บทที่86 วันที่เขาได้พบกับจิ้งจอกน้อยเมื่อหกปีก่อน
ลี่ถิงเซิ่งลุกขึ้น เดินไปที่หน้าต่าง เปิดหน้าต่างออก
แสงจันทร์กำลังดี
เขาพิงขอบหน้าต่างนี้ แสงจันทร์เย็นฉ่ำเทลงมาเหนือรูปลักษณ์อันหล่อเหลาของเขา
“ตัวเธอมีความลับอยู่แน่นอน” ลี่ถิงเซิ่ง ยิ้มและกล่าวว่า “อย่าพึ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น ติดตามตระกูลซูและซูจิ่วเอ๋อร์
และตรวจสอบความสัมพันธ์ของเธอกับแอนนา”
“แล้วแอนนาล่ะ” หลี่อานถามอย่างกังวล: “ประธานลี่ คุณจะเอาการ์ดที่เป็นตัวแทนของผู้มีอำนาจสูงสุดของบริษัทให้กับ
แอนนา”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง คุณจะตื่นตระหนกอะไร” ลี่ถิงเซิ่งยกเปลือกตาขึ้นอย่างขี้เกียจ
ท่ามกลางแสงจันทร์ เขาวางสายและวางโทรศัพท์มือถือกลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกงชุดสูท
ตระกูลซูสามารถใช้อำนาจและทรัพยากรทางการเงินจำนวนมากเพื่อช่วยลบล้างประวัติในอดีต แอนนากลัวอะไร? ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วแน่นและริมฝีปากบางของเขาก็กดเป็นเส้นตรง เพียงเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้อดีตของเธอ?
มีอะไรที่ต้องปิดบังอดีตของคนธรรมดา บวกกับมารยาทและความรู้เกี่ยวกับแวดวงเศรษฐีแล้ว … ดวงตาที่มืดมนและลึกล้ำของลี่ถิงเซิ่งหรี่ลงช้าๆ เขาจุดบุหรี่อย่างหงุดหงิดและกัดมันระหว่างริมฝีปาก
เสียงของแอนนาและกลิ่นหอมของร่างกายที่สามารถทำให้เขานอนหลับได้อย่างสงบ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้ผู้ชายคนนี้สนใจได้ขนาดนี้ หลังจากสูบบุหรี่เงียบ ๆ ลี่ถิงเซิ่งก็โยนก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่หินอ่อน แล้วกลับไปที่โต๊ะทำงาน เขาเปิดเอกสารหนึ่งฉบับข้างในเป็นข้อมูลเกี่ยวกับสวี่รั่วฉิง ที่หลี่อานได้ทำการตรวจสอบสืบหา ลี่ถิงเซิ่งหรี่ตาและอ่านเอกสารอีกครั้งอย่างละเอียด
ทันใดนั้นความคิดแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในใจ
แอนนาปรากฏตัวในต่างประเทศเป็นครั้งแรกเมื่อหกปีที่แล้ว
หกปีที่แล้ว……..
นั่นคือวันที่เขาได้พบกับจิ้งจอกตัวน้อยเมื่อหกปีก่อน
ลี่ถิงเซิ่งมักคิดว่ามันเป็นความฝันของเขาเอง
วันนั้นในฝันเขาได้พบกับหญิงสาวฉลาด ซุกซนและน่ารักสวมหน้ากากจิ้งจอก และทั้งสองก็เคลื่อนไหวพลิกไปมาอย่างสวยงาม มันเหมือนความฝัน
น้ำเสียงที่นุ่มนวลเป็นเอกลักษณ์ผู้หญิงทางใต้ เขาอยู่ในความฝันของเขาอย่างอ้อยอิ่ง คันที่หัวใจ
หลังจากตื่นขึ้นมาในวันนั้น เขาถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวบนเตียงและไม่มีผู้หญิงอยู่ข้างกาย
คราบเลือดสีแดงบนผ้าปูที่นอนสีขาวทำให้ดวงตาของเขาเจ็บปวด
ไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นผู้หญิงที่มีอยู่จริง
…….
หลังจากที่สวี่รั่วฉิงและ ซูจิ่วเอ๋อร์ออกจากร้านอาหารมิชลินระดับ 3 ดาว สวี่รั่วฉิงก็ถามว่า “จองโรงแรมไว้หรือยัง?
อยู่ที่ไหน? ฉันจะไปส่งคุณที่นั่นก่อน”
ซูจิ่วเอ๋อร์โค้งริมฝีปากและยิ้ม
สวี่รั่วฉิงมีลางสังหรณ์ในใจ
เธอคุ้นเคยกับรอยยิ้มแบบนี้ของซิ่วเอ๋อร์มาก
“เดี๋ยวก่อน … “ สวี่รั่วฉิงถามอย่างรวดเร็ว: “คุณไม่ได้จองโรงแรมไว้ และมาที่นี่โดยตรงเลยใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว! อยู่ที่บ้านคุณไม่ดีหรือไง? ฉันได้ยินมาว่าอพาร์ทเมนต์ที่คุณซื้อนั้นตั้งอยู่ในทำเลที่หรูหรา
ไม่ถึงกับว่ายัดฉันเข้าไปอีกคนไม่ได้นี่?หรือคุณเลี้ยงผู้ชายคนอื่นในอพาร์ตเมนต์ของคุณ?”
ซูจิ่วเอ๋อร์กะพริบตาให้สวี่รั่วฉิงและพูดติดตลก: “ถ้ามีผู้ชายคนอื่นอยู่ในอพาร์ทเมนต์ของคุณ งั้นฉันก็จะไม่ไปรบกวนแล้ว”
สวี่รั่วฉิงซ่อนใบหน้า “จะเป็นไปได้ยังไง”
เธอน่าจะรู้มานานแล้วว่า ด้วยพฤติกรรมของซูจิ่วเอ๋อร์ เธอจะไม่จองโรงแรมอย่างแน่นอน
“มาหลินชวนครั้งนี้ คุณลุงกับป้ารู้เรื่องไหม?”สวี่รั่วฉิงถามอย่างไม่วางใจ
ลุงและป้าในคำพูดของเธอ คือพ่อแม่ของซูจิ่วเอ๋อร์
เมื่อหกปีก่อน สวี่รั่วฉิงถูกคนของสวี่รั่วยีโยนลงทะเล
บางทีอาจเป็นเพราะโชคชะตา ซูจิ่วเอ๋อร์ได้ไปพักผ่อนในบริเวณใกล้เคียง และได้ช่วยชีวิตสวี่รั่วฉิงซึ่งมีอายุเท่ากันกับเธอไว้
คุณซูและคุณนายซูได้ยินว่าสวี่รั่วฉิงอายุเท่ากันกับซูจิ่วเอ๋อร์ หลังจากที่ได้ตรวจสอบประวัติชีวิตของเธอแล้ว พวกเขาก็รับ
เลี้ยงสวี่รั่วฉิงในครอบครัวซู และปฏิบัติต่อสวี่รั่วฉิงเหมือนลูกสาวแท้ๆ
โดยเฉพาะตอนที่สวี่รั่วฉิงที่กำลังตั้งครรภ์สวี่อี้ฝานและสวี่อี้หาน
หากไม่มีคุณผู้ชายซูและคุณนายซูเธอคงลำบากมาก
ในครอบครัวซูทั้งหมด ไม่มีใครถือว่าสวี่รั่วฉิงเป็นลูกสาวบุญธรรม แต่ดีกับเธอด้วยใจจริง
มิฉะนั้น สวี่รั่วฉิงก็ยากที่จะพัฒนานิสัยที่เย่อหยิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้ได้
“ฉันบอกกับพวกเขาแล้ว” ซูจิ่วเอ๋อร์เปิดประตูรถ วางสวี่อี้หานที่หลับอยู่ในอ้อมแขนเบา ๆ ที่เบาะหลังของรถ พูดกับสวี่อี้
ฝานเสียงเบา: “อี้ฝาน เบาเสียงนะ อย่าปลุกน้องนะ”
สวี่อี้ฝานพยักหน้า
หลังจากจัดการกับเจ้าตัวเล็กทั้งสองแล้ว ซูจิ่วเอ๋อร์นั่งข้างคนขับ กล่าวกับสวี่รั่วฉิง: “พวกเขาได้ยินว่าฉันมาที่หลินชวน ยังเอาบัตรให้ฉันอีกหนึ่งใบด้วย
กังวลว่าเงินที่คุณได้รับในหลินชวนจะไม่เพียงพอสำหรับการใช้จ่าย อนิจจาเห็นได้ชัดว่าฉันเป็นลูกสาวของพวกเขา แล้วทำไมฉันไม่ได้รับเงินเดือนและสวัสดิการที่ดีเช่นนี้ล่ะ?”
“พอแล้ว”สวี่รั่วฉิงนั่งในตำแหน่งคนขับและคาดเข็มขัดนิรภัย “คุณเก็บบัตรใบนั้นไว้เถอะ ฉันไม่ได้ขาดแคลนเงิน
ลี่ถิงเซิ่งจ่ายเงินเดือนให้ฉันอย่างดี ควบคู่ไปกับงานปรุงน้ำหอมตามปกติของฉัน ชีวิตมีมากเกินพอแล้ว
ซิลวี่กรุ๊ปก็มีส่วนแบ่งให้ฉันเช่นกัน”
“งั้นฉันก็วางใจ” ซูจิ่วเอ๋อร์พูดด้วยความจริงใจ “ครั้งนี้ฉันมาที่หลินชวน หนึ่งคือเพื่อดูว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง ก็จะกลับไป
รายงานพ่อกับแม่ พวกเขากังวลอยู่ทุกวันว่าคุณมาที่หลินชวนแล้วจะถูกรังแก ….คุณก็รู้ ตอนนั้นคุณบอกว่าจะมาที่หลินชวน พวกเขาสองคนไม่เห็นด้วย ลี่ถิงเซิ่งไม่ใช่ผู้มีอำนาจที่น่ายั่วยุ ถ้าเขารู้ว่าคุณโกหกเขา แน่นอนมันจะไม่ปล่อยให้คุณไปง่ายๆ ยังมีสวี่รั่วยี…… น้องสาวของคุณ กล้าทุบตีคุณเมื่อหกปีก่อน หกปีต่อมาก็จะไม่เกิดขึ้นหรือ?”
สวี่รั่วฉิงเหยียบคันเร่ง รถสปอร์ตสีแดงก็วิ่งอย่างราบรื่นบนทางหลวง
ซูจิ่วเอ๋อร์เหมือนกับคุณผู้ชายซูและคุณผู้หญิงซู
เมื่อเธอรู้ว่าเธอมาที่หลินชวน ก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“โอ้ ไม่ว่ายังไงคุณก็จะดื้อรั้นจนถึงที่สุด!” เมื่อเห็นว่าสวี่รั่วฉิงไม่ตอบสนอง ซูจิ่วเอ๋อร์ก็ลืมตาขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่ทิวทัศน์ยามค่ำคืนนอกหน้าต่าง
“อย่างไรก็ตาม สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น คุณต้องจำไว้เสมอว่ายังมีฉัน และยังมีพ่อแม่พวกเขาเป็นเสาหลักอยู่ข้างหลังคุณ ไม่ว่าคุณจะทำอะไรเราจะสนับสนุนคุณ … แต่คุณต้องดูแลรักษาตัวเองด้วย อย่าฝืนเหนื่อยเกินไป”
สวี่รั่วฉิงพูดเบา ๆ “อืม” “ฉันรู้ไม่รู้เมื่อไหร่ ฉันและลูก ๆ ของฉันจะเป็นที่หนึ่ง … ฉันจะไม่เอาการแก้แค้นมาก่อน ถ้ามันจะเป็นอันตรายต่อชีวิตอี้ฝาน และอี้หาน ฉันจะละทิ้งทันที”
“ไม่ใช่แค่อี้หานอี้ฝาน แต่ยังรวมถึงคุณด้วย!” ซูจิ่วเอ๋อร์แก้ไขและกล่าว “ คุณก็สำคัญเช่นกัน!
คุณจะต้องไม่ได้รับอันตรายใด ๆ! เมื่อการแก้แค้นทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ เมื่อถึงเวลาแม้ว่าคุณจะคัดค้านก็ตาม ฉันจะออกมาข้างหน้าด้วย ไม่สามารถให้ตระกูลสวี่ทำตามอำเภอใจได้
แม้ว่าตระกูลซูจะไม่มีรากฐานในหลินชวน … แต่ตระกูลสวี่ ก็ไม่ยากที่จะรับมือ”
ซูจิ่วเอ๋อร์กล่าว เสียงพูดต่ำลง
“ความยากคือลี่ถิงเซิ่ง” เธอกล่าว “ผู้ชายคนนั้นอันตรายมาก ลี่ซื่อกรุ๊ปที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นยากยิ่งกว่าที่จะรับมือคน ๆ เดียวสามารถเข้ายึดครองลี่ซื่อกรุ๊ปกลุ่มใหญ่ ๆ แบบนี้ได้ พาทั้งองค์กรไปสู่จุดสูงสุดใหม่โดยตรง … ชายคนนั้นยากที่จะคาดเดาได้ รั่วฉิง คุณต้องปกปิดการปลอมตัวของคุณ ไม่แน่เขาอาจจะมองออกตั้งแต่แรกแล้ว
