ตอนที่ 1327 หน้าไหว้หลังหลอก
“เย็นมากแล้ว อีกไม่นานจงสิงเสี่ยวคงกลับมาแล้ว ลุงเฝิงไปพักผ่อนเถิด…” เซียวหรงเหยี่ยนต้องรอฟังรายงานที่มีประโยชน์จากจงสิงเสี่ยวหลังจากเขากลับมาจากจวนหลู่จิ้นก่อน ทั้งต้องให้จงสิงเสี่ยวรับรู้ว่าเขาไม่ได้สิ่งใดที่เป็นประโยชน์กลับมาจากวังหลวงแม้แต่น้อย
สิ้นเสียงของเซียวหรงเหยี่ยน เยว่สือเดินเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว เขาเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยหอบ “นายท่าน เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ! คนในคณะของเราลอบสังหารใต้เท้าหลิ่วหรูซื่อของต้าโจว ตอนนี้ถูกคนของจวนหลิ่วจับตัวไว้ได้แล้วขอรับ! ใต้เท้าหลิ่วได้รับบาดเจ็บหนัก ตอนนี้ตระกูลหลิ่วส่งคนไปเชิญหมอหลวงที่สำนักหมอหลวงมารักษาแล้วขอรับ”
เซียวหรงเหยี่ยนได้ยินจึงกำหมัดแน่น สีหน้าเคร่งขรึมลงทันที “คือคนของผู้ใด”
“คือ…คือคนที่กั๋วจิ้วเหย่พามาขอรับ!” เยว่สือกล่าวเสียงรอดไรฟัน พี่ชายของไทเฮาผู้นี้ดีแต่สร้างปัญหาให้นายท่านของเขา ไม่เคยอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเลยสักวัน
เซียวหรงเหยี่ยนนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้พลางกล่าวออกมาอย่างไม่รีบร้อน “ลุงเฝิง ส่งผิงอี้เป็นตัวแทนข้าไปเยี่ยมใต้เท้าหลิ่วที่จวนหลิ่วที บอกกับคนตระกูลหลิ่วว่าถึงแม้คนที่ก่อเรื่องจะเป็นคนของต้าเยี่ยน ทว่า ข้าจะปล่อยให้ต้าโจวเป็นคนตัดสินโทษ ต้าเยี่ยนของพวกเราจะไม่ปกป้องคนผิดเด็ดขาด!”
หวังว่าหลิ่วหรูซื่อจะไม่เป็นอันใดร้ายแรง มิเช่นนั้นการที่คนของจงสิงเสี่ยวลอบสังหารเสนาบดีกรมพิธีการของต้าโจวพวกเขาคงไม่จำเป็นต้องเจรจากันอีกต่อไป คงเหลือเพียงการเปิดศึกเท่านั้น!
“เยว่สือเจ้าไปสืบที่มาขององครักษ์ผู้นั้นอย่างละเอียดที สืบให้แน่ชัดว่าเหตุใดเขาจึงลอบสังหารใต้เท้าหลิ่ว!” เซียวหรงเหยี่ยนเคาะนิ้วลงบนโต๊ะเป็นจังหวะด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “หากจงสิงเสี่ยวกลับมาถึงให้เขารีบมาพบข้าทันที!”
หากไม่เห็นแก่ที่จงสิงเสี่ยวคือพี่ชายของพี่สะใภ้เขา จากการกระทำที่ผ่านมาจงสิงเสี่ยวและบุตรชายของเขาคงได้ตายไปนานแล้ว
ตอนที่เสียงเยือกเย็นของเซียวหรงเหยี่ยนดังขึ้นจงสิงเสี่ยวเดินมาถึงหน้าประตูห้องของเซียวหรงเหยี่ยนแล้ว
เมื่อจงสิงเสี่ยวได้ยินน้ำเสียงเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งของผู้สำเร็จราชการเขาจึงรีบวิ่งถลกชายชุดเข้าไปในห้องของผู้สำเร็จราชการด้วยความหวาดกลัวทันที เขาเกือบสะดุดธรณีประตูเพราะวิ่งเร็วเกินไป โชคดีที่เฝิงเย่าช่วยประคองเขาไว้ได้ทัน
เฝิงเย่ายังคงยิ้มอย่างใจเย็นเช่นเคย “กั๋วจิ้วเหย่ระวังด้วยขอรับ”
ใจของจงสิงเสี่ยวกระตุกวูบทันที เขาคิดว่าตัวเองควรระวังตัวจริงๆ จงสิงเสี่ยวรีบคุกเข่าลงตรงหน้าผู้สำเร็จราชการทันที “ผู้สำเร็จราชการโปรดระงับโทสะด้วยเถิด กระหม่อมไม่ทราบจริงๆ ว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น กระหม่อมเป็นคนแรกที่สนับสนุนวิธีการนี้ ไทเฮาและฝ่าบาททรงกำชับฝากฝังกระหม่อมเป็นอย่างดี กระหม่อมไม่กล้าทำตัวเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก ลอบส่งคนไปสังหารขุนนางของต้าโจวเช่นนี้เด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ”
จงสิงเสี่ยวเป็นคนประมาณตน เขารู้ดีว่าครั้งนี้เขาเดินทางมายังต้าโจวพร้อมกับผู้สำเร็จราชการ ที่สำคัญเขาเคยทำร้ายน้องชายแท้ๆ ของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวมาก่อน ตอนนี้คนของบุตรชายเขาลอบสังหารขุนนางของต้าโจว หากผู้สำเร็จราชการอยากกำจัดเขาก็สามารถยกเขาให้ต้าโจวลงโทษได้ตามใจชอบ เขาจะยังมีชีวิตรอดอีกหรือ
เซียวหรงเหยี่ยนเห็นท่าทีของจงสิงเสี่ยวจึงนั่งไขว้ห้างนิ่งอยู่บนเก้าอี้โดยไม่กล่าวสิ่งใดทั้งสิ้น เขาปรายตามองจงสิงเสี่ยวที่คุกเข่าอยู่แทบเท้าตัวเอง “คนที่ใต้เท้าจงพามาต้าโจวในครั้งนี้ด้วยน่าจะเป็นลูกน้องคนสนิทที่สุดของใต้เท้า ลูกน้องคนสนิทของขุนนางต้าเยี่ยนลอบสังหารขุนนางคนสำคัญของต้าโจว ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าใต้เท้าจงไม่ใช่คนหน้าไว้หลังหลอก ต่อหน้าทำอีกอย่างลับหลังทำอีกอย่างเพื่อต่อต้านฝ่าบาทกัน!”
“กระหม่อมถูกใส่ร้ายพ่ะย่ะค่ะ!” จงสิงเสี่ยวก้มศีรษะคำนับพื้นอย่างแรง “กระหม่อมทราบดีว่าตัวเองคือพี่ชายของไทเฮา กระหม่อมเดินทางมาที่นี่ด้วยความหวาดกลัว เกรงว่าหากทำสิ่งใดผิดพลาดอาจทำให้จักรพรรดินีแห่งต้าโจวไม่พอพระทัยจนถึงขั้นเอาชีวิตของกระหม่อมได้ ตอนนี้ต้าเยี่ยนของพวกเราอ่อนแอกว่าต้าโจว หากจักรพรรดินีแห่งต้าโจวทรงอยากได้ชีวิตของกระหม่อม กระหม่อมก็คงต้องตายเพื่อต้าเยี่ยน ทว่า กระหม่อมเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง กระหม่อมกลัวความตายเช่นเดียวกัน เหตุใดกระหม่อมต้องหาเรื่องใส่ตัวเช่นนี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ ผู้สำเร็จราชการได้โปรดวินิจฉัยด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”
“เจ้ารู้ประวัติของผู้ที่ลอบสังหารใต้เท้าหลิ่วอย่างละเอียดหรือไม่” เซียวหรงเหยี่ยนยกชาร้อนขึ้นจิบพลางเอ่ยถามอย่างไม่รีบร้อน
ท่าทีของเซียวหรงเหยี่ยนยิ่งทำให้จงสิงเสี่ยวร้อนใจ เขากลัวว่าเซียวหรงเหยี่ยนจะมอบตัวเขาให้แก่ต้าโจวจึงรีบหันไปสั่งให้บ่าวรับใช้นำประวัติทั้งหมดของคนที่ลอบสังหารหลิ่วหรูซื่อไปให้เซียวหรงเหยี่ยนทันที
เยว่สือรับกระบอกไม้ไผ่มา จากนั้นส่งต่อให้เซียวหรงเหยี่ยน เซียวหรงเหยี่ยนกางแผ่นไม้ไผ่ออกอ่านอย่างละเอียดพลางกล่าวต่ออย่างไม่ปล่อยเวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ “ใต้เท้าจงช่างทำงานรวดเร็วดีจริง เพิ่งเกิดเรื่องขึ้นแท้ๆ แม้แต่ข้าก็เพิ่งได้รับข่าว ทว่า ใต้เท้าจงกลับนำประวัติของคนผู้นั้นมามอบให้ข้าได้เร็วถึงเพียงนี้”
จงสิงเสี่ยวรีบก้มศีรษะคำนับอีกครั้ง “ทูลท่านอ๋อง กระหม่อมคัดเลือกคนที่จะเดินทางมาในครั้งนี้ด้วยอย่างละเอียดถี่ถ้วนเพราะกลัวว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น ดังนั้นกระหม่อมจึงนำสัญญาทาสและประวัติของคนเหล่านี้มาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
จงสิงเสี่ยวเอาแต่โขกศีรษะลงบนพื้นพลางกล่าวว่าตัวเองถูกใส่ร้าย ไม่กล้ากล่าวสิ่งใดไปมากกว่านี้
เซียวหรงเหยี่ยนอ่านแผ่นไม้ไผ่จนจบ จากนั้นโยนไม้ไผ่ไปตรงหน้าจงสิงเสี่ยวจนจงสิงเสี่ยวตัวสั่นเทาด้วยความตกใจ
“ใต้เท้าจงเป็นคนฉลาดหลักแหลมมาโดยตลอด เหตุใดเจ้าจึงไม่สงสัยผู้ที่มีประวัติน่าสงสัยคนนี้ ทั้งยังพาเขามายังต้าโจวอีก!” น้ำเสียงของเซียวหรงเหยี่ยนดุดัน
“ผู้สำเร็จราชการได้โปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมตายไปถือเป็นเรื่องเล็ก ทว่า กระหม่อมกลัวจะทำให้การเจรจาครั้งนี้ล้มเหลว หากเป็นเช่นนั้นต่อให้กระหม่อมมีเป็นหมื่นชีวิตก็คงชดใช้ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!” จงสิงเสี่ยวพยายามทำตัวให้นอบน้อมที่สุด กล่าวจบจึงก้มศีรษะคำนับเซียวหรงเหยี่ยนอีกครั้งราวกับเสียใจเป็นอย่างมาก เขากล่าวขึ้นด้วยความหวาดหวั่น “ไทเฮาอ่อนแอมาแต่ไหนแต่ไร หลังจากจักรพรรดิองค์ก่อนสวรรคตลงไทเฮาเสียพระทัยจนแทบอยากสิ้นใจตามไปด้วย ชีวิตของกระหม่อมไม่สำคัญนัก กระหม่อมแค่กลัวว่าไทเฮาจะเสียพระทัยจนเป็นอันใดไปหากทรงทราบข่าวการเสียชีวิตของกระหม่อม หากเป็นเช่นนี้กระหม่อมสมควรตายเป็นหมื่นครั้งพ่ะย่ะค่ะ!”
จงสิงเสี่ยวรู้ตั้งแต่ก่อนออกเดินทางมายังต้าโจวแล้วว่าชีวิตของเขาอยู่ในกำมือของผู้สำเร็จราชการ
เดิมทีเขาอยากขอร้องให้ไทเฮาหาทางช่วยไม่ให้เขาต้องเดินทางมายังต้าโจว ทว่า ไทเฮาไม่อยากทำให้ผู้สำเร็จราชการเสียใจจึงให้คนส่งสารมาบอกเขาว่าผู้สำเร็จราชการต้องเห็นแก่หน้านางช่วยดูแลปกป้องไม่ให้เขาเป็นอันใดไปที่ต้าโจวแน่นอน
เมื่อเห็นว่าน้องสาวช่วยอันใดเขาไม่ได้แล้ว จงสิงเสี่ยวจึงคัดเลือกองครักษ์ฝีมือดีหลายสิบนายมาปกป้องตัวเอง ทว่า ผู้ใดจะรู้ว่าเมื่อองครักษ์ของเขามาถึงต้าโจวจะลอบสังหารขุนนางคนสำคัญของต้าโจวเช่นนี้ จงสิงเสี่ยวจะร้องขอความยุติธรรมจากผู้ใดได้กัน!
“ทางรอดน่ะหรือ…” เซียวหรงเหยี่ยนมองไปทางจงสิงเสี่ยวนิ่ง “ง่ายนิดเดียว เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นถึงเพียงนี้จักรพรรดินีแห่งต้าโจวคงทราบเรื่องนี้แล้ว เจ้าจงนำหลักฐานเหล่านี้ไปมอบให้แก่ใต้เท้าหลู่ที่เจ้าเพิ่งไปพบมาเมื่อครู่ที่จวนด้วยตัวเอง แสดงความจริงใจให้ต้าโจวได้เห็นว่าเจ้าพร้อมจะให้ความร่วมมือกับต้าโจวตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเต็มที่ บอกว่าต่อให้ต้องจับเจ้าเข้าคุกก็มิเป็นอันใด จงยืดอกคุยกับพวกเขาอย่างสง่าผ่าเผย!”
