บทที่ 98 ขอโทษ หรือไม่ก็ลาออกไปซะ
สวี่รั่วฉิงคิดได้แล้ว มองสายตาลี่ถิงเซิ่งอีกครั้ง แววตาซับซ้อนมากขึ้น
ลี่ถิงเซิ่งดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงสายตาของสวี่รั่วฉิง ขมวดคิ้วชำเลืองมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
หญิงสาวที่เพิ่งหน้าแดงเรื่อเมื่อครู่ ตอนนี้ กลับมาฉลาดหลักแหลมเหมือนเคยแล้ว ดวงตามีประกายวาบ เธอมองเขา ครู่ใหญ่ไม่พูดอะไรพยักหน้านิดๆ
คล้ายกับจะพูดว่า เธอเข้าใจทุกอย่างแล้ว
ลี่ถิงเซิ่งส่ายหน้าเบาๆ ยิ้มขรึม
ไม่ถือว่าโง่มาก เขาคิดในใจ
ตั้งนานสองนาน ในที่สุดก็นึกได้ เข้าใจเจตนาของเขาเสียที
“ถิงเซิ่ง!” สวี่รั่วยียังไม่รู้สวี่รั่วฉิงกับลี่ถิงเซิ่งเข้าใจตรงกันแล้ว เธอมองสายตาสองคนที่ส่งให้กัน ยิ่งโกรธจัด
แอนนามีแผนร้ายอะไรอีกหรือเปล่า สวี่รั่วยีอดระแวงไม่ได้
เธอเรียกชื่อชายหนุ่มอีกครั้ง เร่งเขานิดหนึ่ง “ให้เธอขอโทษฉัน ไม่อย่างนั้นก็ให้เธอลาออกไปซะ!”
ลี่ถิงเซิ่งกวาดสายตาแหลมคมมองสวี่รั่วยี เลิกคิ้วไม่สบอารมณ์
สวี่รั่วยีกลืนน้ำลาย
“ถิงเซิ่ง ฉันไม่ได้ตั้งใจงอน…” สวี่รั่วยีเสียงอ่อนโยน พยายามระงับความน้อยใจของตนเอง
เธอคาดเดาได้ หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ ตัวเองจะต้องไม่ขอโทษแน่นอน
ไม่ขอโทษ อย่างนั้นก็ไปจากลี่ซื่อกรุ๊ป ไปจากลี่ถิงเซิ่งยิ่งไกลยิ่งดี
เธอยอมไม่เลือกคำขอโทษ ต้องการไล่แอนนาไป
แอนนาทำงานกับลี่ถิงเซิ่งต่อไป สวี่รั่วยีต้องไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่
สายตาลี่ถิงเซิ่งที่มองแอนนาเมื่อครู่ทำให้สวี่รั่วยีแน่ใจยิ่งขึ้น
ไม่ใช่แค่สายตาชื่นชมธรรมดา
แต่เป็นสายตาที่ผู้ชายมองผู้หญิง
สวี่รั่วยีกำมือแน่น เล็บจิกฝ่ามือจนเจ็บ
“ถิงเซิ่ง…ก็แค่ให้แอนนาขอโทษ ไม่ยากมั้งคะ” สวี่รั่วยีตั้งใจพูดอย่างนี้
ในเมื่อแอนนาไม่มีทางขอโทษเธอ!
“ไม่ยากค่ะ” สวี่รั่วฉิงยิ้ม มองปราดลี่ถิงเซิ่งแวบหนึ่ง แล้วมองสวี่รั่วยีที่อยู่ข้างๆ
สวี่รั่วยี “ว่าไงนะ”
เธอยังไม่ได้ตอบสนอง ยืนตะลึงมอง ที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนท่าทีสวี่รั่วฉิง
สวี่รั่วฉิงกะพริบตา มองสวี่รั่วยีจริงใจ ครู่ใหญ่ เธอก้มเอวนิดหนึ่ง ก้มหน้าให้สวี่รั่วยี
สวี่รั่วยียืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก
ทำไมไม่เป็นไปตามแผนของเธอ
ไม่ใช่แอนนาหัวเด็ดตีนขาดไม่ยอมขอโทษ แล้วตัวเองก็ใช้โอกาสนี้ไล่เธอออกไปจากลี่ซื่อกรุ๊ปอย่างนั้นหรือ!
สวี่รั่วฉิงมองท่าทางที่เปลี่ยนไปของสวี่รั่วยี รอยยิ้มที่มุมปากชัดเจนขึ้น
เป็นไปอย่างที่คิด สวี่รั่วยีมากกว่าขอโทษ อยากจะไล่เธอออกจากลี่ซื่อกรุ๊ปยิ่งกว่า
เมื่อครู่เธอหัวร้อนเกินไป ไม่ได้ครุ่นคิดให้ดี เกือบตกหลุมพรางของสวี่รั่วยี
ถ้าไม่เป็นเพราะคำพูดของสวี่รั่วยีมีข้อผิดพลาด ตอนนี้เธอคงจะลาออกจากลี่ซื่อกรุ๊ปแน่นอน
“คุณสวี่ ขอโทษค่ะ ฉันเป็นผู้ช่วยของประธานลี่ วันนี้ฉันทำไม่ดีกับคุณ หวังว่าคุณจะให้อภัย เหมือนที่กล่าวกันผู้ใหญ่ไม่ถือโกรธผู้น้อย” พูดจบ สวี่รั่วฉิงไม่ลืมยิ้มสดใสจริงใจให้สวี่รั่วยี
สมองสวี่รั่วยีหยุดทำงานอย่างสิ้นเชิง
เธอคิดแล้วคิดอีก ไม่คิดสวี่รั่วฉิงในเวลาไม่กี่นาที จะทำลายแผนของเธอ และทำตามที่ลี่ถิงเซิ่งสั่ง
สวี่รั่วยีริมฝีปากขยับ พูดไม่ออกอยู่นาน
“คุณสวี่ วันนี้ฉันทำไม่ถูกตบคุณ ถึงแม้คุณจะด่าฉัน บอกว่าฉันขึ้นเตียงผู้ชายเพื่อแลกชื่อเสียงเงินทอง แต่ฉันก็ไม่ควรตบคุณ ถ้าคุณโมโหสุดๆ ก็ไม่ควรตบฉัน ใช่มั้ยคะ”
คำพูดสวี่รั่วฉิงทิ่มแทง ต่อหน้าลี่ถิงเซิ่ง ทวนคำพูดของสวี่รั่วยีวันนี้อีกรอบ
สวี่รั่วยีเป็นคุณหนูที่มีชื่อเสียงของเมืองหลินชวน คุณหนูใหญ่ของตระกูลสวี่ พูดจาน่าเกลียดได้ถึงขนาดนี้…
หลี่อานเอียงหน้านิดหนึ่ง สายตาดูถูก
ยังมีหน้าเป็นคุณหนูอันดับหนึ่งของเมืองหลินชวนหรือ
ถ้าประธานลี่แต่งงานกับสวี่รั่วยีจริงๆ คำพูดที่สวี่รั่วยีพูดกับผู้ช่วยแอนแพร่ออกไป ถึงจะทำให้ประธานลี่ขายหน้าจริงๆ ต่างหาก!
สวี่รั่วยีหน้าดำหน้าแดง
สวี่รั่วฉิงพูดจาตรงๆ อย่างนั้น สวี่รั่วยีไม่มีทางตอบโต้ได้
เธอคงจะไม่ตบจริงๆ ใช่มั้ย
ลี่ถิงเซิ่งยังอยู่ตรงนี้นะ
ถ้าลี่ถิงเซิ่งเห็นเธอตบคนกับตาตัวเอง เกรงว่าเธอคงจะต้องสูญเสียสถานะคู่หมั้นลี่ถิงเซิ่งแน่นอน
สวี่รั่วยีโกรธจนกัดฟันกรอด สวี่รั่วฉิงขอโทษเธอแล้ว!
“คุณสวี่ คุณพอใจคำขอโทษแล้วยังคะ” สวี่รั่วฉิงน้ำเสียงจริงใจเป็นพิเศษ
ราวกับเธอกลัวสวี่รั่วยีจะเหวี่ยงอีก มองลี่ถิงเซิ่งแวบหนึ่ง เหยียดปากน้อยใจ “ประธานลี่ คุณคิดว่าคำขอโทษของฉันใช้ได้ไหมคะ ถ้าคุณไม่พอใจ คุณสวี่ยังไม่พอใจ ฉันขอโทษอีกทีก็ได้”
สวี่รั่วฉิงพูดจบ ขอบตาแดงนิดหนึ่ง
เหมือนหญิงสาวบริสุทธิ์ถูกสวี่รั่วยีรังแกไม่ปาน
เธอดึงสายตาที่มองลี่ถิงเซิ่งกลับมา ไม่กล้ามองสวี่รั่วยี
“พอแล้ว” ลี่ถิงเซิ่งเลิกคิ้ว เสียงเคร่งขรึมเรียกสวี่รั่วฉิงหยุดแสดง
“สวี่รั่วยี คุณพอใจคำขอโทษนี้มั้ย”
แม้จะเป็นการสอบถาม แต่ในคำพูดนั้นบ่งบอกว่าถ้าสวี่รั่วยีไม่พอใจก็ไม่มีประโยชน์
สวี่รั่วยีฟังนัยยะในคำพูดของลี่ถิงเซิ่งออก สีหน้ายิ่งบอกบุญไม่รับ
แต่เรื่องนี้เธอไม่มีเหตุผลอะไรจะโวยวายต่อไปแล้ว
ถ้าขืนเธออาละวาดต่อไป ต่อให้เอาคุณนายลี่มาข่มขู่ ลี่ถิงเซิ่งก็ไม่มีทางช่วยเธอ
นับประสาอะไรกับ…
ความสัมพันธ์แม่ลูกคุณนายลี่กับลี่ถิงเซิ่งไม่ค่อยดี เรื่องนี้สวี่รั่วยีรู้ดี
สวี่รั่วยีไม่เต็มใจ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่กำมือแน่น สูดลมหายใจลึก ทำเป็นใจกว้าง ยิ้มบางๆ
“แน่นอน ฉันจะคิดเล็กคิดน้อยกับลูกน้องของคุณได้ยังไง งั้นเรื่องนี้ก็จบแค่นี้ แต่ผู้ช่วยแอน คุณอย่าลืมที่คุณพูดวันนี้ ต่อไปเจอฉัน ต้องให้ความเคารพ!”
สวี่รั่วยีสุดท้ายยากที่จะระงับความโกรธนี้ ได้แต่ใช้คำพูดของสวี่รั่วฉิงมากดเธอ
สวี่รั่วฉิงยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า “ประธานลี่ให้ฉันทำยังไง ฉันก็จะทำตามค่ะ”
สวี่รั่วยีทำเสียงกระฟัดกระเฟียด หยิบกระเป๋าแอร์เม็สใบโปรด รองเท้าส้นสูงกระแทกพื้นหินอ่อน เกิดเสียงดัง
สวี่รั่วยีกลับไปแล้ว สวี่รั่วฉิงถึงได้โล่งใจ
ไม่รู้เมื่อไหร่ หลี่อานถึงรู้ว่าเธอออกไปแล้ว
สวี่รั่วฉิงจะเดินออกไปเช่นกัน
ในเมื่อวันนี้วันเสาร์ ทำงานไม่ได้เงินเดือน!
“ใครให้คุณไป”
สวี่รั่วฉิงเพิ่งหันหลังให้ เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มด้านหลังดังขึ้น
สวี่รั่วฉิง “…” เรื่องนี้ยังไม่จบอีกหรือ
เขาไม่ชอบสวี่รั่วยี เธอช่วยเขาหักเหลี่ยมสวี่รั่วยี
เธอไม่ต้องการค่าแรงเพิ่มก็ดีเท่าไหร่แล้ว!
สวี่รั่วฉิงคิด ใบหน้ายังมีรอยยิ้ม หันมาไม่เร็วไม่ช้า “ประธานลี่ คุณยังมีอะไรสั่งอีกคะ”
ใบหน้าขาวบริสุทธิ์ของหญิงสาว ฝืนยิ้ม เห็นชัดว่ากำลังอดทน
ลี่ถิงเซิ่งครุ่นคิดมองหญิงสาวที่ไม่กล้าแสดงอารมณ์โกรธ มุมปากเชิดขึ้นนิดหนึ่ง
