สตรีแกร่งตระกูลไป๋ – ตอนที่ 1267 ติดกับ

ตอนที่ 1267 ติดกับ

“ตอนนี้สิ่งที่แม่ทัพชราชุยซานจงทำได้มีเพียงส่งหลี่เทียนเจียวออกไปจากวังหลวง หากแม่ทัพชราชุยซานจงรู้ว่าทางลับอยู่ในตำหนักแห่งนี้เขาต้องพาหลี่เทียนเจียวกลับมาที่นี่แน่นอน พวกเราจะรอพวกเขาอยู่ที่นี่ ทว่า ข้าคิดว่าหลี่เทียนเจียวต้องไม่ยอมหลบหนีไปแน่ นี่คือศักดิ์ศรีของจักรพรรดินีแห่งซีเหลียง”

ไป๋ชิงฉีในชุดเกราะสีเงินที่เปื้อนไปด้วยเลือดพาทหารเดินเข้ามาในตำหนัก เขาถือหอกยาวเปื้อนเลือดไว้ในมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างคือดาบล้ำค่าของไป๋ชิงอวี๋ที่เขาแย่งคืนมาได้จากทหารซีเหลียง

ชายหนุ่มเห็นน้องชายห้าของเขายืนอยู่กับอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนด้วยอาการเหนื่อยหอบราวกับเพิ่งผ่านสมรภูมิรบที่หนักหน่วงมา

ขอบตาของไป๋ชิงฉีร้อนผ่าว เขาตั้งใจแล้วว่าเมื่อกลับไปจะสั่งสอนน้องชายที่บ้าบิ่นคนนี้ให้หลาบจำ เขาโยนดาบของไป๋ชิงอวี๋คืนให้น้องชาย

ไป๋ชิงอวี๋รับดาบมาไว้ในมือ จากนั้นมองไปทางพี่ชายสามที่กำลังทำสีหน้าเคร่งเครียด “พี่ชายสาม ตอนนี้พวกเราต้องควบคุมประตูวังหลวงให้ได้ ข้าจะรับหน้าที่จับหลี่เทียนเจียวเองขอรับ”

ตอนนี้การควบคุมประตูวังหลวงให้ได้คือสิ่งสำคัญที่สุด ทั้งสามารถป้องกันไม่ให้หลี่เทียนเจียวหลบหนีออกจากวังไปได้ ทั้งยังสามารถป้องกันไม่ให้แม่ทัพคุ้มกันเมืองอวิ๋นจิงที่ถอดใจไปแล้วย้อนกลับมาช่วยเหลือหลี่เทียนเจียวได้

ทว่า การจับตัวคนสนิทของแม่ทัพชราชุยซานจงให้ได้ก็สำคัญเช่นเดียวกัน

ตอนนี้พี่หญิงใหญ่ให้คนยกทัพไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยน ไม่ว่าครั้งนี้ต้าโจวและต้าเยี่ยนจะร่วมมือกันโจมตีเมืองอวิ๋นจิงเช่นไร ทว่า หลังจากนี้พวกเขาจะรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ต้าโจวและต้าเยี่ยนต้องทำสงครามกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากพี่หญิงใหญ่ตัดสินใจจะทำสงครามกับต้าเยี่ยนหลังทำลายล้างซีเหลียงสำเร็จไป๋ชิงฉีก็ต้องปูทางให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างชอบธรรม

คนของต้าเยี่ยนแอบขายความลับทางทหารให้แม่ทัพชราชุยซานจงลับหลังอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน แม้ต้าเยี่ยนจะยอมรับผิดเรื่องนี้และสั่งประหารแม่ทัพฉู่ซึ่งทรยศต้าเยี่ยนไปแล้ว ทว่า ต้าโจวต้องหาหลักฐานที่สามารถใช้เจรจาตกลงหรือเปิดศึกกับต้าเยี่ยนมาไว้ในมือให้ได้

คนสนิทข้างกายของแม่ทัพชราชุยซานจงคือพยานบุคคลที่สำคัญที่สุด

ไป๋ชิงฉีเห็นเซียวหรงเหยี่ยนซึ่งยืนอยู่ข้างกายไป๋ชิงอวี๋ก้มศีรษะให้เขาเล็กน้อยราวกับต้องการสื่อให้เขารับรู้ว่าจะปกป้องไป๋ชิงอวี๋ให้ดี ไป๋ชิงฉีจึงหันไปกำชับไป๋ชิงอวี๋ “ระวังตัวให้ดี!”

“พี่ชายสามไม่ต้องห่วงขอรับ” ไป๋ชิงอวี๋พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด

เมื่อไป๋ชิงฉีจากไป เยว่สือจึงหันไปเห็นหน้ากากที่วางอยู่บนโต๊ะของหลี่เทียนเจียว

เยว่สือจำได้ว่าเป็นหน้ากากของไป๋ชิงอวี๋จึงรีบเดินไปหยิบมาส่งให้ไป๋ชิงอวี๋ “ของคุณชายห้าขอรับ!”

“ไม่จำเป็นแล้ว” ไป๋ชิงอวี๋มองหน้ากากแวบหนึ่งแล้วส่ายหน้า เขาหันไปสั่ง “ให้คนของเรารีบเก็บกวาดสถานที่ให้เรียบร้อย พวกเราจะรอให้เหยื่อมาติดกับ!”

เสียงสู้รบนอกตำหนักยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เมื่อกองทัพไป๋และคนของเซียวหรงเหยี่ยนได้ยินว่าพวกเขาจะรอจับคนอื่นที่นี่จึงออกไปช่วยสหายด้านนอกรบต่อ

เมื่อเซียวรั่วไห่พากองทัพไป๋ไปควบคุมประตูวังหลวงให้อยู่ในการควบคุมของกองทัพต้าโจวได้แล้วเขาจึงย้อนกลับมาอีกครั้ง

เซียวหรงเหยี่ยนเก็บดาบยาวเข้าฝัก ชายหนุ่มกระชากผ้าม่านที่สะบัดไปมาอยู่กลางตำหนักลงมา จากนั้นเดินไปหาไป๋ชิงอวี๋ “มือ…”

ไป๋ชิงอวี๋เงยหน้ามองสบตากับดวงตาดำขลับภายใต้หน้ากากของเซียวหรงเหยี่ยน เขาเปลี่ยนมือจับดาบ เมื่อครู่ไป๋ชิงอวี๋ใช้มือข้างหนึ่งรับดาบของหัวหน้าองครักษ์ลับผู้นั้นเอาไว้ ตอนนี้ฝ่ามือของเขามีแผลถูกดาบบาดลึกจนเกือบถึงกระดูกถึงสองแผล เลือดสดไหลออกมาไม่หยุด

เซียวหรงเหยี่ยนหยิบขวดยาห้ามเลือดสีขาวออกมาจากอก จากนั้นเทลงบนฝ่ามือของไป๋ชิงอวี๋อย่างหยาบกระด้าง เขาใช้ผ้าม่านพันแผลให้ไป๋ชิงอวี๋เสร็จเซียวรั่วไห่ก็บุกเข้ามาในตำหนักด้วยไอสังหารของกองทัพไป๋ทันที เขาต่อสู้พลางตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น “วังหลวงอวิ๋นจิงถูกตีแตกแล้ว ผู้ใดยอมจำนนจะไว้ชีวิต!”

เมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำของเซียวรั่วไห่ตะโกนขึ้นทหารกองทัพไป๋และทหารของต้าเยี่ยนเลือดร้อนขึ้นมาทันที ทหารรักษาพระองค์ของซีเหลียงเห็นกองทัพของศัตรูกรูกันเข้ามาจึงหน้าถอดสีทันที ไม่รู้ทหารคนใดกล่าวขึ้นด้วยภาษาซีเหลียง “กองทัพศัตรูบุกมาแล้ว! รีบหนีเร็ว!”

ทหารซีเหลียงที่ถูกล้อมทั้งด้านนอกและด้านในโกลาหลขึ้นทันที

หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ของซีเหลียงใช้ดาบฟันศีรษะของทหารซีเหลียงที่ทิ้งดาบในมือลง จากนั้นตวาดลั่น “ผู้ใดกล้าถอยจะถูกสังหารทิ้งทันที!”

แม่ทัพซีเหลียงหอบใจหายอย่างเหนื่อยหอบ เขาแทบยกดาบในมือไม่ขึ้นอีกต่อไป

ครั้งนี้เซียวหรงเหยี่ยนไม่เพียงพาทหารยอดฝีมือเข้ามาเท่านั้น สายลับของต้าเยี่ยนที่แฝงตัวอยู่ในวังหลวงก่อนหน้านี้ยังลอบวางยาถ่าย ยาพิษและยาขับเหงื่อทหารเหล่านี้ก่อนหน้านี้แล้ว

คนของไป๋ชิงอวี๋และเซียวหรงเหยี่ยนแยกย้ายกันทำตามคำสั่งที่ได้รับมาโดยไม่ได้ปรึกษากันก่อน บ่อน้ำบางแห่งจึงถูกวางยาถึงสองครั้ง คนซีเหลียงคือมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ร่างกายของพวกเขาจะรับไหวได้อย่างไรกัน

ทหารซีเหลียงบางคนนอนสลบไม่ได้สติ บางคนท้องเสียจนยืนแทบไม่ไหว พวกเขาจะมีแรงมาช่วยรบได้อย่างไรกัน

แม่ทัพซีเหลียงเห็นทหารของตัวเองทรุดลงทีละคน ทว่า ทหารรักษาพระองค์ไม่ยกทัพมาช่วยเหลือเสียที ทหารส่วนน้อยที่มาช่วยเหลือก็มีสีหน้าราวกับอมทุกข์มาด้วย ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นอันใดกันไปหมด ไม่นานคนเหล่านั้นก็ถูกกำจัดจนหมดสิ้น แม่ทัพมองไปทางตำหนักใหญ่ จากนั้นตะโกนเสียงดังลั่น “ทหารทุกคนจงบุกเข้าไปในตำหนัก! จับเป็นไป๋ชิงอวี๋ให้ได้พวกเราจึงจะมีทางรอด บุกเข้าไปเร็ว!”

เยว่สือ กองทัพต้าเยี่ยนและกองทัพไป๋ยืนรออยู่หน้าตำหนักนานแล้ว

ไป๋ชิงอวี๋และเซียวหรงเหยี่ยนถือดาบเตรียมรับมืออยู่ตลอดเวลา

ในที่สุดหลี่เทียนเจียวที่วิ่งหนีไปทางหลังตำหนักเรื่อยๆ ก็ได้พบหน้าแม่ทัพชราชุยซานจงเสียที

เดิมทีแม่ทัพชราชุยซานจงเตรียมนำทัพบุกเข้ามาในวังหลวงทางประตูทิศเหนือ ทว่า เมื่อมาถึงประตูวังทิศเหนือกลับถูกโจมตีด้วยลูกธนูมากมาย รองแม่ทัพของเขาตะโกนเร่งให้เขากลับเข้าไปในวังหลวง ทว่า กลับถูกโจมตีด้วยฝนธนูอย่างรุนแรงกว่าเดิม

แม่ทัพชราชุยซานจงที่รู้แล้วว่าทหารซีเหลียงถูกวางยาตระหนักได้ทันทีว่ามีกับดักรอเขาอยู่ที่ประตูวังทิศเหนือ เขาจึงรีบพากองทัพเข้าวังไปทางประตูทิศตะวันออกแทน

เมื่อแม่ทัพชราชุยซานจงรู้ว่าหลี่เทียนเจียวตกอยู่ในอันตรายจึงรีบส่งคนไปช่วยหญิงสาว จากนั้นสร้างค่ายกลขึ้นทางด้านหลังตำหนักเพื่อเป็นทางรอด เขาส่งทหารไปคุ้มกันประตูวังทิศตะวันตก เขาตั้งใจจะช่วยหลี่เทียนเจียวออกมาให้ได้ก่อน หากถึงคราวจำเป็นจริงๆ เขาจะส่งนางหนีออกไปจากเมืองหลวงให้ได้

“ทหารรักษาพระองค์และทหารคุ้มกันเมืองล้วนติดกับของพวกมันแล้ว ตอนนี้พวกเขาถูกวางยาถ่ายจนแทบยืนไม่อยู่ บางคนถูกวางยาสลบจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้สติ พวกเขาท้องเสียจนไม่มีเวลามาช่วยคุ้มกันฝ่าบาทแล้วขอรับ!” รองแม่ทัพของแม่ทัพชราชุยซานจงรายงานสถานการณ์ของซีเหลียงในตอนนี้ให้แม่ทัพชราชุยซานจงฟัง

แม่ทัพชราชุยซานจงสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นกว่าเดิม เขาเอ่ยถามอีกครั้งอย่างไม่อยากเชื่อ “แม้แต่ทหารรักษาพระองค์ก็ติดกับคนเหล่านั้นด้วยหรือ”

รองแม่ทัพปาดเหงื่อบนใบหน้าพลางพยักหน้า “ทหารที่ไม่ถูกวางยาไปต่อต้านศัตรูที่หน้าประตูเมืองหมดแล้วขอรับ ตอนนี้พวกเราต้องส่งฝ่าบาทออกไปนอกเมืองให้ได้โดยเร็วที่สุดขอรับ!”

ประมาทเกินไปแล้ว!

ต้าโจวมีสายลับอยู่ในเมืองอวิ๋นจิงและวังหลวงมากเท่าใดกันแน่ ตอนทานอาหารเย็นทหารเหล่านั้นยังดีๆ กันอยู่เลย เหตุใดตอนนี้พวกเขาจึงถูกวางยาถ่ายและยาสลบได้!

ทว่า สิ่งที่แม่ทัพชราชุยซานจงยิ่งคิดไม่ถึงก็คือหลังจากที่เขาไปพบเซียวหรงเหยี่ยน เซียวหรงเหยี่ยนพาคนเดินทางมาถึงหน้าเมืองอวิ๋นจิง จากนั้นลอบเข้าไปในวังหลวงโดยการช่วยเหลือของสายลับของต้าเยี่ยนได้สำเร็จ