บทที่ 65 การเลือกของหัวเหลือง
เจียงฮ่าวที่ได้นับถอยหลังแล้ว หัวทองก็ทำได้เพียงมองเจียงฮ่าวที่ในตอนนี้ไม่ได้ต่างไปจากการได้มองปลาที่ตายไปแล้ว
มันเข้าใจได้ในทันทีว่าเจียงฮ่าวไม่ได้ล้อเล่นแต่อย่างใด ต่อให้มันไม่เลือก ดีไม่ดีมันอาจจะไม่ได้เสียเพียงแค่ขา
“5”
“4”
“…”
เสียงของเจียงฮ่าวนั้นค่อยๆดังขึ้นภายในจิตใจของหัวทองมากยิ่งขึ้นราวกับยมฑูตที่ค่อยกระหยิ่มยิ้มย่องก้าวเข้าหามันในทุกวินาที นี่ทำให้ในที่สุดตัวมันก็ตัดใจเลือกได้ในที่สุด
“พี่ใหญ่ ไม่สิ ท่าน)ุ๋ ผมเลือกข้อสอง”
หัวทองได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกล้ำกลืนฝืนทน
“หลานคนนี้จะไปจับฉินโชวมาหักภายในสอง.. ไม่สิ หลานคนนี้จะทำเดี๋ยวนี้”
เมื่อพดจบ หัวทองได้รีบลุกขึ้นเตรียมที่จะไปจับตัวฉินโชวมาทันที
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินเช่นนั้น สายตามองปลาตายของเขาได้กลับกลายเป็นสายตาที่สุกสกาวและรอยยิ้มละไมในทันที
“ไม่ต้องรีบร้อน บอกลูกน้องของนายให้ไปจับตัวมันมาก็พอ แต่ว่ายังไงซะนายก็ต้องลงมือด้วยตัวเองต่อหน้าฉัน”
คำพูดของเจียงฮ่าวได้ทำให้ใบหน้าของหัวทองนั้นต้องด้านชาไปในทันที แม้แต่หนทางรอดสุดท้ายของมันก็ยังถูกเจียงฮ่าวกีดขวางทางเอาไว้
ใบหน้าของมันแม้จะเศร้าหมองกว่าเดิม แต่ก็ยังยิ้มออกมา
“ได้ครับท่านปู่”
มันได้รีบตอบสนองความต้องการของเจียงฮ่าวในทันที
มันได้มองไปหาลูกน้องของมันสองคนที่พยายามฝืนลุกขึ้นได้แล้วจึงรีบตะคอกออกไปในทันที
“เอ็งสองตัวไม่ได้ยินที่ท่านปู่ของฉันพูดรึไง รีบไปจัดการเร็วๆเข้า”
จิ๊กกี๋สองคนนี้ในตอนแรกที่ยืนขึ้นมาได้นั้น มันยังตกตะลึงกับสิ่งที่เจียงฮ่าวได้พูดออกมา แต่เมื่อโดนลูกพี่ของตนนั้นตะคอกใส่จึงได้รีบกุลีกุจอไปยังรถคันสีดำของพวกมันที่จอดอยู่ไม่ไกล ด้วยสีหน้ารู้สึกเสียใจอย่างที่สุด
ตอนนี้เอง ฉินโชวที่นั่งดูเหตุการณ์อยู่ในรถก็ได้ตกตะลึงในฉากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“เป็นไปได้ยังไงกัน”
“เจียงฮ่าวมันมีฝีมือลึกล้ำแบบนี้ได้ยัง”
มันได้พูดพึมพำออกมาตลอดเวลาจนกระทั่งได้เห็นว่ามีลูกน้องสองคนของหัวทองกำลังเดินมาที่มัน ความรู้สึกถึงลางร้ายได้ปรากฏขึ้นในหัวใจมันอย่างขีดสุด
“…..นี่ พี่หม่าทรยศ…ฉัน เหรอ”
“ทำยังไงดี ทำยังไง ทำยังไงดีวะ”
ฉินโชวหวาดกลัวจนรนลานทำอะไรไม่ถูก
ตอนนั้นเองมันนึกอะไรได้บางอย่าง
มันรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและรีบกดเบอร์เพื่อที่จะโทรออกไปในทันที
“ตรู๊ด….ตรู๊ด….ตรู๊ด….ตรู๊ด….ตรู๊ด….ตรู๊ด….”
เบอร์ที่โทรออกไปนั้นติด แต่กลับไม่มีคนรับ นี่ทำให้ฉินโชวรู้สึกได้ในทันทีว่าตนกำลังต้องเจอปัญหาใหญ่แล้ว
“พี่ซิ่ว รีบรับหน่อยเซ่….”
“ครื๊ดดดดด ตึง”
ฉินโชวที่กำลังกระวีกระวาดอยู่นั้น ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงประตูรถที่มันรู้สึกได้ว่าดังที่สุดในชีวิตมัน เป็นลูกน้องของหัวทองสองคนที่มันเห็นเมื่อครู่ พวกมันได้ตรงเข้าไปจับตัวฉินโชวในทันที
ฉินโชวมือไม้อ่อนขึ้นมาในทันใด และทำการพนมมือขอร้องพวกมันทั้งสอง
“พี่ชาย….พี่ใหญ่…ผม ผม ผมเป็นเพื่อนกับหัวหน้าของพวกพี่นะ พวกพี่จะมาจับผมทำไมกัน เรามานั่งคุยกันดีๆก่อนก็ได้ ใช่ๆ ผมว่าเรามานั่ง…. ”
ฉินโชวยังพร่ำพูดต่อไปราวกับกำลังร้องขอชีวิต แต่ทั้งสองคนเองนั้นในตอนนี้กลัวที่จะตกตายในมือเจียงฮ่าวมากกว่า มีหรือที่ทั้งสองจะยอมฟังคำร้องขอที่มีชีวิตตัวเองเป็นเดิมพัน
ทั้งสองจับฉินโชวเอาไว้อย่างถนัดถนี่แล้วค่อยๆหิ้วปีกลากฉินโชวไปอย่างทุลักทุเลด้วยสภาพร่างที่ไม่มีส่วนใดที่ไม่เจ็บปวดของตน
เจียงฮ่าวเมื่อเห็นว่าฉินโชวได้ถูกหิ้วปีกมานั้น ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
และเมื่อฉินโชวเห็นรอยยิ้มนี้ มันรู้ได้ในทันทีว่าตัวมันนั้นน่าจะถูกล่วงรู้สิ่งที่กระทำมานานแล้ว นี่ทำให้มันนั้นรู้ในทันทีอีกเช่นกันว่าต้องจบไม่สวยอย่างแน่นอน
เมื่อมันได้สบตาเข้ากับเจียงฮ่าว ได้รีบกล่าวคำร้องขอชีวิตออกมาในทันที
“เจียงฮ่าว ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันต้องโดนผีห่าซาตานสิงไปแน่ๆถึงได้กล้าทำเรื่องแบบนี้ ได้โปรดเถอะ ให้ฉันออกไปจากที่นี่ ไม่สิ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว จะไม่ทำอีกแล้ว”
ฉินโชวได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราวกับคนตายที่อ้อนวอนร้องขอชีวิต พลางตบหน้าตัวเองอย่างแรง ดูไปแล้วน่าสมเพชเวทนาอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เจียงฮ่าวไม่ได้มีท่าทีใดๆ เขาทำเพียงชำเลืองมองไปยังหัวทอง
หัวทองเองก็เข้าใจได้ในทันที และนี่ทำให้ดวงตาของมันกลับมาฉายแววอำมหิตอีกครั้ง มันหยิบท่อนเหล็กที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นขึ้นมา ก่อนที่จะเดินไปตรงหน้าของฉินโชว
ฉินโชวในตอนนี้แสดงสีหน้าที่หวาดกลัวแบบสุดๆ มันได้เห็นทุกการกระทำของหัวทอง มันรีบสะบัดตัวเองพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการในทันที
“พี่หม่า พี่หม่า พี่จะทำอะไรน่ะ”
“ฉินโชวววว อย่าโทษพี่ชายคนนี้เลยนะ หากอยากจะโทษจงโทษตัวเองซะที่กล้าไปหาเรื่องคนอย่างไม่ดูตาม้าตาเรือ”
เมื่อพูดจบ หัวทองได้จ้องไปยังลูกน้องทั้งสองคนในทันที
