อุณภูมิของฝ่ามือลวกจนเอวของเธอสั่นเล็กน้อย
หน้าบ้านของตระกูลหลินเหมือนไม่มีคนอะไรอยู่ ถึงการประดับตกแต่งของรอบๆดูดีมีระดับ แต่ไม่มีคนสังเกตเห็นทางนี้อีกเช่นเคย
สวี่รั่วฉิงดูเหมือนจะใจกล้า แต่แท้จริงแล้วเป็นคนประเภทที่หยอดเสร็จก็อยากจะวิ่งหนีแบบนั้น
เหมือนคำเรียกติดปากว่ารับผิดชอบแค่จุดไฟ ไม่รับผิดชิบดับไฟ
ถ้าให้เธอรับผิดชอบจริงๆ เธอก็จะเริ่มแกล้งโง่แล้ว
สวี่รั่วฉิงอยู่ในอ้อมอกของลี่ถิงเซิ่งค่อนข้างว้าวุ่น นี่อยู่หน้าบ้านของตระกูลหลินเชียวนะ บอสของฉันทำอะไรเนี่ย คงจะไม่ใจกล้าถึงชั้นจูบฉันอยู่ที่นี่จริงๆมั้ง？
สวี่รั่วฉิงตื่นตัวขึ้นมาในพริบตา บวกกับใจเต้นแรงมาก
จู่ๆเธอรู้สึกเสียใจภายหลังกับการกลั่นแกล้งของเมื่อกี๊
ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าลี่ถิงเซิ่งคือหมาป่าที่ล่าเหยื่อ ไม่ปล่อยเหยื่อที่จ้องเขมือบไปง่ายๆ ทำไมเธอดันยังจะลองไปแหย่เขาล่ะ？
นี่ไม่ใช่รนหาที่เองเหรอ?
ความร้อนที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้สวี่รั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังไม่รอให้เธอได้พูดอะไร ก็ได้ยินเสียงของลี่ถิงเซิ่งก้องมาจากข้างหูเธอแล้ว
ลมหายใจที่แฝงด้วยความเร่าร้อน เสียงของเขาเซ็กซี่และทุ้มต่ำ：“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมไม่กล้า？”
สมองของสวี่รั่วฉิงตื่นตัวขึ้นมาทันที
ภายใต้แสงไฟที่มืดสลัว เธอแค่รู้สึกได้ว่าอุณภูมิที่มาจากร่างกายของผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง และมือคู่ที่กอดช่วงเอวเธอไว้แน่น
ฝีมือชำนาญเกิ๊น แค่มือข้างเดียวก็ล็อคเธอไว้ในอ้อมอกเขา
ตอนที่สวี่รั่วฉิงมองไม่เห็น นัยน์ตาดำเข้มของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังจ้องมองที่ลำคอขาวผ่องของเธอ
ริมฝีปากเขายังมีคราบลิปสติกของเธอหลงเหลืออยู่
ตอนที่สวี่รั่วฉิงนึกถึงฉากสวยงามต่างๆที่ทั้งคู่เคยมีกันในห้อง ก็อดกลัวไม่ได้
เธออยากหลบท้ายทอยที่ถูกลี่ถิงเซิ่งกระตุ้นจนขนลุกซู่ ลี่ถิงเซิ่งกลับเอาศีรษะมุดมาที่ซอกคอเธอ
จากนั้น ริมฝีปากเร่าร้อนที่มีคราบลิปสติกของเธอติดอยู่ คอยสัมผัสผิวพรรณขาวผ่องเนียนนุ่มของท้ายทอยเธอ
อ้าปากเล็กน้อย จากนั้นก็ตามมาด้วยกัดคำนึง เหมือนคอยกัดกินยังไงอย่างงั้น
สวี่รั่วฉิงแอบด่าในใจว่า “แม่ง คุณนี่เกิดปีจอรึไง” แต่ยังคงมีความรู้สึกชาๆเสียวๆที่เธอบอกไม่ถูกอีกเช่นเคย เริ่มลุกลามจากท้ายทอยที่เธอถูกกัดไปยังทั่วร่างกาย
ทำให้เธออดตัวสั่นไม่ได้
สวี่รั่วฉิงได้พูดหลุดปาก กรี๊ดเสียงต่ำออกมาคำนึง “อ๊า—คุณ……”
ตามมาด้วยยกมือขึ้นเตรียมจะขัดขวางลี่ถิงเซิ่ง กลับถูกผู้ชายกุมข้อมือเรียวสวยของเธอไว้เบาๆ จากนั้นได้พลิกตัวทับข้อมือเธอไว้บนผนังอย่างง่ายดาย
เสียงหัวเราะของลี่ถิงเซิ่งเบามาก เหมือนกำลังหัวเราะท่าทางของสวี่รั่วฉิง
แท้จริงแล้วไม่ได้ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บใดๆเลย
ริมฝีปากที่แฝงด้วยอุณภูมิที่เร่าร้อน ได้จฃเคลื่อนย้ายจากคอมาหล่นอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ
สวี่รั่วฉิงถึงขั้นไม่กล้าขัดขืน เธอไม่มีอารมณ์และความชอบที่ให้คนอื่นมาชมฉากจู๋จี๋ของเธอหรอกนะ
เธอได้แต่ใช้เล็บข่วนแผ่นหลังของผู้ชายทีนึง แต่มีเสื้อสูทกั้นเอาไว้ กลับเหมือนกำลังจั๊กจี้เขายังไงอย่างงั้น
ผู้ชายที่อยู่บนตัวเธอได้ดันริมฝีปากเธอออกด้วยความแข็งกร้าว ถือโอกาสจับมือของเธอไว้ ให้เธอหนีไปไม่ได้
ไม่นาน สวี่รั่วฉิงก็รู้สึกว่าออกซิเจนในปอดตัวเองไม่พอเลยด้วยซ้ำ ได้แต่จับเสื้อสูทของผู้ชายไว้แน่น
ไม่รู้จูบไปนานเท่าไหร่ ตอนที่สวี่รั่วฉิงรู้สึกขาตัวเองอ่อนแรง ในที่สุดลี่ถิงเซิ่งถึงปล่อยเธอ
สวี่รั่วฉิงค่อนข้างมึน
ต่อไปเธอไม่กล้าหยอดลี่ถิงเซิ่งไปมั่วอีกแล้ว ไม่งั้นคนที่เสียเปรียบก็คือตัวเธอเอง
สวี่รั่วฉิงค่อนข้างรับไม่ไหว คอยซบอยู่ในอ้อมอกของลี่ถิงเซิ่งเงียบๆ ไม่อยากขยับตัวเลย
เธอใช้แรงเงยหน้าขึ้นมามองลี่ถิงเซิ่งแว๊บนึง ภายใต้แสงไฟสลัว ริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งมีลิปสติกของเธออยู่
สวี่รั่วฉิงลุกขึ้นอย่างกินแรง และมองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง：“ประธานลี่ คุณกินลิปสติกของฉันไปจนเกลี้ยงแล้ว”
ที่สวี่รั่วฉิงพูดเป็นความจริง
ตอนนี้เธอไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าริมฝีปากตัวเองมีสภาพแบบไหน
ลี่ถิงเซิ่ง“อืม”ด้วยเสียงทุ้มต่ำคำนึง ก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีกเลย
สวี่รั่วฉิงก้มหน้าลง หลังจากเงียบกริบไปสักพัก ได้หยิบลิปสติกจากกระเป๋าคลัชของตัวเองออกมาเติมลิปหน่อย
จากนั้นเธอได้จ้องลี่ถิงเซิ่งทีนึง：“ประธานลี่ คราวหน้าก่อนที่คุณจะจูบฉันอย่าลืมส่งเสียงก่อน ปุ่มควบคุมตัวเองของฉันทำงานได้ดีอยู่……ไม่มีทางที่จะหยุดไม่ได้หรอก แต่คุณไม่เหมือนกัน พอเริ่มขึ้นปุ๊บ ก็ไม่รู้จะจบเมื่อไหร่เลย”
เมื่อกี๊เธอตกใจแทบแย่
กลัวจะมีคนมาพบเห็น
ถ้ามีคนมาพบเห็น พาดหัวข่าวของพรุ่งนี้จะต้องเป็นเขาสองคนแน่นอน
สวี่รั่วฉิงก้มหน้าไว้ หลังจากที่เงียบกริบไปอีกพักนึง ก็ได้เงยหน้าและหยิบทิชชู่เปียกออกมา และยื่นมือเช็ดลิปสติกที่ติดอยู่ริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งทิ้งเบาๆ เสร็จแล้วได้โยนทิชชู่เปียกลงถังขยะ
ลี่ถิงเซิ่งกำลังติดกระดุมเสื้อสูทตัวเองอยู่
เมื่อกี๊ตอนจูบกัน มือของสวี่รั่วฉิงอยู่ไม่เป็นสุข ถึงขั้นได้ปลดกระดุมของเขาออกไปหลายเม็ดเลย
แววตาลึกๆที่ยังมีความเร่าร้อนและความปรารถนาของลี่ถิงเซิ่ง มีความหมายลึกซึ้งแอบแฝงอยู่
เขามองสวี่รั่วฉิงแว๊บนึง และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ：“ถ้ารู้ก็อย่ายุแหย่ผมในที่แบบนี้”
หลังจากที่เขาจ้องมองไปอยู่ครู่นึง นิ้วมือได้ถูไถติ่งหูนิ่มนวลของสวี่รั่วฉิงทีนึง：“พักผ่อนเสร็จหรือยัง？”
สวี่รั่วฉิงเหนื่อยนิดหน่อย จึงได้พักผ่อนไปอีกสักพัก ถึงได้ไปจากที่นี่พร้อมกับลี่ถิงเซิ่ง
……
งานเลี้ยงราตรีที่เหลืองอร่าม หรูหราอลังการงานสร้าง
ในห้องที่เสียงดัง ชายหญิงที่ใส่ชุดราตรีที่สั่งตัดพิเศษต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กัน ดูเหมือนไม่มีคนสังเกตเห็นการกลับมาอีกครั้งของลี่ถิงเซิ่งกับสวี่รั่วฉิง
พ่อบ้านคนนึงเดินมาที่ข้างกายของทั้งคู่อย่างมีมารยาท ในมือถือถาดไว้ ในถาดมีDry red wineชั้นเลิศวางอยู่
“คุณชายลี่ครับ คุณนายลี่ฝากผมมาบอกว่า ท่านอยากให้คุณชายไปเจอคนของตระกูลสวี่กับท่านครับ”
ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว ค่อยๆเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปทางแม่ที่อยู่ไม่ไกล
มือของคุณนายลี่ชูแก้วไวน์ไว้ ได้ส่งซิกมาหาเขาเล็กน้อย
บรรยากาศเงียบไปสิบวินาที
ในแววตาของลี่ถิงเซิ่งมีความเย็นชาแวบวับอยู่ชั้นนึง
เขามองคุณนายลี่ที่อยู่ไม่ไกล รักษาลักษณะท่าทีที่เงียบกริบ
สีหน้าของสวี่รั่วฉิงไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร
ใบหน้าที่เติมเครื่องสำอางเสร็จ ดูจืดชืดและห่างเหิน
พ่อบ้านรู้สึกออร่าของทั้งคู่ทำให้เขาค่อนข้างกลัว
พ่อบ้านไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่ออีก จึงได้หาข้ออ้างว่า：“คุณชายลี่ครับ ในเมื่อคำพูดของคุณนายลี่ได้ฝากมาถึงเรียบร้อยแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
ลี่ถิงเซิ่งได้หลับตาเบาๆทีนึง เหมือนกำลังอดทนกับความไม่พอใจอยู่
สวี่รั่วฉิงมองลี่ถิงเซิ่งแล้วอดขมวดคิ้วไม่ได้
น้ำเสียงของเธอค่อนข้างเรียบเฉย：“ประธานลี่ จุดประสงค์ที่คุณพาฉันมาในวันนี้ ก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอคะ？”
ระหว่างที่สวี่รั่วฉิงพูด สายตาได้มองโคมไฟกระจกสีที่เหลืองอร่ามงามตาของในงานเลี้ยง ในใจเยาะเย้ยตัวเองเล็กน้อย
ตอนที่ลี่ถิงเซิ่งยื่นเอกสารมสให้เธอ เธอได้มองไปหลายครั้ง ถึงพอเข้าใจคร่าวๆว่าในใจเขาคิดยังไง
ในตระกูลไฮโซ ถ้าอยากจะปฏิเสธงานแต่งเชื่อมสายสัมพันธ์ วิธีที่ดีที่สุดก็คือไปคบกับผู้หญิงคนอื่น
สวี่รั่วฉิงคิดถึงตรงนี้ก็ได้เม้มปาก แล้วหันไปมองลี่ถิงเซิ่งแว๊บนึง
ปฏิเสธไม่ได้ว่า เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีจนทำให้เธอหวั่นไหวและหลงใหลจริงๆ
