หลังจากสวี่รั่วยีถอดเสื้อผ้าของผู้ชายเสร็จ ต่อจากนั้นเธอก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วลงไปนอนอยู่ข้างกายลี่ถิงเซิ่ง แล้วดึงผ้าห่มบนตัวเขามาห่มที่ตัว
อุณหภูมิร่างกายของผู้ชายสูงนิดๆ สวี่รั่วยีรู้สึกกังวล ไม่รู้ว่ายานอนหลับผสมกับยานั่นจะเกิดผลยังไงขึ้น
เผื่อพลาด สวี่รั่วยีเลยได้เอาของที่เตรียมไว้ร่วงหน้า ป้ายสีที่บาดตาไว้บนผ้าปูสองสามหยดเสร็จ หลังจากนั้นถึงค่อยกลับไปนอนที่ข้างกายของลี่ถิงเซิ่งต่อ นอนตะแคงแล้วกอดเอวของเขาไว้จนแน่น
คนใช้ในคฤหาสน์รู้สึกแปลกใจ ว่าทำไมสวี่รั่วยีเข้าไปในห้องนอนของลี่ถิงเซิ่งตั้งนานยังไม่ออกมา
“หรือว่าเธอลองไปดูหน่อย？คงไม่ใช่ว่าคุณชายลี่เขาจะไม่สบายจริงหรอกนะ？”
“ถ้าจะไปแกก็ไปเองสิ ฉันไม่กล้าไปหรอกนะ！เดี๋ยวเกิดคุณสวี่กับคุณชายลี่……”คนใช้คนนึงพูด คำพูดแฝงด้วยความหมายอย่างเห็นได้ชัด เข้าไปนานขนาดนี้ยังไม่ออกมา บางที ทั้งสองอาจจะกำลัง……
“ไม่หรอกมั้ง？”คนใช้อีกคนที่ปากใหญ่ๆไม่กล้าจะเชื่อ ถึงคุณนายลี่จะเอ็นดูสวี่รั่วยีมาก แทบจะเห็นสวี่รั่วยีเป็นคู่หมั้นในอนาคตของลี่ถิงเซิ่ง แต่ในตลอดเวลาหกปีมา ลี่ถิงเซิ่งไม่เคยมีสีหน้าที่ดีให้กับสวี่รั่วยีเลยสักครั้ง
“ถ้าคุณชายลี่ชอบคุณสวี่จริง แล้วทำไมถึงต้องยื้อเวลานานขนาดนี้ ไม่หมั้นกันสักทีล่ะ？และอีกอย่าง ช่วงนี้ คุณชายลี่ก็ไม่พักที่นี่ แต่ย้ายไปพักที่เฉินซานฝั่งโน้น เธอว่ามันเพราะอะไร？”
“ใครจะไปรู้ล่ะ รอพรุ่งนี้ดูแล้วก็รู้เองแหละ？หรือว่าเราสองคนพนันการมั้ยล่ะ？”
“ไปไกลๆเลย ใครจะพนันกับเธอยะ”
เช้าวันต่อมา ไม่มีคนใช้คนไหนกล้าไปที่ห้องของลี่ถิงเซิ่งเลยแม้แต่คนเดียว
สวี่รั่วยีไม่ได้ออกจากห้องของลี่ถิงเซิ่งเลยตลอดทั้งคืน เวลานี้ คนใช้ในคฤหาสน์ทุกคนต่างคาดเดาในใจ เรื่องที่พวกเธอเม้าท์มอยกันในเมื่อวานคงกลายเป็นเรื่องจริงแล้ว ลี่ถิงเซิ่งคงได้นอนกับสวี่รั่วยีไปแล้ว
ในห้องนอน
ผ้าม่านหน้าต่างที่หนาทึบได้บดบังแสงที่แสบตา
ห้องนอนที่กว้างใหญ่ กับดีไซนน์ที่เรียบง่าย เตียงใหญ่สีเทาอ่อนตัดกับหัวเตียงสีดำที่ดูคลาสสิต และโคมฟ้าตั้งพื้นที่มีความเป็นศิลปะ
บนพื้นมีเสื้อผ้าผู้ชายกับเสื้อผ้าผู้หญิงทิ้งเรี่ยราด คนฉลาดแค่ดูก็รู้ว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้น
ลี่ถิงเซิ่งรู้สึกคอแห้งเจ็บคอเป็นพิเศษ ดูเหมือนเขาจะฝัน ไม่รู้เพราะอะไร รู้สึกตัวร้อนไปหมด เลือดในร่างกายเหมือนจะไปรวมตัวกันอยู่จุดๆนึง เขาขมวดคิ้วทีนึง มือขาวซีดยื่นออกมาจากผ้าห่ม ระหว่างที่กำลังคลำหามือถือของตัวเองบนหัวเตียงนั้น จู่ๆ สังเกตเห็นว่ามีคนกอดเอวของเขาไว้ครึ่งนึง
แผ่นหลังที่แข็งแรงของผู้ชายแข็งทื่อในทันที
เขาค่อยๆหันมามอง เห็นผู้หญิงที่กอดตัวเองกำลังพักผ่อนอยู่ เธอหลับตาและริมฝีปากชมพูปิดอย่างสนิท
ใบหน้าของผู้หญิงเขาจำได้แม่น เธอไม่ใช่ใครอื่น ก็คือสวี่รั่วยี
ลี่ถิงเซิ่งลุกขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณ เห็นภาพบนเตียงอย่างชัดเจน
บนตัวของสวี่รั่วยีไม่ใส่อะไรเลย ที่ผิวยังมีรอยแดงเป็นจุดๆ บนผ้าปูมีคราบเลือดหลายหยดที่เห็นได้อย่างชัดเจน
ลี่ถิงเซิ่งหรี่ตาทันที
เมื่อคืน เขาจำได้ว่าตัวเองทำงานอยู่ในห้องทำงาน แล้วสวี่รั่วยีได้ยกไวน์แดงมาให้เขาแก้วนึง เขาจิบไปคำสองคำ หลังจากนั้นก็……
ในร่างกายยังมีฤทธิ์ยาที่ทำให้ร้อนวูบวาบหลงเหลืออยู่
ถึงเขาจะเป็นคนหวงตัวและเลือก แต่เขาก็รู้ดีว่านี่มันเป็นความรู้สึกที่เกิดจากอะไร
สวี่รั่วยีตื่นขึ้นมาแล้วขยี้ตา จากนั้นก็แกล้งทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลยแล้วลุกขึ้นมา：“อ้า…”
เธอกรี๊ดขึ้นมาแล้วดึงผ้าห่มมาปิดร่างของตัวเอง จากนั้นสายตามองไปที่ผู้ชายแล้วรีบหลับตาลง
น้ำเสียงของเธอฟันดูกล้ำกลืนฝืนทน：“ถิงเซิ่ง เรื่องเมื่อคืน……ถ้าคุณไม่อยากจะรับผิดชอบ พวกเราก็คิดซะว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นก็ได้นะคะ”
สวี่รั่วยีตั้งใจพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่าสงสาร เพื่อให้ลี่ถิงเซิ่งคิดว่าเขาทั้งสองคนได้หลับนอนกันแล้ว
เธอพยายามบีบน้ำตาแล้วพูด：“ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน ถิงเซิ่ง เรื่องเมื่อคืนคือฉันเต็มใจเอง ถึงแม้คุณจะทำรุนแรงกับฉัน แต่……เรื่องที่เกิดในเมื่อคืน ฉันไม่มีวันเอามันมาเป็นเครื่องมือข่มขู่คุณแน่ค่ะ คุณวางใจเถอะนะคะ”
สวี่รั่วยีสมกับเป็นคนที่คุณนายสวี่สอนออกมากับมือเองจริงๆ เธอพูดแค่ไม่กี่คำ น้ำตาก็ไหลลงบนผ้าห่มเป็นเม็ดๆ
ลี่ถิงเซิ่งมองผู้หญิงที่ร้องไห้อย่างกับผู้หญิงเจ้าน้ำตาคนนี้อย่างเย็นชา สัญชาตญาณแรกก็คืออยากจะโยนเธอออกไปซะ แววตาดูดุร้ายจนน่ากลัว เขากำหมัดจนแน่น เกิดอารมณ์หงุดหงิดและโมโหโดยที่ตัวเองควบคุมไม่ได้ ไม่นึกเลยว่าเขาไปนอนกับผู้หญิงที่ตัวเองรังเกียจ แถมยังอยู่ในอาการไม่ได้สติ……
ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้เคยช่วยชีวิตเขาล่ะก็ เขาต้องบีบคอเธอให้ตายแน่ ไม่รู้เพราะอะไร สมองกลับมีหน้าของแอนนาแว๊บผ่านเข้ามา ถ้าเธอรู้เรื่องนี้ เธอจะ……โกรธหรือว่าแค่ยิ้มอย่างเย็นชา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกันนะ？
ความร้อนวูบวาบที่ยังหลงเหลืออยู่ในร่างกาย บวกกับเสียงร้องไห้ของสวี่รั่วยี และยังมีความคาดเดาที่มากมายในสมองยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด
เขาใช้เท้าถีบตู้หัวเตียงอย่างแรงจนเสียงดังลั่น
เสียงดังมากจนคนใช้ที่อยู่ข้างนอกประตูต่างก็ตกใจ
ของประดับตกแต่งบนตู้หลายชิ้นร่วงลงมาที่พื้นแตกกระจัดกระจาย
สวี่รั่วยีถูกสีหน้าดุร้ายของผู้ชายทำจนตกใจ
เธอไม่เคยเห็นลี่ถิงเซิ่งอารมณ์เสียขนาดนี้มาก่อน
การที่เขานอนกับเธอมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอ？
สวี่รั่วยีสั่นไปทั่วร่าง เธอกัดริมฝีปากตัวเองทีนึงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น：“ถิงเซิ่ง……”
สายตาที่ลี่ถิงเซิ่งมองมาที่เธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ：“แล้วแต่เธอแล้วกัน”
พูดจบ เขาก็หยิบชุดคลุมอาบน้ำเข้าไปในห้องน้ำ
ไม่นาน ในห้องน้ำก็มีเสียงอาบน้ำดังมา
สวี่รั่วยีนั่งอยู่บนเตียงไม่ขยับ
ในเมื่อลี่ถิงเซิ่งคิดว่าพวกเขาสองคนมีอะไรกันแล้ว นั้นเขาก็ควรจะพูดอะไรหน่อยสิ
แต่ใครจะไปนึก หลังจากลี่ถิงเซิ่งออกมาจากห้องน้ำ ดวงตาคมเข้มมองมาที่เธอทีนึงแล้วเดินตรงออกไปเลย
“คุณ คุณชายลี่……”คนใช้ตกใจกลัว เมื่อกี้ ในห้องนอนเสียงดังมากจนเธอได้ยินหมด
สีหน้าของลี่ถิงเซิ่งเต็มไปด้วยอารมณ์รำคาญ แล้วด่าขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน：“ฉันต้องการรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่！”
“คุณชายลี่ เมื่อวาน คือเมื่อคืนคุณ……”คนใช้ตกใจจนพูดติดๆขาดๆ：“คุณชายลี่ เมื่อคืน คุณเหมือนจะไม่สบายค่ะ หลังจากนั้นคุณสวี่บอกเธอจะดูแลคุณ……คนใช้อย่างเราจะกล้าบอกว่าไม่ได้ได้ยังไงละคะ”
คนใช้เล่าเรื่องทั้งหมดของเมื่อคืนให้ลี่ถิงเซิ่งฟันด้วยเสียงสั่น
ใบหน้าของผู้ชายยิ่งดูมืดมนมากขึ้น
เขาจ้องคนใช้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างดุร้าย แล้วเม้มปากจนแน่น：“ไวน์แดงที่อยู่ในห้องทำงานของฉันเมื่อคืนอยู่ไหน？”
คนใช้อึ้งไปหนึ่งวิ：“ไวน์แดงเททิ้งแล้วค่ะ ของแบบนั้นเทออกมาไว้นานก็ใช้ไม่ได้แล้ว”
ที่สำคัญ ถึงเก็บไว้ คุณชายก็คงไม่ดื่มอยู่ดี คนใช้แอบบ่นในใจ
ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว
เขาเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด หลังจากเร่งรีบเปลี่ยนเสื้อคลุมเสร็จแล้วออกจากคฤหาสน์โดยตรง โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ
วันนี้เป็นวันทำงาน ลี่ถิงเซิ่งขับรถมาถึงที่บริษัท
พนักงานลี่ซื่อกรุ๊ปทุกคนเห็นลี่ถิงเซิ่งที่หน้าดำมาแบบนี้ ต่างก็ก้มหน้าพูด“สวัสดีค่ะ/ครับประธานลี่”จากนั้นต่างก็รีบเผ่น
“ประธานลี่เขาเป็นอะไร？เมื่อคืนไม่ได้พักผ่อนหรือไงกัน？สีหน้าดูแย่มากเลย……”
“นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ฉันเห็นประธานลี่หน้าบึ้งขนาดนี้ มีเรื่องอะไรเนี่ย？หรือว่าจะทะเลาะกับแฟน？”
“แฟน？ประธานลี่ไม่มีแฟนนะ ที่เธอพูดหมายถึงคนที่อ้างว่าเป็นว่าที่คู่หมั้นของประธานลี่ หรือว่าคนที่ชื่อแอนนาบริษัทเรา”
หลี่อานผลักประตูห้องทำงานเข้ามา เห็นสายตาเย็นชาของลี่ถิงเซิ่งกวาดมาที่เขา ทำให้เขาตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว
พระเจ้า ที่แท้เพื่อนร่วมงานพูดไม่ผิดเลย！ประธานลี่ถูกผู้หญิงปล้ำมาหรือไงกัน！หลี่อานแอบคิดในใจ
