บทที่ 482 ไปดูบ้าน
บทที่ 482 ไปดูบ้าน
หลังผ่านไปยี่สิบนาที ท่ามกลางสายตาอันประหลาดใจของกู้หมิง อู๋ฝานสร้างโมเดลรถขุดด้วยไม้พร้อมนำเสนอบนฝ่ามือ
“เถ้าแก่กู้คิดเห็นยังไงครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
โมเดลรถขุดสูงเกือบยี่สิบเซนติเมตรและสร้างขึ้นด้วยไม้ทั้งหมดจากเก้าอี้ที่ถูกแยกชิ้นส่วนเมื่อครู่ ทุกกระบวนการอู๋ฝานทำขึ้นภายใต้สายตาของกู้หมิงที่รับชมอยู่ตลอด และไม่มีขั้นตอนใดที่ใช้ตะปูหรือว่ากาวแม้แต่น้อย
หรือก็คือโมเดลรถขุดตรงหน้านี้ใช้โครงสร้างร่องและเดือย เหมือนดังเก้าอี้ที่เขานั่งก่อนหน้านี้
“ฝีมือช่างไม้ของเถ้าแก่อู๋ยอดเยี่ยมเกินไปแล้วครับ!” หลังกู้หมิงได้สติกลับคืน เขาถึงกับยกนิ้วโป้งให้อู๋ฝานพร้อมแสดงความนับถือออกมาทางสีหน้า เพราะสิ่งที่แสดงให้ไม่เพียงทำให้ได้ทราบว่าอีกฝ่ายไม่เพียงเข้าใจแค่โครงสร้างร่องและเดือย แต่ยังเป็นความเชี่ยวชาญถึงที่สุด
โมเดลรถขุดตรงหน้าถูกสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันในเวลาสั้น ๆ ล้อของมันกลมเป็นล้ออย่างสวยงามตามที่ควรจะเป็น กระทั่งจุดเชื่อมต่อทั้งหมดยังทำออกมาได้ยอดเยี่ยม
“เถ้าแก่กู้ลองสัมผัสด้วยตัวเองดีไหมครับ?” อู๋ฝานเผยยิ้ม “ผมเพิ่มลูกเล่นไว้ด้านในด้วย มันขยับได้นะครับ”
“ขยับได้?” กู้หมิงถามกลับราวไม่มั่นใจ
อู๋ฝานยิ้มรับก่อนจะวางรถขุดลง มันขยับออกจากตำแหน่งเดิมที่วางเอาไว้ ทั้งที่มันถูกสร้างขึ้นจากไม้ทั้งหมด แต่บนโต๊ะน้ำชาตรงหน้ามันกำลังขยับและเคลื่อนที่ไปด้านหน้าท่ามกลางสายตาตื่นตกใจของกลุ่มคน กระทั่งว่าเคลื่อนที่ไปจนถึงซองบุหรี่ที่กู้หมิงวางเอาไว้บนโต๊ะซะด้วยซ้ำ ที่ตักดินส่วนหน้าของรถเริ่มตักซองบุหรี่เข้าไป
กู้หมิงมองด้วยสายตามึนงงและสับสน ทั้งกระบวนการที่อู๋ฝานลงมือทำรถตักให้เห็นเมื่อครู่นี้ เขาได้ชมกับตาทุกขั้นตอน ดังนั้นจึงค่อนข้างมั่นใจว่าไม่มีการใช้เฟืองหรือแบตเตอรี่ในตัวผลงานอย่างแน่นอน ทว่าโมเดลรถตักไม่เพียงสามารถขยับได้ แต่ยังถึงขั้นตักวัตถุตรงหน้าเข้าที่ตักอย่างน่าอัศจรรย์
“ผลงานของเถ้าแก่อู๋ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว” กู้หมิงมองอู๋ฝานพร้อมกับอุทานออกมาจากใจ “ฝีมือไม่มีที่ติ!”
หลังได้ชมทุกกระบวนการที่อู๋ฝานทำขึ้นมากับตาตัวเอง กู้หมิงจึงประทับใจในฝีมือของชายหนุ่ม กระทั่งคาดหวังและอยากร่วมมือกับโรงงานเฟอร์นิเจอร์เจี้ยนหยางมากยิ่งขึ้น
“เช่นนั้นเถ้าแก่กู้ เรื่องความร่วมมือของพวกเรา…” เจ้าหย้าหนานมองกู้หมิงพลางถาม
“อาศัยจากฝีมือของเถ้าแก่อู๋ เรื่องสัญญาไม่น่ามีปัญหาอะไรครับ” กู้หมิงตอบรับ “เอาแบบนี้เป็นยังไงครับ สัญญาที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้า ผมจะเพิ่มขึ้นเป็นห้าแสน และหวังว่าพวกเราจะร่วมมือกันได้ด้วยดีครับ”
“เถ้าแก่กู้…” เจ้าหย้าหนานราวกับจะเอ่ยอะไรออกมา
แต่ทันใดนั้นเองที่อู๋ฝานเอ่ยขัดขึ้นพร้อมมองหน้ากู้หมิง “ยินดีที่ได้ร่วมมือกันนะครับ”
อู๋ฝานจับมือกู้หมิงเขย่าเป็นการตอบรับ อีกฝ่ายจึงเผยสีหน้ายิ้มแย้มไม่หุบ ส่วนเจ้าหย้าหนานทำได้เพียงมองคนทั้งสองจนราวกับลืมไปแล้วว่าเมื่อครู่นี้คิดจะพูดอะไร
เรื่องราวจากนี้จึงราบรื่น ภายใต้การตรวจสอบของทนายทั้งสองฝั่ง พวกเขาตกลงทำสัญญาคำสั่งซื้อมูลค่าครึ่งล้านเป็นที่เรียบร้อย ส่วนเรื่องคำสั่งซื้อที่จะตามมาภายหลัง กู้หมิงเพียงรับปากแต่ไม่ได้ลงลายลักษณ์อักษร อู๋ฝานจึงทำเป็นมองข้ามไปก่อน
“กู้หมิงคนนี้เก๋าเกมพอสมควร ต่อหน้ารับคำด้วยดี แต่ความจริงไม่ได้เชื่อใจพวกเราแม้แต่น้อย“ หลังกลับออกมา เจ้าหย้าหนานจึงแสดงความคิดเห็นส่วนตัวขึ้นมา
“ก็ไม่แปลกครับ” อู๋ฝานยิ้มบางตอบรับ “ยังไงอีกฝ่ายก็เป็นถึงเถ้าแก่ใหญ่ พวกเขาไม่มีทางหย่อนเงินสิบล้านกับคำสั่งซื้อเพียงเพราะผมทำของเล่นเล็กน้อยให้ดูได้อยู่แล้ว ถ้าเขาเป็นคนไม่ระมัดระวังถึงขนาดนั้น คงไม่มีทางทำธุรกิจใหญ่โตแบบทุกวันนี้ได้แน่นอนครับ เรื่องความร่วมมือก็ถือว่าทำได้ด้วยดีแล้ว เขายอมเพิ่มมูลค่าสัญญาเป็นห้าแสนก็แสดงออกให้เห็นหลายอย่างแล้วครับ”
เจ้าหย้าหนานครุ่นคิดตาม “ที่พูดก็มีเหตุผลค่ะ แต่อู๋ฝาน ทำไมของที่ทำเมื่อครู่นี้ถึงขยับเองได้กันคะ?”
“เล่นกลเล็กน้อยแหละนะครับ” อู๋ฝานหัวเราะตอบ
แท้จริงแล้วตอนที่ทำของเล่นชิ้นเมื่อครู่ขึ้นมา เขาใช้วิชาแสนกลโม่ชิงร่วมไปด้วย มันเป็นผลจากการเรียนรู้วิชาสุดยอดกระบี่สิบสามกระบวนท่าผ่านโลกแห่งเกม เขาตัดสินใจเรียนรู้วิชาแสนกลโม่ชิงมาด้วย วันนี้นับเป็นครั้งแรกที่มีโอกาสได้ใช้งานก็ไม่ผิด
แน่นอนว่าวิชาแสนกลโม่ชิงประกอบด้วยอย่างอื่นอีกมากมาย มันไม่ได้จำกัดอยู่แค่การทำโมเดลของเล่นเล็กน้อย แต่สามารถทำอุปกรณ์สำหรับใช้โจมตีขนาดใหญ่ เครื่องมือสำหรับการสู้รบได้ แต่ของเหล่านั้นสร้างขึ้นมาได้ยากและซับซ้อน เขายังไม่มีโอกาสได้ทดลองอะไรมากนัก วันนี้เห็นเป็นโอกาสที่ดีจึงได้ทดลองวิชากับโมเดลของเล่นก็เท่านั้นเอง
หลังกลุ่มคนเดินทางกลับจึงมุ่งหน้าสู่โรงงานเฟอร์นิเจอร์ สถานที่ซึ่งเดิมเงียบเหงาตอนนี้กำลังจะมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
อู๋ฝานเรียกตัวลู่หรงฮวาและกลุ่มอาจารย์งานฝีมือมารวมตัว เมื่ออธิบายเนื้อหาที่เตรียมไว้ จึงคิดให้พวกเขาสร้างชิ้นส่วนที่ไม่ได้ยากมากขึ้นมาก่อน จากนั้นเขาก็เตรียมเดินทางไปต่อพร้อมเหมยอวี่และเหมยเสวี่ย
“อู๋ฝาน รบกวนมาให้บ่อยหน่อยนะคะ คำสั่งซื้อรอบนี้ขาดคุณไปคงทำไม่ได้” ก่อนแยกจาก เจ้าหย้าหนานเอ่ยปากบอกกับชายหนุ่ม
คำสั่งซื้อครั้งนี้หากขาดอู๋ฝานก็เรียกได้ว่าไม่อาจทำให้สำเร็จครบถ้วน เพราะจำเป็นต้องใช้โครงสร้างร่องและเดือย
“ไม่ต้องกังวลนะครับ ไว้ผมคอยแวะมาจัดการให้เอง” อู๋ฝานตอบรับ “พรุ่งนี้เช้าเจอกันอีกครั้งก็ไม่ต้องประหลาดใจไปนะครับ”
“ทราบแล้วค่ะ แล้วจะรอนะคะ” เจ้าหย้าหนานที่ได้ยินจึงโล่งอก เพราะเรื่องคำสั่งซื้อก่อนหน้านี้ที่พ่อของเธอเคยรับเอาไว้สร้างปัญหาค่อนข้างมาก สุดท้ายจึงฝากแผลใจเอาไว้กับเธอ แม้เรื่องราวผ่านพ้นมาแล้วก็ยังคิดมากและกังวลอยู่
หลังออกจากโรงงานเฟอร์นิเจอร์ อู๋ฝานก็นำเหมยอวี่และเหมยเสวี่ยไปยังสวนเจียงหวย มันเป็นสถานที่นัดพบชื่อดังในเจียงโจว แน่นอนว่าเขาไม่เคยมา แต่ตอนนี้ได้ทราบว่ามันเป็นทรัพย์สินในครอบครองของตระกูลถัง
สวนเจียงหวยตั้งอยู่ในทำเลที่ดี รอบด้านรายล้อมด้วยชุมชน เป็นพื้นที่ที่มีชื่อเสียงในเจียงโจว การขนส่งในพื้นที่ก็ค่อนข้างสะดวก สภาพแวดล้อมให้ความรู้สึกสบาย หากเป็นก่อนหน้านี้อู๋ฝานคงไม่มีทางกล้าฝันที่จะได้มาทำงานที่นี่ด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการได้ซื้อบ้านในละแวกนี้
ขณะอู๋ฝานนำเหมยอวี่และเหมยเสวี่ยมาติดต่อสำนักงานขายที่สวนเจียงหวย ก็พบว่ามีคนมาดูบ้านจำนวนไม่น้อย บ้างก็กำลังมองโมเดลบ้านที่จัดแสดงอยู่ บ้างก็กำลังพูดคุยกับพนักงานขายอย่างสนอกสนใจ
“เหมือนว่าที่นี่จะมีแต่คนร่ำรวยในเจียงโจว” อู๋ฝานที่เห็นจึงพูดขึ้นมา
สวนเจียงหวยเป็นชุมชนของผู้มั่งมีที่ในเจียงโจวรู้จักกันดี ดังนั้นบ้านในละแวกนี้จึงมีราคาไม่ถูก โครงการแรกถูกขายออกจนหมดหลังการเปิดตัวไม่นาน โครงการที่สองในปัจจุบันกำลังเปิดขาย และได้ยินมาว่าขายออกเกือบหมดแล้ว เป็นการแสดงให้เห็นว่าผู้มั่งมีในเจียงโจวมีจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว
“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?” หลังพวกอู๋ฝานทั้งสามคนมองโมเดลบ้านอยู่พักหนึ่ง พนักงานขายจึงก้าวเข้ามาทักทาย
