สตรีแกร่งตระกูลไป๋ – ตอนที่ 1424 สวามิภักดิ์

ตอนที่ 1424 สวามิภักดิ์

“หานเฉิงอ๋องทูลขอฝ่าบาทนำทัพทหารเรือมายังชายฝั่งทะเล ตอนนี้เขาต้องการสร้างผลงานให้ฝ่าบาทได้ทอดพระเนตร ฝ่าบาทจะได้ให้ความสำคัญกับเขามากกว่าเดิม ตอนนี้หานเฉิงอ๋องคงอยากให้เกิดสงครามเต็มที่”

ฟ่านอวี้กานกล่าวจบก็ยกเหล้าขึ้นจิบพลางเบ้ปากราวกับไม่พอใจมาก

“องค์ชายสองคิดว่ากระหม่อมจะทนเห็นองค์ชายของแคว้นที่ยอมจำนนต่อต้าโจวได้หน้ากับฝ่าบาทได้อย่างใดกันพ่ะย่ะค่ะ ดังนั้นหากองค์ชายยอมทำสัญญาพันธมิตรกับต้าโจวอย่างลับๆ กระหม่อมสามารถช่วยเกลี้ยกล่อมใต้เท้าหลิ่วให้ช่วยสนับสนุนองค์ชายสองขึ้นครองราชย์แทนได้พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อก่อนแคว้นตงอี๋สวามิภักดิ์ต่อต้าเหลียง ตอนนี้แม้แต่ต้าเหลียงยังถูกต้าโจวทำลายจนดับสูญแล้ว นับประสาอันใดกับแคว้นเล็กๆ อย่างตงอี๋กัน!

แคว้นตงอี๋ก็แค่คิดว่าหานเฉิงอ๋องไม่มีทางสามัคคีกับต้าโจว ต้าโจวไม่มีทหารเรือยอดฝีมือถึงได้กล้าเหิมเกริมเพียงนี้!

คำกล่าวของฟ่านอวี้กานมีทั้งความจริงและเรื่องโกหกผสมปนเปจนคนฟังแยกไม่ออก…

ทว่า หานเฉิงอ๋องส่งทหารเรือออกไปคุ้มครองชาวประมงหาปลาในทะเลจริงๆ ดูเหมือนว่าเขาอยากให้ตงอี๋ทำสงครามกับต้าโจวจริงๆ

แคว้นตงอี๋เป็นแคว้นเล็กที่มีจำนวนประชากรน้อย เมื่อก่อนพวกเขาสู้ทหารเรือของต้าเหลียงไม่ได้ หากตอนนี้หานเฉิงอ๋องอยากทำสงครากับตงอี๋เพื่อสร้างผลงานให้จักรพรรดินีของต้าโจวได้เห็นจริงๆ แคว้นตงอี๋คงไม่อาจต้านทานทหารเรือในสังกัดของหานเฉิงอ๋องได้

องค์ชายสองที่ก่อนหน้านี้ได้รับการสนับสนุนจากเทียนเฟิ่งและต้าเยี่ยนเริ่มคิดมากขึ้นทันที

องค์ชายสองวางเหล้าในมือลง จากนั้นเงยหน้ามองฟ่านอวี้กานด้วยสีหน้าจริงจัง เขายกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเคร่งขรึมมีรอยยิ้มบางๆ เขากล่าวขึ้น

“หากต้าโจวมอบหยกจักจั่นที่เคยเป็นสมบัติของพระภัสดาของต้าโจวให้ข้า ข้าจะยอมอยู่เป็นรัฐบรรณาการของต้าโจวอย่างสงบต่อไปขณะที่ต้าโจวกำลังแข่งขันกับต้าเยี่ยน!”

ฟ่านอวี้กานกำมือที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อแน่น รอยยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม

“ไม่อยากเชื่อเลยว่าองค์ชายสองจะเชื่อเรื่องเหลวไหลของเทียนเฟิ่งเหมือนกัน!”

“ไม่รู้ว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวจะยอมยกมันให้ข้าได้หรือไม่”

“กระหม่อมไม่กล้าปิดบังองค์ชายสอง ตอนนี้ฝ่าบาทของกระหม่อมกำลังส่งคนออกตามหาหยกจักจั่นที่หายสาบสูญไปของพระภัสดาอยู่ แม้แต่จักรพรรดิเทียนเฟิ่งยังออกประกาศมอบรางวัลให้คนที่เจอหยกจักจั่นชิ้นนั้นอย่างงามเลยพ่ะย่ะค่ะ”

ฟ่านอวี้กานยังคงกล่าวด้วยท่าทีไม่สะทกสะท้านเช่นเดิม

“หากองค์ชายสองทรงเชื่อว่าหยกจักจั่นสามารถย้อนเวลาได้จริง องค์ชายสองควรรีบถือโอกาสนี้แย่งชิงหยกจักจั่นตัวเมียมาจากจักรพรรดิเทียนเฟิ่งตอนที่เขายังประทับอยู่ในแคว้นตงอี๋ก่อนนะพ่ะย่ะค่ะ หากจักรพรรดินีของกระหม่อมหาหยกจักจั่นอีกชิ้นพบ ต้าโจวจะรีบส่งมาให้องค์ชายสองพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อองค์ชายสองเห็นว่าฟ่านอวี้กานไม่มีท่าทีสนใจหยกจักจั่นแม้แต่น้อยเขาจึงชูหยกจักจั่นที่แขวนอยู่ที่เอวให้ฟ่านอวี้กานเห็น

“จักรพรรดิเทียนเฟิ่งมอบหยกจักจั่นตัวเมียให้ข้าแล้ว เขาบอกว่าตัวเองหาหยกจักจั่นอีกชิ้นที่อยู่ในต้าโจวไม่พบจึงล้มเลิกความตั้งใจแล้ว”

“ดังนั้น…”

ฟ่านอวี้กานแบมือออก

“องค์ชายสองคิดว่าหยกจักจั่นสามารถย้อนเวลาได้จริงๆ หรือพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเป็นเพียงคุณชายเสเพลคนหนึ่งเท่านั้น ทว่า หากกระหม่อมมีกุญแจที่สามารถย้อนเวลาได้จริง กระหม่อมจะทำทุกวิถีทางเพื่อหากุญแจอีกดอกให้พบ กระหม่อมไม่มีทางมอบกุญแจดอกสำคัญดอกนี้ให้ผู้อื่นแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ บางที…”

ฟ่านอวี้กานนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง จากนั้นเงยหน้ามององค์ชายสอง

“บางทีการนำกุญแจทั้งสองดอกนี้มารวมกันอาจต้องมีวิธีลับอีกอย่างถึงจะสามารถย้อนเวลากลับไปได้ ถึงเวลานั้นองค์ชายสองช่วยตามหากุญแจสองดอกให้จักรพรรดิเทียนเฟิ่งจนพบ หากพระองค์ไปถามวิธีจากจักรพรรดิเทียนเฟิ่ง เขาอาจแย่งกุญแจทั้งสองดอกไปจากองค์ชายสองก็ได้ เช่นนั้นเท่ากับองค์ชายสองเปลืองแรงและเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์นะพ่ะย่ะค่ะ!”

องค์ชายสองได้ยินคำกล่าวของฟ่านอวี้กานจึงยิ่งรู้สึกว่าคนผู้นี้น่าสนใจยิ่งนัก การยุยงของเขามีเหตุผลมาก องค์ชายสองโมโหไม่ออกจริงๆ

“ได้ยินว่าจอมเวทย์ของแคว้นเทียนเฟิ่งอยู่ที่ต้าโจว…”

องค์ชายสองเอามือข้างหนึ่งเท้าคางพลางลูบหยกจักจั่นเบาๆ

“ต้าโจวคงรู้วิธีย้อนเวลาแล้วเช่นเดียวกัน”

ฟ่านอวี้กานพยักหน้า

“หากการย้อนเวลาคือเรื่องจริง หากต้าโจวรู้วิธีการย้อนเวลาจริงๆ เกรงว่าผู้ที่มาเยือนแคว้นตงอี๋ในครั้งนี้คงไม่ใช่ใต้เท้าหลิ่วแต่เป็นกองทัพของต้าโจวแล้วพ่ะย่ะค่ะ หานเฉิงอ๋องคงอยากได้หยกจักจั่นชิ้นนี้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าอยากได้เพื่อย้อนกลับไปกอบกู้แคว้นคืนหรืออยากนำไปมอบให้ฝ่าบาทของกระหม่อมเพื่อเอาใจพระองค์กันแน่!”

ทว่า องค์ชายสองรู้สึกว่าจักรพรรดินีต้าโจวดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องย้อนเวลานี่เลยสักนิด

“สรุปก็คือหากต้าโจวอยากทำสัญญาพันธมิตรกับข้าก็นำหยกจักจั่นมามอบให้ข้าก่อน”

องค์ชายสองเก็บหยกจักจั่นไว้ตามเดิม จากนั้นกล่าวกับฟ่านอวี้กาน

“ตกลงพ่ะย่ะค่ะ ข้าจะกลับไปเร่งให้ใต้เท้าหลิ่วเขียนจดหมายกลับไปยังต้าโจวพ่ะย่ะค่ะ”

ฟ่านอวี้กานกล่าวจบจึงยกมือคารวะ

“องค์ชายสองให้กระหม่อมได้เพลิดเพลินกับความงามยามค่ำคืนของตงอี้ได้แล้วหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนได้รับจดหมายจากหลิ่วหรูซื่อตอนที่กำลังจะเข้านอน หญิงสาวนั่งปล่อยผมอ่านจดหมายของหลิ่วหรูซื่ออย่างละเอียดอยู่ริมหน้าต่าง

หลิ่วหรูซื่อบอกในจดหมายว่าหลู่เฟิ่งหลางไปพบองค์ชายใหญ่ของตงอี๋แล้ว นางคิดว่าองค์ชายใหญ่เป็นคนโลเล ทั้งๆ ที่ต้าโจวบอกเขาว่าข้างกายเขามีสายลับขององค์ชายสองอยู่ ทว่า เขากลับไม่ยอมเชื่อ หลู่เฟิ่งหลางแนะนำให้สนับสนุนองค์ชายเจ็ดที่ขาพิการขึ้นครองราชย์แทน พวกเขากำลังเตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้แล้ว

องค์ชายสองอยากได้หยกจักจั่นอีกชิ้นจากต้าโจว กล่าวว่าหากต้าโจวยอมมอบหยกจักจั่นของเซียวหรงเหยี่ยนให้ตงอี๋เขาจะยอมทำสัญญาสงบศึกกับต้าโจว

ทว่า หลู่เฟิ่งหลางคิดว่ายังมีความเสี่ยงอยู่ดี ต้าโจวควรเลือกสนับสนุนองค์ชายเจ็ดขึ้นเป็นจักรพรรดิหุ่นเชิดของต้าโจวเป็นการดีที่สุด

ไป๋ชิงเหยียนลูบจดหมายในมืออย่างใช้ความคิด ความจริงไป๋ชิงเหยียนเคยคิดสนับสนุนองค์ชายเจ็ดซึ่งพิการคนนั้นขึ้นครองราชย์เหมือนกัน ทว่า องค์ชายเจ็ดอายุน้อยเกินไป หากจักรพรรดิตงอี๋สิ้นพระชนม์ ไทเฮาจะได้เป็นคนควบคุมอำนาจแทน สถานการณ์อาจเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ทุกเมื่อ!

หากคิดสนับสนุนองค์ชายเจ็ดขึ้นครองราชย์จริงจะกลายเป็นการแย่งชิงระหว่างโอรสที่เกิดจากฮองเฮาทั้งสององค์กับองค์ชายสอง หากขุนนางในราชสำนักเริ่มเอนเอียงมาทางองค์ชายเจ็ด องค์ชายสองอาจจนตรอกจนทำสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นมาก็ได้

ไป๋ชิงเหยียนลุกขึ้นยืนพลางเอ่ยเรียก

“ชุนเถาหยิบพู่กันกับหมึกเข้ามาที!”

ไป๋ชิงเหยียนเขียนตอบหลิ่วหรูซื่อว่าให้เขาทำทุกอย่างด้วยความรอบคอบที่สุด หากพอสามารถสนับสนุนองค์ชายใหญ่ได้ก็ควรให้การแย่งชิงอยู่ที่องค์ชายสององค์ก็พอ ไม่จำเป็นต้องดึงคนที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องจนทำให้สถานการณ์ในตงอี๋ซับซ้อนขึ้นกว่าเดิม ต้าโจวไม่ค่อยรู้สถานการณ์ของแคว้นตงอี๋อย่างละเอียด หากเกิดอันใดขึ้นมาต้าโจวอาจรับมือไม่ทัน

ไป๋ชิงเหยียนบอกหลิ่วหรูซื่อว่านางคาดการณ์ไว้แล้วว่าซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นต้องใช้เรื่องการย้อนเวลาของหยกจักจั่นขึ้นมาเป็นประเด็นก่อความวุ่นวาย ตอนนี้เทียนเฟิ่งอยากให้ต้าโจวกับตงอี๋ทำสงครามกันใจจะขาด

ในเมื่อองค์ชายสองของตงอี๋อยากได้หยกจักจั่นเช่นนั้นก็บอกเขาไปว่าซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นทำให้ตลาดขายของของต้าโจวในตอนนี้เต็มไปด้วยหยกจักจั่น ต้าโจวค้นหาหยกจักจั่นได้ยากลำบากกว่าเดิม ตอนนี้ต้าโจวจะส่งหยกจักจั่นที่หาพบสามชิ้นซึ่งไป๋ชิงเหยียนคิดว่าเหมือนกับหยกจักจั่นของเซียวหรงเหยี่ยนไม่มีผิดเพี้ยนไปให้องค์ชายสองของแคว้นตงอี๋

เมื่อไป๋ชิงเหยียนเขียนจดหมายเสร็จจึงสั่งให้เว่ยจงหยิบหยกจักจั่นที่ไป๋ชิงเหยียนสั่งให้คนทำพิเศษขึ้นมาสามชิ้นมา จากนั้นส่งไปให้หลิ่วหรูซื่อที่ตงอี๋พร้อมกับจดหมาย

“คุณหนูใหญ่พักผ่อนเถิดเจ้าค่ะ!”

ชุนเถารู้สึกสงสารคุณหนูใหญ่ของตัวเองมาก