ด้านในอาคารของสวี่ซื่อกรุ๊ป
ในห้องประชุมชั้นที่ยี่สิบเอ็ด สวี่รั่วยีนั่งอยู่ข้างๆประธานสวี่ กำลังฟังรายงานจากลูกน้องอย่างเงียบๆ
“เพราะว่าน้ำหอมของแอนนาวันนี้ขาดของเป็นวันที่สามแล้วครับ วันนี้น้ำหอมของเรา เพิ่งจะออกตลาด ก็ขายออกไปกว่าครึ่งแล้ว！และผลิตภัณฑ์ที่ตามหลังเราก็สามารถรับประกันการผลิตได้”
“จากการตรวจสอบของเรา ตอนนี้ทั้งเมืองหลินชวน ไม่มีช่องทางที่จะหาซื้อเครื่องหอมที่ทำจากดอกลิลลี่กับดอกไลลักสองชนิดนี้ได้เลย ต่อให้ยุโรปที่ความสัมพันธ์ดีกับลี่ซื่อกรุ๊ปมากแค่ไหน ก็ยากที่จะเตรียมหาวัตถุดิบมาได้ในเวลาที่สั้นขนาดนี้”
“ขอแค่พวกเราเร่งเวลาหน่อย ครั้งนี้จะต้องพลิกตัวกลับได้แน่นอน！”
“กลยุทธ์ของคุณหนูสวี่ดีครับ ประธานสวี่สายตาเฉียบคม กลยุทธ์สนับสนุนของ คุณหนูสวี่ถีงได้มีผลงานในวันนี้！”
สวี่รั่วยีอมยิ้ม หลังจากจบการประชุม เธอจึงตามประธานสวี่มาที่ห้องทำงานกรรมการ
สวี่รั่วยีโยนกระเป๋าดิออร์ลงบนโซฟา“พ่อคะ กลยุทธ์หนูไม่เลวเลยใช่ไหมคะ”
ประธานสวี่สีหน้ามีแววตาชื่นชม
สวี่ซื่อกรุ๊ปบริหารไม่ดี คราวนี้น้ำหอมของสวี่รั่วยีขายดีเป็นเทน้ำเทท่า นับว่าเป็นการกู้หน้าสวี่ซื่อกรุ๊ปเป็นอย่างดีแต่ไม่นาน คิ้วของประธานสวี่ก็ขมวดกันขึ้น“รั่วยี ลูกไม่กลัวว่าทำแบบนี้ ความสัมพันธ์ของลูกกับถิงเซิ่ง……”
แววตาของสวี่รั่วยีปราดไปมองแสงอย่างมีพิษสง
เธอคิดจะใช้ยาตั้งแต่แรกแล้ว ขอเพียงแค่งานสำเร็จราวกับต่อไม้ให้เป็นเรือ ลี่ถิงเฉิงอยากจะถีบหัวเธอส่งก็คงยาก
สวี่รั่วยีเม้มปากอย่างมั่นใจ“พ่อคะ ไม่ต้องห่วง สุดท้ายถิงเซิ่งก็ต้องแต่งงานกับหนู”
ส่วนแอนนา หลังจากนั้นหนึ่งเดือนก็รวบรวมสมุนไพรได้เต็มที่ ท้องตลาดได้ลืมเลือนน้ำหอมยี่ห้อ“เมลิโลตัส”ของเธอไปเรียบร้อย
……
สวี่รั่วฉิงถอดแว่นกันแดดออก แล้วลงรถพร้อมซูจิ่วเอ๋อร์
เธอพักอาศัยอยู่ที่ปารีสมาได้ราวๆหกปีแล้ว นับตั้งแต่คุณผู้หญิงซูเห็นชอบให้เธอเป็นคนผสมน้ำหอม สวนสมุนไพรของตระกูลซู เธอเข้าออกได้ตามสบาย
คนรับผิดชอบสมุนไพรเห็นสวี่รั่วฉิง แวบเดียวก็จำได้“คุณแอน ดอกลิลลี่ที่ดีที่สุดเตรียมพร้อมไว้สำหรับคุณแล้วค่ะ”
ทุกคนต่างรู้ดี สวี่รั่วฉิงไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของตระกูลซู แต่ตระกูลซูบนๆล่างๆต่างก็คิดว่าเธอเป็นเสมือนลูกสาวแท้ๆ
ซูจิ่วเอ๋อร์ไม่เข้าใจเรื่องสมุนไพรเท่ากับสวี่รั่วฉิง เธอมองดูสวี่รั่วฉิงผสมสมุนไพรอยู่ใต้แสงแดด แล้วแอบหลบไปอยู่ในที่ร่ม“รั่วฉิง ตรงนี้เย็นสบายดี！อยู่กลางแดดเดี๋ยวดำนะ！”
สวี่รั่วฉิงพยักหน้า ก้มหน้าก้มตาแยกเครื่องหอมต่อไป
เธอคัดแยกเครื่องหอมที่แยกไว้ไปอยู่ด้านข้าง ไม่กี่ชั่วโมงผ่านไป หน้าก็ตากแดดเสียจนแดงก่ำไปหมด
ซูจิ่วเอ๋อร์ทนดูไม่ได้อีกต่อไปจริงๆ เรียกให้คนเอาร่มกันแดดมา แล้วก็เรียกให้คนเอาที่พ่นน้ำแข็งมา
“รอให้กลับถึงเมืองหลินชวน คาดว่าประธานลี่คงจะจำเธอไม่ได้แล้วแน่เลย”ซูจิ่วเอ๋อร์กัดหลอด พิงไปที่ตัวสวี่รั่วฉิง พูดอย่างสบายอารมณ์“ตากแดดสองสามชั่วโมง ไม่กลัวโดนแดดเผาเหรอ”
สวี่รั่วฉิงเกือบจะกัดลิ้นตัวเอง
ไม่ง่ายเลยกว่าที่เธอจะลืมเรื่องลี่ถิงเซิ่ง ซูจิ่วเอ๋อร์ก็ไปรื้อฟื้นขึ้นมาอีก
สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองไปที่พนักงานในสวน“พวกนี้ฉันเอาหมดเลย”
พนักงานสะอึก สมกับเป็นคุณแอนนาผู้ที่ถูกตามใจแห่งตระกูลซู เธอเลือกพันธุ์ดีๆในสวนซะหมดเกลี้ยง
คนรับผิดชอบสวนได้ฟังรายงานจากพนักงาน จึงกลอกตาขาว
“ไม่รู้หรือไงว่าสวนตระกูลซูสร้างเพื่อคุณแอนนาโดยเฉพาะ”
พนักงานอ้าปากค้าง
ครึ่งชั่วโมงให้หลัง ถือใบเสนอราคามายื่นให้ตรงหน้าสวี่รั่วฉิงกับซูจิ่วเอ๋อร์ “คุณแอน และก็อีกเรื่องครับคุณหนูซูราคาจะคิดราคาต้นทุนหรือว่าราคาตลาดดีครับ”
ในตอนที่ซูจิ่วเอ๋อร์กำลังจะพูด “ราคาต้นทุนแล้วกัน” สวี่รั่วฉิงก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองไปยังชายตรงหน้า น้ำเสียงกังวาน“ราคาตลาดแล้วกันค่ะ ส่วนลดก็ให้ไปตามราคาตลาด ไม่ต้องให้สิทธิพิเศษ”
ซูจิ่วเอ๋อร์จ้องตากลม
สวี่รั่วฉิงอมยิ้ม กระเถิบไปข้างหูซูจิ่วเอ๋อร์ พูดอธิบายเธอเสียงค่อย“การซื้อเครื่องหอมครั้งนี้รูดบัตรของลี่ถิงเซิ่ง ได้เงินทำไมไม่เอาเล่า！”
ซูจิ่วเอ๋อร์“……”
จู่ๆเธอรู้สึกสงสารลี่ถิงเซิ่งขึ้นมา
ถ้าเกิดว่า เธอหมายถึงถ้าเกิดว่า วันหนึ่งสวี่รั่วฉิงได้อยู่กับลี่ถิงเซิ่ง ทำไมเธอรู้สึกว่าตระกูลลี่จะเสียเปรียบ ตระกูลซูจะได้เปรียบ……
ผู้รับผิดชอบเขียนหนังสือสองสามตัวลงบนใบราคา จากนั้นยื่นให้สวี่รั่วฉิง
สวี่รั่วฉิงมองดูทีหนึ่ง หลังจากที่ตรวจดูว่าไม่มีปัญหาแล้ว จึงเซ็นลายเซ็นลงบนใบราคา
จากนั้น หลังจากที่จัดการเรื่องขนส่งทางอากาศเรียบร้อยแล้ว จึงถือบัตรไปจ่ายเงิน
ในตอนที่รูดบัตร มือถือของหลี่อานก็ได้รับบันทึกเงินจำนวนมากจากการรูดบัตร หลี่อานตกใจจนตาสว่าง รีบลุกขึ้นไปถามลี่ถิงเซิ่งที่ออฟฟิศ ว่าบัตรโดนขโมยหรือเปล่า
ใครจะไปรู้ว่าพอลี่ถิงเซิ่งดูมือถือ พอดูจบ ก็วางมือถือไว้ข้างๆ พูดเสียงเรียบ“เป็นรายจ่ายการซื้อเครื่องหอม ใช้บัญชีส่วนตัวผม”
“บัญชีส่วนตัวหรือครับ เดี๋ยวๆๆๆๆ……”หลี่อานงงไปหมด บัญชีส่วนตัวหมายความว่า บัตรของประธานลี่ตอนนี้อยู่ในมือแอนนา！
สวี่รั่วฉิงยังไม่ได้รับการปฏิบัติขนาดนี้เลย
หลี่อานอ้าปากค้าง“ประธานลี่ นั่นหลายล้านยูโรเลยนะครับ……แอนนาจะซื้อเครื่องหอมแพงขนาดไหนเชียว”
สีหน้าของลี่ถิงเซิ่งไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรไปจากเดิม เขาพูดเสียงเรียบ“มีปัญหาอะไรไหม”
หลี่อาน“ไม่ ไม่มี”
ไม่ได้ใช้เงินเขาสักหน่อย เขาจะมีปัญหาอะไรได้
นั่นหลายล้านยูโรเชียวนะ……
ประธานลี่ก็ไม่เสียดายเลยเนอะ
นี่ดูท่าหาได้มากกว่าเสียสินะ……
หลี่อานออกจากห้องทำงานของลี่ถิงเซิ่งอย่างเงียบๆ
พอหลี่อานออกไป ลี่ถิงเซิ่งก็เม้มริมฝีปากบอบบาง แต่แววตาดูลุ่มลึก
พวกผู้หญิงนี่ขนาดซื้อเครื่องหอมยังติดนิสัยชอปกระหน่ำ ดูยังไงก็รู้ว่าไม่เหมือนผู้หญิงที่ครอบครัวธรรมดาอบรมออกมา
เขายิ่งประหลาดใจในตัวสวี่รั่วฉิง
……
ภายในสวนของตระกูลซู พอสวี่รั่วฉิงคิดเงินเรียบร้อย ยืดเอว เธอก้มลงมอง เพิ่งจะบ่ายโมงเอง
สวี่รั่วฉิงคิด จึงส่งข้อความการชำระเงินและการส่งของที่คนรับผิดชอบสวนส่งให้เธอส่งต่อไปให้หลี่อาน แล้วจึงโยนโทรศัพท์เข้ากระเป๋า
ซูจิ่วเอ๋อร์ราวกับนึกอะไรได้“เมื่อไหร่จะไปคุยเรื่องเครื่องหอมกับตระกูลโทมัส”
“นัดไว้แล้วพรุ่งนี้บ่าย ไปที่สวนของบ้านโทมัส”
ซูจิ่วเอ๋อร์มองรถขนส่ง“ฉันไปกับเธอดีกว่า พอดีที่คนที่ตระกูลโทมัส ฉันไปปฏิสัมพันธ์หน่อยก็ดี”
สวี่รั่วฉิงไม่ได้คัดค้าน ช่วงนี้เธอไม่อยู่ฝรั่งเศส ไม่รู้เรื่องวงสังคมชั้นสูงของฝรั่งเศสเท่าใดนัก
“จริงสิ มีเรื่องหนึ่งที่คงต้องรบกวนจิ่วเอ๋อร์”สวี่รั่วฉิงสวมแว่นดำ นั่งอยู่ที่คนขับ คาดเข็มขัดนิรภัย ยิ้มออกมา
จู่ๆซูจิ่วเอ๋อร์รู้สึกดี
