บทที่41จุดอ่อนของลี่ถิงเซิ่ง
แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณนายลี่กับลี่ถิงเซิ่งจะไม่ค่อยดีนัก แต่ว่าเธอก็รู้จุดอ่อนของลูกชายตัวเองดี
แม้ว่าตอนนี้ความรู้สึกที่ลี่ถิงเซิ่งมีต่อสวี่รั่วยีจะไม่ลึกซึ้ง และไม่อยากที่จะแต่งงานกับสวี่รั่วยีตามที่เธอต้องการ
แต่คนที่ช่วยชีวิตเขาไว้เมื่อหกปีก่อนก็คือ สวี่รั่วยี！
และก็เป็นเขาเองที่ให้คนของลี่ซื่อกรุ๊ปตามหาสวี่รั่วยีทั่วทั้งเมืองหลินชวน！
หลังจากที่คุณนายลี่พูดจบ เสียงในโทรศัพท์ก็เงียบลง
เธอยิ้มอย่างได้ใจ
แอนนาคงจะไม่รู้เรื่องเมื่อหกปีก่อน
แม้ว่าเธอจะหน้าตาสะสวย และผสมน้ำหอมเก่งแค่ไหน หรือแม้แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่ลี่ถิงเซิ่งมีต่อสวี่รั่วยีจะเย็นชา แต่สิ่งเหล่านี้ก็คงเทียบไม่ได้กับบุญคุณที่สวี่รั่วยีมีต่อลี่ถิงเซิ่ง！
ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วแน่น
เขากัดริมฝีปากเบาๆ ครู่หนึ่ง ก็ค่อยๆเอ่ยปากขึ้นว่า：“เรื่องเมื่อหกปีที่แล้วผมจำได้ แต่คุณก็อย่าทำอะไรล้ำเส้นผมก็แล้วกัน หากแอนนาเป็นอะไรไป คนแรกที่ผมสงสัยก็คือคุณ แม่แท้ๆของผมเอง”
เมื่อพูดจบลี่ถิงเซิ่งก็วางสายลง แล้วทิ้งโทรศัพท์ไว้ข้างๆ
ใบหน้าได้ใจของคุณนายลี่เมื่อสักครู่นี้ ก็เย็นชาชั่วขณะ
เธอเฮิงอย่างเย็นชา แล้วยื่นโทรศัพท์ส่งให้กับพ่อบ้าน
“แอนนานะแอนนา ถูกข่มเหงที่นี่ แล้วยังมีหน้าไปฟ้องลี่ถิงเซิ่งอีก？นิสัยอย่างหล่อนคงไม่รู้สึกเหมือนตัวเองถูกข่มเหงหรอก？ฉันต่างหากที่ถูกข่มเหง！หลายปีมานี้ มีใครบ้างที่กล้าพูดจากับฉันแบบนี้！”
เมื่อคุณนายลี่คิดถึงคำพูดที่สวี่รั่วฉิงพูดกับตนในวันนั้น ก็โกรธจนหน้าเขียว
เมื่อพ่อบ้านเห็นเช่นนั้น ก็รีบถามคุณนายลี่ว่าอาหารเช้าจะทานอะไร
“จะกินอะไรลง！โกรธจนอิ่มแล้ว！”คุณนายลี่ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห
ลี่ถิงเซิ่งโทรมากล่าวโทษเธอ แอนนาจะต้องเป็นคนไปฟ้องแน่ๆ
และยังไม่ให้ทำอะไรล้ำเส้นเขางั้นเหรอ？
เมืองหลินชวนใหญ่ขนาดนี้ แม้ว่าลูกชายของตนจะมีความสามารถมาก ก็ต้องมีบ้างล่ะที่ไม่ทันเห็น
คุณนายลี่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง และเผยที่ตาที่เต็มไปด้วยแผนการออกมา
“ไปเซ็กตารางงานของถิงเซิ่งให้ฉันหน่อย ดูสิว่าช่วงไหนที่เขางานยุ่งมากที่สุด และต้องคุยงานกับลูกค้าเยอะที่สุด แล้วมารายงานฉัน”
“ครับคุณนาย”พ่อบ้านรับคำอย่างซื่อสัตย์
คิดจะใช้ลี่ถิงเซิ่งเป็นเกาะกำบังเหรอ？ตอนที่เขางานยุ่งต้องออกไปพบปะลูกค้า คงจะมีเวลามาสนใจผู้ช่วยตัวเล็กๆอย่างหล่อนหรอกนะ！ แววตาของคุณนายลี่เผยความเจ้าเล่ห์ออกมา
หลังจากที่สวี่รั่วฉิงเติมเครื่องสำอางเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็คำนวณเวลาและเดินไปยังห้องทำงาน
เธอเคาะประตูเบาๆ “ประธานลี่ ฉันเข้าไปแล้วนะคะ”
“อืม”
หลังจากผลักประตูห้องทำงานเข้าไปก็เห็นสีหน้าที่เป็นปกติของชายหนุ่ม สีหน้าราบเรียบมองไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์
คิ้วที่ขมวดอยู่นั้นแผ่ออก ริมฝีปากเม้มเล็กน้อย
สายตาของเขากวาดมองใบหน้ารูปไข่ของสวี่รั่วฉิง แล้วจ้องมองไปที่ดวงตาแดงก่ำของเธอ
ที่แท้ก็ร้องไห้มาจริงๆ ดูเหมือนว่าที่หลี่อานบอกว่าเธอถูกข่มเหงน่าจะเป็นเรื่องจริง
กุศโลบายของคุณนายลี่ ไม่มีใครรู้ดีเท่าหล่อน
ผู้หญิงที่สามารถอยู่รอดในตระกูลเศรษฐีได้ มีกุศโลบายใดบ้างที่ไม่เคยใช้
ในสายตาของหล่อน แม้แต่ลูกชายของตนเองก็เป็นเพียงเครื่องมือในการรักษาสถานะของตนเองก็เท่านั้น
เมื่อลี่ถิงเซิ่งคิดถึงแม่ของตนเอง ความรังเกียจที่มีต่อหล่อนเมื่อสักครู่นี้ก็ไม่ถูกปกปิดอีกต่อไป
ไม่กี่วินาทีต่อมา ริมฝีปากบางของเขาก็ค่อยๆเอ่ยขึ้น น้ำเสียงก้องกังวานราวกับไวโอลิน
“ในมือของคุณถืออะไรอยู่ครับ？”
สวี่รั่วฉิงได้สติ“อ่อ ประธานลี่ นี่คือเสื้อสูทของคุณที่ฉันยืมเมื่อวันก่อน”
ขณะที่ฝ่ายหญิงพูด ก็หยิบถุงมาวางไว้บนโต๊ะ “ฉันวางไว้บนโต๊ะน้ำชานะคะ？ฉันซักแห้งเรียบร้อยแล้ว เป็นสูททอมือจากยุโรปของใช่ไหมคะ ฉันได้ทำตามวิธีการซักแห้งอย่างเคร่งครัดค่ะ ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน”
“เอาไปไว้ในห้องข้างในเถอะ”ลี่ถิงเซิ่งหดสายตาลง และเปิดห้องด้านในออก
สวี่รั่วฉิงตะลึงงันครู่หนึ่ง พูดขึ้นเพียงคำว่า“อ่อ”
เธอพยายามมองสีหน้าท่าทางของลี่ถิงเซิ่งอย่างละเอียด อยากที่จะรู้ว่าหลี่อานได้นำเรื่องของเธอเล่าให้กับเขาฟังหรือไม่
แต่สีหน้าของลี่ถิงเซิ่งยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง รวมถึงอารมณ์ที่ส่งผ่านจากแววตา
สวี่รั่วฉิงดูไม่ออกเลยแม้แต่น้อย
ลี่ถิงเซิ่งรับรู้ได้ถึงสายตาที่จับจ้องของเธอ ยิ้มอ่อน แล้ววางปากกาลง พลางเบิกตากลมโตคู่นั้นของเขาขึ้น
“มองจนเคลิบเคลิ้มแล้ว？”
สวี่รั่วฉิงยิ้ม โดยที่ไม่ใส่ใจกับการเย้าแหย่ของเขาเลยแม้แต่น้อย
“นั้นเป็นเพราะว่าประธานลี่เป็นผู้ชายที่ถูกตาต้องใจฉันมากที่สุดตั้งแต่ที่ฉันเคยเจอมา มิฉะนั้นแล้วฉันคงจะไม่มาสมัครงานที่ลี่ซื่อกรุ๊ป”
สวี่รั่วฉิงกะพริบตาอย่างเจ้าเล่ห์ พลางมองลี่ถิงเซิ่งด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง
เธอไม่ได้พูดโกหก ตลอดระยะเวลาหกปีที่เธออยู่ต่างประเทศ เธอได้พบเจอกับดารารูปร่างหน้าตาดีจำนวนไม่น้อย และไม่มีผู้ชายคนไหนสู้ชายที่อยู่เบื้องหน้าของเธอได้
ลี่ถิงเซิ่งยิ้มเล็กน้อย
คำพูดของผู้หญิงคนนี้ ไม่มีประโยคไหนที่สามารถเชื่อถือได้
หลังจากที่สวี่รั่วฉิงนำเสื้อสูทเข้าไปเก็บในตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องส่วนตัวแล้ว ลี่ถิงเซิ่งก็กลับมายังห้องด้านนอก และนั่งลงที่โต๊ะทำงานของตนเอง
“พรุ่งนี้ตอนหนึ่งทุ่ม ไปงานเลี้ยงของสองสามีภรรยาสามีภรรยาฮิลล์คุณเตรียมตัวให้พร้อม”
สวี่รั่วฉิงเพิ่งนั่งลงเพียงไม่กี่วินาที ก็ได้ยินลี่ถิงเซิ่งมอบหมายงานให้กับเธอใหม่
สมแล้วที่เป็นนายทุน ไม่ยอมให้โอกาสหลุดลอยไปแม้แต่น้อย
“ประธานลี่ ฉันจะต้องไปในฐานะผู้ช่วยของคุณ หรือว่าในฐานะของนักผสมกลิ่นน้ำหอมของบริษัท？”สวี่รั่วฉิงถามขึ้น
สายตาของลี่ถิงเซิ่งไม่ออกห่างจากคอมพิวเตอร์แม้แต่น้อย “ไปเป็นคู่ของผม”
สวี่รั่วฉิง：“……”
เมื่อวานแม่ของเขาเพิ่งจะเรียกเธอไปดูถูกเหยียดหยาม แล้ววันนี้เขาก็กำลังจะผลักเธอให้ตกลงไปในกองไฟ！
“ประธานลี่ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เต็มใจที่จะไปเป็นคู่ของคุณ เพียงแต่ว่า ……คุณก็รู้ว่า ฉันสวยขนาดนี้แล้วมักจะถูกคนอื่นอิจฉา ทั้งยังตอนนี้คุณก็มีคู่หมั้นแล้ว ถ้าคู่หมั้นของคุณหึงหวงขึ้นมาอีก และทำลายข้าวของของฉัน ทุกคนคงจะมองหน้ากันไม่ติด”
แม้ว่าลี่ถิงเซิ่งจะชดใช้เงินให้กับสิ่งที่สวี่รั่วยีทำเสียหายแล้ว แต่ว่าแบบร่างกลิ่นน้ำออกที่เธอออกแบบไว้ ไม่สามารถชดใช้ได้ด้วยเงิน
ลี่ถิงเซิ่งนิ่งเงียบครู่หนึ่ง
ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่า ทำไมตอนที่หลี่อานรายงานให้เขาฟังถึงได้อึกอัก
บนโลกใบนี้คงไม่มีใครเหมือนกับเธอที่สามารถพูดอย่างมั่นใจว่าตนเอง “ตนเองสวยมาก ทำให้ง่ายต่อการที่คนอื่นจะอิจฉา”
สายตาของลี่ถิงเซิ่งออกห่างจากโทรศัพท์ “แอนนา คุณเป็นพนักงานของผม ปกติแล้วแม้ว่าผมจะใจกว้างกับคุณ แต่อย่าคิดว่าผมจะใจกว้างกับคุณตลอดไปนะครับ วันนี้ตอนบ่ายคุณไปเลือกชุดที่ห้างสรรพสินค้าLIKแล้วหักค่าใช้จ่ายจากบัญชีของผม”
ลี่ถิงเซิ่งปฏิบัติต่อเธอเช่นเดียวกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยพาออกงานอย่างสปอร์ต
ขณะที่เขาพูดกับสวี่รั่วฉิง เขาไม่ได้ไตร่ตรองเลยว่าสวี่รั่วฉิงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น
สวี่รั่วฉิงชะงักครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า：“ประธานลี่ฉันมีเงินพอใช้ แต่ว่าการที่คุณจะซื้อชุดให้กับฉัน สู้คุณรับปากฉันดีกว่าว่า ไม่ว่าฉันจะทำอะไร หรือฉันมีข้อเสนออะไร คู่หมั้นและแม่ของคุณจะไม่มาดูถูกฉัน”
เธอไม่ได้ขาดแคลนเงิน
หากเธอต้องการเงิน เธอก็แค่กวักมือ ลูกค้าของเธอก็จะมาขอร้องให้เธอผสมน้ำหอมให้ถึงที่
เธอต้องการเพียงคำสัญญา
ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ลี่ถิงเซิ่งก็จะปกป้องเธอ！
