บทที่ 166 รถสปอร์ตหรูวิ่งใส่ มีดบินสําแดงเดช
เมื่อเห็นหน้าจอสถานะส่วนตัวแล้ว เจียงฮ่าวได้พูดออกไปทันที
“ยกระดับ
“ติ้ง กระบวนการยกระดับเสร็จสมบูรณ์ การยกระดับสําเร็จ อัตราความสําเร็จในการย่อยสลายและสังเคราะห์เพิ่มขึ้น”
เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงฮ่าวรีบตรวจดูค่าสถานะของตัวเองในทันที
ชื่อเจ้าของระบบ: เจียงฮ่าว
ระดับ 3: (0/1000)
อายุ: 18 ปี
ความแข็งแกร่ง: 16 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ความว่องไว: 4.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ค่าวิญญาณ: 3.2 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ค่าความทรหด: 0.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ทักษะ:) เทพเจ้าโรงครัว ระดับ 2 (0/100) ว่ายน้ํา ระดับ 3 (0/100) แฮคเกอร์ ระดับ 5 (0/1000) ไม้เท้าตี สุนัข ระดับ 3 (0/100) แฮคเกอร์ ระดับ 5 (0/1000) มีดบินลี้คิมฮวง ระดับ 1 (0/10)
ทักษะติดตัว: สัมผัสภยันตราย ระดับ 3 (0/100) พลังมหาศาล ระดับ 2 (0/100) ต้านทานพิษ ระดับ 1 (1/0) ดวงตาแห่งการทําลายล้าง ระดับ 2 (0/100) ถ่ายทอดเสียง ระดับ 2 (0/100) ฟังเสียงสายลม ระดับ 2 (0/100) ควบคุมแมลง ระดับ 3 (0/100)
คะแนนทักษะ: 16
มิติส่วนตัว: เปิดใช้งาน
อย่างที่เขาคาดเอาไว้ ค่าประสบการณ์ที่ต้องใช้ในการยกระดับต่อไปเพิ่มจากเดิมสิบเท่า
นี่เขาคงต้องใช้เวลาอีกนายกว่าจะหลุดพ้นระดับสามได้
ยังไงก็ตาม เรื่องนี้ไม่ได้มีผลกับเขาในตอนนี้สักเท่าไหร่นัก
และเมื่อเจียงฮ่วได้เห็นค่าทักษะที่มียู่สิบหกหน่วยนั้น เมื่อไล่ดูไปตามทักษะที่เขามีทั้งหมดแล้ว เขาก็ตัดสินใจเพิ่มทักษะมีดบินลี้คิมฮวงในทันที
“ระบบ ใช้ค่าทักษะสิบหน่วยยกระดับมีดบินลี้คิมฮวง
“รับทราบนายท่าน”
“ตั้ง การยกระดับเสร็จสมบูรณ์”
มีดบินของลี้คิมฮวง ระดับ 2 (0/100) มีดบินแห่งลี้คิมฮวงไม่เคยพลาดเป้า
ในตอนนี้เจียงฮ่าวรู้สึกราวกับว่าโลกนี้อยู่ในกํามือ
เมื่อเจียงฮ่าวได้สติ เขาจ้องมองไปยังแต้มคะแนนที่เหลืออยู่ แน่นอนว่ายังเหลือเพียงทักษะเดียวที่ยังไม่ได้ยกระดับ นั่นก็คือทักษะต้านพิษ
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย กับคนที่ชื่นชอบความสมบูรณ์แบบแบบเขา เรื่องนี้ปล่อยไว้ไม่ได้
ควาจริงเขาอยากจะยกระดับทุกทักษะให้อยู่ในระดับสามด้วยซ้ํา แต่ค่าทักษะของเขานั้นยังไม่เพียงพอ
“ระบบ ใช้ค่าทักษะหนึ่งหน่วย ยกระดับทักษะต้านพิษ”
“รับทราบน่ายท่าน”
“ตั้ง ท่านได้ยกระดับทักษะต้านพิษเรียบร้อยแล้ว”
ทักษะต้านพิษ ระดับ 2 (0/10): พิษทั้งหมดไม่ได้ผล ท่านสามารถทดลองสมุนไพรได้นับร้อย
การยกระดับทักษะต้านทาน
มือนจะไม่ได้ส่งผลกับร่างกายของเขาสักเท่าไหร่นัก
หลังจากไล่ดูทักษะทั้งหมดแล้ว เจียงฮ่าวก็ได้ถอนหายใจออกมายาวๆ
“ฉันมีค่าทักษะน้อยเกินไป”
เมื่อเจียงฮ่าวบ่นออกมา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคํารามของเครื่องยนต์รถสปอร์ตคันหนึ่งดังมาแต่ไกล
“ปัง”
หลังจากนั้น เสียงชนโครมใหญ่ก็ดังขึ้นอย่างกึกก้อง
เจียงฮ่าวไม่ได้หันไปมอง แต่หูของเขากับได้ยินเสียงนี้ดังมาจากข้างหลัง
เมื่อจียงฮ่าวหันกลับไปมองก็เห็นรถสปอร์ตคันหนึ่งวิ่งด้วยความเร็วพุ่งผ่านเขาไป
เสียงหนึ่งดังขึ้นที่บนไหล่ทาง มันเป็นเสียงของร่างมนุษย์ที่หลังจากบินขึ้นฟ้าแล้วร่วงลงมากระแทกกับพื้น และล้มกลิ้งไปอีกนับสิบเมตร
อีกฟากฝั่งหนึ่ง มีกลุ่มคนที่กําลังข้ามทางม้าลายอยู่นั้นก็รีบกระโจนหนีออกมาอย่างประหวั่นพรั่นพรึงในทันที
และในตอนนี้ไฟคนข้ามนั้นยังคงเขียวอยู่
อย่างไรก็ตาม เสียงรสสปอร์ตก็ยังคงดังห่างไกลออกไปเรื่อยๆและเรื่อยๆ
จิตใจเจียงฮ่าวในตอนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
เขาหันไปทางที่รสสปอร์ตกําลังวิ่งหนีไป และมีดปีกผีเสื้อเล่มหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นมาจากมือของเจียงฮาว
ดวงตาของเจียงฮ่าวฉายแววเย็นชา และในตอนนี้ มีดปีกผีเสื้อในมือเขาก็ได้หายไป
“ฟื้วววว”
