บทที่ 11 ขอโทษ ไม่มีบริการล่วงเวลา
“ถิงเซิ่ง? มีอะไรเหรอคะ?”
สวี่รั่วยีรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา
น้ำหอมที่สวี่รั่วฉิงเหลือทิ้งไว้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งน้อยลงแล้ว เธอจึงได้แต่ใช้อย่างประหยัด แค่สามารถพอให้ใช้ได้ถึงตอนที่แอนนาปรุงน้ำหอมเหมือนกันเปี๊ยบออกมาได้เท่านั้น
หรือว่าวันนี้ตัวเองฉีดน้ำหอมน้อยไป ลี่ถิงเซิ่งก็เลยไม่ชอบเหรอ?
ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้สนใจสวี่รั่วยี ดวงตาดำลึกซึ้งค่อย ๆ หรี่ขึ้นมา ซ่อนความหมายลึกซึ้งบางอย่างเอาไว้
กลิ่นหอมบนตัวสวี่รั่วยี มีผลสามารถผ่อนคลายอาการนอนไม่หลับของตัวเองได้ เพราะเหตุนี้เขาถึงได้อนุญาตให้สวี่รั่วยีอยู่ในคฤหาสน์ของตัวเอง
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตั้งแต่นักปรุงน้ำหอมที่ชื่อแอนนาคนนั้นปรากฏตัวขึ้นมาข้างกายตัวเอง เพียงแค่สองวันเท่านั้น เขาก็รู้สึกว่ากลิ่นหอมจาง ๆ บนตัวสวี่รั่วยี เหมือนว่าจะจะแตกต่างกับกลิ่นหอมบนตัวผู้มีพระคุณที่เคยช่วยตัวเองไว้ในความทรงจำเป็นอย่างมากเลย
ในทางกลับกันผู้หญิงที่ชื่อแอนนาคนนั้น กลิ่นหอมบนตัวเธอกลับเหมือนกับว่าจะมีส่วนคล้ายกับกลิ่นหอมบนตัวเด็กสาวเมื่อหลายปีก่อนคนนั้น เป็นความรู้สึกคุ้นเคยอย่างหนึ่ง
หลังจากที่แอนนาออกไปจากห้องทำงานแล้ว ตัวเองกลับนอนหลับสนิทได้ตื่นหนึ่งอย่างที่ไม่เป็นมานานแล้ว
ถึงจะเป็นสวี่รั่วยีก็ไม่สามารถทำได้เหมือนอย่างแอนนา
“คุณออกไปก่อนเถอะ” ลี่ถิงเซิ่งไม่มองสวี่รั่วยีที่อยู่ตรงหน้าอีก แล้วก็ก้มหน้าลงไปอีกครั้ง แล้วก็เริ่มตั้งใจวิเคราะห์เอกสารของบริษัทต่อไป
สวี่รั่วยีกัดริมฝีปากไว้อย่างโมโห แล้วอดทนกับความเย็นชาของลี่ถิงเซิ่ง แล้วก็ค่อย ๆ จากไป
พอเธอกลับมาถึงห้อง แล้วก็รีบค้นหาอีเมลของแอนนาออกมา “ฉันสามารถให้เงินคุณได้อีก แต่ว่าคุณจำเป็นจะต้องปรุงน้ำหอมให้เสร็จภายในสามวัน แล้วส่งมาตามที่อยู่ของฉัน!”
แล้วสวี่รั่วยีก็รีบร้อนพิมพ์ที่อยู่คฤหาสน์ของลี่ถิงเซิ่ง แล้วส่งออกไป
“ติ๊งต๋อง” เสียงเตือนอีเมลเข้าดังขึ้นมา
สวี่รั่วฉิงที่เพิ่งกล่อมลูกรักทั้งสองคนนอนหลับไป เพิ่งสระผมเสร็จมายังไม่แห้ง บนตัวคลุมชุดคลุมอาบน้ำหลวม ๆ ไว้ตัวหนึ่ง พอเพิ่งเดินมาถึงห้องทำงานของตัวเองเพื่อเตรียมที่จะเตรียมการปรุงน้ำหอมให้สองสามีภรรยาฮิลล์ ก็ได้รับอีเมลเร่งจากสวี่รั่วยีเลย
แล้วก็เอาผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ดผมที่เปียกอยู่อย่างเหม่อลอย นิ้วมือที่ขาวนวลจับเมาส์เอาไว้ แล้วกดเปิดอีเมลขึ้นมา
อ๋ายโยว น้องสาวตัวเองคนนี้ก็ใจร้อนมากเหมือนกัน เวลาแค่ไม่กี่วันก็รอไม่ได้เลยเหรอ
สวี่รั่วฉิงหัวเราะเสียงเย็นขึ้นคำหนึ่ง ในเมื่อมีคนเอาเงินมาส่งให้ถึงที่แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เอา
เธอกำลังเตรียมจะแจ้งยอดค่าเร่งงานให้กับสวี่รั่วยี แต่โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นสองที แล้วแจ้งเตือนว่าสวี่รั่วยีได้โอนเงินเข้ามาในบัญชีของเธอสามสิบล้านแล้ว
เรียวปากสีชมพูของสวี่รั่วฉิงที่ล้างเครื่องสำอางออกแล้ว กระตุกขึ้นเล็กน้อย
ตระกูลสวี่นี่มีเงินให้สวี่รั่วยีมาล้างผลาญได้จริง ๆ เลย
เพื่อลี่ถิงเซิ่งแค่คนเดียว ยอมเสียเงินมากขนาดนี้เพื่อน้ำหอมแค่ไม่กี่ขวด
มือที่เช็ดผมอยู่ของสวี่รั่วฉิงหยุดลงครู่หนึ่ง ดวงตาหยุดอยู่ที่ที่อยู่ที่สวี่รั่วยีส่งมาก
แล้วเปิดหน้าต่างขึ้นมาค้นหา เขตคฤหาสน์หรูหราที่ดีที่สุดในเมืองหลินชวน
เป็นคฤหาสน์ที่สวี่รั่วยีพักอาศัยอยู่ และก็เป็นคฤหาสน์ส่วนตัวที่ลี่ถิงเซิ่งซื้อไว้พอดีด้วย
“เร็วดีนี่ ยังไม่ได้แต่งเข้าบ้านเลย ก็อาศัยอยู่ด้วยกันแล้ว” น้ำเสียงของสวี่รั่วฉิงเย็นชา และแฝงไว้ด้วยความประชดประชัน
ของที่สวี่รั่วยีเอาไปจากมือของเธอ เธอจะต้องเอากลับมาทุกอย่างแน่
ในเมื่อสวี่รั่วยีจำเป็นจะต้องพึ่งน้ำหอมเพื่อมาทำให้ผู้ชายปลื้มใจขนาดนี้ เธอก็จะเริ่มลงมือจากน้ำหอมนี่แหละ
มุมปากของสวี่รั่วฉิงคลี่ออกเล็กน้อย แล้วโยนผ้าขนหนูทิ้งไป จากนั้นก็เอาหลอดทดลองขึ้นมา แล้วก็เริ่มลงมือปรุงน้ำหอมที่สวี่รั่วยีต้องการ
เธอจะต้องตอบสนองความต้องการของสวี่รั่วยีให้ได้แน่
……
ตอนกลางวันสวี่รั่วฉิงมาทำงานที่ลี่ซื่อกรุ๊ป รับผิดชอบจัดตารางตามปกติของลี่ถิงเซิ่ง และยังจะต้องหาเวลาออกมาคิดวิเคราะห์ว่าจะปรุงน้ำหอมยังไงเพื่อให้ตรงตามความต้องการของสองสามีภรรยาฮิลล์อีก
ส่วนตอนกลางคืนกลับมา ยังจะต้องเฝ้าดูสวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานสองพี่น้องทำการให้เสร็จ จากนั้นก็กล่อมนอน แล้วก็อดหลับอดนอนมาปรุงน้ำหอมให้สวี่รั่วยีอีก
“สมแล้วที่เป็นแม่บ้านหวังจริง ๆ” สวี่รั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะพึมพำขึ้น
พวกน้ำหอมที่แม่บ้านหวังเหลือไว้ให้เธอนั้น สูตรมันละเอียดอ่อนมาก มากไปส่วนหนึ่ง หรือน้อยไปนิดหนึ่ง ก็จะแตกต่างกันมาก
แต่ว่านี่ก็เป็นสิ่งที่คนที่มีประสาทรับกลิ่นละเอียดอ่อนเป็นพิเศษถึงจะดมออกถึงความแตกต่างได้
ประสาทสัมผัสรับกลิ่นของสวี่รั่วยีไม่ได้ละเอียดอ่อนมากนัก
ในช่วงเวลาความสุขจอมปลอมที่สวี่รั่วฉิงกลับไปอยู่ที่ตระกูลสวี่นั้น เธอบังเอิญได้พบว่าน้องสาวตัวเองสวี่รั่วยีคนนี้มีประสาทรับกลิ่นสู้ตัวเองไม่ได้ ความแตกต่างอันเล็กน้อยระหว่างน้ำหอมนั้นเธอก็ดมไม่ออก
“ในที่สุดก็เสร็จสักที!” สวี่รั่วฉิงบิดขี้เกียจทีหนึ่ง แล้วมองดูน้ำหอมสามขวดที่บรรจุเรียบร้อยที่วางอยู่บนโต๊ะ มุมปากก็คลี่ยิ้มขึ้น
วันนี้ก็สามารถให้คนเอาน้ำหอมไปส่งให้กับมือสวี่รั่วยีได้แล้ว
เธอรู้สึกคาดหวังเป็นอย่างมากว่าน้องสาวของตัวเองจะใช้น้ำหอมสามขวดนี้ ไปทำให้ลี่ถิงเซิ่งปลื้มใจได้ยังไง!
ตอนเช้าหลังจากที่มาถึงบริษัทแล้ว สวี่รั่วฉิงก็หาวขึ้นมาหลายครั้ง ดื่มกาแฟใส่ขวดไปหลายกระป๋องก็ยังหยุดความง่วงเอาไว้ไม่ได้
เพื่อที่จะปรุงน้ำหอมสามขวดนั้นให้เสร็จในเมื่อวาน เธอถึงกับต้องอดนอนทั้งคืนเลย!
เธอง่วงจะตายอยู่แล้ว!
นิ้วมือของลี่ถิงเซิ่งเคาะขอบโต๊ะไม้ไปเบา ๆ ทีหนึ่ง “ผู้ช่วยแอน เนื้อหาที่ผมสั่งไปเมื่อกี้คุณได้ยินหมดหรือยัง?”
สวี่รั่วฉิงตั้งสติกลับมาได้อย่างสะดุ้งตัวโยน
ในดวงตาที่สว่างสดใสในเวลาปกติตอนนี้กลับแฝงไว้ด้วยความเหนื่อยล้า ที่ใต้ตามีสีเขียวคล้ำขึ้นจาง ๆ
ถึงแม้ว่าสวี่รั่วฉิงจะใช้ครีมปกปิดรอยหมองคล้ำแล้ว แต่ก็ยังไม่มีทางปกปิดขอบตาดำได้หมด
“ต้องขอโทษด้วยค่ะประธานลี่ เมื่อกี้ฉันเผลอเสียสมาธิไปหน่อย” สวี่รั่วฉิงอธิบายขึ้นอย่างอ่อนโยน
แววตาคมกริบของลี่ถิงเซิ่งตกอยู่บนรอยหมองคล้ำรอบดวงตาบนใบหน้าเรียวเล็กของสวี่รั่วฉิง แล้วหัวคิ้วก็ขมวดกันขึ้นเล็กน้อย
เหมือนกับว่าตัวเองจะไม่ได้มอบหมายงานให้เธอมากเท่าไหร่นี่?
เขาน้ำเสียงขรึมต่ำ และหัวเราะเสียงเย็นออกมา “ผู้ช่วยแอน คุณนั่นมันคงจะไม่ใช่แค่เผลอเสียสมาธิแล้ว คุณนั่นมันเกือบจะนอนหลับไปแล้ว”
ตั้งแต่ลี่ถิงเซิ่งเข้าดูแลจัดการลี่ซื่อกรุ๊ปมา ยังไม่มีพนักงานของลี่ซื่อกรุ๊ปคนไหนกล้านอนหลับต่อหน้าเขา โดยเฉพาะตอนที่เขากำลังพูดอยู่
สวี่รั่วฉิงรู้ตัวว่าเหตุผลของตัวเองไม่มีน้ำหนักพอ ก็เลยพูดอย่างเปิดเผยหมดเปลือกกับลี่ถิงเซิ่งไปเลย “ประธานลี่ ฉันยอมรับว่าในตอนที่คุณกำลังพูดอยู่แล้วฉันสัปหงก คุณอยากจะหักเงินเดือนฉันหรือว่าจะหักโบนัสฉันก็ได้”
ในเมื่อตัวเองเพิ่งจะได้เงินมาจากว่าที่ภรรยาของเขาก้อนใหญ่ จะไปสนเงินเดือนแค่นี้ทำไม
หัวคิ้วของลี่ถิงเซิ่งขมวดกันเป็นปมเล็ก ๆ อันหนึ่ง
เขาเคยให้คนไปเช็กประวัติเบื้องหลังของผู้หญิงที่ชื่อแอนนาคนนี้มาแล้ว
แต่ว่าประวัติที่ผ่านมาของเธอกลับโดนคนลบล้างไปอย่างสะอาดหมดจดเลย
สามารถลบล้างประวัติที่ผ่านมาของคนคนหนึ่งได้สะอาดหมดจด จะต้องไม่ใช่การกระทำของคนธรรมดาทั่วไปแน่
อยู่ ๆ เขาก็เกิดความสนใจต่อผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา
กลิ่นหอมบนตัว อดีตที่ลี้ลับ และยังอยู่ ๆ ก็มายื่นข้อเสนอว่าจะเป็นผู้ช่วยของเขา เพียงเพื่อจะช่วยให้ลี่ซื่อกรุ๊ปได้ร่วมงานกับสองสามีภรรยาฮิลล์
นักปรุงน้ำหอมอันดับหนึ่งของโลกคนหนึ่ง แน่นอนว่าจะต้องไม่ขาดเงินอยู่แล้ว
สิ่งที่เธอต้องการแน่นอนว่าไม่ใช่เงินอยู่แล้ว แต่เป็นสิ่งของอย่างอื่น
ในเมื่อตอนนี้เขามีเวลาเยอะแยะ ก็เล่นเป็นเพื่อนเธอสักหน่อยแล้วกัน
ลี่ถิงเซิ่งผ่อนคลายหัวคิ้วออก ที่มุมปากแฝงไว้ด้วยรอยที่มีความหมายลึกซึ้งอันหนึ่งอยู่ “หักเงินเดินหรือว่าหักโบนัส สำหรับคุณแล้วไม่ถือว่าเป็นการลงโทษหรอก”
“อ๋อ? งั้นดูท่าประธานลี่คงจะช่วยฉันคิดวิธีลงโทษอย่างอื่นไว้ด้วยซิ?”
ริมฝีปากแดงของสวี่รั่วฉิงพะเงิบๆกลิ่นหอมบนร่างกายค่อย ๆ แผ่กระจายไปทั่วทั้งห้องทำงาน
ลี่ถิงเซิ่งค่อย ๆ หลับตาที่มีนัยน์ตาดำลง แล้วพูดออกมาประโยคหนึ่ง “นอนพักผ่อนกับผม”
ใบหน้าที่งดงามมีเสน่ห์ของสวี่รั่วฉิง เหมือนจะปรากฏรอยร้าวขึ้นมาเส้นหนึ่ง
พอผ่านไปสักครู่ เธอจ้องมองใบหน้าที่หล่อเหลานั้นของลี่ถิงเซิ่ง “ประธานลี่ หลี่อานบอกกับฉันแล้วว่า เป็นผู้ช่วยของคุณไม่จำเป็นจะต้องนอนด้วย และที่สำคัญ ฉันก็ไม่ได้มีบริการนอนเป็นเพื่อนด้วยค่ะ”
หลายปีก่อน เพราะว่าเธอโดนสวี่รั่วยีทำร้าย โดนบังคับให้ไปนอนกับเขาครั้งหนึ่ง
แล้วตอนนี้ยังอยากจะให้เธอมานอนกับเขาด้วยเหรอ?
คิดได้สวยหรูไปหรือเปล่า!
