เอ๊ะ! … นี้ฉันหลับไปหลอ…. ฉันตื่นขื้นแล้วมองไปรอบๆ ฉันยังอยู่ในดันเจี้ยนอยู่…. จริงสิ! ตอนนี้ต้องรีบหาทางออกจากดันเจี้ยน.. แต่ว่าทำไมร่างกายมันหนักๆ เหมือนกับมีก้อนอะไรทับอยู่เลย… พอก้มลงไปดูถึงกับเหวอมีผู้หญิงเปลีอยเปล่ากำลังกอดฉันอยู่…
“เอ๊ะ!! ทะ เธอคือใคร!”
โชคดีเธอหลับอยู่ต้องรีบออกไปเงียบๆ ก่อนที่เธอจะตื่น… ฉันค่อยๆ ยกแขนของเธอขื้นแล้วมุดลอดใต้แขนของเธอ…
“งะ…งืม อือ…”
ฟู่ว… สะ สําเร็จเธอยังหลับอยู่… มีใครมาเห็นฉันตอนนี้คงหาว่าเป็นโลลิค่อนแน่ๆ ถึงตอนนี้ทั้งร่างกายและจิตใจมันจะเป็นผู้หญิงแล้วก็เถอะ เอาล่ะ รีบหาออกตามหา ฮาร์ดคอร์ แล้วออกจากที่นี่ดีกว่า
“มุคิ้ว! ทะ ทำไมรู้สึกแปลกๆ”
ที่หน้าอกมีมือใครบางคนกำลังลูบหน้าอกตัวฉันเหมือนกำลังกระตุ้นอยากรุนแรง และในจังหวะนั่นมือข้างขวาที่กำลังจับหน้าอกอยู่ก็เริ่มถอยห่างออกไป ฉันรู้สึกโล่งใจไปแค่แป๊บเดียว มือนั่นมันก็กลับมาพร้อมกับล้วงลงไปข้างล่างใต้กระโปรงที่ฉันใส่อยู่..ทันทีที่นิ้วมือสัมผัสโดนร่างกายตัวฉันมันก็ร้อนรุ่มเหมือนกับถูกเปิดสวิตช์อะไรบางอย่าง หัวสมองมันโล่งไปหมด ร่างกายมันไม่ทำตามคำสั่ง ปากของฉันมันก็เริ่มที่จะส่งเสียงแปลกๆออกมา
“อะ.. อืมมม อ้าาา!.. อย่านะ! หยุดนะ!”
“ขอโทษ แต่ช่วยทนแบบนี้อีกชักหน่อยนะ”
เสียงปริศนาดังขื้นจากข้างหลัง ฉันพยามที่จะคุมสติแล้วหันกลับไปแต่มือนั่นมันเริ่มที่จะขยับไวขื้นกว่าเดิม มือทั้งสองข้างของฉันพยามหยุดมือข้างนั้นแล้วแต่ร่างกายไม่มีเรี่ยวแรงที่จะหยุด แย่แล้วเหมือนกับกำลังมีบางอย่างมันกำลังจะออกมา! ร่างกายของฉันเริ่มร้อนกว่าเดิม น้ำลายไหลไม่หยุด หัวใจเต้นแรงขื้น
จะ จะถึงขีดสุดแล้ว! ดวงตาของฉันลอยขื้นสติมันเริ่มเลือนลางและจางหาย ปากของฉันอ้าขื้นน้ำลายไหลออกมาไม่ยอมหยุด อยากจะถามว่ามันเกิดอะไรขื้นกับร่างกายของฉัน
มือทั้งสองข้างของเธอหยุดลงเธอถอยห่างออกไป ฉันหันหลังกลับไปดูด้วยเรี่ยวแรงที่น้อยนิด ฉันมองเห็นเด็กผู้หญิงที่เปลีอยเปล่าที่กำลังเลียนิ้วตัวเองอยู่ เธอมีผมสีดำดวงตาของเธอเป็นรูปหัวใจตรงนี้ท้องเหมือนกับมีสัญลักษณ์อะไรบางอย่างอยู่..
“โลงอก…. เสร็จชักที เธอแข็งแกร่งจริงๆ ไหนจะใช้เวทมนต์ไม่รู้จักแถมไม่มีคำร่ายอีก”
“จริงสิเธอยังไม่รู้จักฉันสินะ ขอแนะนำให้รู้จักฉันชื่อ มาเกียน่า “
มาเกียน่า ขยับเข้ามาใกล้ฉัน ตารูปหัวใจของเธอทำให้ฉันขนลุกไปทั้วร่างกาย… หัวใจของฉันเริ่มที่จะเต้นแรงอีกแล้วฉันหันหน้าหนีแล้วพูดชื่อตัวเอง.
“ฉันชื่อ ซากุระ ยินดีที่ใด้รู้จัก….”
ฉันเรียกสติกลับมา…ใช่ตอนนี้ควรต้องรีบออกไปจากที่นี่ไม่ใช่เวลามาคุย ฉันรีบยกตัวเองขื้นแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องนี้ทันที…
“เดียวสิอย่าไป! ฉันยัง-”
ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องเมื่อกี้ แบบไม่หยุดพักหรือหันหลังกลับไป เสียงเรียกของเธอไกลขื้นเรื่อยๆจนตอนนี้ฉันไม่ใด้ยินเสียงของเธอแล้ว จนมาถึงห้องหนึ่งที่เต็มเป็นไปด้วยน้ำเมือกตามกำแพง ลูกแก้วสีแดงปริศนาปรากฏขื้นรู้เลยทันทีว่าเป็น ฮาร์ดคอร์ แน่ๆ ฉันยกมือทั้งสองข้างขื้นแล้วหันไปทางลูกแก้วสีแดงแล้วทำลายมันทิ้ง
“สกิล ลูกไฟขนานใหญ่”
ฉันทำลายมันทิ้งจนไม่ไม่เหลือซากวงเวทย์สีขาวปริศนาปรากฏขื้นหลังจากลูกแก้วถูกทำลาย เสียงแจ้งเตือนก็ดังเข้ามาในหัว…
“ดันเจี้ยนเคลียร์ เริ่มนับเวลาถอยหลังทำลายดันเจี้ยน 5 นาที ”
ฉันเปิดสเตตัสขื้นมาดูค่า MP ตอนนี้ของฉันใด้ฟื้นฟูเต็มเรียบร้อยจำใด้ว่าตอนนั้นก่อนที่จะสลบฉันยังเหลือ MP ไม่มาก รึว่าเด็กผู้หญิงชื่อ มาเกียน่า เป็นคนฟื้นฟูค่า MP ให้ ตอนนี้เธอก็คงตามฉันออกมาจากห้อง…? หืมเธอยังมาไม่ถึงอีกหลอมันก็ไม่ใด้ไกลจากห้องมากเท่าไหล่นิ ในหัวฉันนึกขื้นใด้ว่า.. มาเกียน่า เธอมีโช่ตรวนที่ใส่ขาทั้งสองข้างของเธออยู่ ทำให้เธอหนีหรึอออกไปไหนไม่ใด้ ฉันเลยจำเป็นต้องรีบวิ่งกลับไปก่อนที่ดันเจี้ยนจะถล่มลงมา..
“ขอร้องล่ะ ขอให้ตอนนี้ยังไม่เป็นอะไรทีเถอะ!”
ซากุระ ต้องวิ่งไปให้ไวที่สุดเวลาก็นับถอยหลังลงเรื่อยๆไหนจะต้องหลบก้อนหินที่ลงมาอีก ก้อนหินบางก้อนหล่นลงมาโดนหัวจนเลือดไหล ตอนนี้ต้องแข่งกับเวลาฉันจะไปช่วยทันรึจะโดนหินทับตายก่อนกันแน่…
