ตั้งแต่เมื่อกี้ที่ลี่เสียงเฟยเปิดเผยตัวตน หลี่โม่สามารถตัดสินใจได้ว่าคนคนนี้คงจะเป็นคนชั่วร้ายอย่างยิ่ง เขาตัดสินใจจะส่งมอบตัวของคนคนนี้ให้กับหัวหน้าจางมาจัดการ
“คุณหลี่ ดึกดื่นคุณไม่หลับไม่นอน ทำไมจู่ๆถึงได้โทรมาหาผมได้”
“ครั้งนี้ที่ผมมา ก็ช่วยเหลือคุณแล้ว”
“ช่วยเหลือผมเหรอ?”
หัวหน้าจางนอนอยู่เตียง ขยี้ดวงตา ก็กระปรี้กระเปร่าเล็กน้อย
“คุณรู้จักลี่เสียงเฟยของเสือแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือหรือเปล่า”
หลี่โม่เอ่ยปากช้าๆ หลังจากที่เขาพูดประโยคนี้จบ ทางหัวหน้าจางนั้นเห็นได้ชัดว่าตกอยู่ในความเงียบ หลี่โม่นิ่งอึ้งเล็กน้อย หรือว่าหัวหน้าจางนอนหลับไปแล้ว?
“คุณหลี่ คุณรู้ว่าเขาอยู่ไหนเหรอ?”
ขณะที่หลี่โม่กำลังจะวางสาย น้ำเสียงของหัวหน้าจางก็กลายเป็นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“ไม่รู้”
“อ๋อ”
“แต่ว่า ผมจับตัวของเขาได้แล้ว ก็อยู่ที่บ้านของผม”
หลี่โม่มองออกได้ชัดเจนว่าน้ำเสียงของหัวหน้าจางหดหู่เป็นอย่างมาก เขาก็รู้ว่าหัวหน้าจางเป็นคนซื่อสัตย์ ก็ไม่ล้อเล่นกับอีกฝ่ายแล้ว ก็พูดตรงๆ
“อะไรนะ ลี่เสียงเฟยอยู่ที่บ้านของคุณเหรอ? คุณจับตัวเขาได้ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย”
ในหัวของหัวหน้าจางเต็มไปด้วยความสงสัย ทำไมเรื่องหนึ่งก็มีความเกี่ยวข้องกับหลี่โม่ เขาก็สงสัยว่าตัวเองฝันไปอีกหรือเปล่า
“หัวหน้าจาง คุณมาตอนนี้เถอะ ผมจะมอบตัวของเขาให้กับคุณ”
หลี่โม่คิดว่าหัวหน้าจางก็ช่วยเหลือตัวเองมาไม่น้อย ถ้าหากส่งมอบตัวของลี่เสียงเฟยให้อีกฝ่ายสามารถที่จะทำให้หัวหน้าจางเลื่อนตำแหน่งได้ ก็เป็นเรื่องที่ดี
“คุณหลี่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
หัวหน้าจางถึงได้มองออกว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เขาลุกขึ้นอย่างจริงจัง จากความเข้าใจที่เขามีต่อหลี่โม่ อีกฝ่ายไม่มีทางโกหก ไม่แน่ลี่เสียงเฟยถูกอีกฝ่ายจับตัวไว้จริงๆ
เขาอดไม่ได้ที่จะมีความสุขในใจขึ้นมา ลี่เสียงเฟยเรียกได้ว่าถูกออกหมายจับตาย คุณงามความดีและเงินรางวัลใหญ่มากมหาศาล ถ้าหากเรื่องนี้เป็นความจริง ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะเลื่อนตำแหน่งอย่างสบาย
เพื่อป้องกันไม่ให้ลี่เสียงเฟยหลบหนี ในครั้งนี้หัวหน้าจางจึงเรียกสมาชิกในทีมของตัวเองออกมา
“หัวหน้า เรียกพวกเรามาทำไมครับ”
พวกสายตรวจที่ถูกเรียกให้ไปทำภารกิจได้ขยี้ตา ในขณะเดียวกันก็หาวครั้งแล้วครั้งเล่า โดยยืนเรียงกันเป็นแถวอย่างไม่มีชีวิตชีวา
“ลี่เสียงเฟยถูกจับตัวได้แล้ว”หัวหน้าจางไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของตัวเองได้ และพูด
“อะไรนะ ลี่เสียงเฟย นั่นเป็นเสือแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือไม่ใช่เหรอ?”
“หลายปีขนาดนี้ พวกเราแม้แต่ที่อยู่ของเขาก็หาไม่เจอ”
“ใครกัน ไม่นึกเลยว่าจะสุดยอดขนาดนี้”
“…….”
พวกสายตรวจต่างก็พูดเสียงดังกันขึ้นมา และกระปรี้กระเปร่าไม่น้อยในทันที ทยอยซุบซิบนินทา พวกเขาก็เคยได้ยินเรื่องอื้อฉาวของลี่เสียงเฟยมาก่อน
สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ ไม่นึกเลยว่าลี่เสียงเฟยจะถูกจับตัวได้ ข่าวดีนี้มาอย่างกะทันหันเกินไป
“เสือแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนืออะไร ก็แค่อาชญากรคนหนึ่งเท่านั้นเอง เขาก็เป็นแค่แมวป่าตัวหนึ่ง”หัวหน้าจางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ชื่อเสือแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือแบบนี้ ใช้อยู่บนตัวของอาชญากร สิ้นเปลืองเกินไป ดังนั้นเขาถึงได้ต่อต้านสิ่งนี้ ทุกคนก็นิ่งอึ้งเล็กน้อย และก็แสดงความเห็นด้วย
ตั้งแต่คำพูดของหัวหน้าจางลดลง ทุกคนก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาไม่น้อยในทันที หัวหน้าจางก็รีบไปที่สวนสาธารณะเล็กตามที่หลี่โม่บอก
หลี่โม่ก็รออยู่ที่สวนสาธารณะอยู่ก่อนแล้ว ลมหนาวพัดมา หลี่โม่จุดบุหรี่มาหนึ่งม้วน ในขณะนี้เอง ลี่เสียงเฟยก็ขยับคิ้ว
การกระทำลับหลังแบบนี้ ก็ย่อมหนีไม่หลบพ้นสายตาของหลี่โม่ไปได้เป็นธรรมดา หลี่โม่แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น ลี่เสียงเฟยก็ลงมือกับหลี่โม่อย่างกะทันหัน
หลี่โม่จับข้อมือของฝ่ายตรงข้ามไว้ในทันที และพูดอย่างราบเรียบว่า: “ไม่มีมารยาทจริงๆ ตื่นขึ้นมาก็ไม่บอกสักคำ”
“แกปล่อยฉันนะ ไม่อย่างนั้น แกได้เจอดีแน่”ลี่เสียงเฟยพูดข่มขู่
หลี่โม่มีแรงต้านทานต่อท่วงท่านี้ และแสยะยิ้มพูดว่า: “ถ้าปล่อยแกไป ถึงจะเป็นการปล่อยคนเลวไปและอาจจะมีภัยพิบัติหายนะตามมาในภายหลังอย่างไม่ต้องสงสัย ฉันย่อมไม่มีทางปล่อยแกไปเป็นธรรมดา”
ลี่เสียงเฟยมองหลี่โม่อย่างโกรธจัด หลี่โม่เห็นอีกฝ่ายไม่เชื่อฟังขนาดนี้ ก็ใช้นิ้วแทงไปที่แขนและขาทั้งสองของอีกฝ่ายตามลำดับในทันที
เดิมทีลี่เสียงเฟยต้องการจะดิ้นรน ทันใดนั้น เขาพบว่าแขนของตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงอะไรทั้งนั้น เขาอุทานว่า: “แกทำอะไรกับฉัน”
“ทำให้ร่างกายของแกไม่สามารถใช้กำลังได้ชั่วคราวจริงๆ”หลี่โม่พูดอย่างราบเรียบ
ลี่เสียงเฟยโกรธเป็นอย่างมาก หลังจากที่ถูกหลี่โม่จับตัว ในใจของเขาก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาเห็นว่าตัวเองอยู่ในที่ไม่รู้จัก และเขามีลางสังหรณ์ไม่ดีอย่างหนึ่ง
“แกจะทำอะไรกับฉัน ทำไมแกไม่ลงมือกับฉัน”
“ฉันไม่จำเป็นต้องลงมือ ก็ย่อมมีคนสั่งสอนแก”หลี่โม่เอ่ยปากพูด
ไม่นานหลังจากนั้น รถที่มีไฟสีแดงก็จอดอยู่ที่สวนสาธารณะ ถ้ากลางดึกใครเห็นฉากนี้เข้า คาดการณ์ว่าอาจจะเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคดีใหญ่อะไร
สีหน้าของลี่เสียงเฟยก็ซีดในทันที หลี่โม่ก็พูดติดตลกว่า: “เป็นยังไงบ้าง ประหลาดใจมั้ยแปลกใจหรือเปล่า”
ในเวลานี้ลี่เสียงเฟยตื่นตระหนกจนพูดไม่ออก เวลาปกติเขาไม่ถูกจับตัวถึงได้ไม่ต้องกลัว แต่ตอนนี้เขาได้สูญเสียพลังการต่อสู้ไปแล้ว ขนาดต้านทานก็ต้านทานไม่ได้
“คุณหลี่”หัวหน้าจางก้าวใหญ่เดินเข้ามา และยื่นมือให้กับหลี่โม่
หลี่โม่ก็ได้จับมือกับอีกฝ่ายเหมือนกัน
หัวหน้าจางถึงได้ละสายตามองไปที่บนตัวของลี่เสียงเฟยในทันที เขาพูดเบาๆว่า: “คุณหลี่ ความประหลาดใจที่คุณนำมาให้ผมนั้นใหญ่มากเกินไปแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะจับตัวลี่เสียงเฟยได้”
พวกสายตำรวจทั้งหมดก็ตกตะลึง พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับวีรกรรมของหลี่โม่ แต่สำหรับเรื่องจับตัวลี่เสียงเฟย พวกเขาไม่ได้เดาว่าเกี่ยวข้องกับหลี่โม่ด้วยซ้ำ
ตอนนี้หลังจากที่เห็นกับตา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะตกใจ และก็รู้สึกเกรงกลัวหลี่โม่อย่างไม่มีอะไรเทียบได้
หัวหน้าจางเพื่อที่จะแน่ใจตัวตนของลี่เสียงเฟย เปิดดูรูปภาพและข้อมูลบางส่วน ถึงได้แน่ใจไม่มีผิดพลาด
“คุณหลี่ นี่เป็นคุณงามความดีของคุณ ผมไม่รู้ว่าควรจะขอบคุณคุณยังไงดี”หัวหน้าจางอุทาน
หลี่โม่โบกมือและพูดว่า: “อย่าพูดแบบนี้ ปกติคุณก็ช่วยเหลือผมมาไม่น้อย น้ำใจนี้ ผมก็คืนให้กับคุณแล้ว”
หัวหน้าปฏิเสธโดยไม่รู้ตัวว่า: “คุณหลี่ แบบนี้จะได้ยังไงกัน ผมไม่สามารถที่จะกอบโกยคุณงามความดีได้”
“ผมจับกุมเขาได้ ไม่มีคุณงามความดีอะไร ก็แค่เอาเงินเล็กน้อยเท่านั้น แบบนี้ดีกว่า คุณให้เงินหนึ่งแสนเป็นสัญลักษณ์กับผม ผมก็จะให้เขากับคุณ”หลี่โม่เห็นอีกฝ่ายเกรงใจขนาดนี้ ก็ทำได้เพียงพูดด้วยอุบาย
หัวหน้าจางหัวเราะออกมา ในใจก็ยังซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก
“ลี่เสียงเฟย คาดไม่ถึงว่านายจะตกอยู่ในมือของฉัน”หัวหน้าจางมองดูลี่เสียงเฟยอย่างเฉยเมย และพูด
ลี่เสียงเฟยอดไม่ได้ที่จะตบหน้าตัวเองฉาดใหญ่ ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนี้ เมื่อกี้นี้เขาก็ไม่ควรอวดดีเปิดเผยตัวตนของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ก็ไม่มีทางตกเป็นเป้าหมายของหลี่โม่
