ตอนที่ 459 ชมดอกเหมยเปื้อนหิมะ
เทอมนี้ที่มู่เถาเยาเรียนเรื่องการรักษาด้วยเอไอได้รู้จักเพื่อนอยู่ไม่น้อย เช่น กู้หานน้องสาวที่เป็นญาติกู้เนี่ยนแม่ของตี้อันเหยี่ย จั่วอีเหิงเพื่อนบ้าน โจวซือหย่วนลูกชายของศาสตราจารย์โจว ฟางฝ่างลูกสาวของศาสตราจารย์ฟาง เซี่ยซิงเฉินน้องชายที่เป็นญาติของเซี่ยซิงเหยียนและเป็นคุณชายที่เด็กสุดในรุ่นนี้ของตระกูลเซี่ย นอกจากนี้ยังได้รู้จักหนุ่มสาวที่ยอดเยี่ยมอีกหลายคน
เวลานี้ตี้อู๋เปียนกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดมองมู่เถาเยาที่กำลังคุยกับหนุ่มสาวที่อยู่ในวัยไล่เลี่ยกัน
ซาลาเปาน้อยชอบอะไรแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร
นายโจวอะไรหย่วนนั่นด้วย ทำไมต้องยิ้มหน้าบานให้ซาลาเปาน้อยของเขา
เซี่ยซิงเฉินทำไมต้องเอาแต่สอดรับคำพูดของซาลาเปาน้อย
ปิดเทอมหน้าหนาวแล้ว พวกนายไม่ต้องเก็บของกลับบ้านกันหรือไง
ตี้อู๋เปียนมีความคิดอยากขัดจังหวะการสนทนาของคนพวกนี้อยู่หลายครั้ง แต่ซาลาเปาน้อยก็ไม่เคยสนใจอยากพูดคุยกับคนวัยเดียวกันขนาดนี้มาก่อน
“พี่สาม…” มู่เถาเยาเรียกด้วยความสงสัย
“เอ่อ ซาลาเปาน้อย มีอะไรเหรอ” เขาไม่ได้ตั้งใจฟังพวกเธอคุยกัน เอาแต่จ้องผู้ชายพวกนี้อยู่
“พวกเราวางแผนกันว่าพรุ่งนี้จะไปสวนดอกเหมยที่อยู่ชานเมืองของตระกูลเซี่ยดูดอกเหมยที่มีหิมะเกาะอยู่ ไปด้วยกันไหมคะ”
ทางแถบหมู่บ้านเถาหยวนซานอุณหภูมิต่ำสุดไม่กี่องศา เธออยู่ที่นั่นมายี่สิบปีไม่เคยมีหิมะตก
ตอนนี้มาเรียนทางเหนือแล้ว วันนี้หิมะตกครั้งแรก พรุ่งนี้น่าจะหนักกว่า
ตี้อู๋เปียนอึ้งไปชั่วขณะแล้วถามขึ้น “พรุ่งนี้เธอไม่กลับหมู่บ้านเถาหยวนซานเหรอ”
เมื่อก่อนพอถึงสุดสัปดาห์ก็แทบอยากกลับเผ่าหรือหมู่บ้านเถาหยวนซานชนิดที่แทบทนรอไม่ไหว หรือไม่ก็ไปเมืองเย่ว์ตู ตอนนี้ปิดเทอมหน้าหนาวแล้วทำไมกลับไม่รีบล่ะ
“กลับวันมะรืน ทุกคนก็อยากไปเที่ยวที่หมู่บ้านเถาหยวนซานด้วยค่ะ”
ตี้อู๋เปียน “…!”
‘โลกที่มีกันสองคน’ ที่เขาวาดฝันไว้ต้องแตกสลายไปทั้งแบบนี้เหรอ
เซี่ยซิงเฉินยิ้มสุภาพ “ใช่ครับพี่สาม ไม่รู้ทำไม ปีนี้ดอกเหมยบ้านผมบานเร็ว ตอนนี้เริ่มทยอยบานแล้ว พวกเราเด็ดดอกเหมยกลับมาชงชาได้ หรือจะเอาแช่เหล้า ต้มโจ๊ก ต้มซุปไก่ ทำขนมก็ยังได้”
ไม่เพียงแต่เขาจะมีความรู้ทางวิชาการ ยังเป็นคนโรแมนติกอีกด้วย
แต่ก็เพราะฝึกยุทธกับป้าใหญ่ตี้อู่ลู่น่าตั้งแต่เด็ก สุขภาพจึงไม่อ่อนแอเหมือนคนในแวดวงวิชาการทั่วไป กลับมีหุ่นที่สมบูรณ์แบบด้วยซ้ำ ซึ่งแตกต่างกับรูปลักษณ์ปัญญาชนที่ออกจะนุ่มนิ่มน่ารักของเขา แต่ก็ไม่ได้ขัดแย้งกัน
มู่เถาเยาที่เวลาพูดอะไรก็จะวกเข้าเรื่องที่ตัวเองถนัดพูดขึ้น “ดอกเหมยมีคุณค่าที่ใช้เป็นยาและอาหารได้ ช่วยกระตุ้นจุลินทรีย์ในท้อง เพิ่มความอยากอาหาร ช่วยระบบย่อย รักษาอาการต่างๆ ได้ เช่น อาเจียน ซึมเศร้า กระเพาะอักเสบ ไอ เซี่ยซิงเฉิน พวกเราเก็บดอกเหมยได้ไหม” ดอกเหมยเอาไปทำขนมได้ตั้งหลายชนิด!
พอฟังถึงตรงนี้ตี้อู๋เปียนก็กลั้นขำ
เผยนิสัยจอมตะกละออกมาแล้ว
“ได้สิ บ้านเราเก็บดอกเหมยแดงทุกปีเอามาแช่เหล้า ปลูกต้นเหมยเอาดอกไม่ได้เอาผล ผลของมันเปรี้ยวมาก พวกเราทนไม่ไหว” แต่ด้วยความที่สวนใหญ่มาก สุดท้ายก็มีผลออกมาจำนวนหนึ่ง
“สรรพคุณของเหล้าดอกเหมยมีเยอะ บำรุงกระเพาะ ช่วยในการนอนหลับ แก้ท้องร่วง ปรับสมดุลลำไส้ แก้ท้องผูก…”
จั่วอีเหิงยิ้มถาม “น่าจะช่วยเรื่องความงามด้วยหรือเปล่า ปกติเหล้าดอกไม้เหล้าผลไม้จะช่วยเรื่องความงามอยู่แล้วไหม” น่าเสียดายที่เธอดื่มไม่ได้
มู่เถาเยาพยักหน้า “อืม เหล้าดอกเหมยแดงช่วยผลัดผิวได้ โดยเฉพาะผิวแห้งกร้าน”
หมู่บ้านเถาหยวนซานก็มีดอกเหมย แต่น้อยมาก เด็ดออกมาก็ทำขนมดอกเหมยได้ไม่กี่ชิ้น หมักเหล้าได้ไหเดียว ส่วนที่เหลือจำนวนไม่มากต้องรอให้มันออกผล หมักกับเจวี๋ยหมิงจื่อและสมุนไพรอื่นๆ เก็บไว้เผื่อมีคนในหมู่บ้านท้องผูก
ยาที่ทำจากต้นเหมยแบบนี้มีสรรพคุณดีมาก
หรือเอาไปทำหัวเชื้อก็ดีไม่แพ้กัน
เซี่ยซิงเฉิน “สวนดอกเหมยบ้านฉันใหญ่มาก แต่ก็ไม่ได้เก็บดอกมาหมด สุดท้ายจะเหลือให้มันออกผลจำนวนหนึ่งแล้วเอาผลไปหมักเหล้าหรือตากแห้ง เสี่ยวเยาเยา ถ้าเธอชอบเหมยแดงหรืออยากเอาไปทำอย่างอื่นก็เก็บกลับมาเยอะๆ ได้นะ”
มู่เถาเยาครุ่นคิดแล้วพูด “ปล่อยให้มันออกผลดีกว่าค่ะ ผลต้นเหมยมีประโยชน์ต่อสุขภาพมาก ถ้าทุกคนมีลูกมือช่วยฉันจะเขียนใบสั่งยาให้ เอาไปผสมกับสมุนไพรชนิดอื่นทำเป็นยาได้ เก็บไว้ได้นาน ใช้รักษาอาการท้องผูกได้ดี”
อันที่จริงโรคท้องผูกเป็นโรคที่พบได้บ่อย คนที่มีปัญหาอารมณ์ไม่ดี กินอาหารไม่เป็นเวลาขาดแคลนสารอาหาร เปลี่ยนที่ใช้ชีวิตกะทันหัน หรือมีปัญหาเรื่องการย่อย ระบบเผาผลาญ คนพวกนี้จะท้องผูกได้ง่าย
อีกอย่างพวกยาก็มีส่วนทำให้ท้องผูกได้ อย่างเช่นผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่กินยาไนเฟดิปีนระยะยาวก็จะท้องผูกได้ ผู้ป่วยที่มีปัญหาในกระเพาะลำไส้ก็ท้องผูกระยะยาวได้ง่ายเช่นกัน
หลายคนคิดว่าท้องผูกไม่ใช่โรคร้ายแรง แต่ถ้าเชื้อไม่ถูกขับออกโดยเร็วก็จะทำให้ผิวพรรณหมองคล้ำ เกิดปาน ท้องบวม อาการเหล่านี้ยังถือว่าเบา ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไประยะยาวจะส่งผลร้ายแรงต่อระบบขับถ่ายของร่างกาย และจะมีปัญหาด้านกระเพาะลำไส้และอื่นๆ ตามมา
ห้ามมองข้ามเด็ดขาด มิฉะนั้นจะกลายเป็นโรคใหญ่
เซี่ยซิงเฉินยิ้มพูด “เสี่ยวเยาเยา ถ้าผลต้นเหมยมีประโยชน์ งั้นปีนี้พวกเราจะไม่เก็บดอกเหมยเยอะแล้ว จะปล่อยให้มันออกผล พอถึงตอนนั้นฉันจะเอาไปส่งให้ที่หมู่บ้านเถาหยวนซานนะ”
เขารู้ว่าหมู่บ้านเถาหยวนซานมีโรงงานผลิตยา ยาผิวขาวสวย ยาปลูกผม และยาอื่นๆ ของที่นั่นเห็นผลดีมาก
มู่เถาเยา “ไม่ต้องปรึกษากับคนในครอบครัวก่อนเหรอคะ”
“ไม่ต้องหรอก เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวกลับไปบอกที่บ้านก็พอแล้ว ดอกเหมยมีเยอะทุกปี ปีนี้ก็คงไม่ต่าง”
“ขอบคุณค่ะ ไว้ทำเป็นยาเสร็จฉันจะส่งกลับมาให้ส่วนหนึ่ง”
เซี่ยซิงเฉินส่ายมือ “ไม่ต้องเก็บไว้ให้พวกเราหรอก”
“พวกคุณเก็บไว้สำรองดีกว่าค่ะ ต่อให้ไม่มีคนท้องผูก แต่บางครั้งบางคราวกินเพื่อให้ช่วยขับพิษบ้างก็ได้ค่ะ กินได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่”
“ก็ได้”
ตี้อู๋เปียน “ซาลาเปาน้อย ถ้าเธออยากได้ผลเหมย น้าเล็กก็มีสวนดอกเหมยเหมือนกัน แต่ดูเหมือนต้องเดือนกุมภาหรือมีนาถึงจะออกดอก จำได้ว่าเมื่อก่อนน้าเล็กให้คนเอาผลเหมยมาส่งตอนเดือนมิถุนากรกฎา”
ผลเหมยสุดแสนจะเปรี้ยว เขาไม่ชอบกิน ห้องครัวเลยเอาไปเชื่อม
“ส่วนใหญ่ดอกเหมยจะบานเดือนกุมภามีนา ไว้ฉันจะลองถามอาเขยดู ถ้าไม่ได้ตั้งใจเอาไปทำอะไรก็ปล่อยให้มันออกผลดีกว่า”
“อืม”
จั่วอีเหิงรีบยกมือ “เสี่ยวเยาเยา ผลเหมยออกเยอะทางตอนใต้ ที่บ้านพี่ก็มีภูเขาต้นเหมย ถ้าเธออยากได้ผลของมันพี่จะส่งมาให้”
มู่เถาเยาถามด้วยความตกใจเล็กน้อย “บ้านพี่ไม่เอาไปดองเหล้าเหรอคะ” เหล้าเหมยอร่อยมากนะ!
ต่อให้ไม่เอามาขาย เอาไว้กินเองก็ดีสุดๆ
“คนบ้านพี่แพ้แอลกอฮอล์กันหมด ก็เลยไม่มีใครดื่มเหล้า แถมผลเหมยก็เปรี้ยวจี๊ด ไม่มีใครชอบกิน ขนาดเอาไปเชื่อมหรือตากแห้งก็ยังไม่กินกัน คนในบ้านชอบกินหวานกันหมด ไม่มีใครสนใจภูเขาต้นเหมย บ้านคนแถวนั้นอยากกินก็เด็ดกันตามสบาย”
เนื่องจากฐานะครอบครัวไม่เดือดร้อน จึงไม่เคยคิดโค่นต้นเหมยไปปลูกต้นผลไม้แทน อย่างน้อยก็เอาไว้ชมดอกเหมยได้
มู่เถาเยายิ้มตาโค้ง “งั้นก็ดีเลยค่ะ ฝากทางบ้านพี่ช่วยหาคนไปดูแลหน่อยนะคะ ฉันจ่ายเงินเดือนให้ ส่วนผลเหมยก็จะรับซื้อตามราคาท้องตลาด”
“เสี่ยวเยาเยา บ้านคนแถวนั้นมีต้นเหมยกันหมด มากน้อยแตกต่างกันไป ถ้าเธอเอาไปใช้ประโยชน์ได้พี่จะบอกพ่อกับแม่ให้พูดกับคนแถวนั้นหน่อยว่าฝากดูแลให้ดี ปีหน้าออกผลก็เก็บไว้”
บ้านตระกูลจั่วอยู่เขตชานเมือง แต่ละครอบครัวมีที่ดิน
ถึงแม้จะไม่ยากจน แต่ถ้ามีรายได้เพิ่มก็ไม่มีใครรังเกียจ
“ได้ค่ะ ขอแค่ผลของมันไม่มีหนอนแมลง ไม่เล็กเกินไปก็พอค่ะ”
“ทางบ้านพี่มีแต่ผลใหญ่ๆ”
“งั้นก็ฝากคุณลุงคุณป้าช่วยหน่อยนะคะ หรืออยากจะเอาผลมาแลกยาสมุนไพรก็ได้ค่ะ”
“โอเคจ้ะ”
