ชีวิตนี้สวี่รั่วฉิงเพิ่งเคยเห็นคนที่เอาแต่ใจกว่าเธอเป็นครั้งแรก
แต่ดูเหมือนเธอไม่มีสิทธิ์ใดๆที่จะสามารถกล่าวโทษฉินซวี่เลย
ก็เหมือนที่ฉินซวี่พูด เขาจะชอบใครเป็นสิทธิ์ของเขา เขาจะทำอะไรก็เป็นสิทธิ์ของเขาเหมือนกัน
ไม่มีใครมีข้ออ้างใดๆทั้งสิ้นที่จะสามารถขัดขวางเรื่องใดๆที่เขาอยากทำ
สวี่รั่วฉิงมองดูร่างเงาที่ฉินซวี่จากไป หลังจากครุ่นคิดอยู่เงียบๆครู่นึง เธอได้หันไปถามด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย：“ประธานลี่ คุณคงไม่ใช่หึงคำพูดที่ฉินซวี่พูดเมื่อกี๊มั้งคะ？”
ลี่ถิงเซิ่งหลุบตาลง：“อ๋อ？ถึงขั้นเรียกชื่อของเขาเลยเหรอ？”
สวี่รั่วฉิง：“……งั้นฉันเรียกเขาประธานฉิน？”
ลี่ถิงเซิ่งฮื้ออย่างเย็นชาทีนึง และพูดอย่างเรียบเฉย：“แล้วแต่คุณ”
ยังบอกไม่ได้หึงอีก เธอไม่เชื่อหรอกว่าเขาไม่หึง
สวี่รั่วฉิงฉวยโอกาสตอนที่ลี่ถิงเซิ่งไม่สังเกตเห็น ได้ทำหน้าผีทีนึง
ลี่ถิงเซิ่งจูงมือของสวี่รั่วฉิงเบาๆ：“ไปเจอคุณนายหลินหน่อย เดี๋ยวถ้ารู้สึกเบื่อ ก็ไปพักที่โซนพักผ่อนสักพัก อย่าดื่มเหล้าเยอะ”
สวี่รั่วฉิงพยักหน้า
เธอควรจะบอกเรื่องที่เมื่อครู่ตัวเองดื่มไวน์แดงไปแก้วนึงให้ลี่ถิงเซิ่งฟังหรือเปล่า？
คุณนายหลินอายุเกินเลขสี่แล้ว แต่กลับดูแลตัวเองได้ดีมาก
เธอเห็นลี่ถิงเซิ่ง ใบหน้าได้เผยรอยยิ้มออกมาทันที：“ถิงเซิ่งวันนี้มาแล้วเหรอ？เมื่อกี๊น้ายังเห็นแม่นายด้วย เราได้พูดคุยกันสักพัก……”ระหว่างที่คุณนายหลินพูด สายตาได้หยุดอยู่ที่บนตัวของสวี่รั่วฉิงแล้วหยุดชะงักเล็กน้อย：“คนนี้คือ？”
หญิงสาวที่ควงแขนลี่ถิงเซิ่งไว้ไม่ใช่สวี่รั่วยีแน่นอน
คุณนายหลินเคยเจอสวี่รั่วยีอยู่นะ
ถึงแม้ลี่ถิงเซิ่งกับสวี่รั่วยียังไม่ได้จัดพิธีงานหมั้น แต่คนที่ไปมาหาสู่กับตระกูลลี่และตระกูลสวี่เป็นประจำต่างก็พอรู้ข่าววงในอยู่บ้าง รู้ท่าทีของผู้ปกครองทั้งสองครอบครัว
คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าลี่ถิงเซิ่งเด็กคนนี้จะพาหญิงอื่นมาร่วมงานเลี้ยงของคืนนี้
คุณนายหลินเริ่มมองสำรวจสวี่รั่วฉิงอย่างละเอียด
ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าหน้าตาสวยเป๊ะ ดวงตาทั้งคู่กลมโตแวววาวเหมือนอำพันที่อ่อนโยน และแฝงด้วยความปราดเปรื่องเสี้ยวนึง
ลี่ถิงเซิ่งตอบคล้อยตาม：“เป็นหัวหน้านักปรุงน้ำหอมของบริษัทผมครับ”
คุณนายหลินมองเขาอย่างลึกซึ้งแว๊บนึง
เขาแค่ไม่ได้พูดคำพูดครึ่งท่อนหลังออกมาเฉยๆ
สวี่รั่วฉิงก็ไม่ได้แคร์อะไร แค่รักษารอยยิ้มบนใบหน้าไว้
ก่อนที่เธอจะรับปากจะมาออกงานราตรีนี้ก็รู้แล้วว่าจะมีใครมาในวันนี้
แต่ในใจเธอก็ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจอยู่ดี
“เมื่อกี๊น้าได้คุยกับแม่ของนายไปพักนึง วันนี้คนของตระกูลสวี่ก็มาด้วย” คุณนายหลินพูดอ้อมค้อม เพื่อส่งสัญญาณให้ลี่ถิงเซิ่งว่าเดี๋ยวอย่าทำเรื่องอะไรที่เลยเถิดออกมา
ลี่ถิงเซิ่งยิ้มอ่อนๆ：“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วครับ”
ยังไงซะคุณนายหลินก็ไม่ใช่ญาติของลี่ถิงเซิ่ง เรื่องที่เกี่ยวข้องกับสวี่รั่วฉิงเธอจะพูดอะไรมากก็ไม่ดี
เพียงแต่จู่ๆนึกถึงหัวหน้านักปรุงน้ำหอมของลี่ซื่อกรุ๊ปก็คือนักปรุงน้ำหอมที่ปรุงเมลิโลตัสออกมา ก็เกิดความสนใจขึ้นมา
“ฉันจำได้ว่าคุณเป็นคนปรุงเมลิโลตัส？”คุณนายหลินถาม
สวี่รั่วฉิงยิ้มอ่อนๆ：“ใช่ค่ะ”
“งั้นช่วยปรุงน้ำหอมที่มีกลิ่นหอมเฉพาะให้ฉันได้มั้ย？”คุณนายหลินยิ้มอย่างเมตตาอ่อนโยน：“วางใจได้ ค่าตอบแทนของคุณจะไม่น้อยแน่”
สวี่รั่วฉิงมองลี่ถิงเซิ่งด้วยจิตใต้สำนึกแว๊บนึง เขาพูดอย่างเรียบเฉย：“คุณชอบก็พอ”
เขารู้จักสวี่รั่วฉิงดีมาก ถ้าเป็นคนที่เธอไม่ชอบ ถึงจะให้เงินเธอมากแค่ไหน เธอก็ขี้เกียจช่วยคนๆนั้นปรุงคอลเลคชั่นน้ำหอมออกมา
นี่ก็คงจะคือถูกชะตาที่โบราณกล่าวไว้สินะ
มีคำมั่นสัญญาของลี่ถิงเซิ่ง สวี่รั่วฉิงก็วางใจแล้ว
“คุณนายหลิน ฉันไม่ได้แคร์ค่าตอบแทนอะไรนั่นหรอกค่ะ ฉันรู้สึกคนที่ฉันมีความสนใจ ถึงแม้ไม่ให้ตังค์สักแดงเดียว ฉันก็ยอมปรุงน้ำหอมให้เธอ คนที่ฉันรู้สึกไม่มีความสนใจ ถึงเอากองเงินกองทองมาแลก ก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ”
คุณนายหลินยักคิ้วสวยเล็กน้อย
แหม ยัยหนูคนนี้พูดจาคุยโวโอ้อวดไม่เบาเลย
คุณนายหลินมองลี่ถิงเซิ่งแว๊บนึง ในใจพอจะรู้คร่าวๆแล้ว
นิสัยของสาวน้อยคนนี้สอดคล้องกับความชอบของเธออยู่ ไม่แปลกเลยที่ลี่ถิงเซิ่งจะชอบเธอ
สวี่รั่วฉิงยิ้มตาหยี：“ประธานลี่ งั้นฉันขอคุยกับคุณนายหลินสักครู่นะคะ ถ้าคุณมีธุระอย่างอื่นก็ไปทำก่อนเลยค่ะ”
ลี่ถิงเซิ่ง：“……” เขาอยู่ที่นี่ไม่ได้เหรอ？
คุณนายหลินยิ้มละมุน สาวน้อยคนนี้ช่างกล้าพูดจริงๆ
ถ้าสาวน้อยคนนี้เป็นแฟนของลี่ถิงเซิ่งจริงๆ ไล่แฟนตัวเองไปต่อหน้าต่อตาเธอ สาวน้อยคนนี้กล้าทำจริงๆด้วย
“เอาล่ะถิงเซิ่ง น้าไม่รังแกสาวน้อยคนนี้หรอก”คุณนายหลินพูดด้วยรอยยิ้ม
ลี่ถิงเซิ่งมองสวี่รั่วฉิงอย่างลึกซึ้งแว๊บนึง แววตาส่งสัญญาณให้เธอว่าอย่าทำเรื่องอะไรที่เลยเถิด
พอลี่ถิงเซิ่งจากไป คุณนายหลินค่อนข้างแปลกใจ：“ทำไมคุณถึงให้ถิงเซิ่งไป？หรือมีคำพูดอะไรที่ไม่อยากให้เขาได้ยิน？”
คุณนายหลินมองสวี่รั่วฉิงอย่างมีความหมายลึกซึ้งพร้อมกระตุ้นให้เกิดสนใจ
ยังไงเธอก็ถือว่าดูลี่ถิงเซิ่งโตมาตั้งแต่เด็ก ถ้าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าคนนี้พูดคำพูดอะไรที่ไม่เหมาะสมออกมา เธอที่เป็นผู้อาวุโสกว่าก็จะจำเป็นต้องเตือนลี่ถิงเซิ่งอยู่
ใครจะไปรู้ว่าสวี่รั่วฉิงจะพูดอย่างเป็นธรรมชาติ：“ถ้าเขาอยู่ คงจะมีคำพูดมากมายที่คุณนายหลินไม่พูด ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มาสอบถามน้ำหอมล้วนชอบความเงียบสงบ มีแค่ตอนที่อยู่ตามลำพัง พวกเขาถึงจะพูดสิ่งที่ในใจคาดหวังที่สุดกับฉัน ฉันถึงจะสามารถปรุงน้ำหอมที่พวกเขาชอบที่สุดให้กับพวกเขาค่ะ”
คุณนายหลินอึ้งไปครู่นึง
เดิมทีเธอนึกว่าที่สวี่รั่วฉิงให้ลี่ถิงเซิ่งไป เพราะจะทำความรู้จักกับแวดวงไฮโซให้มากขึ้นอีกขั้นเสียอีก
ยังไงก็คิดไม่ถึงเลยว่าสวี่รั่วฉิงแค่เพื่องานเฉยๆ
ที่จริงไม่นับว่าเป็นเรื่องงานเลยด้วยซ้ำ บางทีแค่พายเรือตามน้ำหวังสามารถสร้างความประทับใจให้กับลี่ถิงเซิ่ง？
คุณนายหลินคิดถึงตรงนี้ก็ถามอย่างห้ามใจไม่ได้：“ทำไมคุณถึงยอมช่วยฉันปรุงน้ำหอม？เมื่อกี๊คุณเพิ่งจะบอกว่าถ้าคุณไม่สนใจ ถึงเอากองเงินกองทองมาก็ไม่มีประโยชน์ ไม่ใช่เหรอคะ？”
สวี่รั่วฉิงหยิบมือถือออกมา ได้ยินคำพูดของคุณนายหลินแล้ว เธอยิ้มอ่อนๆพร้อมพูดว่า：“เป็นเพราะว่าหนูสนใจกลิ่นหอมบนตัวของคุณนายหลินมากค่ะ น่าจะมาจากฝีมือของอาจารย์Martinaจากสเปนสินะคะ”
แววตาของคุณนายหลินมีความตะลึงงันแว๊บผ่าน
แต่ถ้าเป็นนักปรุงน้ำหอม สามารถดมออกว่ากลิ่นหอมบนตัวเธอมาจากไหน มันก็พอที่จะให้อภัยได้
“ที่แท้คุณสนใจอันนี้เหรอ”
“แน่นอนค่ะ และฉันก็สนใจในตัวคุณหญิงมากค่ะ ฉันชอบผู้หญิงที่มีความสุขห้อมล้อมอยู่ทั้งตัว และชอบดูรอยยิ้มของพวกเธอค่ะ” ระหว่างที่สวี่รั่วฉิงพูด ได้หาแบบฟอร์มที่เซฟอยู่ในมือถือตัวเอง จากนั้นได้เอามือถือวางไว้บนโต๊ะ：“คุณนายหลิน คุณกรอกข้อควรระวังตามแบบฟอร์มให้เรียบร้อยก็พอแล้วค่ะ หลังจากนี้ถ้ามีอย่างอื่นเสริม สามารถติดต่อกับฉันเป็นการส่วนตัวได้ค่ะ แน่นอน วันนี้ฉันมาเป็นเพื่อนประธานลี่ ไม่ได้เอานามบัตรมาด้วย ดังนั้นคุณโทรหา ประธานลี่ก็ได้เหมือนกันค่ะ”
มือที่คุณนายหลินกำลังกรอกแบบฟอร์มอยู่ได้หยุดชะงักไปครู่นึง
ได้ยินคำพูดของสวี่รั่วฉิง เธอเกือบจะทนไม่ไหว เสียมารยาทและส่งเสียงหัวเราะออกมา
“คุณแอน ถ้าคุณเจอลูกค้าผู้หญิงคนอื่นที่ยังสาวอยู่ ก็จะให้พวกเธอติดต่อกับ
ถิงเซิ่งเหรอ？”
สวี่รั่วฉิงกระพริบตาปริบๆ：“จะให้ได้ยังไงล่ะคะ？ฉันไม่ได้โง่สักหน่อย ถึงฉันมีความมั่นใจมากแค่ไหน ก็ไม่ให้คนอื่นมาหมายปองคนที่ฉันชอบหรอกค่ะ”
คุณนายหลินรู้สึกขำ เธอเพิ่งจะเคยเห็นผู้หญิงที่แสดงตัวว่าตัวเอง“ริษยา”อย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้เป็นครั้งแรก
