สวี่รั่วฉิงไม่ว่าช้าแค่ไหนก็ตอบสนอง
ยิ่งไปกว่านั้นเธอฉลาดโดยกำเนิด ถ้าไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของลี่ถิงเซิ่ง ก็เริ่มคิดลาออกในการเป็นผู้ช่วยได้เลย
วินาทีต่อมา มือเล็กของสวี่รั่วฉิงกดหลังมือลี่ถิงเซิ่งแรงขึ้นเล็กน้อย
ก็ได้ รู้สึกได้ว่าลี่ถิงเซิ่งจะให้เธอมาช่วยเขาทำงานอีกสองวันข้างหน้า!
ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย ความรู้สึกในดวงตาเรียบเฉยสุดๆ
“แอนนา เบาหน่อย”
สวี่รั่วฉิงเงียบ
เธออดทน ใครใช้ให้เธอเป็นผู้ช่วยลี่ถิงเซิ่งล่ะ?
“รู้แล้วค่ะ ประธานลี่ เบาหน่อยใช่ไหมคะ?”
สวี่รั่วฉิงกระทำเบามาก นิ้วเบาดุจขนนก ลูบผิวชายคนนี้
ความลุ่มลึกในดวงตาลี่ถิงเซิ่งกลายเป็นความรุนแรงฉับพลัน
สวี่รั่วฉิงหลุบตาลง มุมปากเผยรอยยิ้มไม่ชัดเจน
ไม่เคยมีประสบการณ์เป็นการส่วนตัวแต่เข้าใจเพียงเล็กน้อย? เธอไม่เคยเดท แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่รู้จักจีบผู้ชายเสียหน่อย
หลังจากหลังมือชั้นสูงของลี่ถิงเซิ่งไม่มีเลือดออกอีกต่อไป สวี่รั่วฉิงก็พูดกับผู้ชายหล่อเหลาที่พิงหัวเตียงอย่างมีชัย “ประธานลี่ ไม่ต้องให้ฉันกดแล้วใช่ไหม?”
ลี่ถิงเซิ่งกวาดตามองหญิงสาวที่ภาคภูมิใจอย่างงดงาม ไม่ได้ตอบอะไร
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มองดูเวลา
สิบสองโมง
นิ้วเรียวข้อต่อชัดเจนยกผ้าห่มออกช้าๆ ทำให้สวี่รั่วฉิงข้างเตียงตกใจสะดุ้ง
สวี่รั่วฉิงถอยหลังสองก้าวเงียบๆ
ลี่ถิงเซิ่งล้อเล่นด้วยไม่ได้เลยเหรอ?
“เธอประหม่าอะไร?” ลี่ถิงเซิ่งสวมรองเท้าแตะ เดินไปตรงหน้าหญิงสาว มองเธอจากด้านบน
วันนี้สวี่รั่วฉิงไม่ได้สวมส้นสูง ค่อนข้างตัวเล็กเมื่ออยู่ตรงหน้าลี่ถิงเซิ่ง
ลี่ถิงเซิ่งงอนิ้ว จิ้มหน้าผากหญิงสาว “ลงไปกินข้าว”
สวี่รั่วฉิง： “?”
คฤหาสน์เฉินซานใหญ่มาก ใหญ่จนสวี่รั่วฉิงไม่พูดอะไรด้วยความประหลาดใจไม่ได้ นายทุนนี่โอ้อวดจริงๆ
ถึงแม้สวี่รั่วฉิงไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ตระกูลสวี่ แต่อย่างไรแล้วครึ่งแรกของชีวิตก็มีความสุขกับการได้รับการปฏิบัติอย่างลูกคุณหนู ต่อมาหลังจากได้รับการช่วยเหลือจากตระกูลซู ค่าใช้จ่ายประจำวันก็ไม่ต่างจากคุณหนูของทุกคน แต่ก็ยังตกตะลึงกับการตกแต่งของคฤหาสน์เฉินซาน
คฤหาสน์เฉินซานแตกต่างจากคฤหาสน์หลายหลังที่สวี่รั่วฉิงเคยเห็นมาก่อน
การออกแบบและตกแต่งภายในเรียบง่ายสุดๆ มีสไตล์ยุคหลังสมัยใหม่
นอกจากระบบพ่อบ้านอัจฉริยะ AI แล้ว ยังมีเทคโนโลยีชั้นสูงสมัยใหม่อีกมากมายที่หลายๆ คฤหาสน์หรูไม่ได้ใช้มัน
เช่นพื้นหลังภายในห้องอาหาร ล้วนเป็นหน้าจอโฮโลแกรม
“คุณแอน อาหารมื้อเที่ยงคืออาหารฝรั่งเศสตามรสชาติปากประธานลี่ ไม่ทราบว่าคุณทานได้ไหมครับ” พ่อบ้านถาม
“พอดีแล้ว ตอนอยู่ต่างประเทศฉันชอบวัฒนธรรมการทานอาหารฝรั่งเศสมาก”
ภายในห้องอาหารนอกจากลี่ถิงเซิ่งและสวี่รั่วฉิง ยังมีอีกหนึ่งคน ก็คือเสิ่นเหย่
ไม่รู้ว่าเสิ่นเหย่และลี่ถิงเซิ่งมีมิตรภาพแบบไหนกัน ไม่คิดว่าจะอยู่ที่นี่ได้ตลอดจริงๆ สวี่รั่วฉิงหลุบตาลง หั่นสเต๊กด้วยท่วงท่าสง่างาม หลังจากจิ้มพริกไทยป่น ก็นำเข้าปาก
สิ่งที่สวี่รั่วฉิงไม่รู้ก็คือ การกระทำของเธออยู่ในสายตาลี่ถิงเซิ่ง
สายตาตรวจสอบของชายผู้นี้ มีความลุ่มลึกขึ้นมาก
เสิ่นเหย่ก็สังเกตเห็นมารยาทและท่วงท่าในการทานอาหารของสวี่รั่วฉิง หลังจากสวี่รั่วฉิงขับรถกลับบ้านแล้ว เขาก็ถามลี่ถิงเซิ่งที่กำลังนั่งโซฟาดูข่าวการเงิน
“นั่นผู้ช่วยใหม่นายเหรอ? คงไม่ใช่พวกลูกคุณหนูคนไหนที่แอบชอบนายเลยมาสมัครงานหรอกนะ?”
ริมฝีปากบางของลี่ถิงเซิ่งเม้มเป็นเส้นตรง ไม่ได้ตอบคำถามเสิ่นเหย่
ในห้องรับแขกที่ว่างเปล่า นอกจากเสียงโทรทัศน์ก็ไม่มีเสียงอื่น
“น่าเบื่อจริง” เสิ่นเหย่หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาพาดบนไหล่ “พรุ่งนี้เช้าฉันจะมาดูอาการนายอีกครั้ง ถ้ายังทรมานชีวิตตัวเองอีก ใครก็ช่วยชีวิตนายไม่ได้แล้วนะ”
พูดจบ เสิ่นเหย่ก็ไม่มองลี่ถิงเซิ่งอีก เดินตรงไปที่ประตูใหญ่ทางเข้า
ลี่ถิงเซิ่งดูรายการการเงินสักพักหนึ่ง ก็ปิดโทรทัศน์ เดินขึ้นบันไดทีละก้าว กลับไปที่ห้องน้ำอาบน้ำ
ไข้สูงเหมือนจะลดเยอะแล้ว
เนื่องจากยาลดไข้ ร่างกายจึงเหงื่อออกมาก
สำหรับลี่ถิงเซิ่ง เขายากที่จะทนความเหนียวเหนอะบนร่างกายได้
ทั้งคฤหาสน์เฉินซาน นอกจากคนรับใช้และพ่อบ้าน ก็เหลือเพียงหลี่อาน
ได้ยินเสียงออดประตู หลี่อานก็ไปเปิดประตู เห็นสวี่รั่วฉิง ก็ประหลาดใจนิดหน่อย
“เกิดอะไรขึ้น?”
สวี่รั่วฉิง “ทำของหล่นไว้ที่ห้องประธานลี่ ประธานลี่พักผ่อนหรือยัง?”
หลี่อานส่ายหน้า “เธอขึ้นไปดูสิ น่าจะยังนะ”
สวี่รั่วฉิงกล่าวขอบคุณ ตามความทรงจำของตัวเอง ก็เดินมาถึงห้องนอนลี่ถิงเซิ่ง
ประตูเหมือนไม่ได้ปิด แง้มไว้ครึ่งหนึ่ง
เคาะเบาๆ ไม่มีเสียงตอบกลับ
มือสวี่รั่วฉิงวางบนที่ลูกบิด ผลักเบาๆ ประตูก็เปิดออก
“ประธานลี่ ฉันลืมเอาของ……”
พูดยังไม่จบ สวี่รั่วฉิงก็ตกตะลึงที่ประตูทางเข้า ทั้งร่างแข็งทื่อ ลืมแม้กระทั่งออกไปจากห้องและปิดประตู
ลี่ถิงเซิ่งเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
เสื้อกันหนาวสีเทาอ่อนในตอนเช้าวันนี้ของเขาถูกแทนที่ด้วยชุดคลุมอาบน้ำสีดำ
ชุดคลุมอาบน้ำไม่ได้ผูกเรียบร้อยทั้งหมด เผยให้เห็นกล้ามหน้าอกขนาดใหญ่
รอบเอวที่งดงาม ถูกใส่เข้าไปในชุดคลุมอาบน้ำอย่างคลุมเครือ จากนั้นลงมา ก็ยากที่จะเห็นชัดเจน
กล้ามเนื้อบนร่างกายไม่เรียบง่ายเหมือนกับการออกกำลังกายในยิม มันระมัดระวังและพิถีพิถัน
ในขณะนี้ผมซอยสีดำเปียกน้ำ น้ำหยดทีละหยด
หยดน้ำไหลตามเส้นผม บ้างก็เปียกบนพรมสีขาวบนพื้น บ้างก็ตกลงไปในชุดคลุมอาบน้ำรางๆ ของชายคนนี้……
ลี่ถิงเซิ่งราวกับได้ยินการเคลื่อนไหวที่ประตูทางเข้า ก็หันไปข้างๆ เล็กน้อย
ดวงตาชายคนนั้นสงบนิ่งเช่นเดิม
“มาทำอะไร?”
ลี่ถิงเซิ่งถามด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง
ผ้าม่านภายในห้องถูกดึงก่อนหน้านี้แล้ว
มีแค่แสงสลัวจางๆ ส่องเข้ามาในห้อง
สวี่รั่วฉิงหน้าแดงนิดหน่อย
โชคดีแสงไฟในห้องไม่ชัดเจน ลี่ถิงเซิ่งคงเห็นไม่ชัดว่าตอนนี้ใบหน้าเธอแดงก่ำ
ช่วงหลายปีนั้นที่ต่างประเทศ สวี่รั่วฉิงเคยเห็นแฟชั่นโชว์นายแบบมาไม่น้อย ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นเรือนร่างผู้ชายมาก่อน
แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อเห็นลี่ถิงเซิ่ง อุณหภูมิใบหน้าถึงได้เพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ความเป็นผู้ใหญ่ในอดีตเธอจางหายไป มีความหลบหลีก ไม่พูดอธิบาย
ลี่ถิงเซิ่งหันตัวไปหยิบโทรศัพท์สีดำบนโต๊ะหัวเตียง แล้วเดินมาตรงหน้าสวี่รั่วฉิง
หยดน้ำไหลตามเส้นผม หยดลงบนใบหน้าสวี่รั่วฉิงไม่กี่หยด
“กลับมาเอาโทรศัพท์ใช่ไหม? ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้มีนิสัยดูโทรศัพท์คนอื่น” ลี่ถิงเซิ่งยัดโทรศัพท์สีดำใส่มือสวี่รั่วฉิง
อาจจะเป็นเพราะเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ มือที่เย็นยะเยือกในอดีต ในขณะนี้เหมือนกับกองไฟ
มือสวี่รั่วฉิงสั่นโดยไม่รู้ตัว
“มีเรื่องอื่นอีกไหม?”
ลี่ถิงเซิ่งถามอย่างสงบนิ่ง
เขาใช้มือข้างเดียวเช็ดผมด้วยผ้าขนหนู หลุบตาลง ดวงตาสีดำสงบนิ่งเช่นเคย จ้องมองผู้หญิงตรงหน้า
ใบหน้าสวี่รั่วฉิงยังคงร้อนระอุไม่ลดลง
เสียงลี่ถิงเซิ่งทั้งทุ้มต่ำและเข้ม เขาโน้มตัวลงมา ดวงตายิ่งเกิดประกายมืดมน
ขณะที่สวี่รั่วฉิงมึนงงอย่างหนักอึ้งเงียบๆ ก็พูดข้างหูเธอ “รู้ไหมว่าปกติผู้ชายจะทำอะไรเวลาอาบน้ำเสร็จแล้วเห็นผู้หญิงมาที่ห้อง”
น้ำเสียงลี่ถิงเซิ่ง ไม่รีบเร่ง เหมือนกับหยอกล้อ
