“วันนี้ก็จะเป็นวันตายของแก”หม่าติงเพียงแค่อยากทำภารกิจให้เสร็จเร็วหน่อยก็รับเงินแล้วจากไป ยกมือขึ้นในทันที ตราบใดที่มือของเขาตกลงมา อีกฝ่ายก็เลือดสาดกระเซ็น
ทันใดนั้น นักฆ่าทุกคนที่อยู่ข้างหลังของเขา ก็ยกอาวุธขึ้นเพื่อเล็งไปที่หลี่โม่
แววตาของหม่าติงเปล่งประกายแปลกๆ เพราะว่าผู้ชายคนนี้มั่นใจเกินไป ความมั่นใจทำให้เขามีภาพลวงตาอย่างหนึ่ง ไปเป็นได้ไหมว่าอีกฝ่ายสามารถที่จะออกจากรายล้อมของผู้คนมากมายขนาดนี้ได้อย่างปลอดภัยงั้นเหรอ?
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เผชิญหน้ากับเหตุการณ์แบบนี้ ก็หวาดกลัวไปนานแล้ว จะใจเย็นขนาดนี้ได้อย่างไร
หลังจากที่เฉินชิงเหมยที่นั่งอยู่ในรถเห็นฉากนี้ ก็กลัวจนปิดตา หลี่โม่เก่งกาจแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชีวิตรอดจากในมือของผู้คนมากมายขนาดนี้
“เขาโง่หรือเปล่า? ต่อต้านยังไงก็ต่อต้านไม่ได้”
“ฉันว่าเขากลัวจนไม่กล้าขยับแล้ว”
“เวลาแบบนี้แล้ว ถ้าหากเขากล้าต่อต้าน พวกเราก็ยิงในทันที”
“……”
นักฆ่าเหล่านั้นคิดว่าหลี่โม่กลัวจนรอความตายอยู่แล้ว
ขณะที่แขนของหม่าติงเหวี่ยงลง ทุกคนก็เหนี่ยวไกปืนโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้นในเวลานี้ ร่างของหลี่โม่ขยับ ก็หลบหลีกอันตรายทั้งหมดไปได้
ในเวลาเดียวกันเขาก็ก้าวไปข้างหน้า จับคอของหม่าติงไว้
ทันทีที่ทุกคนเปลี่ยนกระสุน สถานการณ์ก็พลิกผันไปแล้ว
กลยุทธ์จับโจรเอาหัวโจกนี้ ทำให้นักฆ่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็รับมือไม่ทัน พวกเขาก็คาดไม่ถึงว่าหลี่โม่จะตอบสนองได้รวดเร็วขนาดนี้
รู้สึกว่าถูกบีบคอจนหายใจไม่ออก หม่าติงเริ่มตื่นตระหนก ลมหายใจแห่งความตายแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
“พวกแกทำอะไรกันอยู่ อย่ายิงนะ”
หม่าติงยังไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะตาย ตวาดลูกน้องทุกคนที่เล็งใส่เขาด้วยความโกรธ
นักฆ่าเหล่านั้นก็ล้วนแต่ไม่กล้าขยับ สถานการณ์ของทั้งสองฝ่ายต่างคนต่างก็หาทางออกไม่ได้
“คุณหลี่ คุณปล่อยฉัน ฉันรับรองว่าจะปล่อยให้คุณกลับไปอย่างปลอดภัย”หม่าติงสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามต้องการเจรจากับหลี่โม่
หลี่โม่รู้ว่าถ้าปล่อยอีกฝ่ายไป อีกฝ่ายก็คงจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่อย่างน้อย ก็ให้เขาเตรียมพร้อมที่จะบุกทะลวง
ตอนที่หลี่โม่เตรียมตัวจะปล่อยมือ เสียงปืนก็ดังขึ้น และเป้าหมายก็พุ่งตรงมาที่หม่าติง
หลี่โม่ดึงหม่าติงไปด้านหลัง ยังคงบีบคอของอีกฝ่ายไว้ สีหน้าของหม่าติงที่ดึงสติกลับมาก็หงุดหงิดขึ้นมาในทันที เป็นใครกันแน่ ไม่นึกเลยว่าจะเอาชีวิตของเขามาเสี่ยง
หม่าติงตะโกนด้วยความโกรธ: “ใครเป็นคนยิงปืน”
เมื่อกี้นี้เขาออกคำสั่งแล้ว บอกว่าห้ามยิง ในเวลานี้ยิงปืน ท้าทายชีวิตของเขาไม่ใช่เหรอ?
นักฆ่าเหล่านั้นต่างก็มองหน้ากันและกัน ต่างก็ด้วยเหตุนี้รู้สึกประหลาดใจ
“พี่น้องทั้งหลาย ค่าตอบแทนของเงินก้อนนี้มีเพียงสิบล้าน หลังจากประสบความสำเร็จยังจะถูกไอ้สกุลหม่ากลืนกินไปครึ่งหนึ่ง พวกเราได้เพียงแค่ครึ่งหนึ่ง สู้พวกเราหลายคนแบ่งกันเองไม่ดีกว่าเหรอ”
ในบรรดานักฆ่าหลายคน คนหนึ่งที่มีรอยสักแมงป่องบนใบหน้าแสยะยิ้ม
คำพูดนี้ของเขายังมีสิ่งล่อใจเป็นอย่างมาก คนส่วนใหญ่ต่างก็ถูกล่อลวงไป
ใช่แล้ว ถ้าหากกำจัดหม่าติงไป ถ้าอย่างนั้นพวกเราสามารถแบ่งสิบล้านได้ อีกอย่าง ใครกับเงินนั้นจะผ่านไปไม่ได้บ้าง? ถึงยังไงก็ไม่มีใครเห็น ใครจะรู้ว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้น
หลี่โม่พูดหยอกล้อเล็กน้อยว่า: “ดูเหมือนว่าลูกน้องที่จงรักภักดีเหล่านี้ของแก ก็เชื่อถือไม่ได้นะ”
สีหน้าของหม่าติงเปลี่ยนไปอย่างมาก เขากลับคาดไม่ถึงว่าหนึ่งในนั้นจะมีคนทรยศทำให้เรื่องขยายใหญ่โตลุกลามออกไป
“เซียจื่อ แกหุบปากเดี๋ยวนี้ เชื่อมั้ยว่าหลังจากที่ฉันกลับไป จะให้เทพสังหารมาจัดการแก”หม่าติงโกรธขึ้นมา: “รวมทั้งพวกแกด้วย พวกแกกล้ายิงปืนอีก ฉันก็จะจัดการพวกแกด้วย”
“ถึงขนาดนี้แล้ว พวกเรายังรออะไร สู้แตกหักกันไปเลยก็ไม่ได้ ถึงเวลาคนตายไม่สามารถให้การได้”เซียจื่อหัวเราะแฮะๆ
ตราบใดที่หม่าติงตาย เขาไม่เพียงสามารถที่จะแบ่งเงินสิบล้านให้กับทุกคนได้เท่านั้น ยังสามารถที่จะแทนที่ตำแหน่งของหม่าติงได้ กลายเป็นหัวหน้าของนักฆ่า
“พวกแกกล้า!”หม่าติงจ้องทุกคนด้วยความโกรธ
ในใจของนักฆ่าทุกคนก็มีความคิดนี้ ประกอบด้วยชนวนที่เซียจื่อจุดด้วย พวกเราก็เริ่มหวั่นไหว
“พี่หม่า อย่าโทษที่พี่น้องของเราที่ไม่ชอบธรรม พี่เอาส่วนแบ่งมากไป ละโมบโลภมากเกินไป”
นักฆ่าเหล่านั้นแบ่งกันเล็งไปที่ตัวของหลี่โม่และหม่าติง
เซียจื่อเผยรอยยิ้มอย่างมีชัยออกมาให้เห็น สิ่งที่เขาต้องการก็คือเป็นผลลัพธ์แบบนี้ เขาเหนี่ยวไกโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
หลี่โม่รู้ว่าคนเหล่านี้ทะเลาะแตกหักกันเองแล้ว ตัวประกันคนนี้ในมือของเขาก็ไม่มีค่าแล้ว
นักฆ่าทุกคนก็ถูกหลี่โม่ดึงดูดไปแล้ว ไม่สนใจหม่าติงชั่วคราว หม่าติงฉวยโอกาสในเวลานี้ รีบหลบอยู่หลังรถ
ตำแหน่งของหลี่โม่ทำให้ทุกคนไม่สามารถเล็งเป้าได้ บางคนกวาดยิงอย่างฉับพลัน ไม่มีผลอะไรทั้งนั้น นอกเหนือจากว่ามีเพียงเหนือความคาดหมายเท่านั้นถึงจะยิงโดน
นอกเหนือจากห้าก้าวปืนเร็ว ภายในห้าก้าว หมัดเร็ว การต่อสู้ระยะประชิดของหลี่โม่ ทำให้นักฆ่าหลายคนล้มเลิกความคิดที่จะใช้ปืนฆ่าอีกฝ่าย
หลี่โม่ชกไปหนึ่งหมัด นักฆ่ากระเด็นออกไปหนึ่งคน ตกลงบนพื้นอย่างหนัก นักฆ่าเหล่านั้นมองดูด้วยอกสั่นขวัญแขวน และสูดลมหายใจเข้าลึกๆอย่างกะทันหัน
หม่าติงก็มองดูความตกตะลึงเช่นกัน โชคดีที่ตัวเองไม่ได้ลงมือ ไม่อย่างนั้น จุดจบของเขาก็ไม่ได้ดีไปถึงไหน
นักฆ่าจำนวนมากมายเข้าสู่การต่อสู้ระยะประชิดโดยไม่รู้ตัว และหยิบกริชออกมาจากกระเป๋ากางเกงเล่มหนึ่ง กริชส่องแสงภายใต้แสงกลางคืน ทำให้คนไม่หนาวแต่สั่นเทา
สมองของหม่าติงทำงานอย่างไม่หยุดหย่อน ไม่ว่าฝ่ายไหนจะชนะ สำหรับเขาแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์ใด จู่ๆเขาก็นึกอะไรบางอย่างออก และนั่งลงบนคนขับหลักโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเวลาผ่านไปทีละเล็กทีละน้อย นักฆ่าเหล่านั้นทยอยส่งเสียงโอดโอย ต่อจากนั้นก็ล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแอ
หม่าติงกลืนน้ำลายเล็กน้อย ตอนที่เขาเห็นหลี่โม่เดินมาทางนี้ หลังของเขาก็เหงื่อแตกไปทั้งตัว โชคดีที่กุญแจรถไม่ได้ถูกถอดออก เขาสตาร์ตรถในทันที และเตรียมพร้อมที่จะชนหลี่โม่ให้ตาย
อารมณ์ของเขาตื่นเต้นขึ้นมา คนที่ตามเขามาก็ตายไปหมดแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงเขาคนเดียว ตราบใดที่เขาฆ่าหลี่โม่ตาย เขาก็สามารถครองเงินสิบล้านได้
“ฮ่าๆ ตายซะ”หม่าติงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง รถเหมือนกับสัตว์เดรัจฉาน เขาจินตนาการชีวิตต่อไปของตัวเองที่จะลุ่มหลงอยู่ในความฟุ้งเฟ้อ สิบล้าน เพียงพอให้เขาสง่างามได้สักพัก
“ฉันไม่มีทางปล่อยให้แกทำร้ายเขาได้” มีเสียงดังขึ้นจากเบาะหลังอย่างกะทันหัน ทำให้หม่าติงสั่นเทาไปทั้งตัว
เขาหันหน้าไปอย่างแข็งทื่อ มีคนเพิ่มมาบนเบาะหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ เขากลับไม่รู้?!
ที่แท้เฉินชิงเหมยกำลังนอนอยู่บนเบาะหลังดูความสนุก รอตอนที่หม่าติงเข้ามา เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไร หลังจากที่เธอรู้ว่าหม่าติงจะชนหลี่โม่ให้ตาย เธอเริ่มที่จะขัดขวางหม่าติงในทันที
เฉินชิงเหมยปิดตาของหม่าติงไว้ หม่าติงแทบจะมองไม่เห็นแนวสายตาข้างหน้า และเหยียบเบรกอย่างเร่งด่วน
หลี่โม่กลับลืมไปว่าเฉินชิงเหมยก็อยู่ข้างในด้วย หม่าติงเตรียมที่จะด่าทอ ต่อจากนั้นหลี่โม่ก็เปิดประตูออกในทันที: “น้องชาย เกิดอะไรขึ้น”
หม่าติงก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เมื่อกี้นี้จินตนาการสิบล้านจะต้องสง่างามสักพัก ตอนนี้ก็ตกจากสวรรค์สู่นรกในทันที ความแตกต่างแบบนี้ ทำให้จิตใจของเขาพังทลาย
