บทที่ 464 ลิ้มลอง
บทที่ 464 ลิ้มลอง
“ของสมนาคุณสินะ?” จ้าวเฟยถามกลับ
“ใช่ครับ” บริกรตอบรับ
“ต่อให้เป็นของขวัญก็ไม่รับ!” จ้าวเฟยเปลี่ยนสีหน้าตอบกลับมา
ร้านโลกในแหวนที่เขาคาดหวังเอาไว้สูง กลับทำให้ผิดหวังจนดิ่งฮวบเพราะเรื่องการสั่งอาหารก่อนหน้า ขณะนี้จึงแทบไม่เหลือความประทับใจดี ๆ ต่อร้านแห่งนี้ กระทั่งว่าจะจดจำเอาไว้ขึ้นใจว่าในอนาคตจะไม่กลับมาเหยียบร้านแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง
“ทราบแล้วครับ ผมจะเก็บกลับไปครับ” เพราะไวน์นี้เป็นของขวัญ ทางร้านจึงไม่ได้คิดบีบบังคับให้ลูกค้าต้องรับเอาไว้ หากมีโต๊ะใดปฏิเสธก็เพียงนำกลับมา
“รอเดี๋ยว!”
ขณะบริกรกำลังจะนำขวดไวน์กลับไป เพื่อนของจ้าวเฟยกลับเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น
“ในเมื่อทางร้านแสดงท่าทีดี ๆ แล้วก็รับไว้เถอะ”
ในเมื่ออีกฝ่ายพูดถึงขนาดนั้น จ้าวเฟยก็ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด “ก็ได้ งั้นรับเอาไว้”
“ขอท่านสุภาพบุรุษดื่มด่ำกับมื้ออาหารครับ” บริกรยังคงรักษาความเป็นมืออาชีพทั้งกิริยาและมารยาทตั้งแต่ต้นจนจบ
หลังบริกรเดินกลับไปแล้ว จ้าวเฟยจึงเอ่ยขึ้น “เหล่าหวง วันนี้ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ เพราะได้ยินว่ารสชาติอาหารของที่นี่ดีมาก ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”
“ไม่เห็นเป็นไร พวกเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันมานาน จะคิดเล็กคิดน้อยทำไมกัน?” เพื่อนของจ้าวเฟยตอบกลับ
“ก็ได้ งั้นวันนี้พวกเราไม่เมาไม่กลับบ้าน!” จ้าวเฟยตอบรับ
ด้วยเหตุนี้จ้าวเฟยจึงเป็นคนอาสารินไวน์ให้กับเพื่อน แน่นอนว่าเป็นไวน์ที่สั่งมาแต่แรก ไม่ใช่ไวน์ที่ทางร้านสมนาคุณ
อาหารแต่ละรายการถูกนำมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ เพียงแค่ได้กัดทานเข้าไปคำแรกดวงตาของพวกเขาจึงเผยประกาย
“เฮ้ รสชาติอาหารของที่นี่สมคำเล่าลือแล้วแหละ” แม้ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยชอบใจร้านนี้สักเท่าไหร่ แต่จ้าวเฟยที่ได้ลิ้มลองอาหารก็ยังอดไม่ได้จนต้องชื่นชม
“เห็นด้วย” เพื่อนของจ้าวเฟยพยักหน้ารับ “อาหารของที่นี่รสชาติดีอย่างนายว่า นายก็รู้ดีว่าเพราะหน้าที่การงาน ฉันเลยต้องเดินทางไปแทบจะทั่วประเทศ ผ่านงานสังคมมาก็มากจนเรียกได้ว่าแทบจะทุกวัน เคยได้กินอาหารจากร้านหลากหลายระดับ แต่ไม่มีที่ไหนจะดีไปกว่าที่นี่แล้ว”
“ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย?” จ้าวเฟยรับคำด้วยความประหลาดใจ
เพราะทราบสถานการณ์ของเพื่อนตนเองดี อีกฝ่ายเป็นพนักงานขาย บ่อยครั้งจะเดินทางไปทั่วประเทศเพื่อทำงาน จึงต้องมีการเข้าสังคมค่อนข้างมาก ไม่แปลกหากจะเคยได้ทานอาหารหลากหลาย จะถึงขนาดบอกว่ามีปากช่างเลือกก็ไม่ผิด แม้แบบนั้นเขาก็ยังประเมินรสชาติอาหารของร้านโลกในแหวนค่อนข้างสูง
“ไม่เกินไปแน่นอน วันนี้นายเลือกร้านได้ดีแล้ว ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะมีร้านดีขนาดนี้ในเจียงโจวด้วยซ้ำ” เพื่อนของจ้าวเฟยยิ้มรับขณะยกแก้วไวน์ขึ้นพร้อมเอ่ยคำ “ขอบคุณเจ้าภาพที่เลี้ยง วันนี้ถือว่าฉันโชคดีแล้ว”
จ้าวเฟยจึงหยิบแก้วของตนขึ้นมาชนตอบเพื่อนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “มากมารยาทไปทำไมกัน ชอบก็กินเข้าไปแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนสั่งอาหารฉันยังกลัวจะไม่พอใจด้วยซ้ำ”
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร” เพื่อนร่วมชั้นของจ้าวเฟยยิ้มตอบรับ “นอกจากนี้ ทางร้านก็มอบไวน์ให้เป็นการขอโทษแล้วไม่ใช่เหรอ?”
จ้าวเฟยจึงหันมองทางขวดไวน์ที่ทางร้านมอบให้บนโต๊ะ มันเป็นไวน์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจึงเอ่ยขึ้น “สำหรับคำขออภัย แต่ทางร้านดูจะไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่ ฉันไม่เคยเห็นไวน์ยี่ห้อนี้มาก่อน น่าจะหลับตาเลือกไวน์ราคาสิบหยวนมาให้แน่ คงเป็นของโรงบ่มขนาดเล็กที่ไหนสักที่ละมั้ง”
“ไม่น่าเป็นแบบนั้นนะ” เพื่อนของจ้าวเฟยตอบรับ “ร้านนี้ถือว่าระดับค่อนข้างสูง ไม่ว่าด้วยอะไรพวกเขาก็คงไม่เสิร์ฟไวน์ที่ด้อยค่าตัวร้านเอง”
“แต่คงไม่ใช่ไวน์ที่ดีแน่ ลองคิดดูสิว่าทางร้านจะมอบไวน์ให้ลูกค้าทุกโต๊ะเป็นเวลาสามวัน จำนวนของไวน์ที่ต้องสมนาคุณตลอดสามวันไม่ใช่เล็กน้อยเลย ถ้าเป็นไวน์ที่ดีจะต้องจ่ายหนักถึงขนาดไหนกัน?” จ้าวเฟยเอ่ยถาม
“อันที่จริงราคาของไวน์อาจจะไม่ได้สูงอย่างที่นายคิดนั่นแหละ” เพื่อนของจ้าวเฟยตอบรับ “พวกเขาเปิดร้านอาหารไม่ใช่โรงไวน์ จะสมนาคุณอะไรก็ต้องคิดอ่านคำนวณให้ดีซะก่อน”
“ฉันก็ลืมไปว่านายเชี่ยวชาญด้านนี้” จ้าวเฟยยิ้มตอบรับ “แต่นายเลือกรับเอาไว้เพราะอยากลองใช่ไหม?”
เพื่อนของจ้าวเฟยทำงานเป็นพนักงานขายเครื่องดื่มมึนเมา ทั้งยังเป็นถึงระดับหัวหน้าแผนกของบริษัท ดังนั้นย่อมต้องมีประสบการณ์ด้านนี้ดีกว่าจ้าวเฟยอย่างแน่นอน
“ไม่กล้าออกตัวว่าเชี่ยวชาญหรอกนะ” เพื่อนของจ้าวเฟยหัวเราะตอบ “แต่เพราะทำงานในวงการนี้มานาน ฉันเห็นไวน์ที่ไม่เคยได้เห็นก็ต้องอยากลองเป็นธรรมดา”
เพราะอยู่ในแวดวงจำหน่ายเครื่องดื่มมึนเมา ทุกวันต้องมีสารพัดยี่ห้อเข้ามาเกี่ยวข้อง จะบอกว่าไม่มีความสามารถแยกแยะจำแนกรสชาติก็ถือว่าเกินไป
“งั้นลองไหม?” จ้าวเฟยยิ้มรับขณะเปิดขวดไวน์ที่ทางร้านสมนาคุณ ก่อนจะรินใส่แก้ว
“นี่ ฉันว่ากลิ่นดีมากเลยนะเนี่ย กลิ่นไวน์ที่ดีเลยทีเดียว” ทันทีที่ไวน์ถูกรินใส่แก้ว กลิ่นของมันก็หอมโชยออกมา ทั้งจ้าวเฟยและเพื่อนต่างอดไม่ได้ที่จะต้องหลับตาลงสูดดม สุดท้ายถึงขั้นต้องแสดงอาการประหลาดใจออกมา
เดิมนั้นเพื่อนของจ้าวเฟยไม่ได้คิดว่าไวน์ที่ทางร้านสมนาคุณจะเป็นของเลวร้ายอย่างที่จ้าวเฟยบอก แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นของดีเช่นกัน ทว่าตอนนี้ที่ได้กลิ่นหอมของมันกลับทำให้ต้องเปลี่ยนความคิด เพราะเพียงแค่กลิ่นเขาก็กล้าให้ข้อสรุปว่ามันไม่ใช่ไวน์ระดับต่ำอย่างแน่นอน กลิ่นหอมขนาดนี้มันเหนือกว่าทุกขวดที่เขาเคยได้ดื่มมาด้วยซ้ำ
แม้จ้าวเฟยไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ แต่ก็ถือได้ว่าเป็นนักดื่มคนหนึ่ง ขณะนี้ยังต้องนึกทึ่งกับกลิ่นหอมของมัน
คนทั้งสองเร่งรีบจับแก้วก่อนจะลิ้มลองเพราะไม่อาจทนรอได้ไหว
หอม
หอมมาก!
ทันทีที่ไวน์ถูกส่งลงท้อง ทั้งสองจึงอดไม่ได้ที่จะชื่นชอบความอ่อนนุ่มและกลิ่นหอม รสชาติของไวน์ก็ถือว่าดีเยี่ยม ขณะลิ้มรสในปากไม่ได้รู้สึกว่ายากจะกลืนลงท้องแต่อย่างใด และหลังลงท้องก็ยังไม่มีความรู้สึกร้อนผ่าวเกิดขึ้น เรียกได้ว่าดื่มแล้วสบายท้องก็ไม่ผิด
“นี่มันไวน์อะไรกัน? รสชาติดีขนาดนี้แต่ทำไมฉันไม่เคยได้ยินได้เห็นมาก่อน?” จ้าวเฟยมองขวดไวน์แปลกตาด้วยความสงสัย
แม้เถ้าแก่คนเดิมของโรงงานสุดเหนือเมฆจะอยู่ในวงการมานาน แต่กลับไม่เคยเปิดตลาดเป็นของตัวเอง โดยเฉพาะกับเมืองใหญ่อย่างเจียงโจว ไวน์ที่พวกเขาผลิตขึ้นในโรงงานไม่ได้ถูกจำหน่ายที่นี่ กระทั่งว่าเป็นที่เมืองน้อยไกลห่างก็ยังยากจะประคองตัวด้วยซ้ำ และรสชาติของไวน์ก็ถือได้ว่าค่อนข้างธรรมดาจึงยากจะรักษาลูกค้าเอาไว้ ผลลัพธ์ที่ได้จึงทำให้โรงงานเผชิญสถานการณ์ยากลำบาก
ดังนั้นจ้าวเฟยที่อยู่เจียงโจวมานานจึงไม่เคยได้เห็นยี่ห้อสุดเหนือเมฆมาก่อน กระทั่งเพื่อนของเขาที่ทำงานเกี่ยวข้องด้านนี้ก็ไม่คุ้นเคยกับชื่อยี่ห้อเช่นเดียวกัน
“บางทีอาจเป็นไวน์ใหม่จากโรงงานที่ไหนสักแห่ง!” หากเทียบกับความสงสัยของจ้าวเฟย เพื่อนของเขากำลังเผยสีหน้าตื่นเต้นยินดีออกมา!
