บทที่ 150 ส่องของวนๆไป
ซุนจี้ได้ทําการเรียกตํารวจเพื่อแจ้งเรื่องนี้ในทันที ไม่นาน ตํารวจก็ได้พาตัวโจรลักพาตัวไป และนี่ก็ถือได้ว่าเรื่องราวเล็กๆก็ได้จบลง
หลังจากจบเรื่องแล้ว เจียงฮาวก็รีบทําตามแผนการที่เขาได้วางเอาไว้
หลังจากลงรถมาแล้ว เขาก็ได้ตรงไปยังย่านของเก่าในทันที
ทุกๆอย่างที่อยู่ในย่านนี้ดูโบร่ําโบราณ แม้แต่ตึกบางตึกก็ยังโบราณเลย
และด้วยเหตุนี้ทําให้ย่านการค้านี้ดูมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวอยู่ตลอดเวลา
เจียงฮ่าวเองก็เริ่มมองไปรอบๆ
เฮ้ออออ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่เครื่องลายครามขายเต็มไปหมดเลยแหะ
เจียงฮ่าวนั้นเพียงแค่มองผ่านและมองในแวบแรกก็พูดไม่ออกในทันที
เครื่องลายครามเหล่านี้ไม่ว่ามองยังไงก็เป็นของสมัยใหม่ทั้งนั้น
ต่อให้เขาไม่ได้ใช้ดวงตาแห่งการทําลายร้างก็ยังดูออกว่าเป็นของปลอม
เขาได้ส่ายหัวไปมาและมองไปรอบๆอย่างไม่ใส่ใจนัก
เป็นตอนนี้เองที่บังเกิดเสียงดังขึ้นที่ด้านหน้า เขาได้หันไปหาเสียงนั้นก่อนที่จะได้เห็นคนกลุ่มหนึ่งที่กําลังโหวกเหวกโวยวายกันอยู่
เจียงฮ่าวเองรู้สึกสนใจขึ้นมาจึงเดินเข้าไปดู
เมื่อไปถึง เขาก็พบเด็กหนุ่มคนหนึ่งพร้อมกับเหรียญตราที่เป็นรูปเสือกําลังถกเถียงกับผู้คน
เมื่อฟังจากการพูดคุยของผู้คนแล้วทําให้เขารู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้เองก็มาหาของดีเหมือนเขา
เมื่อชายหนุ่มเห็นเหรียญตรานี้จัดแสดงเอาไว้ก็คิดว่าเป็นของจริงและซื้อด้วยเงินกว่าห้าหมื่นหยวน
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาได้ให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบกลับพบว่ามันเป็นของปลอมที่แม้แต่ตั้งราคาไว้ที่ร้อยหยวนก็ยังขายไม่ออก
นี่จึงให้ชายหนุ่มคนนี้รับรู้แล้วว่าเขานั้นเสียเงินไปก้อนโตแทนที่จะได้ของดีมา
และเมื่อนี่เป็นของโบราณ เมื่อพวกเขาขายออกไปแล้วย่อมไม่รับซื้อคืน
นี่ทําให้ทั้งสองฝ่ายเริ่มทะเลาะกัน
เป็นตอนนี้เองที่เจียงฮ่าวมองไปยังเหรียญตรารูปเสือ
ทันทีที่เห็นเขาเองก็รู้สึกว่ามันเป็นของจริงเหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าเดี๋ยวนี้มีวิธีการมากมายที่จะทําของเลียนแบบได้เหมือนมากๆ นี่จึงทําให้เขานั้นไม่กล้าฟันธงว่านี่เป็นของจริงหรือของปลอมแต่อย่างใด
แม้แต่เหล่าพวกเชี่ยวชาญเองก็ยังทําได้เพียงแค่ใช้ความรู้และประสบการณ์ในการตัดสินใจเท่านั้น ซึ่งทั้งสองอย่างนั้นเขาไม่มี แต่สําหรับเขาเองนั้น เขามีสิ่งที่ดีกว่า นั่นก็คือทักษะดวงตาแห่งการทําลายล้าง
และเจียงฮ่าวก็ได้ใช้ทักษะของดวงตาทําลายล้างกับเหรียญตรารูปเสือนี้เรียบร้อยแล้ว
ด้วยเหตุนี้ทําให้เจียงฮ่าวนั้นได้เห็นฉากเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นภายในจิตสํานึกของเขา
ประสบการณ์ที่เหรียญตรารูปเสือนี้มากมายนัก มันผ่านมือผู้คนมาหลายคนมาก
ฉากเหตุการณ์ที่เขาเห็นนี้ย้อนไล่กลับไปจนถึงยุคก่อตั้งสาธารณรัฐ ย้อนไปยุคราชวงศ์ฉิงราชวงศ์หมิง… จนกระทั่งไปอยู่บนมือของนายพลใหญ่แห่งราชวงศ์ฮั่น
เจียงฮ่าวได้ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที
เขาอดไม่ได้ที่จะโห่ร้องขึ้นมาในจิตใจ
ไม่จริงน่า นี่…ของจริงแท้แน่นอน
เป็นตอนนั้นที่เจียงฮ่าวได้มองไปที่ชายหนุ่มที่ตอนนี้กําลังต้องการที่จะคืนของดีชิ้นนี้ก็ได้บังเกิดความรู้สึกดีขึ้นมาในใจ
-โฮ่ะๆๆ หากพี่ชายคนนี้ไม่ยินดีที่จะได้มันไปล่ะก็ ขอไอ้หนุ่มคนนี้รับไปแล้วกันนะ ก็อย่างที่เขาว่ากันล่ะนะว่า ถ้าฉันไม่ยอมลงนรกแล้วใครจะลง
เจียงฮ่าวได้มีความสุขอย่างมากแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา
เจียงฮ่าวได้แหวกว่ายฝ่าฝูงชนเข้าไปจ้องมองเหรียญตรารูปเสือที่กําลังอยู่ในมือชายหนุ่มด้วยความสนใจ
พี่ใหญ่ท่านนี้ พี่ไม่ต้องการของสิ่งนี้เหรอ
ชายหนุ่มได้หันกลับมามองเจียงฮาวในขณะที่คิ้วขมวด
อะไรกัน ไอ้หนู อย่าบอกว่านายอยากได้มัน
หลังจากพูดจบ เขาก็ได้มองชุดกีฬาถูกๆที่เจียงฮาวผู้มีหน้าอ่อนเยาว์สวมใส่อยู่ก็ได้มีท่าที่ดูถูกออกมา
แล้วนายจะจ่ายไหวเหรอ
เจียงฮ่าวไม่ได้แสดงท่าที่โกรธเคืองแต่อย่างใด เขาแกล้งทําเป็นอายก่อนที่จะพูดออกมาอย่างคนไม่รู้เรื่องราวพลางก้มหน้าต่ําลงเล็กน้อย
…เอ่อ…พี่ใหญ่พอจะบอกได้รึเปล่าว่ายอมขายสิ่งนี้ให้ผมได้ในราคาเท่าไหร่
เป็นตอนนี้ที่ผู้คนเริ่มอลหม่าน เพราะเขารู้สึกได้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าอยากจะซื้อของชิ้นนี้จริงๆ
ไอ้หนุ่ม มันเป็นของปลอมนะ พวกผู้เชี่ยวชาญได้ยืนยันมาแล้วนะ อย่าได้ซื้อมันดีกว่า
