บทที่ 1038 พรรคเทพจันทรา
บทที่ 1038 พรรคเทพจันทรา
“เช่นนั้นพวกเราเล่า? พวกเราไม่ใช่แขกหรือ?” เด็กรับใช้ข้างกายผู้จัดการเฉียนเอ่ยปาก “ตอนนี้เจ้ายังไม่ไล่คนออกไปให้แขกคนสำคัญอย่างพวกเราอีก? พวกเราผ่านเส้นทางนี้บ่อยครั้ง ภายหน้าจะเป็นลูกค้าประจำของพวกเจ้า รู้หรือไม่?”
เถ้าแก่โรงเตี๊ยมยังคงยิ้มแย้ม “โธ่ ท่านลูกค้า ขอเพียงมีเงิน พวกเราจะกล้าไม่ทำการค้านี้ได้อย่างไรกัน? เพียงแต่คนข้างในพวกเราก็ไม่อาจล่วงเกินได้!”
ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “ท่านแม่ โรงเตี๊ยมไม่ว่าง ที่นี่คงไม่มีโรงเตี๊ยมอื่น คืนนี้พวกเราอาจต้องนอนข้างนอกแล้ว”
“ลู่เยี่ย เจ้าไปสอบถามดูว่าแถวนี้มีชาวบ้านที่ให้เราพักค้างคืนได้หรือไม่” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม
ลู่เยี่ยไปสอบถามกับเถ้าแก่โรงเตี๊ยม
เมื่อเถ้าแก่โรงเตี๊ยมเห็นว่าคนเหล่านี้ร่ำรวยสูงศักดิ์ก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก เขาชี้ไปทางหนึ่งพลางบอกว่าที่นั่นมีหมู่บ้านอยู่ ถึงแม้ปกติชาวบ้านจะไม่ยอมให้คนนอกพักอาศัย แต่หากมีเงินเพียงพอ พวกเขาก็ไม่ใช่คนไม่รู้จักอะลุ้มอล่วย
“ไกลหรือไม่?” ผู้จัดการเฉียนถาม
“ไม่ไกล เพียงหนึ่งเค่อก็ไปถึงที่นั่นแล้ว”
ผู้จัดการเฉียนเดินกลับไปหาลู่จื่ออวิ๋นกับมู่ซืออวี่
ลู่จื่ออวิ๋นสวมหมวกม่านโปร่ง เพียงแต่พิจารณาจากรูปร่างและการแต่งกายของนางแล้วก็บอกได้ไม่ยากว่าเป็นสตรีรูปโฉมงดงาม
“ฮูหยิน คุณหนู ให้กองคาราวานของข้าน้อยนำทางไปเถิด ฮูหยินและคุณหนูเพียงแค่ตามมา ฟ้ามืดแล้วถนนเดินทางไม่สะดวก ไม่อาจปล่อยให้เกิดความผิดพลาดกับผู้สูงศักดิ์ทุกท่านได้”
มู่ซืออวี่ยิ้มน้อย ๆ “เจ้ารู้ว่าพวกเราเป็นผู้ใดหรือ”
“ข้าน้อยรู้เพียงว่าฮูหยินและคุณหนูช่วยข้าน้อยมามาก เรื่องอื่นไม่รู้เลยขอรับ” ผู้จัดการเฉียนลดเสียงลงแล้วกล่าว “คนในโรงเตี๊ยมแห่งนี้ไม่ยอมไล่จริง ๆ หากข้าไม่ได้เดาผิด คนด้านในคงเป็นคนของพรรคเทพจันทราที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นอย่างมากในท้องถิ่นนี้”
“พรรคเทพจันทรา?” ลู่จื่ออวิ๋นเปิดปากขึ้น “นี่คือสำนักอะไร?”
“ข้าได้ยินมาว่าเป็นพรรคที่บูชาเทพจันทรา มีผู้ศรัทธามากมาย ปกติมักจะช่วยเหลือราษฎรต่อกรกับความอยุติธรรม หากมีเรื่องไม่ได้รับความเป็นธรรมใด ๆ สามารถไปหาพวกเขาเพื่อแก้ไขความข้องใจ แล้วพวกเขาจะออกหน้าทวงความยุติธรรมให้ขอรับ”
“น่าขัน” ชิงไต้ที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้น “การรักษาความยุติธรรมเป็นหน้าที่ขุนนางในราชสำนัก หากพวกเขาทำแล้ว จะให้ราชสำนักทำอะไร?”
“เรื่องนี้ข้าไม่รู้ ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินเรื่องพรรคนี้มาก่อน เพิ่งได้ยินมาเมื่อไม่นานนี้เอง เพียงแต่พรรคนี้มีมาประมาณหนึ่งปีแล้ว แสดงให้เห็นว่าไม่ใช่พรรคเล็ก ๆ ทั่วไปเลย”
“เทพจันทรา… พระจันทร์” มู่ซืออวี่พึมพำ
ลู่จื่ออวิ๋นเองก็เกิดความสงสัยเมื่อได้ยินคำว่าพรรคเทพจันทรา ดูเหมือนว่ามารดากับนางอาจคิดเช่นเดียวกัน
สองแม่ลูกมองหน้ากัน
“พวกเราหาที่พักก่อนเถอะ!”
หลังออกจากโรงเตี๊ยมแล้ว พวกเขาก็มุ่งหน้าไปสู่หมู่บ้านนั้น
ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว แสงเทียนในหมู่บ้านกำลังส่องสว่าง สวยงามราวกับดวงดาวกลางฟากฟ้ายามราตรี
ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ยว่า “เรื่องอื่นไม่เอ่ยถึง แต่หมู่บ้านนี้ค่อนข้างร่ำรวยทีเดียว หมู่บ้านใหญ่เพียงนี้แต่ทุกหลังคาเรือนต่างจุดเทียน เห็นได้ชัดว่าไม่จำเป็นต้องใส่ใจเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านี้”
“กล่าวไม่ผิด เพียงแต่เศรษฐกิจบ้านเมืองทุกวันนี้ไม่ได้ย่ำแย่ ทุกคนไม่ได้ประหยัดอย่างเมื่อก่อนก็เป็นเรื่องธรรมดา เจ้ายังจำได้หรือไม่ว่าครอบครัวเราถูกมองว่าประหลาดในหมู่บ้าน ชาวบ้านคนอื่น ๆ เข้านอนแต่หัวค่ำ พวกเรากลับจุดเทียน ที่เล่าเรียนก็เล่าเรียน ที่ทำงานไม้ก็ทำงานไม้ นับว่าเป็นประภาคารที่หาได้ยากในหมู่บ้าน”
“ท่านแม่พูดถูก นับตั้งแต่พ่อบุญธรรมของข้าขึ้นครองบัลลังก์และออกนโยบายใหม่ ๆ อย่างต่อเนื่องตลอดหลายปีที่ผ่านมา ชีวิตของผู้คนก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ น้ำมันตะเกียงยังพอซื้อได้จริง ๆ”
“ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้แต่ก็ระวังไว้หน่อยจะดีกว่า”
หมู่บ้านใหญ่มาก ในเมื่อมีคนมากมายเพียงนี้ต้องการพักค้างคืนจึงต้องขอให้หัวหน้าหมู่บ้านช่วยอธิบายเหตุผล
หัวหน้าหมู่บ้านเป็นผู้เฒ่า หน้าตาใจดี เมื่อได้ยินว่าพวกเขายินดีจ่ายค่าที่พักจึงรับปากโดยไม่แม้แต่จะโต้แย้ง อีกทั้งยังจัดหาบ้านที่ดีที่สุดในหมู่บ้านให้ด้วย
มู่ซืออวี่และลู่จื่ออวิ๋นพาสาวใช้ทั้งสองไปอาศัยที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน
อย่างไรเสียหัวหน้าหมู่บ้านก็เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในที่แห่งนี้ บ้านของเขาจึงใหญ่ที่สุดเช่นกัน สิ่งอำนวยความสะดวกในห้องค่อนข้างดีทีเดียว ตามคำบอกเล่าของหัวหน้าหมู่บ้าน ห้องนี้เป็นห้องลูกสาวของเขา ลูกสาวของเขาเพิ่งแต่งงาน ห้องจึงว่าง อย่างไรก็ตาม ทั้งคู่ทำความสะอาดห้องทุกวันเพื่อที่ยามลูกสาวของพวกเขากลับบ้านมาเยี่ยมจะได้อยู่บ้านบิดามารดาอย่างสะดวกสบาย
“หัวหน้าหมู่บ้าน ได้ยินมาว่าที่นี่มีพรรคเทพจันทราพรรคหนึ่ง” มู่ซืออวี่เอ่ย “ข้าได้ยินมาว่าพรรคเทพจันทรานี้เชี่ยวชาญในการต่อกรกับความไม่เป็นธรรมของชาวบ้าน เป็นพรรคที่ดีทีเดียว”
หัวหน้าหมู่บ้านลดเสียงลงกล่าว “ฮูหยินเดินทางมาก็ได้ยินเกี่ยวกับพรรคเทพจันทราของเราแล้วหรือ?”
ลู่จื่ออวิ๋นเหลือบมองมู่ซืออวี่แวบหนึ่ง
ขิงแก่ยังคงเผ็ดกว่า
มารดาของนางช่างน่าทึ่งเสียจริง ๆ
หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น เกรงว่าหากถามถึงพรรคเทพจันทรา คงไม่ทำให้หัวหน้าหมู่บ้านเปิดใจได้เร็วเพียงนี้
“รู้สิ เป็นเพราะได้ยินมา ข้าถึงได้ถามหัวหน้าหมู่บ้านเกี่ยวกับเรื่องนี้สักหน่อย” มู่ซืออวี่กล่าว “กล่าวอย่างไม่ปิดบัง พวกเราทำการค้า ทว่าพบเจอโจรบนถนน ท่านว่าโจรเหล่านั้นจะฟื้นคืนชีพหรือไม่ เมื่อไม่กี่ปีมานี้ เห็นได้ชัดว่าราชสำนักส่งทหารไปปราบพวกมันแล้ว ผ่านไปเพียงไม่กี่ปี พวกมันก็ปรากฏตัวขึ้นมาอีก ราชสำนักไม่สามารถเฝ้าโจรเหล่านี้ได้ทุกวัน คนค้าขายอย่างเราจึงน่าสงสารเพราะมักจะถูกปล้นอยู่เสมอ”
“ฮูหยินกล่าวถูกต้องแล้วจริง ๆ ราชสำนักไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง ท้ายที่สุดพวกเขาก็เป็นเจ้าหน้าที่ทางการ สูงส่งยิ่งใหญ่ พวกเขาแสดงให้เห็นว่าพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว คนธรรมดาอย่างเรา ๆ ไม่อาจคาดหวังให้พวกเขาปกป้องครั้งแล้วครั้งเล่าได้ แต่พรรคเทพจันทรากลับแตกต่างออกไป ขอเพียงพวกเราลอยโคมดอกบัวลงไปในแม่น้ำหมู่ตาน เขียนความคับข้องใจของเราลงในโคมดอกบัวนั้น พรรคเทพจันทราจะตัดสินให้เรา”
“ใช้ได้จริง ๆ หรือ?” ลู่จื่ออวิ๋นแสดงสีหน้าสงสัย “ข้าไม่ได้ตั้งใจทำให้ขุ่นเคือง เพียงแค่คิดว่าแม่น้ำหมู่ตานใหญ่เพียงนั้น หากโคมดอกบัวจมลงไปตอนข้าลอยมันเล่า? พรรคเทพจันทรานั่นคงไม่ได้คอยเฝ้าแม่น้ำหมู่ตานทุกวันกระมัง?”
“เรื่องนี้ข้าไม่รู้” หัวหน้าหมู่บ้านส่ายหน้า “เพียงแต่น้องสาวของหลี่เอ้อร์โก่วในหมู่บ้านเราถูกฆ่าข่มขืน ทางการหาตัวฆาตกรออกมาไม่ได้ หลี่เอ้อร์โก่วฟ้องทางการไม่สำเร็จ ดังนั้นเขาจึงลอยโคมดอกบัวแล้วเล่าเรื่องราวที่คับข้องใจ พวกท่านลองเดาดูสิว่าเกิดอะไร?”
“มีคนเสียชีวิตหรือ”
“ไม่ผิด มีคนตาย ยิ่งไปกว่านั้น คนผู้นั้นยังเขียนคำสารภาพ อีกทั้งยังมีเสื้อชั้นในของน้องสาวหลี่เอ้อร์โก่วเป็นหลักฐานด้วย ศพถูกนำไปวางไว้ที่ประตูศาลาว่าการ นายอำเภอตัดสินประหารชีวิตเขาทันที แม้ว่าฆาตกรจะตายไปแล้ว ทว่าอย่างน้อยวิญญาณของหลี่ซานนิวก็ได้รับคำอธิบาย พวกเราคนที่นี่ล้วนคิดว่าพรรคเทพจันทราเป็นเทพเซียนมาเกิด มิเช่นนั้นพวกเขาจะหาเรื่องที่ทางการไม่สามารถหาได้ในทันทีได้อย่างไร นั่นไม่ใช่เทพหรือ!”
“ขอบคุณหัวหน้าหมู่บ้านที่เล่าเรื่องนี้ให้เราฟัง” มู่ซืออวี่เอ่ย “ดูเหมือนว่าพวกเราควรขอความช่วยเหลือจากเซียนของพรรคเทพจันทราดูบ้าง ดูซิว่าเราจะหาของที่หายไปกลับมาได้หรือไม่”
“ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรก็จัดการเรื่องของวันนี้ก่อน แขกทุกท่านพักผ่อนเถิด เช่นนั้นผู้น้อยไม่รบกวนแล้ว” หัวหน้าหมู่บ้านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
