“ไม่อยาก” สวี่รั่วฉิงตอบด้วยความเด็ดขาด
ล้อเล่นอะไร เธอไม่มีแผนที่จะเปิดเผยใบหน้าต่อหน้ากล้อง
สวี่รั่วฉิงเดินไปตรงหน้าตู้ขายของอัตโนมัติ ซื้อกาแฟเย็นมาหนึ่งกระป๋อง จากนั้นก็เดินไปทางออฟฟิศ
คำว่า “เดี๋ยวก่อน” ของหลี่อานยังไม่ทันพูดจบ สวี่รั่วฉิงก็ผลักประตูออฟฟิศออกแล้ว
ในออฟฟิศ ชายวัยกลางคนที่ไม่คุ้นหน้านั่งอยู่บนโซฟา เมื่อเห็นสวี่รั่วฉิงตาทั้งคู่ก็เป็นประกาย
คนๆนั้นลุกขึ้นยืน เดินมาถึงตรงหน้าสวี่รั่วฉิงอย่างรวดเร็ว ยื่นมือออกมาหนึ่งข้าง “คุณแอนนา ผมคือจางเฉิง คุณเหมาะมากที่จะเป็นนางเอกในโฆษณาผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ในไตรมาสนี้ของลี่ซื่อกรุ๊ป ไม่ทราบว่าสนใจไหม?”
ยังไม่ทันรอให้สวี่รั่วฉิงตอบ ลี่ถิงเซิ่งที่ยังนั่งอยู่บนโซฟาก็ส่งเสียงอย่างเยือกเย็น “เมื่อกี้ฉันพูดไปแล้ว ฉันช่วยปฏิเสธให้เธอ”
ลี่ถิงเซิ่งเงยหน้าขึ้น มองไปที่จางเฉิงอย่างเยือกเย็น
“ประธานลี่ อย่าเป็นแบบนี้สิ ผมร่วมงานกับพวกคุณมาตั้งหลายครั้งแล้วนะ! คุณแอนเหมาะสมกับโฆษณาครั้งนี้แน่นอน! ตอนนี้ดาราที่ให้ความรู้สึกใสซื่อมีไม่เยอะ ผมแค่ดูรูปของคุณแอนก็รู้แล้ว บนตัวเธอมีความใสซื่อนั้นที่หาได้ยาก…..”
จางเฉิงพูดสาธยาย พูดไม่รู้จบ
สวี่รั่วฉิงไร้คำจะพูดเล็กน้อย เธอยังไม่เคยเห็นใครพูดต่อหน้าลี่ถิงเซิ่งได้นานขนาดนี้
เธอมองไปที่จางเฉิง จากนั้นก็พูดขึ้น “ผู้กำกับจาง ฉันไม่มีความสนใจเรื่องการถ่ายโฆษณาจริงๆ คุณก็ไม่จำเป็นต้องพูดเกลี้ยกล่อม เลือกดาราคนอื่นเถอะ”
หลังจากสวี่รั่วฉิงพูดคำนี้จบ ลี่ถิงเซิ่งที่นั่งหน้ามืดมนอยู่บนโซฟาในที่สุดสีหน้าก็ดีขึ้น
จางเฉิงก็ไม่ท้อถอย “คุณแอน ผมจะต้องเกลี้ยกล่อมคุณให้สำเร็จให้ได้!
สวี่รั่วฉิง“……” บนโลกนี้ที่แท้ก็มีคนที่ไม่กลัวโดนคนอื่นโจมตีจริงๆด้วย
หลังจากจางเฉิงจากไป สวี่รั่วฉิงก็เป็นเหมือนทุกวัน รดน้ำให้ต้นตะบองเพรชบนโต๊ะตัวเอง
เธอดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ วางกาน้ำในมือไว้บนโต๊ะ “ประธานลี่ เรื่องที่คุณสั่งให้ฉันทำเรียบร้อยแล้วค่ะ วันนี้รอบๆบริษัทมองไม่เห็นคนมาคุกเข่ารอต่อแล้ว แต่พวกนักข่าวจากสื่อก็ไม่เห็นแล้ว…..คุณได้ออกคำสั่งอะไรไปหรือเปล่า?”
ถ้าไม่ใช่ลี่ถิงเซิ่งสั่งการให้รปภ.ของบริษัทไล่พวกสื่อไป หรือว่านักข่าวพวกนั้นหลังจากที่เห็นเว่ยป๋อที่เธอโพสต์แล้ว ก็เปลี่ยนไป?
“ทำไมฉันต้องออกคำสั่ง?” ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองไปที่สวี่รั่วฉิงอย่างบางเบา
สวี่รั่วฉิงเงียบไปหนึ่งวินาที ในใจเกิดความสงสัยเช่นเดียวกับหลี่อานเมื่อวานนี้
นี่ประธานลี่ไม่พอใจเรื่องอะไรอีกแล้ว?
ตอนที่กินข้าวกลางวัน ฟ่านเซียวเซียวแพคแซนวิชกลับมาที่แผนกน้ำหอม ก็เจอสวี่รั่วฉิงกำลังปรุงน้ำหอมพอดี
ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก ในสายตาของฟ่านเซียวเซียว เมื่อมองดูทั่วทั้งหลินชวนแล้ว เกรงว่าจะไม่มีนักปรุงน้ำหอมคนไหนที่ประสบความสำเร็จได้มากไปกว่าสวี่รั่วฉิง
“ผู้ดูแลแอน ตอนนี้ทั่วทั้งบริษัทต่างกำลังคุยกันว่าคุณจะลาออกจากบริษัทไหม แล้วไปโฟกัสที่งานแสดง”
สวี่รั่วฉิงขมวดคิ้ว วางหลอดหยดในมือลง “นี่มันที่ไหนกับที่ไหน? พวกเธอไปได้ยินมาจากไหน?”
“ผู้ดูแลแอนคุณไม่รู้หรอ? เช้าวันนี้นอกจากจางเฉิงแล้ว ยังมีผู้กำกับใหญ่กลุ่มหนึ่งบุกมาที่ประตูบริษัท บอกว่าอยากพบคุณ แต่ถูกประธานลี่ส่งคนไปปฏิเสธหมดแล้ว” ฟ่านเซียวเซียวกัดแซนวิชหนึ่งคำ แล้วพูดต่อ “ผู้กำกับจางเป็นเพราะว่าร่วมงานกับบริษัทเรามาหลายปีแล้ว โฆษณาที่โด่งดังมากมายล้วนออกมาจากมือเขา พนักงานคนอื่นในบริษัทเลยไม่กล้าห้ามเขา”
สวี่รั่วฉิงส่งเสียง “อ่อ” มิน่าล่ะสีหน้าของลี่ถิงเซิ่งเช้านี้ถึงได้แย่ขนาดนั้น
เขาคงไม่คิดว่าเธอจะใจเต้นกับเรื่องพวกนั้นที่ไม่เกี่ยวข้องกับน้ำหอมจริงๆหรอกนะ?
“เพราะงั้น ผู้ดูแลแอนคุณคิดยังไง?” ฟ่านเซียวเซียวถาม
สวี่รั่วฉิงหยิบมือถือออกมา พิมพ์วีแชทไปด้วย แล้วพูดตอบไปด้วย “ฉันไม่มีความสนใจใดๆกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับน้ำหอม”
หลังจากสวี่รั่วฉิงตอบ นำสิ่งที่พิมพ์ลงวีแชทไปเมื่อกี้ กดส่งไป แล้วก็วางโทรศัพท์ไว้ด้านหนึ่ง ก็หยิบขวดน้ำหอมที่เธอทำงานวิจัยน้ำหอมต่อ
ฟ่านเซียวเซียวพยักหน้า “ฉันก็ว่าแล้ว ใครก็เป็นไปได้ที่จะไปจากบริษัท แต่ผู้ดูแลแอนคุณเป็นไปไม่ได้แน่นอน”
“ทำไม?”
“ตอนนี้คุณคบกับประธานลี่อยู่ไม่ใช่หรอ?”
สวี่รั่วฉิง“……ไม่ พวกเราเปล่า”
ฟ่านเซียวเซียวประหลาดใจ “จริงหรอเนี่ย? ก่อนหน้านี้ในบริษัทแพร่ข่าวเรื่องความสัมพันธ์ใต้ดินของคุณกับประธานลี่ แผนกของเราล้วนแต่เป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งของคุณ ไม่ต้องกลัว!”
ริมฝีปากสีแดงของสวี่รั่วฉิงแข็งทื่อเล็กน้อย
“ไม่ พวกเราเปล่าจริงๆ…..” สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้น เหลือบมองไปที่ฟ่านเซียวเซียวที่ตาเป็นประกาย ก็กลืนประโยคครึ่งหลังลงท้องไป
ความเข้าใจผิดนี้ใหญ่โตมาก สวี่รั่วฉิงคิดอย่างเงียบๆ
ชั้นบนสุดของลี่ซื่อกรุ๊ป ลี่ถิงเซิ่งเอนอยู่บนโซฟา พักสายสายตา
วันนี้ผู้กำกับที่มีชื่อเสียงกลุ่มหนึ่งของหลินชวนโทรมาหาเขาทีละคน ชายหนุ่มมอบมือถือส่วนตัวของตนให้หลี่อานโดยตรง สั่งให้หลี่อานปฏิเสธให้หมด
“ประธานลี่ ผมว่าแอนนาไม่มีความคิดที่จะเข้าวงการการแสดงนะครับ” หลี่อานช่วยอธิบายแทนหญิงสาว
ลี่ถิงเซิ่งวางมือลงจากงานในตอนนั้น ดวงตาสีดำกวาดไปที่ผู้ช่วยของเขานิ่งๆ “ฉันแสดงออกชัดเจนมากเลย?”
หลี่อานชะงักเล็กน้อย แล้วก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว
เขาพูดพลางยิ้ม “ประธานลี่ วันนี้คุณแสดงออกชัดเจนจริงๆครับ แต่แอนนาคงดูไม่ออก”
ลี่ถิงเซิ่งลดสายตาลง ไม่ได้ส่งเสียง
ผ่านไปสักพัก เขาก็โบกมือเบาๆ บ่งบอกให้หลี่อานออกไปได้
เขาสนใจเรื่องที่หญิงสาวจะปรากฏตัวบนหน้าจอมากเลย?
ลี่ถิงเซิ่งหลับตาลง พิงอยู่บนโซฟาเงียบๆ
ภายในออฟฟิศเงียบมาก มีเพียงกลิ่นน้ำหอมของหญิงสาวที่คุ้นเคย เบาบาง สดชื่น
ลี่ถิงเซิ่งยกปลายนิ้วขึ้นอย่างปวดหัว ค่อยๆกดลงไปที่ระหว่างคิ้วที่อ่อนล้า
เขารังเกียจความรู้สึกที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ในตอนนี้มาก
“ประธานลี่—“ หลี่อานผลักประตูออฟฟิศอย่างรีบร้อน ในมือถือโทรศัพท์ส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่ง “เมื่อกี้แอนนาส่งวีแชทมาให้คุณ”
ลี่ถิงเซิ่งลืมตาขึ้นอย่างอ่อนเพลีย หยิบโทรศัพท์ของตนมาจากมือหลี่อาน
เลื่อนหน้าจอ ปลดล็อค กดเข้าไปในวีแชท
“ประธานลี่ เรื่องที่ฉันเคยสัญญาไว้ จะไม่ผิดคำพูดแน่นอน”
ในสมองเผยคำพูดที่หญิงสาวพูดในวันนั้นกับเขาอย่างไร้เหตุผล
“ฉันจะเป็นดาบที่คมที่สุดให้กับคุณ”
แสงที่มั่นใจในดวงตาของหญิงสาว แพรวพราวและน่ากลัว
เพรชที่แวววาวที่สุดในโลกเกรงว่ายังเทียบไม่ได้
ความหงุดหงิดในใจของลี่ถิงเซิ่งจู่ๆก็หายไป
ความสดใสของผู้หญิงคนนี้ ไม่ควรมีคนเห็นแค่ไม่กี่คน
……
ตอนเลิกงาน สวี่รั่วฉิงเหลือบมองเวลา หาหลี่อานจนเจอ “เมื่อวานบอกไว้ว่าจะเลี้ยงข้าวนาย ไปกัน?”
หลี่อานได้ยินเสียงของสวี่รั่วฉิงก็แทบจะพลิกแก้วชาบนโต๊ะด้วยความมือไม้พันกัน
สวี่รั่วฉิงมองดูหลี่อานด้วยความประหลาดใจ
ทำไมหลี่อานเห็นเธอแล้วมีการตอบสนองมากขนาดนี้?
หลี่อานรีบยิ้ม “แอนนา เธอลงไปรอฉันชั้นล่างซักไม่กี่นาทีนะ? ฉันจัดเก็บของหน่อย อีกเดี๋ยวก็ลงไป”
สวี่รั่วฉิงพยักหน้า
ใครจะรู้ว่าหลังจากไม่กี่นาที เธอมองไปที่ลี่ถิงเซิ่งที่อยู่ข้างกายหลี่อาน โง่แล้ว
