ลี่ถิงเซิ่งแนบเข้ามาใกล้เกินไป ระหว่างจมูกล้วนคือลมหายใจที่วนเวียนบนตัวเขา ความร้อนบนข้อมือยากที่จะเพิกเฉย ร้อนจนสวี่รั่วฉิงหัวใจสั่นเล็กน้อย
“ช่วยอะไร?” น้ำเสียงสวี่รั่วฉิงมีความลังเลเล็กน้อย
ลี่ถิงเซิ่งจับมือสวี่รั่วฉิง ขยับมันขึ้นไปเล็กน้อย
ตามการเคลื่อนไหวของเขาทำให้แขนเสื้อเชิ้ตขาวบนตัวเขา เผยให้เห็นกระดูกข้อมือที่โผล่ออกมา
จากนั้น เขาก็จับมือสวี่รั่วฉิงมาหยุดที่ขอบคอเสื้อเขา
หลังจากเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มลดลง ก็ยิ้มแหบแห้งเล็กน้อย
สวี่รั่วฉิงหัวใจเต้นช้าลงหนึ่งจังหวะ
เสียงลี่ถิงเซิ่งแทรกเข้ามาในหูเธอ ไม่มีวิธีใดๆ หยุดมันได้
“ผูกเนกไท เป็นไหม?”
เนกไทเส้นนั้นในมือสวี่รั่วฉิง เนื้อสัมผัสยอดเยี่ยมมาก คงเป็นฝีมือของนักออกแบบที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่งจากยุโรปตอนใต้
ถึงเธอจะไม่ค่อยรู้เรื่องเสื้อผ้าผู้ชายมากเท่าไร แต่ก็รู้ว่าคนทั่วไปไม่สามารถเป็นเจ้าของวัตถุง่ายๆ
“ประธานลี่ ฉัน……” ลิ้นพันเงอะงะ และกัดโดนมัน
ทันใดนั้น สวี่รั่วฉิงก็เจ็บจนขมวดคิ้วขึ้นมา
คิ้วโค้งเรียวได้รูปขมวดแน่นในขณะนี้
เจ็บมาก
ในแววตาลี่ถิงเซิ่งมีรอยยิ้มจางๆ
เขาไม่รีบร้อน ราวกับรอการกระทำของสวี่รั่วฉิงอย่างสงบ
ผ่านไปครู่หนึ่ง เมื่อความเจ็บปวดที่ปลายลิ้นหายไประดับต้นๆ แล้ว สวี่รั่วฉิงก็กำเนกไทในมือเบาๆ พลิกฝ่ามือช้าๆ แผ่ออกไปทางลี่ถิงเซิ่ง
เนกไทสีเงินเข้มตัดกับฝ่ามือขาวนุ่มของสวี่รั่วฉิง สีแตกต่างกันอย่างชัดเจน ศึกสองแผ่นดิน
“ประธานลี่ ฉันผูกเนกไทไม่เป็นค่ะ” น้ำเสียงสวี่รั่วฉิงเบาเล็กน้อย “ฉันไม่เคยช่วยใครผูกเนกไทมาก่อน”
ช่วงที่เสียงสวี่รั่วฉิงพูด เธอนึกถึงตอนที่ตัวเองเจอลี่ถิงเซิ่งที่ลี่ซื่อกรุ๊ปครั้งแรก คว่ำปากเล็กน้อย จากนั้นก็ปิดมันแน่น
ภาพลักษณ์เธอในตอนนั้นเจ้าหญิงผู้มากประสบการณ์และเสน่ห์หลากหลาย
ไม่เคยช่วยผู้ชายผูกเนกไทมาก่อน เกินไปแล้ว
สวี่รั่วฉิงหลุบตาลงโดยไม่รู้ตัว ไม่กล้ามองชายตรงหน้า
ลี่ถิงเซิ่งเห็นสวี่รั่วฉิงเป็นแบบนี้ ก็หัวเราะเบาๆ ไม่เปิดเผยการกระทำพูดอย่างทำอย่างของเธอ ไม่แหย่เธออีกต่อไป
เขาจับสองมือสวี่รั่วฉิงอีกครั้ง มันนุ่มเหมือนไร้กระดูก และเล็กมาก
บางทีเขาสามารถใช้มือข้างหนึ่งกำรอบสองมือของหญิงสาวได้เลย
ลี่ถิงเซิ่งจับมือสวี่รั่วฉิง การกระทำสงบนิ่ง แล้วดึงเธออย่างเอื่อยเฉื่อย
ไม่กี่นาทีต่อมา ด้วยความช่วยเหลือจากลี่ถิงเซิ่ง สวี่รั่วฉิงจึงช่วยผูกเนกไทให้ใครสักคนเป็นครั้งแรกในชีวิต
ขณะที่ลี่ถิงเซิ่งปล่อยมือ สวี่รั่วฉิงก็รีบถอยหลังสองก้าวอย่างรวดเร็ว
เหมือนกระรอกน้อยตกใจกลัวตัวหนึ่ง
เมื่อครู่นี้ตอนที่ลี่ถิงเซิ่งจับมือเธอสอนวิธีผูกเนคไทเธอ ทั้งสองแทบจะแนบชิดกัน
ลมหายใจแผดเผาของเขาจากล่างขึ้นบน รดบนแก้มและบริเวณหูของเธอเบาๆ
อุณหภูมิของฝ่ามือชายหนุ่มก็ยากสำหรับเธอที่จะเพิกเฉย
อุณหภูมิบนใบหน้าสวี่รั่วฉิงสูงขึ้นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว ปลายหูแดงนิดหน่อย
เพื่อสะดวกในการทำงาน สวี่รั่วฉิงมัดผมยาวอยู่เสมอ เผยให้เห็นลำคอหงส์และใบหูอิ่มกลมน่ารัก
ลี่ถิงเซิ่งเห็นปลายหูแดงๆ ของหญิงสาวในสายตา หยิบชุดสูทขึ้นมาอย่างสงบเยือกเย็น สวมมันอย่างเอื่อยเฉื่อย
สิ่งที่สวี่รั่วฉิงไม่รู้ ท่าทางที่เธอเขินอายในตอนนี้ ภายใต้ความเงียบสงัด มันมีเสน่ห์เพิ่มขึ้น
“ไป” ลี่ถิงเซิ่งเดินมาข้างหน้าหญิงสาว แล้วพูดเสียงทุ้ม
สวี่รั่วฉิงตกตะลึง จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าลี่ถิงเซิ่งจะไปส่งตนกลับบ้าน
“ประธานลี่ ฉันขับรถมาเอง”
อีกนัยหนึ่งคือ ตอนนี้คุณไปส่งฉันกลับ แล้วรถฉันจะทำอย่างไร
ลี่ถิงเซิ่งเหมือนจะคิดเกี่ยวกับคำตอบเรียบร้อยแล้ว เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างเย็นชา “ฉันจะลองขับรถสปอร์ตเธอ เป็นเฟอร์รารีรุ่นลิมิเต็ดปีที่แล้วใช่ไหม ระบบรถรุ่นนั้นไม่เลว”
ลี่ถิงเซิ่งเล่นรถ ไม่เหมือนสวี่รั่วยี
รถของสวี่รั่วฉิงดึงดูดความสนใจเขาตั้งนานแล้ว
หลังจากหลี่อานบอกเขาว่าสวี่รั่วฉิงและซูจิ่วเอ๋อร์ติดต่อกัน แค่สืบนิดหน่อยก็รู้แล้วว่ารถคันนี้ของสวี่รั่วฉิงซื้อในนามของตระกูลซู
นี่มันน่าสนใจ
สวี่รั่วฉิงเป็นอะไรกับตระกูลซู?
ลี่ถิงเซิ่งมองตาสวี่รั่วฉิง มีหลากหลายอารมณ์เพิ่มขึ้น
สวี่รั่วฉิงขนแขนลุกชันทันที กลายเป็นคำว่า “อ่อ”
หยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋า วางบนฝ่ามือลี่ถิงเซิ่ง
ขับจากคฤหาสน์เฉินซานไปถึงอพาร์ตเมนต์หรูในย่านการเงินของสวี่รั่วฉิง ปกติใช้เวลาขับสองสามชั่วโมง
แต่ความเร็วในการขับรถของลี่ถิงเซิ่ง ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงกว่าเท่านั้น
ขณะที่สวี่รั่วฉิงลงรถ ก็ยันประตูรถตัวเองไว้ เวียนหัวตาลายสักพักหนึ่ง
ประธานลี่ขับรถอันตรายจริงๆ!
ครั้งต่อไปเธอไม่มีทางให้ลี่ถิงเซิ่งมาส่งเธออีกแล้ว!
สายตาลี่ถิงเซิ่งมองแผ่นหลังสวี่รั่วฉิงเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ วินาทีต่อมา เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา สั่งการไม่กี่ประโยค
ไม่กี่นาทีต่อมา หลี่อานและคนขับรถที่ตามหลังรถพวกเขามาตลอดก็มาถึงชั้นล่างอพาร์ตเมนต์สวี่รั่วฉิง
หลี่อานลงรถ ช่วยลี่ถิงเซิ่งเปิดประตูรถ
“สืบความสัมพันธ์ของซูจิ่วเอ๋อร์และแอนนาว่ายังไงบ้าง?” ลี่ถิงเซิ่งพิงเบาะหลัง หลับตาลง
หลี่อานตอบอย่างเคารพ “ประธานลี่ มองแค่ความสัมพันธ์ของทั้งสอง เป็นแค่เพื่อนสนิทกันธรรมดา ผู้ช่วยแอนชอบรถ ซูจิ่วเอ๋อร์ก็ใช้ช่องทางของตระกูลซูช่วยเธอรับรถมา นอกเหนือจากนั้น ยากที่จะตรวจสอบข้อมูลที่มีประสิทธิภาพอื่นๆ”
หลี่อานชะงัก แล้วพูดเสริม “ประธานลี่ เราสืบภูมิหลังแอนนาไม่ได้เลย เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับตระกูลซู ถ้าเป็นตระกูลซู พวกเขาสามารถทำได้อย่างราบรื่นไร้ที่ติ”
ความรู้สึกในดวงตาลี่ถิงเซิ่ง ทำให้หลี่อานที่นั่งเบาะข้างคนขับหนาวเหน็บ
ใบหน้าชายหนุ่มไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร แต่ทั้งร่างเหมือนจะยิ่งเย็นชา
หลี่อานพูดอย่างใจกล้า “มีอีกเรื่อง ประธานลี่ ครั้งนี้หลินฉวนอีโคโนมิคฟอรั่ม ตระกูลสวี่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมน้ำหอมในเมืองหลินชวนที่ถูกเราผูกขาดมาตลอดมีการเสนอข้อคิดเห็นบางอย่าง”
หลี่อานหยิบเอกสารฉบับหนึ่งออกมา
ช่วงนี้ประธานลี่ไม่สบาย เขาไม่ได้เอาเอกสารให้ประธานลี่ดูได้ทันเวลา กลัวว่าประธานลี่จะทำงานช่วงที่มีไข้สูง
ใบหน้าหล่อเหลาของลี่ถิงเซิ่ง เจือไปด้วยความมืดมนเล็กน้อย
อารมณ์ที่ไม่จำเป็นในดวงตาเขาขี้เกียจจะมอบให้สวี่ซื่อกรุ๊ป
ลี่ถิงเซิ่งหยิบเอกสารขึ้นมา หลุบตาลง หลังจากกวาดตาดู ก็พ่นเสียงด้วยความเย็นชา
“ห่างการประกวดการปรุงน้ำหอมกี่วัน?”
“ประธานลี่ ยังมีเวลาหนึ่งอาทิตย์” หลี่อานตอบ
……
วันต่อมา วันจันทร์
สวี่รั่วฉิงเพิ่งถึงห้องทำงาน เสียงไม่แยแสของลี่ถิงเซิ่งก็เข้ามาในหูสวี่รั่วฉิงอย่างควบคุมไม่ได้
“การประกวดการปรุงน้ำหอมสัปดาห์นี้ เธอต้องเข้าร่วมกับฉัน”
สวี่รั่วฉิงยังไม่ทันได้วางกระเป๋า ก็ได้ยินคำสั่งของลี่ถิงเซิ่ง
เธอตกตะลึงเล็กน้อย ยังไม่ทันได้เปล่งเสียง เสียงตกใจของหลี่อานก็ดังขึ้นในห้องทำงาน
“ประธานลี่ ค-คุณจะไปสถานที่จัดงานด้วยตัวเองเหรอครับ?” หลี่อานพูดตะกุกตะกัก
การประกวดการปรุงน้ำหอมในเมืองหลินชวนจัดขึ้นมาหลายปีแล้ว
ลี่ถิงเซิ่งไม่เคยเข้าร่วมมาก่อน
หลังจากสวี่รั่วยีกลายเป็นคู่หมั้นเขา สื่อมากมายในเมืองหลินชวนล้วนเดาว่าลี่ถิงเซิ่งจะไปสถานที่จัดงานการประกวดการปรุงน้ำหอมด้วยตัวเอง เป็นการให้เกียรติตระกูลสวี่
แต่ก็ยังไม่ได้ไป
