อ้าวเต๋อไล๋มองอย่างตะลึง เขาขยี้ตาโดยไม่รู้ตัว คิดว่าตัวเองมองผิด
“เศษสวะอย่างพวกแก ลุกขึ้นมาสิ” อ้าวเต๋อไล๋คำรามออกมาดังลั่น มีผู้คนมากมายกำลังมองเขาอยู่ ตอนนี้เขาทำอะไรหลี่โม่ไม่ได้เลย ถ้าเรื่องนี้กระจายออกไป จะไม่ทำให้คนหัวเราะเยาะกันใหญ่หรอกเหรอ?
บอดี้การ์ดทั้งหมดของอ้าวเต๋อไล๋นอนคว่ำอยู่บนพื้น แต่ละคนต่างไม่กล้าคลานขึ้นมา นอนราบแกล้งตายยังดีเสียกว่า
พวกเขาก็ค่อนข้างฉลาด รู้ว่าแกล้งตายก็จะได้ไม่โดนทำร้ายอีก
กู้หยุนหลันเป็นห่วงหลี่โม่โดยไม่รู้ตัว ตรวจสอบไม่หยุดเลยว่าอีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แม้เธอรู้ว่าหลี่โม่เก่งมาก แต่เรื่องวันนี้ไม่เป็นอย่างเคย
ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหลี่โม่ เธอจะต้องโทษตัวเองแน่ๆ
“วางใจเถอะ ผมไม่เป็นอะไรเลยสักนิด” หลี่โม่รู้สึกอบอุ่นในใจ คำพูดทำให้กู้หยุนหลันโล่งใจอย่างปลิดทิ้ง
เฉินเสี่ยวถงกล่าวด้วยสีหน้าเลื่อมใส: “สมกับที่เป็นพี่หลี่โม่ในใจฉัน คนพวกนั้นสู้เขาไม่ได้เลย”
อ้าวเต๋อไล๋สีหน้าเคร่งขรึม นี่มันหมายความว่ายังไง? นี่มันเป็นการยั่วยุเขาชัดๆ !
“คุณชาย เราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา” บอดี้การ์ดเหล่านั้นก้มหน้าลง ท่าทางจนปัญญา พวกเขานำทักษะที่เก่งที่สุดออกมาแล้ว แต่หลี่โม่แข็งแกร่งเกินไปจริงๆ
เดิมทีในใจของอ้าวเต๋อไล๋ก็ไม่สบอารมณ์อยู่แล้ว โดยเฉพาะเห็นบอดี้การ์ดของตัวเองถูกทุบตีจนหน้าบวมช้ำ ร่างกายของเขาสั่นด้วยความโกรธ
“พ่อหนุ่ม แกรู้ไหมว่าฉันคือใคร? แกทุบตีลูกน้องของฉันต่อหน้าฉัน ดีมาก แกยั่วยุฉัน ฉันให้โอกาสแกสองครั้ง” อ้าวเต๋อไล๋ขู่อีกครั้ง
เขาคิดว่าทำเช่นนี้จะทำให้หลี่โม่กลัว แต่ที่เขาคิดมันไร้เดียงสามาก หลี่โม่ไม่กลัวง่ายๆ หรอก
“สองเงื่อนไขอะไร?” หลี่โม่มองเขาราวกับว่าเขานั้นปัญญาอ่อน เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
อ้าวเต๋อไล๋เหยียดนิ้วออกมาแล้วพูดว่า: “ข้อแรก คุกเข่าลงขอโทษฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรหาพี่ชายของฉัน”
“แล้วข้อที่สองล่ะ”
“ข้อที่สองคือพี่ชายของฉันจะมาหักขาแก”
อ้าวเต๋อไล๋อาศัยที่พี่ชายของตนทำงานเป็นลูกน้องฉู่จงเทียน จึงไม่เห็นหลี่โม่อยู่ในสายตา
ต่อให้หลี่โม่จะต่อยเก่งมากแค่ไหน จะสามารถต่อยสู้พี่ชายเขาได้ไหม? พี่ชายของเขาเป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถมากของท่านเทียน ความสามารถของเขาก็ไม่แพ้ใคร
ความสามารถในการชกต่อยแบบนี้ของหลี่โม่ ในสายตาของเขา คนที่เป็นลูกน้องท่านเทียนก็สามารถรับมือได้แล้ว
หลี่โม่ประหลาดใจเล็กน้อย พี่ชายของอีกฝ่ายอยู่ในมือของฉู่จงเทียน กลับทำให้เขารู้สึกเหมือนได้เจอเพื่อนเก่าในที่ต่างแดน
อ้าวเต๋อไล๋กอดไหล่ หากเป็นคนอื่น ได้ยินว่าพี่ของเขาได้ทำงานเป็นลูกน้องของท่านเทียน จะต้องคุกเข่าขอความเมตตาแล้ว แน่นอน เขาคิดว่าหลี่โม่ก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน
“งั้นฉันเลือกข้อที่สาม”
“ข้อที่สามอะไร?”
อ้าวเต๋อไล๋วุ่นวายอยู่ชั่วครู่หนึ่ง เหมือนว่าเขาจะเสนอเงื่อนไขเพียงแค่ 2 ข้อเท่านั้น ไม่ได้เสนอเงื่อนไขที่สามนะ
“ข้อที่สามที่ฉันจะพูดถึงคือ ฉันจะไม่คุกเข่าขอโทษคุณ เมื่อพี่ชายคุณมาแล้ว ก็ไม่แน่ว่าจะกล้าหักขาฉันหรือเปล่า”
อ้าวเต๋อไล๋ไม่ได้สังเกตถึงประเด็นที่หลี่โม่พูดว่าไม่กล้า และก็ไม่ได้หมายความว่าเอาชนะไม่ได้
“ดี งั้นแกรอเลย” อ้าวเต๋อไล๋คิดว่าตนเจอคนปัญญาอ่อน รู้ว่าพี่ชายเขาเป็นลูกน้องของท่านเทียนยังกำเริบเสิบสานขนาดนี้ ซึ่งเป็นคนแรกที่เพิ่งเคยเจอ
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงก็โทรศัพท์หาพี่ชาย
อีกฝั่งหนึ่ง สำนักงานของฉู่จงเทียน
ฉู่จงเทียนนั่งอยู่บนเก้าอี้เจ้านายอย่างมีมาดและเด็ดเดี่ยว โดยมีซิการ์ในปากของเขา จากนั้นพ่นควันออกมา และตรงหน้าเขา มีชายหนุ่มชุดดำยืนอยู่อย่างเชื่อฟัง
“อ้าวเทียน ช่วงนี้ทำได้ดีเลยนะ คุณเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของฉันเถอะ”
“ขอบคุณสำหรับคำชมของท่านเทียนครับ อ้าวเทียนจะต้องพยายามเพื่อตอบแทนบุญคุณของท่านเทียน”
อ้าวเทียนดีใจอย่างมาก เขารอคอยวันนี้มานานมาก เป็นลูกน้องของท่านเทียนมาหลายปี ในที่สุดก็ได้กลายเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของท่านเทียนแล้ว
ต่อไปหลังจากที่ออกไปแล้ว จะต้องมีหน้ามีตามากแน่ๆ
อาเปียวเอื้อมมือออกไปเพื่อเป็นสัญลักษณ์และกล่าวว่า: “ยินดีต้อนรับ”
“พี่เปียว อะไรกันล่ะครับ ผมมาใหม่ ต่อไปก็ต้องเรียนรู้จากคุณอีกมากนะครับ” อ้าวเทียนอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่กล้าอวดดี อยู่เป็นรู้จักกาลเทศะ
ฉู่จงเทียนถูกใจที่อ้าวเทียนอยู่เป็น และยังมีความสามารถในการต่อสู้
“ท่านเทียน ผมไปรับโทรศัพท์ก่อน”
หลังจากที่ซาบซึ้งใจ ทันใดนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น จากนั้นเขาพูดขอท่านเทียน ถึงจะออกไปรับโทรศัพท์
“พี่ชาย พี่รับสายผมสักทีนะ”
“ตอนนี้ฉันประชุมอยู่ เพิ่งได้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของท่านเทียน นายโทรหาฉันทำไม”
หลังจากที่อ้าวเทียนได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องชาย เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย
เมื่อกี้เขามีโอกาสทักทายท่านเทียนอยู่ครู่หนึ่ง สามารถใกล้ชิดกันมากขึ้น ตอนนี้เรื่องที่ดีนี้ถูกทำลายโดยโทรศัพท์ของอีกฝ่ายที่โทรเข้ามา
ต้องรู้ด้วยว่าโอกาสที่ได้เข้าใกล้ท่านเทียนเช่นนี้ มีไม่มากนัก
“พี่ชาย ฉันถูกคนทำร้าย แถมคนนั้นยังไม่เห็นพี่อยู่ในสายตาอีกด้วย”
“ใครกัน ช่างกล้ายิ่งนัก คิดไม่ถึงว่าจะมารังแกน้องชายของฉัน”
อ้าวเทียนไม่ค่อยสนใจน้องชายของตนมากนัก เดิมทีไม่อยากไปยุ่งเรื่องแบบนี้ หลังจากที่เขาได้ยินเสียงร้องเอะอะโวยวาย เขาก็ร้อนรน
ตั้งแต่ที่เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของฉู่จงเทียน ดวงใจของเขาฮึกเหิม ก็เริ่มมีนิสัยรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแกร่งกว่า
” เป็นคนจน แต่เรื่องชกต่อยค่อนข้างดุเดือด”
“เชอะ ตอนนี้ต่างก็ใช้อาวุธปืนกันหมดแล้ว”
อ้าวเทียนยิ้มอย่างเหยียดหยาม เมื่อพูดถึงการต่อสู้ นอกจากอาเปียวแล้วยังมีพวกลูกน้องของฉู่จงเทียนที่มีความสามารถ เขาไม่เคยกลัวใคร
พอรู้ว่าเป็นคนจน เขากลับยิ่งไม่สนใจมันเลย ถึงแม้จะเกิดอะไรขึ้น ท่านเทียนก็จะคอยตามแก้ปัญหาทีหลังให้เขา
เพื่อที่จะสร้างภาพให้ดูน่าเกรงขาม เขาพาลูกน้องมากลุ่มหนึ่ง
หลังจากที่อาเปียวออกมา และเห็นฉากตรงหน้า ยิ้มครู่หนึ่ง: “คุณจะไปไหน?”
“พี่เปียว ให้คุณเห็นเรื่องน่าอายแล้ว น้องชายผมโดนรังแก ผมเรียกคนไปสั่งสอนสักหน่อยนะ” อ้าวเทียนตอบตามความจริง และไม่ได้มองอาเปียวเป็นคนนอกเลย
อาเปียวครุ่นคิดไปสักพัก ช่วงนี้อ้าวเทียนขึ้นตำแหน่งอย่างรวดเร็ว เป็นไปได้ที่จะมาแทนที่เขา เขาก็เห็นว่าอ้าวเทียนมีความสามารถพิเศษ จึงตัดสินใจลดคุณค่าของตัวเองเพื่อจัดการความสัมพันธ์กับอีกฝ่ายให้เรียบร้อย
“ฉันไปกับคุณนะ เราต่างก็เป็นคนของท่านเทียน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นเรื่องที่ควรทำ”
“พี่เปียว คุณมีน้ำใจมากเลย” ไม่ต้องพูดเลยว่าในใจของอ้าวเทียนซาบซึ้งใจแค่ไหน กล่าว
อาเปียวเห็นว่าวิธีนี้ได้ผล และก็พูดอย่างเกรงใจกันอีกครั้งว่า: “คุณเป็นน้องฉัน ยังจะพูดอะไรเยอะแยะอีก น้องชายคุณก็คือน้องชายฉันไม่ใช่เหรอ?”
อ้าวเทียนซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหลอาบเต็มหน้า เชิญอาเปียวดูดบุหรี่มวนหนึ่ง: “พี่เปียว คุณวางใจเถอะ ไม่ต้องให้คุณลงมือ ผมคนเดียวก็จัดการได้ คุณไปแค่ขู่”
อาเปียวตอบรับอย่างเบิกบาน ถ้าเขารู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลี่โม่ ต่อให้ตีเขาให้ตาย ก็ไม่ยอมรับน้องอย่างอ้าวเทียนหรอก
