การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย – บทที่ 584 เยี่ยมชม

บทที่ 584 เยี่ยมชม

บทที่ 584 เยี่ยมชม

จิงเหวินรุ่ยยกยิ้มกว้างเมื่อได้ยินจูรุ่ยเรียกเขาด้วยคำนั้น แววตามีความยินดีเอ่อล้น “ครับ ที่รัก”

จิงเหวินรุ่ยยังรู้สึกไม่เชื่อ เขาเอ่ยปากขึ้นว่า “เสี่ยวรุ่ย คุณตกลงจะเป็นคนรักของผมแล้วจริง ๆ ใช่ไหม” เขายังคงคุ้นเคยกับการพูดคุยแบบคนรู้จัก ไม่คิดเลยว่าการมาที่เมืองก่างเฉิงในครั้งนี้จะได้รับคำตอบอย่างรวดเร็ว

จูรุ่ยเหลือบมองจิงเหวินรุ่ยก่อนจะเอ่ยปากขึ้นว่า “จริงสิ หรือว่าคุณเสียใจ?”

“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับ”

จิงเหวินรุ่ยรีบส่ายศีรษะอย่างรวดเร็วก่อนจะดึงจูรุ่ยเข้าสู่อ้อมแขนอย่างเบามือ “เสี่ยวรุ่ย ผมมีความสุขมากจริง ๆ”

เวลานี้จิงเหวินรุ่ยกับจูรุ่ยได้ตกลงปลงใจกันแล้ว

ส่วนอีกด้านหนึ่ง ถังซวงและถังชุนหยานพูดคุยถึงสิ่งที่พวกเขาจะทำต่อไป “ชุนหยาน พรุ่งนี้เราจะไปดูโรงงานกับคุณป้า ถ้ามีเวลาสักหน่อยเธอจะได้สอนผู้ที่รับผิดชอบงานที่นี่ทำครีมบำรุงรอบดวงตาด้วย”

ถังชุนหยานได้ยินอย่างนั้น ก็พยักหน้ารับ “ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”

ขณะทั้งสองพูดคุยกัน พวกเขาเดินไปยังห้องนั่งเล่นและเห็นว่าพานลี่ฮวานั่งรออยู่แล้ว

“ซวงเอ๋อร์ ชุนหยาน มานั่งกินผลไม้ก่อนสิ”

หลังจากทั้งสองคนนั่งลงแล้ว พานลี่ฮวากล่าวซุบซิบด้วยความกระตือรือร้น “เหวินรุ่ยกับจูรุ่ยเป็นยังไงบ้าง ป้าคิดว่าพวกเขาเป็นคู่ที่เหมาะสม น่าจะลงเอยกันได้นะ”

ถังซวงยิ้ม “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ไว้หนูจะถามพวกเขาหลังจากที่พวกเขาออกมาแล้วนะคะ”

“ฮ่า ๆ ดีเลย”

พานลี่ฮวามั่นใจมาก เพราะจิงเหวินรุ่ยมาจากตระกูลใหญ่ หล่อเหลาและยังมีความสามารถ จูรุ่ยเหมาะสมกับเขาแน่นอน

แต่เมื่อคิดอย่างนั้นแล้ว พานลี่ฮวาอดไม่ได้ที่จะหดหู่ใจ

“เฮ้อ… คนอื่น ๆ มีคนรักหมดแล้ว แต่เจียรุ่ยกลับไม่มีแฟนสักที ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ? วัน ๆ เด็กคนนั้นทำอะไรบ้างเนี่ย?”

ได้ยินพานลี่ฮวาบ่นอย่างนั้น ถังซวงก็หัวเราะ

“คุณป้าคะ พี่เจียรุ่ยเป็นคนเก่ง สาว ๆ ต้องชอบเขาแน่นอนค่ะ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก”

“ซวงเอ๋อร์ ป้าชอบคำพูดของเธอจริง ๆ แต่ป้าก็หวังว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอจะได้เจอคนรักเร็ว ๆ เหมือนกัน หากเป็นอย่างนั้นป้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเขาเสียที”

พานลี่ฮวาหันมองถังชุนหยานก่อนจะยิ้มกว้าง “ชุนหยาน เธอกับเจียรุ่ยก็ดูเหมาะสมกันดีนะ เขายังโสด เธอก็ยังไม่มีคนรัก”

ยิ่งพานลี่ฮวานึกเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอยิ่งรู้สึกว่ามันต้องเป็นไปได้ และหวังว่าจะสามารถจับถังชุนหยานได้อยู่หมัด

เมื่อถังชุนหยานที่ได้ยิน รีบโบกไม้โบกมือ “ป้าพาน ไม่หรอกค่ะ หนูไม่คู่ควรกับพี่เจียรุ่ยเลย อีกอย่างหนูต้องกลับเมืองหลวงพร้อมกับพี่สาวซวงด้วย หนูกับพี่เจียรุ่ยไม่มีทางเป็นไปได้หรอกค่ะ”

พานลี่ฮวายกยิ้ม “ชุนหยาน เพราะแบบนี้ป้าถึงบอกว่าเธอควรอยู่ที่เมืองก่างเฉิงไง”

แน่นอนว่าถังชุนหยานปฏิเสธทันที

“ป้าพานคะ หนูอยากอยู่กับพี่สาวซวงค่ะ”

พานลี่ฮวาถึงกับพูดไม่ออก “เฮ้อ สายตาของเธอมีเพียงพี่สาวซวงเท่านั้นสินะ แม้แต่ผู้ชายที่ดีก็ยังไม่สามารถฉุดรั้งเธอได้”

ถังชุนหยานยกยิ้มอย่างประหม่า

จริง ๆ แล้วเธอไม่คิดสนใจเรื่องคู่ครองนัก เพราะเธอเคยเจ็บปวดกับเรื่องนี้มาก่อน เธออยากจะหาเงินด้วยตัวเอง และในอนาคตเธอจะอยู่เพียงคนเดียวโดยไม่ต้องมีคนรักได้

เห็นถังชุนหยานไม่สนใจจริง ๆ ถังซวงก็ยกยิ้มก่อนจะกล่าวเปลี่ยนเรื่อง

“คุณป้าคะ พรุ่งนี้เราเข้าไปที่ร้าน แล้วก็โรงงานเถอะค่ะ ถ้ามีเวลาเดี๋ยวหนูจะให้ชุนหยานสอนคนงานที่นี่เกี่ยวกับการทำครีมบำรุงรอบดวงตา”

เมื่อได้ยิน แววตาของพานลี่ฮวาถึงกับเปล่งประกาย

“จ้ะ งั้นพรุ่งนี้เราเข้าไปที่ร้านด้วยกัน มีเวลาเพียงพอแน่นอนยังไงพวกเธอก็ต้องอยู่ที่นี่อีกวันสองวันอยู่แล้ว ให้ชุนหยานไปสอนคงได้อยู่แล้วแหละ”

พานลี่ฮวาตื่นเต้นมาก

“ซวงเอ๋อร์ ครีมบำรุงรอบดวงตาใช้ดีมากเลย ดูสิตั้งแต่ที่ป้าใช้มัน ริ้วรอยทั้งหมดก็จางลง ใบหน้าของป้าดูเด็กมากขึ้นเลยละ”

พานลี่ฮวามองหน้าตัวเองในกระจก และมีความสุขในทุกวัน เมื่อเธอออกไปข้างนอก มีหลายคนที่ทักเธอว่าอายุเพียงสามสิบ ยิ่งนึกถึงเรื่องนี้เธอก็ยิ่งมีความสุข

พอเห็นความตื่นเต้นของพานลี่ฮวา ถังซวงก็ยิ้มกว้าง “ค่ะ งั้นเราทำงานให้เสร็จก่อนแล้วค่อยพาชุนหยานไปเดินเที่ยวรอบเมือง ยังไงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่เมืองก่างเฉิงเหมือนกัน”

“จ้ะ ป้าจะพาไปเอง”

หลังจากทั้งสามคนพูดคุยกัน จิงเหวินรุ่ยก็เดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มล่องลอย

ถังซวงเห็นจิงเหวินรุ่ยเป็นถึงขนาดนั้น เธอจึงเอ่ยปากคาดเดา “พี่รอง ดูเหมือนว่าฉันจะมีพี่สะใภ้เร็ว ๆ นี้ใช่ไหมเนี่ย?”

จิงเหวินรุ่ยยิ้มให้ถังซวง “ใช่ เสี่ยวรุ่ยเป็นคนรักของฉันแล้ว หลังจากเราสองคนแต่งงานกัน เธอก็จะต้องเป็นพี่สะใภ้รองใช่ไหมล่ะ?”

“ฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยมจริง ๆ ค่ะ อย่างนั้นพรุ่งนี้เรามาฉลองกันดีกว่า”

จิงเหวินรุ่ยไม่ปฏิเสธ และกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้ม “ครับ ขอบคุณครับคุณป้า”

วันถัดมา พานลี่ฮวาพาถังซวงและถังชุนหยานไปที่ร้าน วันนี้คิวงานของพวกเขาค่อนข้างแน่นพอสมควร เพราะหลังจากเยี่ยมชมร้านค้าในเมืองก่างเฉิงเสร็จแล้ว พวกเขาก็ไปที่โรงงานกันต่อ แล้วช่วงเย็นทั้งหมดต้องกลับมาที่บ้านอีกครั้ง เพื่อฉลองให้กับจิงเหวินรุ่ยและจูรุ่ยที่ผ่านความยากลำบากมาได้

“ซวงเอ๋อร์ ชุนหยาน ร้านใหม่ของเราอยู่ตรงนี้จ้ะ”

พานลี่ฮวากล่าวแนะนำด้วยความกระตือรือร้น แต่ก่อนที่จะเดินเข้าไป ก็มีคนเรียกเธอเอาไว้เสียก่อน “ลี่ฮวา วันนี้เธอมาที่ร้านด้วยตัวเองเลยหรือ โอ้ นี่คุณถังใช่ไหม คุณเข้าเมืองก่างเฉิงมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วนี่… คุณเป็นใครหรือ?”

เมื่อเห็นว่ามีแขกมาที่ร้าน พานลี่ฮวากล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง

“คุณนายถัง มาได้ยังไงคะ? หรือว่ามาซื้อของเพิ่ม? ซวงเอ๋อร์มาที่นี่เมืองก่างเฉิงได้สองวันแล้วค่ะ ฉันเลยพาเธอมาเยี่ยมชมร้านน่ะค่ะ” หลังจากนั้นเธอก็แนะนำถังชุนหยาน “และนี่คือน้องสาวของซวงเอ๋อร์ ชื่อว่าชุนหยานค่ะ”

ถังซวงรู้จักกับผู้หญิงตรงหน้า นี่คือคุณนายถังที่สนับสนุนเครื่องสำอางของเธอเสมอมา

“สวัสดีค่ะคุณนายถัง ไม่ได้พบเจอกันเสียนาน สวยขึ้นจนแทบจำไม่ได้เลยนะคะ”

คุณนายถังลูบใบหน้าของตัวเองก่อนจะอุทานออกมาอย่างประหลาดใจ “จริงหรือ? มีหลายคนบอกกับฉันแบบนั้นเหมือนกัน เครื่องสำอางของคุณดีมากเลย หลังจากใช้ไปสักพัก ผิวพรรณของฉันก็ดีขึ้นมาก ริ้วรอยก็ลดลงไปมากด้วย แบบนี้จะไม่สวยได้ยังไงล่ะ?”

เธอหันกลับมาทักทายถังชุนหยาน

ถังชุนหยานยิ้มก่อนจะทักทาย “สวัสดีค่ะ คุณนายถัง”

หลังจากทุกคนทักทายกันแล้ว คุณนายถังหันมองพานลี่ฮวาก่อนจะพูดว่า “ลี่ฮวา ฉันมีเรื่องคุยน่ะ รบกวนแยกตัวมาสักครู่ได้ไหม”

พานลี่ฮวาไม่ปฏิเสธ เธอหันมองถังซวงและถังชุนหยานก่อนจะพูดขึ้นว่า “ซวงเอ๋อร์ ชุนหยาน เธอสองคนเข้าไปด้านในก่อนนะ เดี๋ยวฉันตามไป”

“ค่ะ”

ถังซวงพาชุนหยานเดินเข้าร้านไปก่อน

“ยินดีต้อนรับค่ะ”

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในร้าน พนักงานต้อนรับตรงปรี่เข้ามาทักทายทันที

ถังชุนหยานมองร้านค้าขนาดใหญ่และหรูหราตรงหน้า เธออุทานออกมาอย่างอดไม่ได้ “พี่สาวซวง ที่นี่ทั้งใหญ่แล้วก็สวยมากเลยค่ะ”

“ใช่ ใหญ่มากจริง ๆ”

ถังซวงมองไปรอบ ๆ และรู้สึกได้ว่าร้านค้าของเธอใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก

พนักงานต้อนรับได้ยินว่าทั้งสองคนพูดคุยภาษาจีนกลางกัน จึงแนะนำพวกเธอเป็นภาษาจีนกลางที่แปร่ง ๆ

แต่ก่อนที่พนักงานคนนั้นจะกล่าวจบ ก็มีเสียงดังโวยวายดังขึ้นแทรก

“เสี่ยวซุน ทั้งสองคนนี้ไม่ใช่คนก่างเฉิง พวกเธอไม่ซื้อของร้านเราหรอก เธอมัวแนะนำอะไรอยู่? อย่าได้คิดว่าทำตัวแบบนี้แล้วจะได้อยู่ที่นี่ต่อนะ ฉันขอเตือนเลยนะว่าถ้าเธอทำแบบนี้ เธอจะต้องออกจากที่นี่ภายในสองวัน!”