บทที่ 516 เฮ่อหลานพบเจอญาติ
บทที่ 516 เฮ่อหลานพบเจอญาติ
ตระกูลถังอยู่ในเมืองลั่ว ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางยอดเขาที่เงียบสงบ
เมื่อมาถึงไหล่เขา ทั้งหมดจะมองเห็นอาคารโบราณขนาดใหญ่ด้านบน
“พวกเรามาถึงตระกูลถังแล้ว เข้าไปด้านในกันเถอะ”
ถังคุนหาว หัวเฟยเฟิ่งเดินนำหน้า ถังซวงและคนอื่น ๆ เดินติดตามเข้ามา
“นายท่าน นายหญิง”
เมื่อผู้เฝ้าประตูเห็นว่าถังคุนหาวกลับมาแล้ว ทั้งหมดรีบทักทายด้วยความเคารพ ก่อนจะหันมองถังซวงด้วยความสงสัย แต่ในฐานะผู้คุ้มกันต่ำต้อย พวกเขาจะไม่ถามมันออกไปแน่นอน
ถังคุนหาวพยักหน้าให้ผู้คุ้มกันประตูเหล่านั้น ก่อนจะพาถังซวงและคนอื่น ๆ เดินเข้าสู่ภายใน
หลังจากถังคุนหาวและพวกเขาเข้ามา แววตาของยามอีกคนวูบไหว กล่าวกับชายชราด้านข้างว่า “ผู้เฒ่าหลี่ คุณรออยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมมา”
“อื้ม รีบไปเถอะ”
ขณะนี้ถังคุนหาวพาถังซวงและคนอื่น ๆ มาถึงบ้านของผู้เฒ่าถังทั้งสองแล้ว
“พ่อครับ แม่ครับ กลับมาแล้วครับ”
ทันทีที่ถังคุนหาวเห็นคุณทวดถังทั้งสอง เขารีบกล่าวทักทาย
อาวุโสทั้งสองเห็นถังคุนหาวจึงรีบโบกมือทักทาย “เจ้าใหญ่ พวกเราได้ยินว่าลูกเดินทางไกล ไปไหนมาล่ะ?” ขณะพูดคุยทั้งสองเห็นหัวเฟยเฟิ่ง แววตาแห่งความสงสัยยิ่งฉายชัด
สะใภ้ใหญ่ไม่เคยออกจากบ้านนับตั้งแต่ลูกสาวหายตัวไป แต่คราวนี้เธอออกมาจากบ้านแล้ว และดูเหมือนจะกลับมาพร้อมกับลูกชายคนโตด้วย เป็นไปได้ไหมว่าทั้งสองออกไปข้างนอกด้วยกัน?
เวลานี้ผู้เฒ่าถังและแม่เฒ่าถังเห็นเฮ่อหลานกับจิงเจ้อหรง และครอบครัวของพวกเขาแล้ว ทั้งหมดจ้องมองอีกฝ่ายอย่างตรวจสอบ ทุกคนล้วนหน้าตาดี มีรูปลักษณ์โดดเด่น ในหมู่พวกเขาถังซวงคือบุคคลที่แม่เฒ่าถังรู้สึกประทับใจมากที่สุด และเมื่อมองดูหญิงสาวตรงหน้า เธอรู้สึกว่าหล่อนช่างดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
“สาวน้อย เราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนไหมจ๊ะ ทำไม… หน้าตาของหนูดูคุ้น ๆ มากเลย”
ผู้เฒ่าถังเองก็รู้สึกอย่างนั้น เขาเลยพูดขึ้นว่า “ยายเฒ่า สาวน้อยคนนี้หน้าเหมือนเธอตอนยังสาว ๆ ยังไงล่ะ เหมือนกันจริง ๆ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น แม่เฒ่าถังประหลาดใจก่อนจะหันมองถังซวงอย่างพิจารณา “ใช่ เหมือนกับฉันตอนเด็ก ๆ จริง ๆ ด้วย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงคุ้นจัง” สุดท้ายแม่เฒ่าถังหันมองถังคุนหาวก่อนจะถามต่อว่า “เจ้าใหญ่ แล้วพวกเขาเป็นใครล่ะ?”
ก่อนถังคุนหาวจะตอบ หัวเฟยเฟิ่งพูดขึ้นว่า
“คุณพ่อคะ คุณแม่คะ เราสองคนพบเจอลูกสาวของเราแล้วค่ะ”
“อะ… อะไรนะ…”
ผู้เฒ่าถังและแม่เฒ่าถังหันมองหัวเฟยเฟิ่งด้วยความตกตะลึง พวกเขาถามย้ำอีกครั้งว่า “เธอพูดเรื่องอะไร?”
หัวเฟยเฟิ่งมองผู้เฒ่าทั้งสองก่อนจะกล่าวเน้นหนักทีละคำ “ฉันพบลูกสาวของฉันกับถังคุนหาวแล้วค่ะ” หลังจากนั้นเธอดึงเฮ่อหลานออกมา “นี่คือลูกสาวของเราที่สูญหายไป สวรรค์เมตตาคนที่มีความตั้งใจ สุดท้ายฉันก็ได้พบเธอค่ะ”
“หล่อน… หล่อนคือลูกสาวของเธอจริงหรือ?”
ผู้เฒ่าถังและแม่เฒ่าถังรู้สึกไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่นัก พวกเขามองเฮ่อหลาน ถังคุนหาว และหัวเฟยเฟิ่ง ก่อนจะรู้สึกว่าเฮ่อหลานเองก็คล้ายกับลูกชายคนโตของพวกเขา และยังเหมือนกับหัวเฟยเฟิ่งด้วยเช่นกัน
“เด็กน้อย เธอ… เธอคือหลานสาวคนโตของพวกเรา”
ความจริงแล้ว ผู้เฒ่าทั้งสองเองก็มั่นใจ เพราะหน้าตาไม่สามารถหลอกลวงได้ เฮ่อหลานหน้าตาเหมือนถังคุนหาวและหัวเฟยเฟิ่ง แม้แต่ถังซวงเองก็ยังหน้าคล้ายกับแม่เฒ่าถังในวัยสาว ส่วนถังเซวี่ย หากมองให้ดีแล้วหล่อนหน้าคล้ายกับถังคุนหาวมาก
หัวเฟยเฟิ่งได้ยินที่แม่เฒ่าถังอุทานออกมา เธอก็หยิบผลการตรวจความสัมพันธ์สายเลือดของเธอกับเฮ่อหลานออกมา แล้วพูดว่า “ต่อให้ฉันจะแน่ใจมากว่าอาหลานเป็นลูกสาวของฉัน แต่เพื่อความมั่นใจ เราทำการตรวจความสัมพันธ์สายเลือดกันด้วย นี่คือผลตรวจ เราทั้งคู่คือแม่ลูกกันค่ะ”
หลังจากถังคุนหาวรับผลการตรวจ เขามอบมันให้กับผู้เฒ่าถังทั้งสองคน หลังจากอ่านแล้ว พวกเขาหันมองเฮ่อหลานด้วยความตื่นเต้น
“เธอ… เธอคือหลานสาวคนโตของพวกเรา สวรรค์ ฉันไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้พวกเราจะได้พบกันอีก ดีจริง มันดีมากจริง ๆ”
เฮ่อหลานเห็นความตื่นเต้นของผู้เฒ่าทั้งสอง เธอก็ก้าวไปด้านหน้าก่อนจะเรียกทั้งสองว่า ‘คุณปู่ คุณย่า’
“ทำไม…”
ผู้เฒ่าถังทั้งสองคนตอบรับอย่างรวดเร็วก่อนจะคว้ามือของเฮ่อหลานไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งคู่ดีใจมากที่ได้พบเจอกับหลานสาวของตัวเองอีกครั้ง
“เจ้าใหญ่ การพบอาหลานเป็นเรื่องใหญ่สำหรับตระกูลของเรา รีบไปแจ้งทุกคนในตระกูลเพื่อเลือกวันเวลาที่เหมาะสม และบันทึกชื่อของอาหลานไว้ในลำดับญาติของพวกเราในลานบรรพบุรุษ แล้วก็เปิดวัดเพื่อให้ทุกคนเข้าสักการะบรรพบุรุษด้วย ลูกก็เหมือนกัน อย่าลืมไปกราบไหว้บรรพบุรุษล่ะ”
“ครับ”
ถังคุนหาวพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป
หลังจากผู้เฒ่าถังทั้งสองพูดคุยกับเฮ่อหลานอยู่นาน พวกเขาทั้งหมดจึงทำใจให้เย็นลง จากนั้นหันมองจิงเจ้อหรงแล้วถามว่า “อาหลาน นี่คือสามีของหลานหรือ?”
“ใช่ค่ะ เขาชื่อจิงเจ้อหรง”
จิงเจ้อหรงกล่าวทักทายผู้เฒ่าถังและแม่เฒ่าถังอย่างสุภาพ ก่อนจะเรียกอีกฝ่ายว่า คุณปู่ คุณย่าด้วย
“ดี ดีมาก”
เมื่อผู้อาวุโสได้เห็นรูปลักษณ์หล่อเหลา และสุภาพของจิงเจ้อหรง ทั้งสองก็ยอมรับชายคนนี้ทันที เขาเหมาะสมที่จะเป็นคู่ครองของหลานสาวคนโตของพวกเขา
หลังจากเฮ่อหลานกล่าวแนะนำจิงเจ้อหรงแล้ว เธอก็แนะนำสองพี่น้อง ถังซวง ถังเซวี่ย จากนั้นก็ตามด้วยโม่เจ๋อหยวน และเฟิงเยี่ยหาน
“อะไรนะ… ถังซวงมีคู่หมั้นแล้ว? และเสี่ยวเซวี่ยก็มีคนรักแล้วเหมือนกัน?”
ผู้เฒ่าจิงและแม่เฒ่าจิงต่างประหลาดใจ แต่เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่โดดเด่นของโม่เจ๋อหยวนและเฟิงเยี่ยหาน พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรนัก ทั้งหมดแค่รู้สึกใจหายเพราะพวกเขาพลาดเรื่องราวสำคัญไปมากมายเหลือเกิน
หัวเฟยเฟิ่งเห็นความคับข้องใจของผู้เฒ่าทั้งสองแล้วถึงยกยิ้มกล่าวอธิบาย “ซวงเอ๋อร์กับเสี่ยวเซวี่ยไม่ใช่เด็กแล้วนะคะคุณพ่อคุณแม่ ดีแล้วค่ะที่พวกเธอพบคู่ครองของตัวเอง” ขณะพูดอย่างนั้น เธอถามออกไปอย่างใจเย็น “คุณพ่อ คุณแม่คะ ก่อนหน้านี้ฉันได้เจอกับน้องรองในเมืองหลวง ไม่รู้ว่าตอนนี้เขากลับมาหรือยัง”
ได้ยินอย่างนั้น แม่เฒ่าถังหันมองหัวเฟยเฟิ่งก่อนจะพยักหน้ารับ “เจ้ารองกลับมาแล้วละ ก่อนหน้านี้เขาออกไปข้างนอกเสียนาน ไม่คิดเลยว่าพวกเธอสองคนจะได้เจอกันในเมืองหลวง”
“พวกเราต้องได้เจอกันสิคะ เพราะน้องรองเองก็ไปตามหาซวงเอ๋อร์ที่นั่นเหมือนกัน”
“อะ… อะไรนะ?”
ผู้เฒ่าถังและแม่เฒ่าถังต่างก็ตกตะลึง แม่เฒ่าถังรีบถามต่อ “แล้วทำไมคุนเฉินถึงต้องไปตามหาซวงเอ๋อร์ด้วย? หรือว่า… เขาได้ยินข่าวลือของซวงเอ๋อร์มาก่อน และรู้ว่าซวงเอ๋อร์คือสายเลือดตระกูลถังของเรา”
“ค่ะ เขารู้เป็นคนแรก”
ก่อนหัวเฟยเฟิ่งจะอธิบายเรื่องราว ถังคุนเฉินกลับเปิดประตูเข้ามา
“คุณพ่อ คุณแม่ ผมได้ยินว่ามีแขกมาที่นี่ด้วย ผมเลยมาเยี่ยมครับ”
เฮ่อหลาน ถังซวง และถังเซวี่ยหันหลังกลับมา นั่นคือถังคุนเฉิน แววตาของทั้งสามที่จ้องมองอีกฝ่ายแสดงออกอย่างซับซ้อนและแตกต่างกัน เฮ่อหลานเป็นคนแรกที่กล่าวเชิญชวน “สวัสดีค่ะ อา… รอง… เข้ามานั่งก่อนเถอะค่ะ”
…………………………………………………
