอร์” แล้ว! แต่สิ่งที่เห็นในห้องนั้นมีแต่ความมืดมิดพอเดินเข้าไปไกล้ๆ คบเพลิงมันก็เริ่มจุดขื้นไล่จากที่ฉันยืนอยู่ไปจนถึงสุดทาง หลังจากมันจุดจนครบแล้วฉันใด้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่สุดปลายทาง….
“เด็กผู้หญิง? หลอแต่ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ใด้ล่ะ?”
ฉันมองเห็นเด็กผู้หญิงที่ถูกโซ่ตรวนจับเธอห้อยไว้อยู่ ร่างกายเธอ ผอมแห้ง จนแทบจะเป็นกระดูกอยู่แล้ว….
“ศพงั้นหลอ? ชั่งหัวมันตอนนี้ต้องรีบหา ฮาร์ดคอร์ มีหวังใด้กายเป็นส่วนหนึ่งของดันเจี้ยนแน่!”
ฉันรีบหันหลังกลับเพื่อที่จะออกไปหาต่อ แต่สะดุดกับเสียงชะก่อน… เป็นเสียงที่แผ่วเบาแต่ฉันก็ใด้ยิน
“ ช่วยด้วย ”
เสียงมันดังมาจากเด็กผู้หญิงที่ถูกโซ่ตรวนจับไว้อยู่… เธอยังไม่ตายอีกงั้นหลอ? แต่เดียวนะ? คนปกติไม่สามารถถูกขังอยู่ในดันเจี้ยนแน่ อีกอย่างแถวนี้ไม่มีอาหารอีกด้วย เธอเป็นใครกันแน่….
“ ใครก็ใด้ช่วยด้วย ”
อ้าาา! ไม่มีเวลาคิดแล้วรีบๆ ช่วยแล้วรีบไปหา สไลม์ ต่อดีกว่า ฉันเดินเข้าไปไกล้ๆ เธอเพิ่อที่จะใช้สกิล…
“สกิล Recovery ”
ร่ายกายของเธอเริ่มที่จะคืนจะคืนสภาพกลับไปก่อนที่เธฮจะผอมแห้ง… เธอมีผิวที่สวยไร้ตำนิใด บนร่างของเธอผมของเธอยาวมาถึงเท้าไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะว่าเธอถูกขังมานานจนไม่มีเวลาไปตัดผม หรึอเป็นแบบนี้อยู่แล้ว…
“อืมมม โอเค คืนสภาพเรียบร้อยย…. ทะทำไมภาพมันเบลอแบบนี้” ร่ายกายของฉันล้มลง ฉันลืมไปว่า MP มันไม่ค่อยเหลือแล้วหลังจากชัดกำแพงมันก็กิน MP ไปจนเหลือไม่ถึง 10% แล้วไหนต้องมาคืนสภาพคนที่ไม่รู้จักอีกทำให้ MP เหลือ 0
“คืนสภาพ อดีดราชินีแวมไพร์ สำเร็จ : ใด้รับฉายา ผู้ปลดปล่อย”
ไรท์ : ค้างไปสิ!!!
รี้ด : โบกหัวแม่ม!!!
