รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 873 แมงมุมปริภูมิเวลา ‘ทำอย่างไรถึงจะเป็นไส้ศึกที่ดีได้?’

บทที่ 873 แมงมุมปริภูมิเวลา ‘ทำอย่างไรถึงจะเป็นไส้ศึกที่ดีได้?’

บท​ที่​ 873 แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ ‘ทำ​อย่างไร​ถึงจะเป็น​ไส้ศึก​ที่​ดี​ได้​?’

ทวน​ยาว​ส่องแสง​เจิด​จรัส​ แรงกดดัน​แสน​บีบคั้น​ไหลหลั่ง​ เซี่ยเหยียน​หน้าตา​เย็นชา​ นาง​ประกาศ​อย่าง​ชัดแจ้ง​แล้ว​ว่า​ห้าม​มิให้​จาบจ้วง​คุณชาย​ บิดา​ของ​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ยัง​บังอาจ​โอหัง​เช่นนี้​ เอ่ย​ว่า​จะเหยียบ​คุณชาย​ไว้​ใต้เท้า​

นาง​บุกเข้าไป​ทันที​ สะบัด​ทวน​ไปมา​ประดุจ​มังกร​ว่า​ยวน​ ห้วง​มิติ​ระเบิด​ถี่กระชั้น​ พลัง​สยดสยอง​ซัดสาด​ออกมา​โดยรอบ​ สิ่งปลูกสร้าง​เก่าแก่​พังครืน​ใน​บัดดล​ กลายเป็น​เพียง​ซากปรักหักพัง​

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​สีหน้า​เย็นเยียบ​ขึ้นไป​อีก​ หาง​ข้าง​หนึ่ง​หวด​เข้าไป​อย่าง​รวดเร็ว​ เปล่งแสง​เจิดจ้า​ชวน​สะท้าน​ขณะ​เคลื่อนไหว​ไปมา​ จวบจน​ปะทะ​กับ​ทวน​ยาว​!

อีก​ด้าน​ แปด​หาง​ที่​เหลือ​ของ​เขา​หวด​ออก​ไป​อย่าง​บ้าคลั่ง​เช่นกัน​ เร็ว​จน​ทะลุ​ขีดจำกัด​ เหลือ​แต่เพียง​เงา!

หาง​ทั้ง​แปด​นี้​น่า​พรั่นพรึง​เหลือแสน​ กล้าแกร่ง​ไร้​เทียมทาน​ ตวัด​ไปหา​เซี่ยเหยียน​จาก​ทุกทิศทาง​ ป้องกัน​ไม่หวาดไม่ไหว​!

เซี่ยเหยียน​หวด​ทวน​ยาว​ ลำแสง​สยดสยอง​สะท้อน​ออกจาก​ทวน​ไม่หยุด​ ต่อสู้​พัลวัน​ท่ามกลาง​การ​จู่โจมจาก​หาง​จิ้งจอก​ทั้ง​เก้า​!

หาง​จิ้งจอก​ทั้ง​เก้า​นี้​จู่โจมได้​รวดเร็ว​เหลือคณา​ เซี่ยเหยียน​ไม่อาจ​ปัด​ป้อง​ไว้​ได้​ทั้งหมด​ มีหาง​จิ้งจอก​ที่​หวด​กระแทก​เซี่ยเหยียนจน​สั่นสะท้าน​ไป​ทั้ง​ร่าง​

บิดา​ของ​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​น่า​ครั่นคร้าม​อย่าง​แท้จริง​ สมเป็นยอด​ฝีมือ​ใน​โลก​หลังฉาก​

อาภรณ์​บน​ตัว​เซี่ยเหยียน​ที่​ได้​จาก​คุณชาย​มีกฎระเบียบ​สูงส่งอย่าง​หามิได้​ประสาน​ถัก​ทอ​ จังหวะ​แห่ง​เต๋า​สุด​ยิ่งใหญ่​ไหลเวียน​ก็​ยัง​ได้รับ​แรง​กระทบ​!

ตู้​ม!

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​โจมตี​พิฆาต​ออก​ไป​รัว​ ดวงตา​จิ้งจอก​ทอ​ประกาย​พิเศษ​บางอย่าง​ดู​น่าทึ่ง​อย่างยิ่งยวด​ ใน​นั้น​แฝงไว้​ด้วย​พลัง​มารยา​แกร่งกล้า​

เซี่ยเหยียน​เสียท่า​ สติ​ล่องลอย​ไป​ชั่วขณะ​ กระเทือน​ไป​ถึงดวงวิญญาณ​

ตู้​ม! ตู้​ม! ตู้​ม!

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​อาศัย​โอกาส​นี้​โจมตี​รุนแรง​ ตวัดหาง​จิ้งจอก​ทั้ง​เก้า​เข้าไป​ไม่หยุด​ หาง​จิ้งจอก​นี้​น่ากลัว​ยิ่งกว่า​ยอด​ศาสตรา​วิเศษ​ทั้งหลาย​ มีพลัง​ทำลายล้าง​แสน​น่า​สะพรึง​!

การ​สูญเสีย​สติสัมปชัญญะ​ไป​เพียง​ชั่วขณะ​นับว่า​ส่งผลกระทบ​อย่าง​มาก​ เพียง​เสี้ยว​ลมหายใจ​ หาง​จิ้งจอก​ทั้ง​เก้า​ก็​หวด​ฟาด​เซี่ยเหยียน​ไป​กว่า​พัน​ที​แล้ว​!

ร่าง​ของ​เซี่ยเหยียน​โอนเอน​ประดุจ​แพ​ลำ​หนึ่ง​กลาง​น่านน้ำ​ที่​ถูก​พายุ​สายฝน​กระหน่ำ​ไม่หยุดหย่อน​ จมลง​ได้​ทุกเมื่อ​!

นี่​มัน​อาภรณ์​อะไร​กัน​?!

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​เป็นต่อ​เรื่อย ๆ​ แต่กลับ​ไม่มีทีท่า​ดีใจ​แต่อย่างใด​ ตรงกันข้าม​ สีหน้า​ของ​เขา​เคร่งเครียด​ถึงขีดสุด​

การ​หวด​ฟาด​กว่า​พัน​ที​แต่​ยัง​ไม่อาจ​ทำลาย​อาภรณ์​ที่​เซี่ยเหยียน​สวมใส่​ สร้าง​ความเสียหาย​ต่อ​เซี่ยเหยียน​จริง ๆ​ พลัง​ป้องกัน​ของ​อาภรณ์​ตัว​นี้​น่ากลัว​เหลือเกิน​!

เสียงดัง​ฟึ่บ​ จี้ห้อย​บน​คอ​เซี่ยเหยียน​ส่องแสง​ พลัง​สาย​หนึ่ง​ถ่ายทอด​เข้าไป​ใน​วิญญาณ​เซี่ยเหยียน​ ช่วย​ให้​เซี่ยเหยียน​ฟื้น​สภาพ​ ดวงตา​กลับมา​เปล่งประกาย​อีกครั้ง​ ทลาย​สภาวะ​สติ​ล่องลอย​!

มือ​ข้าง​ที่จับ​ทวน​ยาว​ของ​นาง​เร่ง​กำลัง​ ระเบิด​พลัง​ทวน​ยาว​ออกมา​เต็มที่​ ก่อน​จะเหวี่ยง​ทวน​ยาว​ออก​ไป​ใส่ศีรษะ​ของ​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​!

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ปฏิภาณ​ไหวพริบ​น่าทึ่ง​ รับรู้​ได้​ถึงพลัง​สยดสยอง​ซึ่งแฝงไว้​ใน​ทวน​ยาว​

เขา​สัมผัส​ได้​ถึงภัย​คุกคาม​ จึงเบี่ยง​ตัว​หลบ​ในทันที​ กระนั้น​ยัง​ถูก​ทวน​ยาว​ถาก​โดน​ หู​จิ้งจอก​ข้าง​หนึ่ง​แหลก​เป็น​ชิ้นเล็กชิ้นน้อย​ โลหิต​สาด​กระเด็น​เปรอะเปื้อน​ลำตัว​ ขน​จิ้งจอก​ถูก​ย้อม​เป็น​สีแดง​

“บาด​…บาดเจ็บ​หรือ​?!”

ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ตาโต​ คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ยอด​ฝีมือ​ไร้​เทียมทาน​ระดับ​บิดา​ของ​นาง​ก็​ยัง​ได้รับบาดเจ็บ​ด้วย​!

ชั่ว​ขณะนั้น​จิตใจ​ของ​นาง​ว้าวุ่น​ รู้สึก​สังหรณ์​ไม่ดีขึ้น​มา

หรือว่า​บิดา​ของ​นาง​ก็​ต้อง​พ่ายแพ้​ สู้เซี่ยเหยียน​มิได้​อย่างนั้น​หรือ​

อีก​ด้าน​ เปลวเพลิง​แห่ง​ความ​เดือดดาล​ลุก​โชติ​อยู่​ใน​ดวงตา​ของ​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ เปล่งประกาย​ดุดัน​น่าเกรงขาม​

เขา​แข็งแกร่ง​ปานใด​ บาดเจ็บ​คราวก่อน​นาน​จน​จำมิได้​แล้ว​ วันนี้​เขา​กลับ​ต้อง​มาบาดเจ็บ​ หู​ถูก​บั่น​จน​แหลกเหลว​ เขา​ทน​มิได้​!

เสียงดัง​ตู้​ม เขา​โจมตี​อีกครั้ง​ ยาม​เขา​อยู่​ใน​ร่าง​จิ้งจอก​จัก​ทรงพลัง​ขึ้น​กว่า​ร่าง​มนุษย์​หลาย​เท่าตัว​ เขา​อ้า​ปาก​พ่น​ลูกไฟ​ออก​ไป​ อุณหภูมิ​สูงขึ้น​เฉียบพลัน​ พสุธา​หลอมละลาย​ ระเหย​เป็น​ไอ​ขาว​!

เซี่ยเหยียน​เงยหน้า​ ทวน​ยาว​พุ่ง​กลับ​ไป​อยู่​ใน​มือ​นาง​ทันที​

อุณหภูมิ​สูงจาก​ลูกไฟ​นี้​สามารถ​หลอมละลาย​ได้​ทุกสิ่ง​ ทว่า​กฎระเบียบ​บน​อาภรณ์​ที่​นาง​สวมใส่​หลั่งไหล​ลง​ไป​ นาง​ไม่ได้รับ​ผลกระทบ​แม้แต่น้อย​ มิได้​รู้สึก​ถึงความร้อน​แต่อย่างใด​

นาง​ควบ​ทวน​ยาว​บุกเข้าไป​ ปลาย​ทวน​ปะทะ​กับ​ลูกไฟ​

ลูกไฟ​มีขนาด​มโหฬาร​เท่า​ดวง​ดารา​ เปรียบเสมือน​สุริยัน​ ร่าง​ของ​เซี่ยเหยียน​ดู​กระจิริด​ยิ่งนัก​เมื่อ​อยู่​เบื้องหน้า​ลูกไฟ​นี้​

ทว่า​ร่าง​เล็ก​กระจิริด​นี่แหละ​ที่​มีพลัง​มาก​พอ​เขย่า​นภา​!

แสงสว่าง​เจิดจ้า​พวยพุ่ง​ออกจาก​ทวน​ยาว​ รุนแรง​จน​มิอาจ​จ้องมอง​ตรง ๆ​ ทิ่มแทง​จน​ตา​แทบ​บอด​ มัน​บดขยี้​ลูกไฟ​โดย​ไม่เหลือ​แม้แต่​สะเก็ด​

นี่​หรือ​คือ​รากฐาน​พิเศษ​ใน​โลก​หน้าฉาก​?!

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​สายตา​เย็นเยียบ​ ตกตะลึง​อีกครั้ง​ จี้ห้อย​หนึ่ง​ชิ้น​ อาภรณ์​หนึ่ง​ชัด​ และ​ทวน​ยาว​หนึ่ง​เล่ม​เท่านั้น​ กลับ​สามารถ​ต่อสู้​กับ​เขา​ได้​ถึงขั้น​นี้​

“ต้อง​ปราบ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ให้ได้​!”

เซี่ยเหยียน​เป็น​เพียง​คน​ข้าง​กาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เท่านั้น​ ของ​วิเศษ​ใน​ตัว​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​คง​มีมากมาย​กว่า​นี้​ หาก​เขา​สามารถ​ปราบ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ลง​ ย่อม​ต้อง​แข็งแกร่ง​ขึ้น​จน​อยู่​เหนือ​ทุกสิ่ง​ได้​แน่​!

ร่าง​จิ้งจอก​ของ​เขา​กระโจน​เว้น​ระยะห่าง​ออกจาก​เซี่ยเหยียน​ จากนั้น​กรงเล็บ​จิ้งจอก​ข้าง​หนึ่ง​สลัก​บางอย่าง​ใน​อากาศ​

แข็งแกร่ง​อย่าง​เขา​ ขอบเขต​พลัง​สูงส่งอย่างยิ่งยวด​ มีวิชา​อภินิหาร​ใด​บ้าง​ที่​ไม่อาจ​สำแดง​ใน​พริบตา​ ทว่า​บัดนี้​เขา​กลับ​กำลัง​สลัก​ภาพ​เตรียมการ​ก่อน​ใช้วิชา​ ไม่ต้องสงสัย​เลย​ว่า​วิชา​นี้​ต้อง​เป็น​วิชา​พิฆาต​ไร้​เทียมทาน​แน่​!

ฟึ่บ!​

เซี่ยเหยียน​เคลื่อนไหว​ ม่าน​แสงสดใส​กระจาย​อยู่​รอบตัว​ ก่อน​จะปราด​ไปหา​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​อย่าง​รวดเร็ว​ เพื่อ​จัดการ​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ให้ได้​ก่อน​!

“หยุด​นาง​ไว้​!”

“ฆ่า!”

ร่าง​ทรงพลัง​มากมาย​พุ่ง​ออกจาก​เผ่า​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ พวกเขา​คือ​ผู้อาวุโส​ใน​เผ่า​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ ระดับ​พลัง​สูงส่ง อยู่​ใน​ขอบเขต​อิสระ​ขั้น​สี่กัน​ถ้วนหน้า​

พวกเขา​ตวัด​ศาสตรา​ปีศาจ​หลาก​หลายชนิด​บุก​โจมตี​เซี่ยเหยียน​ เพื่อ​ประวิง​เวลา​ออก​ไป​ให้​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​

ทว่า​พวกเขา​ห่าง​ชั้น​เกินไป​ ทวน​ยาว​ของ​เซี่ยเหยียน​กวาด​ออก​ไป​รุนแรง​มิมีผู้ใด​ต้านทาน​ ผู้อาวุโส​เหล่านี้​กระเด็น​ไป​อีก​ด้าน​กัน​หมด​!

โลหิต​หยด​ลงมา​ย้อม​พสุธา​เป็น​สีแดง​ ผู้อาวุโส​เหล่านี้​ตกตะลึง​ระคน​หวาดผวา​

พวกเขา​ต่าง​บาดเจ็บสาหัส​ ไม่อาจ​ต่อสู้​ได้​อีก​ เซี่ยเหยียน​ดุดัน​ยิ่งนัก​!

ไม่!

พูด​ให้​ถูก​คือ​ ทวน​ยาว​ใน​มือ​เซี่ยเหยียน​ดุดัน​ยิ่งนัก​!

พวกเขา​สัมผัส​ได้​ว่า​พลัง​นี้​มีต้นกำเนิด​จาก​ทวน​ยาว​ หา​ใช่พลัง​จาก​ตัว​เซี่ยเหยียน​

ปิ่น​หยก​อัน​หนึ่ง​เท่านั้น​ เป็น​เพียง​เครื่องประดับ​ศีรษะ​สตรี​ เหตุใด​หลัง​กลายเป็น​ทวน​ยาว​แล้ว​ถึงน่า​ครั่นคร้าม​ปานนี้​?!

พวกเขา​ทำใจ​เชื่อ​ไม่ลง​ คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​วันหนึ่ง​พวกเขา​ต้อง​พ่ายแพ้​ให้​กับ​เครื่องประดับ​สตรี​!

ซ้ำยัง​พ่ายแพ้​อย่าง​น่าสังเวช​!

เสียงดัง​ตู้​ม เซี่ยเหยียน​บุก​ไป​ถึงเบื้องหน้า​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ แทง​ทวน​ยาว​ออก​ไป​ข้างหน้า​!

“สาย​ไป​แล้ว​!”

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​ยิ้ม​เย็น​ ร่าง​ของ​เขา​อันตรธาน​ไป​จาก​ตรงนั้น​ ทวน​ยาว​แทง​พลาด​!

เขา​ทำสำเร็จ​จนได้​ สำแดง​มหา​วิชา​นี้​ได้​เสร็จสิ้น​!

วังวน​พิสดาร​ปรากฏ​อยู่​ใน​ฟ้าดิน​ แสงสีชาด​แห่ง​โลหิต​ทาบ​ทับ​ลงมา​ปกคลุม​เซี่ยเหยียน​ ก่อน​จะดูด​นาง​เข้าไป​

“รอ​ตาย​อยู่​ตรง​นั้นแหละ​!”

เขา​หัวเราะ​ ไม่เหลือ​ความ​วิตก​อีกต่อไป​ เบื้องหลัง​วังวน​ของ​แดน​ลุ่มหลง​ เป็น​ดินแดน​แห่ง​ความตาย​ที่​เผ่า​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ของ​พวกเขา​สร้าง​ขึ้น​ น่า​ประหวั่นพรั่นพรึง​เหลือแสน​ ทันทีที่​เข้าไป​จัก​หลงทาง​อยู่​ใน​นั้น​จนกระทั่ง​ตาย​ไป​ในที่สุด​

ต่อให้​เป็นยอด​ฝีมือ​ระดับ​เขา​ หลัง​เข้าไป​แล้วก็​ไม่อาจ​กลับ​ออกมา​ได้​อีก​

นี่​คือ​สุดยอด​มหา​วิชา​ของ​พวกเขา​เผ่า​จิ้งจอก​เก้า​หาง​

แดน​ลุ่มหลง​แห่ง​นั้น​แท้จริง​แล้ว​คือ​สุสาน​ของ​ยอด​ฝีมือ​เผ่า​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ใน​ยุคสมัย​ต่าง ๆ​

ทุกครั้งที่​ยอด​ฝีมือ​เผ่า​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ถูก​แทนที่​ด้วย​ผู้​บรรลุ​ใหม่​ จัก​เข้าไป​ใน​แดน​ลุ่มหลง​ก่อน​ร่าง​สลาย​ ถ่ายทอด​พลัง​มารยา​และ​พลัง​ที่​เหลือ​เข้าไป​ใน​แดน​ลุ่มหลง​

ที่นั่น​จึงสยดสยอง​ถึงขีดสุด​ ไม่เคย​มีสิ่งมีชีวิต​ตน​ใด​กลับ​ออก​มาจาก​แดน​ลุ่มหลง​โดยที่​ยัง​มีชีวิต​อยู่​

“อีก​สัก​ระยะ​ข้า​จะเข้าไป​เก็บ​ศพ​นาง​ แล้ว​นำ​ของ​วิเศษ​ทั้งหลาย​ออกมา​”

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​กล่าว​

ผล​แพ้ชนะ​ตัดสิน​แล้ว​ เซี่ยเหยียน​ไม่มีทางรอด​

เขา​ก้าว​ไป​อยู่​ตรง​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ ก่อน​จะต่อว่า​ “เคย​บอก​เจ้าไว้​แล้ว​ใช่หรือไม่​ โลก​หน้าฉาก​นั้น​ลึกล้ำ​ อย่า​ได้​ผลีผลาม​เด็ดขาด​ แม้แต่​ข้า​ยัง​ต้อง​เตรียมการ​ให้​ดี​ก่อน​ถึงกล้า​เข้าไป​ยัง​โลก​หน้าฉาก​! เจ้ากลับ​ไม่ยอม​ฟัง ลอบหนี​ออก​ไป​จน​เกือบ​เกิด​เรื่องใหญ่​!”

ยิ่ง​เป็น​สิ่งมีชีวิต​กล้าแกร่ง​ ยิ่ง​ยำเกรง​ต่อ​โลก​หน้าฉาก​ มิกล้า​วู่วาม​ทำ​อัน​ใด​

ยอด​ฝีมือ​ระดับ​สูงสุด​อย่าง​เขา​ก็​มีความ​ยำเกรง​เช่นกัน​ มิได้​เข้าไป​ใน​โลก​หน้าฉาก​ทันที​ หาก​แต่​คอย​เฝ้ามอง​ไว้​ก่อน​

“คราวหน้า​ข้า​ไม่กล้า​แล้ว​!”

ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​เอ่ย​เสียง​อ่อย​ กลัว​แล้ว​จริง ๆ​

หาก​มิใช่เซี่ยเหยียน​ลำ​พองตัว​เกินไป​ ถึงกับ​พา​นาง​กลับมา​ที่​ดินแดน​ของ​เผ่า​ นาง​ย่อม​ยัง​ไม่อาจ​กลับมา​มีอิสรภาพ​อีกครั้ง​ ไม่อาจ​หลุดพ้น​มาได้​

“ยัง​จะมีคราวหน้า​อีก​หรือ​!”

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ถลึงตา​ใส่นาง​อย่าง​ดุดัน​ “จากนี้ไป​ห้าม​ทำ​ตามอำเภอใจ​อีก​ ต้อง​เชื่อฟัง​ข้า​ทุกอย่าง​!”

ทว่า​เวลา​นั้น​เอง​ เสียง​ระเบิด​น่าสะพรึงกลัว​พลัน​ดัง​ขึ้น​ เซี่ยเหยียน​ที่​เคย​คิด​ว่า​ไม่มีวัน​ออกจาก​แดน​ลุ่มหลง​กลับ​ฝ่าออกมา​ได้​ด้วย​การ​ทะลวง​แดน​ลุ่มหลง​!

“เป็นไปได้​อย่างไร​กัน​?!”

บิดา​จิ้งจอก​เก้า​หาง​สีหน้า​เปลี่ยนไป​ทันควัน​ สายตา​เต็มไปด้วย​ความ​เหลือเชื่อ​!

กระทั่ง​แดน​ลุ่มหลง​ยัง​มิอาจ​กักขัง​เซี่ยเหยียน​ไว้​ได้​อีก​หรือ​?!

เขา​เชื่อ​ไม่ลง​จริง ๆ​ รู้สึก​ว่า​ทั้งหมด​นี้​เหมือน​ฝัน​เกินไป​ ไม่น่า​เป็นจริง​ถึงขีดสุด​!

“อะไร​กัน​!”

“นั่น​มัน​ของ​วิเศษ​กระไร​!”

สมาชิก​ใน​เผ่า​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ตะลึง​กัน​หมด​ ราวกับ​มีเกลียวคลื่น​ซัดสาด​เข้า​กลาง​ใจ ไม่อาจ​สงบอารมณ์​ได้​เลย​

ของ​วิเศษ​ใน​มือ​เซี่ยเหยียน​ฝืน​สวรรค์​เกินไป​แล้ว​ ขนาด​นี้​แล้ว​ยัง​ฝ่าออกมา​ได้​อีก​ เหนือ​ขอบเขต​ความเข้าใจ​ของ​พวกเขา​ไป​มาก​!

“ข้า​กล้า​เข้ามา​ใน​ดินแดน​เผ่า​ของ​พวก​เจ้าย่อม​มีความมั่นใจ​พอ​ ก่อน​นี้​ข้า​กล่าว​ไว้​แล้ว​อย่าง​ชัดเจน​ พวก​เจ้ากลับ​ไม่เห็น​ค่า​ เช่นนั้น​อย่า​มาโทษ​ข้า​แล้วกัน​!”

เซี่ยเหยียน​โจมตี​ นิยาม​ด้วย​เพียง​คำ​ว่า​ดุดัน​ได้​ที่ไหน​ ทวน​ยาว​ใน​มือ​นาง​เจิด​จรัส​ไร้​ที่​เปรียบ​ ถล่ม​ใส่บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​อย่าง​รุนแรง​

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​คำราม​ลั่น​ บุก​ตรง​ไป​ข้างหน้า​ ทั้ง​ยัง​เปิดผนึก​กลไก​ทั้งหมด​ใน​ดินแดน​เผ่า​ ค่าย​กล​ใหญ่​สะท้าน​โลกันตร์​มีพลัง​สยดสยอง​ไหลเวียน​ ถล่ม​ไปหา​เซี่ยเหยียน​พร้อมกับ​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​

เซี่ยเหยียน​นั้น​ไร้​เทียมทาน​ อาภรณ์​บน​ตัวนาง​ลบล้าง​การ​โจมตี​ทั้งหมด​ ซ้ำยัง​มีพลัง​อัน​ชวน​สะท้าน​ปะทุ​ออกจาก​ทวน​ยาว​ ทลาย​การ​โจมตี​ของ​บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​และ​ค่าย​กล​ใหญ่​

บิดา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ถูก​ทวน​ยาว​แทง​ทะลุ​ เลือดสาด​กระเซ็น​ เขา​ระเบิด​พลัง​สู้สุด​ชีวิต​ ทว่า​ชัดเจน​แล้ว​ว่า​ความพ่ายแพ้​เป็น​ของ​เขา​ เขา​สู้เซี่ยเหยียน​มิได้​

สุดท้าย​เขา​ถูก​ทวน​ยาว​ตอก​อยู่​บน​พื้น​ ลมหายใจ​แผ่วเบา​ หาง​จิ้งจอก​ทั้ง​เก้า​ตกลง​อย่าง​ไร้​เรี่ยวแรง​

“จิ้งจอก​เฒ่า คุณชาย​นั้น​จาบจ้วง​มิได้​ เจ้ากลับ​ลบหลู่​คุณชาย​บ่อยครั้ง​ ความผิด​นี้​ไม่อาจ​ได้รับ​การอภัย​!”

สีหน้า​เซี่ยเหยียน​เย็นชา​ “ข้า​จะพา​เจ้าไป​ด้วย​ ให้​เจ้าได้​รับโทษ​พร้อม​บุตรสาว​ อืม​ ครั้งนี้​ข้า​จะเปลี่ยน​ที่​ให้​พวก​เจ้า”

เห็นได้ชัด​ว่าการ​สั่งสอน​ของ​เผ่า​นารี​จิ้งจอก​สวรรค์​ไม่ส่งผล​เท่าใด​ นาง​ตัดสินใจ​แล้ว​ว่า​จะส่งตัว​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​และ​บิดา​ของ​นาง​ให้​ต้าเต๋อ​เป็น​ผู้​เทศนา​เอง​

ต้าเต๋อ​ถือเป็น​มือ​พระ​กาฬ​ใน​ด้าน​นี้​ นาง​รู้สึก​ว่า​หลัง​ส่งตัว​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​และ​บิดา​ของ​นาง​ให้​ต้าเต๋อ​ พวกเขา​ต้อง​ยอม​ปรับปรุง​ตัวใหม่​แน่​ และ​เปลี่ยนไป​อย่าง​สิ้นเชิง​ในวันหน้า​

หลังจากนั้น​ นาง​ก้าว​ไปหา​ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​ก่อน​จะเอ่ย​กับ​นาง​ “เอาล่ะ​ ตอนนี้​ตั้งใจ​ทำหน้าที่​ได้​หรือยัง​”

“ได้​! วางใจ​ได้​เลย​ รับรอง​ว่า​บรรลุ​คำสั่ง​ของ​ท่าน​ได้​แน่​!”

ปีศาจ​จิ้งจอก​เก้า​หาง​พยักหน้า​รัว​ มิกล้า​มีใจเป็นอื่น​อีก​ นาง​รวมตัว​กับ​บรรดา​ผู้อาวุโส​ หารือ​เรื่อง​แจ้งข่าว​ตาม​สถานที่​ที่​กำหนด​

ใน​จักรวาล​อัน​กว้างใหญ่​ สตรี​งามเพริศพริ้ง​ใน​อาภรณ์​สีขาว​นาง​หนึ่ง​มุ่งหน้า​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​

“โอ๊ย​ ไม่เคย​เป็น​ไส้ศึก​มาก่อน​เลย​ ทำ​อย่างไร​ถึงจะเป็น​ไส้ศึก​ที่​ดี​ได้​นะ​?!”

นาง​เอ่ย​ด้วย​ท่าทาง​กลัดกลุ้ม​ “หาก​ได้​พบ​ผู้​ที่​มีประสบการณ์​เป็น​ไส้ศึก​คง​ดี​ จะได้​ขอ​คำ​ชี้แนะ​เสียหน่อย​!”

ใช่แล้ว​ นาง​ก็​คือ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ ได้รับ​ภารกิจ​จาก​ปริภูมิ​เวลา​ให้​กบดาน​อยู่​ข้าง​กาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ ทำตัว​ให้​ได้รับ​ความ​เชื่อใจ​จาก​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​

ก่อน​มานาง​มีความมั่นใจ​เต็มเปี่ยม​ ทว่า​หลัง​มาได้​ครึ่งทาง​ นาง​ก็​ปอดแหก​ขึ้น​มา นาง​ไม่เคย​เป็น​ไส้ศึก​มาก่อน​ ซ้ำยัง​มิเคย​ข้องแวะ​กับ​ไส้ศึก​ นาง​ควร​ทำ​อย่างไร​ดี​

เรื่อง​นี้​สร้าง​ความกังวล​ให้​นาง​ไม่น้อย​!

“ช่างเถิด​ อย่า​เพิ่ง​คิด​เรื่อง​พวก​นี้​เลย​ ไว้​ข้า​ไป​ถึงอาณาจักร​นั้น​แล้ว​ทำ​ความคุ้นเคย​กับ​ที่นั่น​ก่อน​ค่อย​ว่า​กัน​”

จากนั้น​นาง​ก็​ก้าว​ข้าม​มิติ​ มาถึงอาณาจักร​ที่​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​อยู่​

“ระลึกถึง​ช่วงเวลา​ใน​อดีต​ เมื่อ​ครั้ง​ข้า​เป็น​ไส้ศึก​อยู่​ที่​ตำหนัก​สังสารวัฏ​ มิมีผู้ใด​มองออก​ ต่าง​เรียกขาน​ข้า​เป็น​สหาย​ ช่างเป็น​ช่วงเวลา​ที่​น่าสรรเสริญ​ยิ่งนัก​ ชวน​ให้​อาลัยอาวรณ์​ย้อน​วันวาน​…”

ใครคนหนึ่ง​เอนกาย​อยู่​บน​หิน​ยักษ์​ จิบ​สุรา​ไป​ด้วย​ราวกับ​กำลัง​รำลึก​อดีต​ เต็มไปด้วย​ความ​สะท้อนใจ​

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​มาอยู่​ใน​ละแวก​ใกล้​ ๆ คน​ผู้​นี้​พอดี​ และ​ได้ยิน​เสียง​ของ​คน​ผู้​นี้​

“ไส้ศึก​?!”

แววตา​นาง​เป็นประกาย​ขึ้น​มาทันที​

เห็นได้ชัด​ว่า​คน​ผู้​นี้​มีประสบการณ์​เป็น​ไส้ศึก​ และ​ดูท่าทาง​มาก​ประสบการณ์​อีกด้วย​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท