บทที่ 28 ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของรั่วฉิงต้องสะท้านโลกแน่ๆ
สวี่รั่วยีทรุดลงบนเตียงอย่างอ่อนแรง
ตอนที่ลี่ถิงเซิ่งเดินจากไป เขาปิดประตูเสียงดัง จนเกิดเสียงดังสนั่น เหล่าคนใช้ในบ้านต่างหวาดผวา
คุณชายเป็นอะไร ทำไมอารมณ์เสียใส่คุณสวี่ขนาดนั้น?
สามวันต่อมา สวี่รั่วฉิงพกน้ำหอมที่ตั้งใจปรุงเป็นอย่างดีโดยไม่ได้พักผ่อนตลอดทั้งสัปดาห์มาที่ลี่ซื่อกรุ๊ป
ซูจิ่วเอ๋อร์เป็นคนแรกที่ได้รู้ว่ารั่วฉิงทำผลิตภัณฑ์ชิ้นใหม่เสร็จแล้ว
หลังจากที่ทำเสร็จ สวี่รั่วฉิงก็นึกขึ้นมาได้ว่าซูจิ่วเอ๋อร์เคยบอกว่าอยากเป็นคนดมกลิ่นผลิตภัณฑ์ของเธอเป็นคนแรก เธอจึงฝากบริษัทการบินส่งไปให้ที่บ้านตระกูลซู
ไม่รู้ว่าตอนนี้ซูจิ่วเอ๋อร์ได้รับหรือยัง สวี่รั่วฉิงถือน้ำหอม พร้อมกับเคาะประตูห้องทำงานประธานเบาๆ
“เชิญ” ลี่ถิงเซิ่งละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์
สวี่รั่วฉิงเดินมาที่หน้าโต๊ะทำงาน จากนั้นก็เหลือบมองหลี่อานที่รายงานเอกสารให้ลี่ถิงเซิ่งฟัง “ฉันต้องรอใช่ไหม?”
หลี่อานส่ายหน้า “ผมรายงานกับประธานลี่เสร็จแล้วครับ”
“งั้นพอดีเลย” สวี่รั่วฉิงเอียงคอยิ้มตาหยี “คุณก็มาลองน้ำหอมตัวนี้ดูสิ”
เมื่อหลี่อานได้ยิน ก็หน้าซีด
ไม่เอาด้วยหรอก ปล่อยเขาไปเถอะ！ ถ้าเขามีกลิ่นน้ำหอมติดตัวอีก แฟนของเขาได้หาเรื่องทะเลาะแน่ๆ！
ทว่าวินาทีต่อมา หลี่อานก็ได้กลิ่นหอมสดชื่นที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน กลิ่นอ่อนๆแต่กลับตลบอบอวล เมื่อลองสูดดมดูดีๆ ก็ราวกับได้ย้อนกลับไปเรื่องราวในอดีต
เมื่อเขาได้สติกลับมา ก็พบว่าขอบตาของเขาเปียกชื้นนิดหน่อย
ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วแน่น จดจ้องขวดแก้วธรรมดาตรงหน้า
เป็นขวดแก้วที่ไม่ได้ตกแต่งหรูหราตามประสาขวดที่เขาไว้ใช้ทดลอง แต่ข้างในขวดกลับบรรจุกลิ่นหอมโดดเด่นมากกว่าน้ำหอมตัวอื่นๆที่เขาเคยดมมาก่อน
ริมฝีปากบางของชายหนุ่มขบเม้มแน่น ใช้สายตาพินิจมองมาที่สวี่รั่วฉิง
แค่ผู้หญิงอายุยี่สิบต้นๆ แต่สามารถปรุงน้ำหอมได้ถึงระดับนี้
จากความสามารถของเธอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาทำงานที่ลี่ซื่อกรุ๊ปก็สามารถเป็นนักปรุงระดับโลกได้ด้วยสองขาของตัวเอง
แล้วจุดประสงค์ของเธอคืออะไร?
น้ำตาของหลี่อานไหลออกมาไม่หยุด เขาจึงพูดออกมาว่า “ขอโทษด้วยครับ” จากนั้นก็หันหลังไปดึงทิชชูมาเช็ดน้ำตา
ประธานลี่ตั้งเงื่อนไขไว้สูงมาก น้ำหอมตัวนี้ของผู้ช่วยแอน สามารถกระตุ้นจิตวิญญาณของผู้คนได้ถึงขนาดนี้ แต่ประธานลี่กลับไม่เห็นด้วยอย่างนั้นเหรอ?
“ประธานลี่ นี่คือน้ำหอมที่ฉันทำให้สามีภรรยาฮิลล์ น้ำหอมสตอรี่เนคเลค” สวี่รั่วฉิงเอ่ยพูด “กลิ่นท็อปโน้ตใช้เนคทารีนกับใบไม้สีเขียวที่เป็นดั่งรักแรกแย้มของคุณนายฮิลล์ มีกลิ่นหอมสดชื่นมีชีวิตชีวา กลิ่นมิดเดิ้ลโน้ตใช้กลิ่นหอมจากดอกไม้นานาชนิด สมุนไพร ลิลลี่หุบเขา ผสมกับกลิ่นแอปเปิลเขียว ซึ่งกลิ่นดอกไม้เหล่านี้จะค่อยๆละลายกลายเป็นกลิ่นลิลลี่ที่น่าดึงดูด แล้วก็จะหลวมรวมกับกลิ่นแอปเปิลเขียวที่หอมละมุน………”
หลี่อานยืนฟังอย่างอึ้งๆ
เป็นครั้งแรกที่เขาได้ฟังการวิเคราะห์ที่เชี่ยวชาญขนาดนี้
ลี่ถิงเซิ่งมองสวี่รั่วฉิงด้วยแววตาชื่นชม
เขาเอ่ยพูดออกมาว่า “ส่วนกลิ่นเบสโน้ตคุณใช้กลิ่นจันทน์ขาว กับสมุนไพร?”
สวี่รั่วฉิงประหลาดใจ “ประธานลี่ คุณรู้เรื่องน้ำหอมมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีกนะเนี่ย！ถูกต้อง กลิ่นเบสโน้ตนอกจากมีจันทน์ขาวกับสมุนไพรแล้ว ยังมีไวท์มัสก์ โอคโมสและอำพัน เพราะงั้นกลิ่นพื้นฐานจึงมีความเป็นกลิ่นไม้ที่สดชื่น”
สามีภรรยาฮิลล์ชื่นชอบการจัดสวน จึงมีปฏิกิริยาต่อกลิ่นดอกไม้และกลิ่นไม้ได้ดีกว่าคนทั่วไป
การนำเครื่องหอมทั้งหลายมาหลอมรวมเข้าด้วยกันโดยรักษาฐานกลิ่นให้เข้มข้น ยังเป็นเรื่องที่นักปรุงน้ำหอมหลายๆคนทำไม่ได้
แต่ว่าสวี่รั่วฉิงทำได้！
ลี่ถิงเซิ่งพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็ช้อนดวงตาคมปลาบขึ้นมาจดจ้องสีรั่วฉิง “อาจารย์ของคุณคือใคร”
ถ้าเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียง ไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้
สวี่รั่วฉิงยกยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็ก้าวเดินเข้ามาข้างหน้าอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม
เอวของเธอแทบจะชิดไปกับขอบโต๊ะ ร่างกายที่กลิ่นหอมอ่อนๆของเธอขยับเข้ามาใกล้ จนได้กลิ่นชัดเจนมากขึ้น
ริมฝีปากสีแดงแย้มรอยยิ้มมีเสน่ห์ที่ไม่มีใครสามารถต้านทานได้ออกมา
“ประธานลี่ คนปัญญาเลิศเลอและมีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมอย่างฉัน เก่งมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะค่ะ”
ลี่ถิงเซิ่ง “………….”
หลี่อานที่ยืนอยู่ข้างๆกุมหน้าผากอย่างช่วยอะไรไม่ได้
เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนหลงตัวเองเท่าผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย！
สวี่รั่วฉิงเก็บขวดน้ำหอมขึ้นมา พร้อมกับยิ้มร่า
ล้อเล่นหรือไง เธอจะเอาเรื่องของแม่บ้านหวังออกมาพูดได้ยังไงกัน
อีกอย่างจนถึงป่านนี้แล้ว แม้แต่เธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าแม่บ้านหวังอยู่ที่ไหน
“คุณมั่นใจแค่ไหนว่าจะทำสำเร็จ?” เสียงเรียบนิ่งของลี่ถิงเซิ่งดังขึ้นมา “แอนนา คุณน่าจะรู้ ต่อให้ฝีปากดีแค่ไหนก็ใช่ว่าจะทำได้จริง สิ่งที่ผมต้องการคือผลลัพธ์”
“ฉันมั่นใจ 99.999%” สวี่รั่วฉิงมองผู้ชายตรงหน้าอย่างจริงจัง
ลี่ถิงเซิ่งยิ้มเย็นออกมา
“รู้จักพูดนี่”
ในทางคณิตศาสตร์ ทศนิยมซ้ำไม่มีที่สิ้นสุดของเลขเก้ามันก็เท่ากับหนึ่งร้อยนั่นแหละ
หลังจากที่สวี่รั่วฉิงออกไป หลี่อานก็มองมาที่เจ้านายของตัวเอง
ไม่รู้ว่าประธานลี่กำลังคิดอะไรอยู่ ถึงได้มีท่าทีครุ่นคิดอย่างนั้น
หลี่อานเม้มปาก แล้วเอ่ยถามอย่างระมัดระวังว่า “ประธานลี่ ถ้าน้ำหอมขวดเมื่อกี้ของผู้ช่วยแอน ตีตลาด อาจจะได้รับผลตอบรับอย่างล้นหลามเลยก็ได้นะครับ ถ้าเราซื้อลิขสิทธิ์จากผู้ช่วยแอน แล้วเอามาโปรโมทขาย น้ำหอมที่ขายดีที่สุดในไตรมาสนี้อาจจะเป็นน้ำหอมสตอรี่เนคเลคขวดนั้นก็ได้นะครับ！”
ลี่ถิงเซิ่งขยับเปลือกตาเบาๆ “น้ำหอมตัวนั้นเป็นขวดที่ทำมาให้สามีภรรยาฮิลล์โดยเฉพาะ นอกเสียจากว่าสามีภรรยาฮิลล์จะยินยอมให้นำไปผลิตในเชิงพาณิชย์ ไม่อย่างนั้นแอนนาไม่มีทางยอมให้เอาไปขายหรอก”
“ทำไมล่ะครับ? ผู้ช่วยแอนมาทำงานที่บริษัทเราเพื่อหาเงินไม่ใช่เหรอ? ถ้าเอาน้ำหอมขวดเมื่อกี้ไปขาย เธอก็จะได้ส่วนแบ่งมากกว่าเงินเดือนผู้ช่วยในตอนนี้ตั้งหลายเท่าเลยนะครับ！”
ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองผู้ช่วยของตัวเอง อย่างหมดคำจะพูด “เซนส์มันบอก”
ผู้หญิงอย่างแอนนา แม้จะดูชอบเงินมาก แต่เธอไม่ใช่คนประเภทเห็นเงินสำคัญกว่าสิ่งอื่น
ที่เธอปรุงน้ำหอมออกมา มันต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่ๆ
ซูจิ่วเอ๋อร์กำลังพักร้อนอยู่ในคฤหาสน์ในประเทศฝรั่งเศส
“คุณหนูคะ มีพัสดุจากคุณสวี่ค่ะ” สาวใช้หอบกล่องมาหนึ่งใบ
ซูจิ่วเอ๋อร์วางแก้วไวน์ลง “อ่อ เอามาให้ฉันดูหน่อย”
ข้างในกล่องมีขวดน้ำหอมตัวอย่างขนาดเล็ก
ซูจิ่วเอ๋อร์เปิดออกเบาๆ ทันใดนั้น ท่าทางสบายๆของเธอก็แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนว่า ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของรั่วฉิงต้องสะท้านโลกแน่ๆ”
สวี่รั่วฉิงกลับมาถึงบ้าน หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็มาสก์หน้า เธอหอบโน๊ตบุ๊คมาทำงานที่โซฟาอย่างชิลล์ๆ
หลังจากที่เธอมาอยู่เมืองหลินชวน ลูกค้าที่อยู่ต่างประเทศก็พากันส่งอีเมลมาถามว่าเธอมีเวลาว่างตอนไหน พวกเขาอยากจองตัวเธอปรุงน้ำหอมให้
“แม่ครับ มีคนติดต่อให้ปรุงน้ำหอมอีกแล้วเหรอ?” เมื่อทำการบ้านเสร็จ สวี่อี้ฝานก็นั่งเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่ข้างๆไม่รู้ว่ากำลังศึกษาอะไรอยู่ เมื่อเขาเหลือบมองหน้าจอของสวี่รั่วฉิง ก็เอ่ยถามออกมาเสียงนิ่ง
“วันนี้ผมแฮ็กเข้าระบบอินเทอร์เน็ตบริษัทของคุณพ่อ เลยรู้ว่าลี่ซื่อกรุ๊ปกำลังจะได้ร่วมงานกับสามีภรรยาฮิลล์ หลายวันมานี้ที่แม่ยุ่งๆ คงไม่ใช่ว่าเพราะกำลังช่วยพ่อให้ร่วมงานกับสามีภรรยาฮิลล์ได้สำเร็จหรอกใช่ไหมครับ?”
