ตอนที่ 1435 ทูลลาฝ่าบาท
หานเฉิงอ๋องส่งทหารไปต้านทานทหารเรือตงอี๋ที่พยายามทำลายปราการป้องกันของทหารเรือต้าโจวอย่างไม่ขาดสายโดยไม่สนว่าเรือรบหลักของเขากำลังเอนไปทางขวาเรื่อยๆ และไฟกำลังลุกโชน ไม่สนว่าตู้อวี่หลางส่งทหารเรือตงอี๋ขึ้นมาบนเรือหลักมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อหมายเอาชีวิตของเขา
บนเรือหลักในตอนนี้เต็มไปด้วยซากศพของศัตรูและทหารของฝ่ายตัวเอง
ร่างของหานเฉิงอ๋องโชกไปด้วยเลือด มือข้างขวาของเขาขาดเพราะถูกทหารตงอี๋ที่ขึ้นมาบนเรือต้าโจวได้สำเร็จฟันทิ้ง ตอนนี้เขาใช้เสื้อกันลมมัดแขนข้างที่ขาดเอาไว้อย่างลวกๆ ทว่า เลือดสดยังคงไหลออกจากบาดแผลไม่ขาดสาย หานเฉิงอ๋องเจ็บจนต้องกำดาบในมืออีกข้างแน่น เขาแทบทรงตัวไม่อยู่แล้ว
“ท่านอ๋อง ลูกธนูของพวกเราหมดแล้ว! พวกเราต้านทานต่อไปไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” แม่ทัพทหารเรือเล็กของต้าโจวซึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดวิ่งเข้าไปรายงานหานเฉิงอ๋องที่กำลังใช้ดาบสู้กับศัตรูอยู่ จากนั้นคุกเข่าลง “ไฟลุกไหม้เรือของพวกเราแทบทั้งลำแล้ว เมื่อทหารของศัตรูขึ้นมาบนเรือยิ่งทำให้เรือของพวกเราหนักมากกว่าเดิม อีกไม่นานก็คงจมแล้วพ่ะย่ะค่ะ! ท่านอ๋องรีบนั่งเรือเล็กจากไปก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมจะสู้จนถึงที่สุดเองพ่ะย่ะค่ะ!”
หานเฉิงอ๋องข่มความเจ็บปวดเดินไปทางขวาของเรือ เขาเห็นว่าศัตรูใกล้จะทำลายด่านปราการของต้าโจวได้แล้วเขาจึงเดินโซเซไปดูทางซ้ายของเรือ เรือของตงอี๋ทำลายปราการป้องกันของต้าโจวสำเร็จแล้ว
หานเฉิงอ๋องหันไปมองเรือรบหลักของตงอี๋ที่กำลังสั่งการให้เรือรบลำอื่นของตงอี๋โจมตีเรือของต้าโจวนิ่ง เขาตัดสินใจได้แล้ว…
ยิงคนต้องยิงม้า! จับโจรต้องจับหัวหน้าโจร!
ขอเพียงเรือหลักของตงอี๋จมลงไปในทะเล! ขอเพียงแม่ทัพหลักของตงอี๋เสียชีวิต! ขวัญกำลังใจของทหารเรือตงอี๋ก็จะสลายไปกว่าครึ่ง!
เรือลำนี้ใกล้จะจมแล้ว แทนที่จะปล่อยให้มันจมไปในท้องทะเลโดยเปล่าประโยชน์ไม่สู้ใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุดดีกว่า!
หานเฉิงอ๋องตะโกนสั่งเสียงดัง “ถ่ายทอดคำสั่ง มุ่งหน้าเต็มกำลัง…ชนเรือหลักของตงอี๋ให้ได้!”
“ท่านอ๋อง!” แม่ทัพทหารเรือเล็กเบิกตาโพลง ทว่า เขาลังเลเพียงครู่เดียวเท่านั้นก็ลุกขึ้นยืน “ท่านอ๋องเสด็จหนีไปก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะชนเรือตงอี๋ให้เองพ่ะย่ะค่ะ!”
หานเฉิงอ๋องส่ายหน้า “มีเพียงข้ายังมีชีวิตอยู่บนเรือนี้ แคว้นตงอี๋จึงจะไม่สงสัยว่าพวกเราจะกล้าทำถึงเพียงนั้นและไม่คิดป้องกันพวกเรา!”
แม่ทัพทหารเรือเล็กพยักหน้าทั้งน้ำตา จากนั้นตะโกนถ่ายทอดคำสั่งเสียงดังลั่นทันที “ถ่ายทอดคำสั่ง มุ่งหน้าชนเรือหลักของตงอี๋เต็มกำลัง!”
“ถ่ายทอดคำสั่ง มุ่งหน้าชนเรือหลักของตงอี๋เต็มกำลัง!”
“ถ่ายทอดคำสั่ง มุ่งหน้าชนเรือหลักของตงอี๋เต็มกำลัง!”
คำสั่งถูกถ่ายทอดลงไปอย่างรวดเร็วทันที ทหารเรือซึ่งกำลังกำไม้พายแน่นด้วยร่างที่โชกไปด้วยเลือดอยู่รู้ดีว่าการชนครั้งนี้พวกเขาต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอน!
ทว่า ชาวประมงอยู่ด้านหลังของพวกเขา!
พวกเขาจะถอยหลังไม่ได้เด็ดขาด!
“หันหัวเรือกลับ! พุ่งชนเต็มกำลัง!” แม่ทัพเรือที่รับผิดชอบเรื่องการพายเรือเดินไปด้านหลังพลางตะโกนเสียงดังลั่น “รีบให้คนอุดรูรั่วทางฝั่งซ้ายและขวาของเรือเร็วเข้า ทำให้เรือทรงตัวให้ตรงที่สุด!”
เรือหลักที่เต็มไปด้วยไฟลุกโชนของต้าโจวเปลี่ยนทิศทางของหัวเรือ…
เหล่าทหารเรือที่ทำหน้าที่พายเรืออยู่ด้านในห้องควบคุมรู้ดีว่าการเดินหน้าครั้งนี้จะไม่มีโอกาสกลับมาอีก ทว่า พวกเขาลังเลไม่ได้ พวกเขารู้ดีว่าการรบครั้งนี้อาจเป็นการทุ่มเทครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดและครั้งสุดท้ายในชีวิตของพวกเขา ทุกคนขบกรามแน่นพลางคำรามออกมาราวกับทุ่มแรงกายทั้งหมดมุ่งหน้าไปยังเรือของศัตรู
ตู้อวี่หลางไม่ใช่แม่ทัพที่สามารถเสียสละชีวิตของตัวเองเพื่อผู้อื่นได้ เขาเห็นเรือหลักของต้าโจวกำลังมุ่งหน้ามาทางเรือของตงอี๋ ทว่า เขาเห็นหานเฉิงอ๋องยืนอยู่บนเรือลำนั้นด้วยจึงไม่เข้าใจว่าหานเฉิงอ๋องต้องการทำสิ่งใด เขาคิดว่าหานเฉิงอ๋องต้องการหลอกล่อความสนใจของเรือรบลำอื่นของตงอี๋ให้คิดว่าต้าโจวกำลังจะโจมตีเรือหลักของตงอี๋
ตู้อวี่หลางยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเอ่ยสั่ง “ให้พลธนูและพลหน้าไม้ทุกคนโจมตีเรือหลักของต้าโจว ผู้ใดสังหารหานเฉิงอ๋องได้จะมีความดีความชอบยิ่งใหญ่!”
ทว่า เมื่อเห็นเรือรบของต้าโจวมุ่งหน้ามาด้วยความเร็วที่ไม่ลดลงแม้แต่น้อยตู้อวี่หลางจึงจำต้องเตรียมป้องกันไว้ก่อน เขาสั่งให้เรือรบสองลำที่คอยคุ้มกันทางซ้ายและขวาของเรือหลักออกไปขวางเรือหลักของต้าโจวก่อน
ทว่า ช่วงเวลาที่ตู้อวี่หลางกำลังลังเลอยู่นั้น เรือรบสองลำซึ่งคอยคุ้มครองเรือหลักไม่คิดว่าเรือของต้าโจวจะแล่นมาด้วยความเร็วที่มากถึงเพียงนี้ เรือหลักของต้าโจวเล่นผ่านกลางเรือรบสองลำไปอย่างรวดเร็ว เมื่อทหารเรือบนเรือสองลำได้สติและคิดหันหัวเรือไปขวางเรือหลักของต้าโจวไว้…พวกเขากลับทำได้เพียงชนท้ายเรือของต้าโจวเท่านั้น
ส่วนที่หุ้มด้วยทองแดงซึ่งแข็งแรงที่สุดของหัวเรือของตงอี๋ขูดโดนเรือรบหลักของต้าโจวจนไม้พายของเรือรบหักและเกิดเสียงแสบแก้วหูดังขึ้น ทหารเรือต้าโจวที่ยืนอยู่บนท้ายเรือปลดเชือกที่ผูกร่างของตัวเองติดกับเรือไว้ออก จากนั้นกระโดดไปต่อสู้กับทหารเรือตงอี๋บนเรือรบของตงอี๋อย่างสุดชีวิต!
หานเฉิงอ๋องหันไปมององครักษ์คนสนิทที่ไม่เคยทอดทิ้งเขาไปที่ใด จากนั้นกล่าวขึ้น “ชาติหน้าขอให้พวกเราได้เกิดมาเป็นสหายกันอีก!”
“ชาติหน้ากระหม่อมยินดีติดตามรับใช้ท่านอ๋องอีกพ่ะย่ะค่ะ!” องครักษ์โค้งกายคำนับหานเฉิงอ๋องอย่างไม่กลัวตาย
ตู้อวี่หลางไม่คิดว่าหานเฉิงอ๋องจะกล้าพุ่งชนเรือของเขาทั้งๆ ที่หานเฉิงอ๋องยังอยู่บนเรือเช่นนี้ เขารีบตะโกนเสียงดังลั่น “รีบถอยเร็วเข้า!”
เรือรบหลักของต้าโจวแล่นโต้คลื่นมาด้วยใจที่พร้อมตาย ตู้อวี่หลางเบิกตาโพลง เขารีบหันหลังเตรียมหนีออกไปจากเรือหลัก
สีหน้าของหานเฉิงอ๋องยังคงเรียบเฉยไร้ความหวาดกลัว ทว่า ขณะที่เรือหลักของต้าโจวพุ่งชนเรือหลักของตงอี๋เขาหันกลับไปทางทิศใต้ จากนั้นกล่าวเสียงเบา “กระหม่อมทำได้เพียงเท่านี้ ขอทูลลาฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”
ไม่นานทหารเรือทุกคนของต้าโจวจึงรู้ว่าเรือของพวกเขาชนเรือของตงอี๋แล้ว
ทหารเรือของต้าโจวทุกคนตะโกนเรียกหานเฉิงอ๋องด้วยความตกใจ ขณะนั้นทหารเรือบนเรือของต้าโจวแทบทุกคนพร้อมพลีชีพของตัวเองเช่นเดียวกับหานเฉิงอ๋อง!
“สุนัขสารเลวตงอี๋! ถ่ายทอดคำสั่งให้พุ่งชนเต็มกำลัง! ชนพวกสุนัขตงอี๋ให้ตายไปให้หมด! ชนได้กี่ลำพวกเราก็ได้กำไรเท่านั้น!” แม่ทัพทหารเรือที่อยู่บนเรือของต้าโจวถอดหมวกเกราะของตัวเองออกพลางตะโกนลั่นด้วยดวงตาที่แดงฉาน “ชน! ต่อให้ตายพวกเราก็ห้ามปล่อยให้พวกมันมีชีวิตรอดเด็ดขาด!”
ฝั่งซ้ายของเรือรบอีกลำของต้าโจวเสียหายอย่างหนักจนใกล้จมเต็มที พวกเขาต้านทานต่อไปไม่ไหวแล้ว เมื่อเห็นเรือของตงอี๋พังปราการป้องกันของพวกเขาไล่ตามเรือของทูตและชาวประมงของต้าโจวไปได้แล้วแม่ทัพทหารเรือจึงกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ให้ทุกคนฝืนทนอีกสักนิด! ต่อให้พวกเราต้องตายพวกเราก็ต้องเอาชีวิตพวกมันไปด้วยให้ได้มากที่สุด! เรือของแคว้นตงอี๋ลำใดกล้าแล่นผ่านเรือของพวกเราจงชนมันทันที!”
หนึ่งลำ…สองลำ…สามลำ…
เรือของต้าโจวต้านเรือของตงอี๋ไม่ไหว พวกเขาตัดสินใจสละชีพไปพร้อมกับศัตรู!
เรือรบของต้าโจวและทหารของต้าโจวจบชีวิตลงกลางมหาสมุทรทั้งหมด ทั่วบริเวณเต็มไปด้วยซากศพและเลือด
บรรดาทหารของแคว้นตงอี๋ต่างตกตะลึง
แม้ทหารเรือของต้าโจวจะเสียชีวิตลงในสงครามครั้งนี้ทั้งหมด ทว่า ทหารเรือของตงอี๋ก็สูญเสียอย่างหนักเช่นเดียวกัน แม่ทัพใหญ่ตู้อวี่หลางของพวกเขาเสียชีวิต พวกเขาไม่สามารถตามไล่ล่าเรือของทูตต้าโจวต่อไปได้
วันที่สิบสี่ เดือนแปด รัชศกหยวนเหอปีที่สองทหารเรือแคว้นตงอี๋ทำสงครามกับทหารเรือของต้าโจวที่คุ้มกันชาวประมงไปหาปลากลางมหาสมุทร ทหารเรือสละชีพปกป้องทูตและชาวประมงของต้าโจวจนเสียชีวิตลงทั้งหมด หานเฉิงอ๋องซึ่งอายุเพียงยี่สิบสามปีพลีชีพเพื่อแคว้นอย่างกล้าหาญ
