ท้องฟ้าเริ่มสว่าง สวี่รั่วฉิงรู้สึกเหมือนทั้งร่างของตัวเองราวกับถูกบดขยี้
เมื่อคืนนี้เธอบ้าไปแล้วจริงๆ สวี่รั่วฉิงหรี่ตามองดูร่องรอยบนร่างตัวเอง ไม่กี่วินาทีต่อมาก็ปิดหน้าตัวเอง
ชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายดูเหมือนยังพักผ่อนอยู่ เสียงลมหายใจนิ่งเบาจนไม่ได้ยิน
สวี่รั่วฉิงระงับความไม่สงบในใจไว้ ลุกขึ้นมาจากเตียง หยิบเสื้อผ้าบนพื้นขึ้นมา
เสื้อผ้าบนพื้นดูมั่วซั่ว เสื้อผ้าของทั้งสองพันเข้าด้วยกัน ถูกโยนลงพื้นเมื่อคืนนี้
ทุกคนต่างเป็นผู้ใหญ่แล้ว เรื่องที่ทำต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง
สวี่รั่วฉิงโน้มตัวลง พาดเสื้อของตนไว้ที่แขน วางแผนว่าจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
สายตาตกลงบนตัวลี่ถิงเซิ่งที่ยังพักผ่อนอยู่บนเตียงโดยไม่รู้ตัว
สวี่รั่วฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่พูดไม่ได้ว่าเธอนอนกับผู้ชายอย่างลี่ถิงเซิ่งไม่นับว่าขาดทุน
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สวี่รั่วฉิงก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดฝาตู้ออก
ไม่มีเสื้อคลุมอาบน้ำของผู้หญิง มีแต่ของผู้ชาย
บางทีผู้รับผิดชอบตึกซ่ายเซิ่งก็รู้ว่าลี่ถิงเซิ่งไม่ค่อยแตะต้องผู้หญิง? สวี่รั่วฉิงส่ายหน้า เธอคาดเดาไม่ออก เพียงแค่หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำผู้ชายออกมาจากตู้เสื้อผ้า เดินไปที่ห้องน้ำ
ไม่นาน เสียงน้ำไหลซู่ซ่าก็ดังสวนออกมาจากห้องน้ำ
“ฟู่—“ ในตอนที่สวี่รั่วฉิงยกแขนขึ้น แขนล้า และปวดมาก เพียงพอที่จะเห็นถึงความบ้าคลั่งเมื่อคืนคุณหวัง
บนตัวเต็มไปด้วยรอยแดงไม่น้อย อยากจะใช้คอนซิลเลอร์ปกปิดก็ทำไม่ได้
สวี่รั่วฉิงแช่น้ำเสร็จ ออกมาจากอ่างอาบน้ำ สวมเสื้อคลุมอาบน้ำ แล้วปล่อยผมยาวไว้รอบคอ
เธอมองไปที่จุดสีแดงบนคอของตัวเองในกระจก นิ่งเงียบไป
ลาหยุดดีกว่า วันนี้ไปทำงานไม่ได้แน่ๆ
สวี่รั่วฉิงครุ่นคิด เปลี่ยนใส่รองเท้าแตะ ออกจากห้องน้ำ พร้อมกับไอน้ำสีขาว
ในตอนนี้ลี่ถิงเซิ่งตื่นแล้ว
ทันทีที่สวี่รั่วฉิงลุกออกจากเตียงนุ่มนิ่มขนาดใหญ่ การเคลื่อนไหวเล็กน้อยก็ทำให้เขาตื่นแล้ว
การนอนหลับของลี่ถิงเซิ่งนั้นตื้นมาก คนข้างกายมีการเคลื่อนไหวใดๆล้วนแต่รบกวนการพักผ่อนของเขาได้
โรคนอนไม่หลับรบกวนเขามานาน หลังจากสวี่รั่วฉิงปรากฏตัวขึ้น ก็ปรุงน้ำหอมที่ช่วยบรรเทาอาการนอนไม่หลับให้เขา
ผลลัพธ์แม้ว่าจะดีมาก แต่ก็เทียบไม่ได้กับความสงบใจเมื่อมีหญิงสาวมานอนอยู่ข้างๆ
เหมือนกับว่าเขาไม่เคยหลับได้นานเท่าเมื่อคืนมาก่อน
แสงแดดส่องผ่านม่านสีเทาหนาทึบ สาดลงบนร่างของชายหนุ่ม
เขาพิงหัวเตียง มองดูหญิงสาวในชุดคลุมอาบน้ำของผู้ชายด้วยแววตาพึงพอใจ
วันนี้เป็นวันจันทร์ ในเวลานี้ เขาควรจะอยู่ที่บริษัทแล้ว ไม่ใช่อยู่ในห้อง
มุมปากของลี่ถิงเซิ่งกระตุกรอยยิ้ม ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะทำให้เกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ได้
โทรศัพท์สีดำบนโต๊ะหัวเตียง สั่นขึ้น
สวี่รั่วฉิงเหลือบมอง ส่งเสียงเตือน “ประธานลี่ โทรศัพท์คุณ”
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กวาดตามอง เป็นหลี่อานอย่างที่คิด
เขารับสายโทรศัพท์ น้ำเสียงมีความแหบแห้ง “วันนี้พักผ่อน”
พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็วางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะหัวเตียงอีกครั้ง แล้วเปิดผ้าห่มออก
สวี่รั่วฉิงเงียบไปหนึ่งวินาที หันตัวไปตามเหมาะสม จนกระทั่งเสียงหัวเราะเบาๆของชายหนุ่มดังมาจากด้านหลัง “พอแล้ว ไม่ต้องหลบตาแล้ว”
เธอถึงหันตัวมาช้าๆ
จากนั้น ริมฝีปากของสวี่รั่วฉิงก็กระตุกเล็กน้อย
ลี่ถิงเซิ่งเพียงแค่พันผ้าเช็ดตัวสีขาวหนึ่งผืนไว้รอบเอว ทำให้คนเพ้อฝัน
กระตุ้นกันตั้งแต่เช้าแบบนี้ สวี่รั่วฉิงรู้สึกว่าจมูกของตนร้อนเล็กน้อย มือลูบโดยไม่รู้ตัว
ปรากฏว่าเลือดกำเดาไหล
สวี่รั่วฉิงคิดว่าชั่วชีวิตนี้ตนอย่าได้คิดที่จะเงยหน้าต่อหน้าชายหนุ่มเลย
ผู้หญิงคนหนึ่งมองเรือนร่างของผู้ชายคนหนึ่งจนเลือดกำเดาไหล ยังมีอะไรที่จะเปิดโปงตัณหาของเธอได้มากกว่านี้ไหม?
โชคดีที่บนโต๊ะด้านหลังมีกระดาษทิชชู่อยู่ สวี่รั่วฉิงหยิบออกมาสองสามแผ่น ปิดจมูกของตัวเอง
ลี่ถิงเซิ่งเองก็ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เลือดกำเดาไหลตั้งแต่เช้าแบบสวี่รั่วฉิง
รูม่านตาสีดำหดตัวเล็กน้อย ส่วนโค้งของมุมปากชัดเจนขึ้น
เขาเดินมาถึงข้างตัวหญิงสาว ลดตาลงเล็กน้อย
“น่าดูไหม?”
น้ำเสียงทั้งแหบทั้งแห้ง ต่ำนิ่งจนข้างหูสวี่รั่วฉิงระเบิดทันที
มือของสวี่รั่วฉิงที่ปิดจมูกอยู่สั่นเล็กน้อย น้ำเสียงอู้อี้ดังสวนมาจากใต้มือ “ประธานลี่ คุณอย่ามาล้อเล่นกับฉันเลย ถ้าคุณเข้ามาใกล้กว่านี้ ฉันคาดว่าวันนี้คงเลือดจาง”
ลี่ถิงเซิ่งเห็นดังนั้น ก็ไม่เย้าแหย่หญิงสาวต่อ หลังจากเขากดโทรศัพท์ สั่งให้คนนำอาหารเช้ามาให้ที่ห้อง ก็เข้าห้องน้ำไป
สวี่รั่วฉิงถอนหายใจอย่างโล่งอก
อุณหภูมิบนใบหน้าเธอสูงมาก ก่อนหน้านี้เจอนายแบบหล่อๆที่ต่างประเทศมากไม่น้อย ก็ไม่เคยเลือดกำเดาไหลนะ?
สวี่รั่วฉิงเช็ดเลือดบนหน้าจนสะอาด หยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาเป่าผมอย่างสบายๆ มืออีกข้างถือโทรศัพท์ไว้
เป็นอย่างที่คิด สวี่อี้ฝานส่งข้อความมาหา
“หม่ามี๊ หม่ามี๊อยู่กับป่าปี๊ที่ซ่ายเซิ่ง ใช่ไหม?”
เวลาเป็นตอนสี่ทุ่มเมื่อคืนวาน
สวี่อี้ฝานฉลาดเกินไป หลังจากที่เขาเห็นสวี่รั่วฉิงกับลี่ถิงเซิ่งกลับมาที่ห้องรับรองวีไอพีผ่านกล้องวงจรปิด นานแล้วไม่ออกมา ก็คาดคะเนได้ว่าหม่ามี๊ของเขาคืนนี้จะไม่กลับมา
ในตอนที่สวี่รั่วฉิงกำลังคิดที่จะบอกกับสวี่อี้ฝาน ว่าอีกเดี๋ยวเธอก็จะกลับบ้าน สายของหลี่อานก็โทรเข้ามา
“แอนนา เธออยู่กับประธานลี่หรือเปล่า?” หลี่อานน้ำเสียงร้อนรน
สวี่รั่วฉิงส่งเสียง “อืม” เบาๆ
“งั้นตอนนี้เรียกประธานลี่มารับสายหน่อยได้ไหม?” หลี่อานถาม
สวี่รั่วฉิงพูด “เขาอาบน้ำแล้ว”
หลี่อาน “……”
หลี่อาบเงียบไปนาน “แอนนา เธอกับประธานลี่คงไม่ได้……”
“ฉันนอนกับประธานลี่แล้ว ยังมีธุระอื่นอีกไหม?”
หลี่อาน “………”
หลี่อานวางสายไป
เขาจำเป็นต้องใจเย็นลงหน่อย
ประธานลี่ถูกนอนด้วยแล้วจริงๆหรอ?
ลี่ถิงเซิ่งสวมผ้าคลุมอาบน้ำออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำบนเส้นผมของเขาหยดลงไปเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวทีละหยดละหยด
“เก่งขึ้นแล้ว? นอนกับฉัน?”
สวี่รั่วฉิงวางไดร์เป่าผมในมือลง ผมที่กึ่งแห้งห้อยลงบนหน้าอก
“ทุกคนล้วนเป็นผู้ใหญ่แล้ว พวกเราเปิดอกพูดกันอย่างชัดเจน ประธานลี่ ฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบอะไร คุณเองก็ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรฉัน ฉันพอใจกับเมื่อคืนมาก ถ้าคุณเองพอใจเหมือนกันก็โอเคแล้ว”
สวี่รั่วฉิงครุ่นคิด ดวงตาสีดำกะพริบเล็กน้อย
“แน่นอน หลังจากนี้ฉันจะยังปฏิบัติตามข้อตกลงของตัวเอง จะเปิดเส้นทางใหม่ในโลกน้ำหอมเพื่อบริษัท และเพื่อคุณประธานลี่”
ใบหน้าที่หล่อเหลาของลี่ถิงเซิ่งเผยความมืดมน
เธอพูดเก่งจริงๆ
“แอนนา ฉันต้องการให้เธอรับผิดชอบฉัน”
เงาสีดำ ตกลงมาตรงหน้าสวี่รั่วฉิง
เขาก้มศีรษะลง หยดน้ำหยดลงบนใบหน้าของสวี่รั่วฉิงตามการเคลื่อนไหว
ทั้งสองใช้แชมพูสระผมอันเดียวกัน ครีมอาบน้ำแบบเดียวกัน
กลิ่นบนตัวล้วนเหมือนกัน
แววตาที่มืดมนและลึกล้ำของชายหนุ่ม แฝงด้วยอารมณ์ซับซ้อนที่สวี่รั่วฉิงยากจะเข้าใจ
ลี่ถิงเซิ่งจ้องมองสวี่รั่วฉิงอย่างแนบแน่น ครึ่งวินาทีต่อมา ริมฝีปากที่เม้มเป็นเส้นตรงของเขาในที่สุดก็เปิดออกเล็กน้อย
“นอนกับฉันแล้วก็จะทิ้ง? แอนนา คิดคำนวณเก่งจังนะ”
น้ำเสียงของลี่ถิงเซิ่ง ทั้งต่ำและเย็น
