บทที่ 94 สวมเสื้อของคุณซะ
พนักงานต้อนรับถูกสวี่รั่วยีผลักล้มลง คนที่เข้าเวรด้วยกันรีบช่วยพยุงเธอยืนขึ้น
“คุณสวี่ คุณทำอะไรคะ ต่อให้อยากเจอประธานลี่ ก็พูดกันดีๆ ก็ได้นี่คะ”
พนักงานลี่ซื่อกรุ๊ป ไม่มีใครไม่รู้จักสวี่รั่วยี
ทุกครั้งที่สวี่รั่วยีมาที่บริษัท ก็มีท่าทีสุภาพมาตลอด ไม่เคยระเบิดอารมณ์อย่างนี้
และเพราะทุกครั้งที่สวี่รั่วยีมาลี่ซื่อกรุ๊ป เป็นคุณหนูอ่อนโยนแสนหวานของทุกคน พนักงานลี่ซื่อกรุ๊ปจึงชอบเธอไม่น้อย
ในเมื่อความเข้าใจของทุกคน คุณหนูมักจะเป็นพวกหยิ่งยโสอวดดี แต่สวี่รั่วยีอ่อนโยนใจกว้าง ดีกับพวกเธอมาก คนก็สวย แถมจิตใจก็ดี พวกเขาจึงชอบสวี่รั่วยีมากทีเดียว
มีว่าที่คุณนายประธานแบบนี้ ใครกันจะไม่ชอบล่ะ
แต่สวี่รั่วยีวันนี้…
พนักงานรู้สึกเหลือเชื่อ ค่อนข้างไม่พอใจ ขวางสวี่รั่วยีที่กำลังเกรี้ยวกราด “คุณสวี่ คุณคือคู่หมั้นของประธานลี่ พวกเราพูดอะไรไม่ได้ แต่ผลักคนแล้วจะไปเฉยๆ ไม่คิดแม้แต่จะขอโทษ ทำเกินไปหรือเปล่า!”
สวี่รั่วยีโมโหสุดขีด กวาดตามองพนักงานดูแคลน พูดอย่างรู้สึกขัน “น่าสนใจ ปกติฉันดีกับพวกเธอ หรือคิดว่าพวกเธอเป็นคนชั้นเดียวกับฉันหรือ น่าตลก”
“คุณ!” พนักงานไม่พอใจ พูดไม่ออก
เวลานี้เอง หลี่อานหอบแฟ้มเอกสารออกจากลิฟต์ เตรียมจะไปสั่งพนักงานต้อนรับ วันนี้ประธานลี่ไม่รับแขก ก็เห็นพนักงานต้อนรับกำลังมีปากเสียงกับสวี่รั่วยี
หลี่อานขมวดคิ้ว
วันนี้เป็นวันหยุด สวี่รั่วยีมาบริษัททำไม
หลี่อานรีบสาวเท้าเข้าไป น้ำเสียงสุภาพ “คุณสวี่ เกิดอะไรขึ้นครับ”
ขณะที่พูด หลี่อานก็ส่งแฟ้มเอกสารให้พนักงานที่อยู่ข้างๆ ทำท่าให้พวกเธอกลับไปทำงาน
พนักงานไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็อดทนไว้
หลี่อานส่งสายตาปลอบใจให้พวกเธอ
สวี่รั่วยีพูดเป็นชุด “ผู้ช่วยหลี่ ฉันมาหาถิงเซิ่ง เดี๋ยวนี้พนักงานลี่ซื่อกรุ๊ปขวางฉันได้ตามใจแล้วหรือ ฉันเป็นคู่หมั้นของถิงเซิ่ง อยากเจอเขาต้องลงชื่อก่อนหรือไง กฎนี้ตั้งขึ้นตอนไหน ทำไมฉันไม่รู้”
หลี่อานเห็นสวี่รั่วยีเย่อหยิ่ง ไม่ค่อยคุ้นเคย
ในเมื่อเป็นคู่หมั้นของประธานลี่ อย่างน้อยก็ต้องไว้หน้าเธอ
“คุณสวี่ พนักงานอาจจะเข้าใจผิดหรือเปล่าครับ”
หลี่อานน้ำเสียงสุภาพเช่นเคย พูดกระตือรือร้น “ประธานลี่ วันนี้ยุ่งมาก กำชับพนักงานวันนี้ไม่พบแขก แน่นอน คุณสวี่ไม่ใช่แขก ขึ้นไปกับผมได้เลยครับ”
สวี่รั่วยีบ่นเสียงเย็นชา “ค่อยยังชั่วหน่อย”
หลี่อานเลิกคิ้ว เดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับสวี่รั่วยี
หลี่อานหาโอกาสเหมาะรายงานลี่ถิงเซิ่งไม่ได้ สวี่รั่วยีจู่ๆ มาบริษัท ตอนที่ออกจากลิฟต์ ทำได้แต่ขวางสวี่รั่วยี ยิ้มบางๆ “คุณสวี่ ผมไปรายงานประธานลี่ก่อน คุณรออยู่ตรงนี้…”
“ไม่ต้อง ฉันจะเข้าไปเอง ถ้ามีปัญหาอะไร ฉันรับผิดชอบคนเดียว ไม่ต้องให้คุณรับผิดชอบ” สวี่รั่วยีชำเลืองมอง หลี่อาน ตัดบทคำพูดของเขา ทำให้แผนของหลี่อานพัง
คิดว่าเธออ่านแผนของหลี่อานไม่ออกหรือไง
คิดจะไปฟ้องถิงเซิ่งหรือ
ฝันไปเถอะ!
สวี่รั่วยีกระแทกรองเท้าส้นสูง ผลักประตูออฟฟิศของลี่ถิงเซิ่ง
ชายหนุ่มกำลังนั่งที่โต๊ะทำงานแก้ไขเอกสาร
ดวงตาลึกลับก้มมอง คิ้วดกหนาแผ่เงามืดเหนือสันจมูกโด่งบนใบหน้าที่เย็นชา
เมื่อได้ยินเสียงผลักประตู ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้หยุดมือ เพียงขมวดคิ้วแน่น “หลี่อาน ผมบอกแล้วไงวันนี้ไม่รับแขก”
สวี่รั่วยีเงียบ
เธอยืนเงียบๆ ที่หน้าประตู
ว่าที่สามีของเธอหล่อเหลาราวเทพบุตร เธอจึงยินดีรับความยากลำบาก ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน เธอจะต้องอยู่เคียงข้างเขาให้ได้
สวี่รั่วยีวางกระเป๋าลงบนโซฟา ถอดเสื้อคลุมออก เผยให้เห็นกระโปรงชุดด้านใน
นั่นเป็นกระโปรงชุดสีขาวเปิดเผยไหล่และผิว เห็นกระดูกไหปลาร้าที่น่ามองของหญิงสาวชัดเจน
สวี่รั่วยีเดินเบาๆ ไปข้างลี่ถิงเซิ่ง ขณะที่ยื่นมือจากข้างหลังจะไปปิดตาสองข้างของเขา มือทั้งสองก็ถูกชายหนุ่มจับแน่น
“ถิงเซิ่ง…!” สวี่รั่วยีร้องโอดโอย
ลี่ถิงเซิ่งระมัดระวังตัวมาก เมื่อสวี่รั่วยีเข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง เขาก็เกิดความสงสัย ต่อมาน้ำหอมของหญิงสาวทำให้เขาคาดเดาได้
แรงที่เขาจับข้อมือสวี่รั่วยีไม่เบาลงเพราะเสียงร้องของสวี่รั่วยี
หลี่อานรีบร้อนเข้ามา เห็นลี่ถิงเซิ่งจับข้อมือสวี่รั่วยี ท่าทางของสองคนใกล้ชิด เหมือนกำลังจะจูบกัน
หลี่อานชะงัก ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
เขากระแอมเบาๆ กำลังจะออกไป แต่กลับได้ยินเสียงเย็นชาของลี่ถิงเซิ่ง
“หลี่อาน ผมบอกแล้วไง วันนี้ไม่รับแขก”
หลี่อานเงียบ ฝืนหน้าหนาเข้าไปหน้าโต๊ะของลี่ถิงเซิ่งที่กำลังไม่พอใจ
สวี่รั่วยีจ้องเขาเขม็งเหมือนจะฆ่าเขา
“ประธานลี่ คุณสวี่ดูเหมือนจะมีปัญหากับพนักงานที่ข้างล่าง…ในเมื่อเป็นคู่หมั้นของประธานลี่ ผมก็เลย…”
“ถิงเซิ่ง!” สวี่รั่วยีเสียงน้อยใจ “ฉันยังเป็นคู่หมั้นคุณใช่มั้ยคะ ทำไมมาบริษัทต้องแจ้งล่วงหน้า…รู้มั้ยวันนี้แม้แต่ผู้ช่วยของคุณยังกล้ารังแกฉัน!”
สวี่รั่วยีพูด น้ำตาเริ่มหยดออกมาจากขอบตา
หลี่อานงงงวย รีบทำมือปฏิเสธ “คุณสวี่ คุณพูดอะไรครับ ผมจะกล้ารังแกคุณตอนไหน!”
ลี่ถิงเซิ่งกวาดตามองหลี่อาน
คนของเขา เขาย่อมเข้าใจดี
มือที่จับมือของสวี่รั่วยีคลายลง ชายหนุ่มขยับริมฝีปากบางนิดๆ “สวมเสื้อผ้าของคุณซะ”
สวี่รั่วยีเม้มริมฝีปากแน่น
ข้อมือขาวเนียนเห็นรอยแดงชัดเจน เห็นได้ว่าลี่ถิงเซิ่งใช้แรงมากแค่ไหน
“ถิงเซิ่ง…ฉัน” สวี่รั่วยียังอยากจะอธิบาย
“ใส่เสื้อผ้าของคุณซะ” น้ำเสียงลี่ถิงเซิ่งเหมือนลดลงที่จุดเยือกแข็ง
สวี่รั่วยีกัดริมฝีปากไม่เต็มใจ เดินไปที่โซฟา หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาพาดไหล่ มองลี่ถิงเซิ่งน่าสงสาร
สายตารังเกียจของลี่ถิงเซิ่งหายไปมาก
เขานวดหว่างคิ้ว ถามเย็นชา “ให้เวลาคุณสิบนาที เล่ามาให้ชัด อย่าคิดว่าคุณเป็นคู่หมั้นผม จะมารบกวนเวลาทำงานตอนไหนก็ได้ สวี่รั่วยี”
นิ้วเรียวของสวี่รั่วยี จับชายเสื้อคลุมแน่น
ลี่ถิงเซิ่งน้ำเสียงเย็นชา ทำให้เธอไม่สนใจไม่ได้
หลี่อานที่อยู่ข้างๆ เหงื่อตก อดไม่ได้ที่จะทำท่าทางกับลี่ถิงเซิ่ง
ซวยชะมัด! เขาเป็นแค่ผู้ช่วยเล็กๆ จะกล้ารังแกสวี่รั่วยีที่ไหนกัน!
ต่อให้ประธานลี่ไม่ได้รู้สึกดีๆ กับสวี่รั่วยี เธอคือคู่หมั้นในนามของประธานลี่ ต่อให้เขากล้าหาญกว่านี้สิบเท่าก็ไม่กล้า…
สวี่รั่วยีกัดริมฝีปากแรง เจ็บจนดวงตาพร่ามัว น่าสงสารมาก
“แอนนา…”
เธอพูด
