บทที่ 52 แอนนาผู้หญิงคนนี้คือจิ้งจอก
“เธอแน่ใจนะ” สวี่รั่วฉิงท่าทางสุขุมมองเฉินเสี่ยวหราน ที่อยู่ตรงหน้า
เฉินเสี่ยวหราน มั่นใจ เกรงว่าคงจะมีไพ่ในมือด้วย
“ทำไมจะไม่แน่ใจล่ะ” เฉินเสี่ยวหราน ยิ้มแย้ม “ถ้าผู้ช่วยแอนไม่กลัว งั้นก็ไม่เผชิญหน้ากัน!”
“แล้วแต่คุณเลยค่ะ” สวี่รั่วฉิงพูด หลบเฉินเสี่ยวหราน
เฉินเสี่ยวหราน ยืนนิ่งครู่หนึ่ง
“ผู้ดูแลเฉิน เร็วหน่อยสิคะ เคลียร์เรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว ฉันยังมีเรื่องอื่นต้องทำ อย่ารบกวนเวลาฉันเลิกงาน ได้มั้ยคะ”
น้ำเสียงสวี่รั่วฉิงสบายๆ ดังขึ้น สีหน้า เฉินเสี่ยวหราน เปลี่ยนไปนิดหนึ่ง
ทำไมแอนนาไม่สะทกสะท้านสักนิด
เฉินเสี่ยวหราน รีบเดินตามไป
เธออยู่กับลี่ซื่อกรุ๊ปมาหลายปี เป็นหัวหน้าแผนกน้ำหอม ถึงแม้จะเคยเจอลี่ถิงเซิ่ง แต่โอกาสไปรายงานการทำงานที่ห้องทำงานของลี่ถิงเซิ่งน้อยมาก
มือของเฉินเสี่ยวหรานเหงื่อออก เริ่มรู้สึกกังวล
สวี่รั่วฉิงเคาะประตู ได้ยินเสียงผู้ชายที่คุ้นเคย ก็ผลักประตู มอง เฉินเสี่ยวหรานแวบหนึ่ง “ผู้ดูแลเฉินเชิญค่ะ”
หลี่อานอยู่ในห้องทำงานพอดี “ประธานลี่ เฉินเสี่ยวหราน มาครับ”
ลี่ถิงเซิ่งเงยหน้ามอง เห็นเฉินเสี่ยวหราน ยืนเก้งก้างอยู่ตรงหน้า ก็ขมวดคิ้ว
“ ผู้ดูแลเฉิน ผมไม่ได้เรียกคุณมาใช่มั้ย”
เมื่อสิ้นเสียงนั้น ลี่ถิงเซิ่งหลุบตา กลับมาพลิกอ่านรายงานการเงินในมือ
สีหน้าเฉินเสี่ยวหราน ไม่พอใจ
เธอทำงานที่ลี่ซื่อกรุ๊ปมาตั้งหลายปี ถึงแม้ไม่มีความชอบแต่ก็เหน็ดเหนื่อยเพื่อบริษัทมาตลอด
“ประธานลี่ ฉันมารายงานเรื่องสำคัญค่ะ น้ำหอมตัวหลักของแผนกน้ำหอมซีซั่นนี้ กำลังจะวางตลาด เก็บในตู้นิรภัยตลอด แต่เมื่อวาน อยู่ๆ ก็หายไปค่ะ!”
สวี่รั่วฉิงมองบนไม่พูดอะไร
ลี่ถิงเซิ่งฟังแล้ว มือเรียวยาววางเอกสารลง
“อ้อ ผู้ดูแลเฉินหมายความว่า บริษัทมีขโมยงั้นหรือ”
“ค่ะ! ตู้นิรภัยแผนกน้ำหอม ทั้งบริษัทมีแค่สองคนที่เปิดได้ คนหนึ่งคือฉัน กับอีกคน…” เฉินเสี่ยวหราน หยุดครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “ก็คือท่านประธานลี่”
“แค่ก …“ สวี่รั่วฉิงเพิ่งดื่มน้ำ ได้ยินเฉินเสี่ยวหราน พูดตรงขนาดนี้ แทบจะสำลักน้ำออกมา
เธอรีบกลืนลงไป กลับมาสีหน้ายิ้มแย้ม
เฉินเสี่ยวหราน กลัวว่าจะไม่ใช่คนโง่หรือ มีใครบ้างพูดกับหัวหน้าตัวเองอย่างนี้
หรือลี่ถิงเซิ่งขโมยเอง
นิ้วของลี่ถิงเซิ่งเคาะโต๊ะมุมหนึ่ง “ผู้ดูแลเฉิน คุณรู้มั้ยตัวเองกำลังพูดอะไร”
น้ำเสียงที่มีความหมายเตือน ทำให้เฉินเสี่ยวหรานและหลี่อานที่อยู่ข้างๆ ต่างอดไม่ได้ที่จะสั่น
“ทั้งลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นของผม น้ำหอมขวดเดียว คุณกล้าพูดหรือ”
เฉินเสี่ยวหราน ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว
เธอพยายามควบคุมตัวเอง “ประธานลี่ เข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้หมายถึงท่าน แต่คือผู้ช่วยแอน!”
เฉินเสี่ยวหราน เอียงตัว ชี้ไปที่ผู้หญิงข้างหลังตนเองที่กำลังดื่มน้ำแก้กระหาย” ประธานลี่ ท่านให้การ์ดที่มีสิทธิ์สูงสุดในบริษัทกับผู้ช่วยแอน เธอเข้าออกแผนกน้ำหอมได้ตามใจ ถึงกับอาศัยตอนที่คนเผลอเปิดตู้นิรภัย หยิบน้ำหอมไป!”
ลี่ถิงเซิ่งเป็นคนอย่างไร
เขาเงยหน้าขึ้น สายตาแหลมคมกวาดตามองเฉินเสี่ยวหรานกับสวี่รั่วฉิง
สวี่รั่วฉิงกะพริบตา วางแก้วในมือลงบนโต๊ะ หันมา
ท่าทางบริสุทธิ์ไม่รู้เรื่อง คล้ายกับจะบอกว่า ประธานลี่ฉันไม่ได้ทำจริงๆ
“ผู้ช่วยแอน มีเรื่องอย่างนี้ด้วยหรือ” ลี่ถิงเซิ่งถาม
สวี่รั่วฉิงเดินไปข้างหน้าเขาจนใจ มือข้างหนึ่งจับโต๊ะ ตัวพิงข้างโต๊ะเบาๆ”
“ประธานลี่ ฉันเป็นคนยังไง คุณไม่รู้ดีหรือคะ ถ้าหากฉันอยากได้น้ำหอมนั้นจริง ก็พูดกับคุณตรงๆ ก็ได้ ทำไมต้องเดินไปแผนกน้ำหอมเอง หยิบน้ำหอมขวดหนึ่ง
สวี่รั่วฉิงน้ำเสียงอ่อนหวาน ยังแฝงไปด้วยความเย้ายวน
อย่าว่าแต่ผู้ชาย แม้แต่เฉินเสี่ยวหราน ได้ฟังแล้วยังรู้สึกตัวเองระทวย
หน้าด้านจริงๆ ตัวเองกับหลี่อานอยู่ที่นี่ เธอยังกล้าอ่อยประธานลี่อย่างเปิดเผย!
เฉินเสี่ยวหราน กำลังอยากจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงฉอเลาะของสวี่รั่วฉิงอีกครั้ง
“อีกอย่างหนึ่ง ฉันปรุงน้ำหอมที่ดีที่สุดได้ ทำไมต้องไปเอาน้ำหอมที่ไม่มีความหมายอะไรกับฉันล่ะคะ”
สวี่รั่วฉิงพูดจบ นิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ เหมือนออดอ้อนลี่ถิงเซิ่ง “คุณว่าไงคะ ประธานลี่”
ใบหน้าของเฉินเสี่ยวหราน โกรธหน้าดำหน้าแดง
คำพูดของสวี่รั่วฉิง กำลังพูดชัดเจน เธอดูถูกน้ำหอมของแผนกน้ำหอม เธอปรุงน้ำหอมได้เจ๋งกว่าแผนกน้ำหอมร้อยเท่าพันเท่า นักปรุงน้ำหอมที่ไหนจะขโมยน้ำหอมที่ตัวเองดูถูกล่ะ”
แน่นอนว่าคำตอบคือไม่มี
หลี่อานปิดหน้า แม้จะรู้แต่แรกแล้วอีโก้ของผู้ช่วยแอนสูงกว่าคนทั่วไป
แต่นี่มันเกินกว่าปกติไปมาก!
ลี่ถิงเซิ่งไม่โกรธสักนิด แต่มุมปากกระดกขึ้นนิดหนึ่ง
“ผู้ดูแลเฉิน น้ำหอมซีซั่นนี้ของแผนกน้ำหอม เป็นของนักปรุงน้ำหอมคนไหน”
“รายงานประธานลี่ ฉันเองค่ะ”
“หลี่อาน ไปหยิบสินค้าน้ำหอมตัวก่อนๆ ของผู้ดูแลเฉินมาหน่อย”
รวมทั้งสวี่รั่วฉิง ทุกคนต่างไม่เข้าใจลี่ถิงเซิ่งจะทำอะไร
หลี่อานทำตามที่ลี่ถิงเซิ่งสั่ง ไปหยิบสินค้าน้ำหอมเก่าของ เฉินเสี่ยวหราน มา
ประธานลี่ต้องการทำอะไรนะ
หลี่อานขนขวดน้ำหอมกองใหญ่มาที่โต๊ะ
ลี่ถิงเซิ่งชำเลืองมองขวดน้ำหอมหลากสีสัน ในหัวมีภาพตอนที่สวี่รั่วฉิงหยิบน้ำหอมสตอรี่เนคเลค ออกมาโดยไม่รู้ตัว
ขวดแก้วธรรมดา ไม่มีการตกแต่งอะไร
ลี่ถิงเซิ่งสายตาลึกซึ้งหยุดที่สวี่รั่วฉิงครู่หนึ่ง
ใบหน้างดงาม การแต่งกายเป็นผู้ใหญ่
เขาอยากจะฉีกเปลือกห่อหุ้มของเธอ ดูสิภายใต้ท่าทางที่แกล้งทำเป็นผู้ใหญ่ ที่แท้แล้วเป็นอย่างไร
“ผู้ช่วยแอน คุณหยิบน้ำหอมของคุณออกมา”
สวี่รั่วฉิงหดลูกตา
ที่แท้ลี่ถิงเซิ่งคิดจะทำเช่นนี้
สวี่รั่วฉิงริมฝีปากเชิดนิดหนึ่ง นึกไม่ถึงความสามารถทำร้ายคนอื่นของลี่ถิงเซิ่ง จะแรงกว่าตัวเองเสียอีก
เธอหยิบน้ำหอมของตัวเอง แล้ววางลงบนโต๊ะ
“ประธานลี่ ต้องการให้ฉันช่วยเปิดมั้ยคะ” สวี่รั่วฉิงถาม เปิดขวดน้ำหอมของตัวเองแล้ว จากนั้น เธอ……เปิดขวดน้ำหอมของเฉินเสี่ยวหราน
เฉินเสี่ยวหราน มองท่าทางของสวี่รั่วฉิงงงงวย
ต้องการจะทำอะไรกันนะ
หลี่อานก็ไม่เข้าใจ
มีแต่ลี่ถิงเซิ่งที่มุมปากมีรอยยิ้มลึกขึ้น
อยู่กันตั้งหลายคน มีแต่ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา เข้าใจเจตนาของเขา
อดที่จะพูดไม่ได้ แอนนามีหลายอย่างที่แสดงให้เห็นว่าเธอ ฉลาดมาก
ฉลาดจนลี่ถิงเซิ่งอยากจะให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ที่ลี่ซื่อกรุ๊ปตลอดไป
สวี่รั่วฉิงทำเสร็จแล้ว ก็ยิ้มหวานกับเฉินเสี่ยวหราน
เธออยู่ๆ ก็เริ่มรู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้
“ผู้ดูแลเฉิน มาแยกแยะความแตกต่างผลงานของพวกเราเถอะค่ะ”
เฉินเสี่ยวหราน สีหน้าเครียด
จนถึงตอนนี้ เธอถึงได้รู้สึกตัวในที่สุด ที่แท้ผู้ช่วยแอนไม่ได้เตรียมอะไรเลย
แอนนาผู้หญิงคนนั้น มั่นใจในความสามารถของตัวเองสูง
ตั้งแต่แรก แอนนาคิดจะใช้งานของตัวเองเอาชนะ
“ผู้ดูแลเฉิน ฉันเชื่อว่าประสบการณ์ของคุณ จะต้องแยกออกน้ำหอมขวดไหนดีเยี่ยมกว่ากัน ใช่มั้ยคะ”
สวี่รั่วฉิงพูดจายิ้มแย้ม
