ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว – บทที่ 797 การต่อสู้กับอีกาทองคำ (1)

ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว

บทที่ 797 การต่อสู้กับอีกาทองคำ (1)

ด้วยบัญชาแห่งสวรรค์

เทพวารีแห่งศาลสวรรค์ที่มีเส้นผมสีขาวและหนวดเคราสีขาว ได้ถูกสัตว์เทพโบราณที่เป็นมงคล สง่างามและสงบ ส่งไปยังขอบสงคราม…

มันเรียบง่าย แต่แต่เป็นกลยุทธ์ที่เกินกว่าจินตนาการของสิ่งมีชีวิตมากมายนับไม่ถ้วน

การรวมกันของเทพวารีแห่งศาลสวรรค์และไป๋เจ๋อ ได้พิสูจน์ให้เห็นอย่างสมบูรณ์ว่า มันใช้เวลาเพียงชั่วครู่เท่านั้นในการทำลายขวัญกำลังใจของกองทัพปีศาจได้ทั้งหมด

สถานการณ์การรบแนวหน้าสามระดับของพวกเผ่าปีศาจได้พ่ายแพ้ไปเกือบทั้งหมดแล้ว!

แน่นอนว่า บรรดาปรมาจารย์เผ่ามังกรไม่ได้ตื่นตกใจกับรูปลักษณ์ที่ไม่คาดคิดของไป๋เจ๋อ

ปรมาจารย์เผ่ามังกรส่วนใหญ่ชื่นชมเพียงวิธีที่เทพวารีได้ปรากฏตัวออกมาเท่านั้น

มันช่างสร้างสรรค์ แหวกแนว โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ยิ่ง

ภายใต้การนำของมังกรสงครามโบราณหลายสิบตัว มังกรครามหลายร้อยตัวได้บินผาดโผนไปมาอย่างดุเดือดอยู่บนแผ่นฟ้า และฉีกแยก ทำลายค่ายกลต่อสู้ของเผ่าปีศาจอย่างรวดเร็ว!

เหล่าทหารปีศาจสองแนวถอยทัพทันที โดยตั้งใจที่จะจัดทัพใหม่และต่อสู้อีกครั้ง

โชคดีที่หลังจากนั้น มีทหารปีศาจจำนวนมาก ได้พุ่งออกมาข้างหน้าเพิ่มมากขึ้น และป้องกันไม่ให้ทั้งสองแนวต่อสู้ และพังทลายลงอย่างสมบูรณ์…

ทว่าตัวเอกของการสู้รบในครั้งนี้ หาใช่ปีศาจอีกต่อไปไม่!

เหล่าทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์ที่ลงมาจากเสาแสงสีทอง กำลังแผ่กระจายออกไปเป็นแถวๆ

พวกเขาดูราวกับก้อนอิฐที่ก่อตัวเป็นกำแพงสูง และยังเหมือนแหฟ้าตาข่ายดินที่ไม่เปิดช่องโหว่ให้สามารถหลบหนีออกไปได้เช่นกัน

เมื่อมองจากระยะไกล ค่ายกลต่อสู้ของทหารสวรรค์ดูเหมือนกับคุนเผิงที่กางปีกทั้งคู่ออกในขณะที่มันบินทะยานไปไกลบนท้องฟ้าถึงเก้าหมื่นลี้ โดยมีแสงสีทองและสีเงินสาดแสงเจิดจ้า สะท้อนแสงเสริมซึ่งกันและกัน!

ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วกำลังยืนอยู่บนยอดเขาภูเขาทมิฬแล้ว

แผ่นหลังของเขาหันหน้าไปทางท้องฟ้าทิศตะวันออก และมีแสงแดดกำลังสาดแสงเจิดจ้าอยู่บ้างแล้ว และเส้นผมสีขาวของเขาก็ถูกอาบย้อมดูเป็นสีทอง

เขาไม่รีบร้อนที่จะโจมตี ในขณะที่เขาจับจ้องไปที่ปีศาจแห่งกรรมร้ายแต่ละตน เขาก็ส่งคำสั่งไปยังเหล่าแม่ทัพสวรรค์ทั้งหมด

การใช้ประโยชน์จากผลกระทบอันใหญ่หลวงที่เขาและไป๋เจ๋อมีต่อพวกเผ่าปีศาจ ขวัญกำลังใจของเผ่าปีศาจได้พังทลายลง

พวกเผ่าปีศาจตกอยู่ในความโกลาหลในช่วงเวลาสั้นๆ แล้วเหล่าทหารสวรรค์ก็จัดตั้งค่ายกลของพวกเขาเสร็จสมบูรณ์อย่างรวดเร็ว

บัดนั้นบรรดาทหารสวรรค์มากกว่าสามแสนนายก็กำลังร่ายเวทพร้อมๆ กัน!

เสียงท่องคาถาแทบจะทำให้หมู่เมฆสีกุหลาบแห่งยามอรุณรุ่งกระจายออกไปเกือบหมด!

มีแผ่นจานทองคำปรากฏขึ้นต่อหน้าทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์แต่ละคน จากนั้น พวกเขาแต่ละคนก็หยิบถั่วเซียนออกมา ก่อนจะโยนมันลงไปตรงกลางแผ่นจาน แล้วถั่วเซียนนั้นก็สลายตัวไปในทันที และกลายเป็นร่างแข็งแกร่งกำยำที่กำลังถือโล่

“กวาดล้างพวกปีศาจชั่วร้ายให้สิ้นซากทั้งหมด!”

แม่ทัพตงมู่ตะโกนเสียงดังลั่น แล้วฟาดฟันกระบี่ในมือของเขาออกไปในแนวตั้งจากนั้น เหล่าทหารโล่ถั่วเซียนนับสามแสนนาย ก็พุ่งตรงเข้าหากองทัพทหารปีศาจ!

มันเหมาะที่จะใช้พลังแห่งขุนเขาและแม่น้ำที่นี่จริงๆ

บรรดาทหารสวรรค์ทั้งหมดต่างก็ทำตามเฉกเช่นเดียวกัน แล้วพวกเขาก็เอาถั่วเซียนชุดที่สองออกมา แล้วให้กลายเป็นพลธนูน้ำแข็งในทันที

เหล่าทหารสวรรค์ต่างก็ออกคำสั่งให้พลธนู โดยให้พวกเขาดึงสายเกาทัณฑ์ พุ่งเป้าตรงไปที่ค่ายกลต่อสู้ของพวกทหารปีศาจที่อยู่ในระยะไกล และเทพลังเซียนของพวกเขาออกมา!

จากนั้นก็ตามด้วย กำแพงโล่ที่เรียบร้อย เหล่าทหารสวรรค์ที่พุ่งไปข้างหน้าเป็นแนวขบวน และห่าศรพิรุณที่สาดลงมา…

ทางด้านของฝ่ายเผ่าปีศาจ ในขณะนั้น แม้แต่เหล่าปีศาจโบราณก็ยังถูกทหารสวรรค์ข่มขวัญให้รู้สึกหวาดกลัวกับพลังลมปราณขับเคลื่อนของทหารสวรรค์ทั้งหมดเช่นกัน

บรรดาทหารปีศาจที่มีระดับฐานพลังต่ำกว่า ก็ไม่เคยพบเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน

เมื่อพวกเขาอยู่ที่ภูเขาเหยาเซิง เหล่าทหารสวรรค์เพียงแต่เฝ้าดูจากระยะไกลเท่านั้น และไม่ได้เข้าร่วมรบด้วย

แต่วันนี้ กองกำลังรบของศาลสวรรค์เหล่านี้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยได้รับการปกป้องคุ้มครองจากเทพวารี ในท้ายที่สุดเสื้อของพวกเขาก็ย่อมจะต้องเปื้อนไปด้วยเลือดพร้อมกับคมกระบี่ของพวกเขาที่ได้ดื่มเลือดเช่นกัน!

ทว่า…

ในขณะนี้ เหล่าทหารสวรรค์ทั้งหมดลงมือโจมตี

ไม่ว่าพวกเขาจะเปิดใช้งานค่ายกลต่อสู้ ‘กำแพงตั้งตระหง่าน’ หรือซ่อนตัวอยู่ด้านหลังทหารโล่ถั่วเซียนเพื่อรีบพุ่งเข้าไปในค่ายกล หรือพวกเขาจะอยู่ห่างจากเหล่าทหารปีศาจและเริ่มยิงเกาทัณฑ์ ปะทะด้วยสมบัติเวท ขว้างอาวุธที่ซ่อนอยู่ และใช้มือของพวกเขาในการการกระทำต่างๆ เพื่อควบแน่นพลังเซียนเป็นเงาหอกในมือแล้วพุ่งมันออกไป…

ทั้งหมดนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกมั่นคงมากเกินไป ทว่าผลที่ได้ก็ไม่เลวเลยจริงๆ

ก่อนการเผชิญหน้ากันในระยะประชิด บรรดาทหารปีศาจก็ล้มลงไปเป็นกลุ่มๆ และเหล่าทหารสวรรค์ก็เอาโอสถออกมาและยัดมันเข้าไปในปากของพวกเขาตามนิสัยและตามการฝึกฝนที่ปกติที่คุ้นชินเป็นประจำในแต่ละวัน

จากนั้นพวกเขาก็ฟื้นคืนพลังเซียนได้อย่างรวดเร็ว และรักษาระยะห่างเอาไว้พอควร…

บรรดาผู้ที่ประมาท ย่อมไม่ใช่ทหารสวรรค์ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม

ทางด้านเผ่าปีศาจ สภาวะจิตใจของพวกมันแทบจะพังทลายลงจนหมดสิ้น

ค่ายกลต่อสู้ที่คล้ายกำแพงตั้งแบบสอดไส้ ที่ดูเหมือนจะมีข้อบกพร่อง ทำให้ทหารสวรรค์โจมตีทหารปีศาจได้ด้วยความสามารถทางการทหารที่ครอบคลุมการโจมตีเต็มเปี่ยม

ในขณะนั้น เหล่าปีศาจใหญ่มากมายหมายจะรวมกลุ่มใหม่ แต่ทหารปีศาจส่วนใหญ่ก็เสียขวัญกำลังใจแล้ว

พวกมันเกือบจะล้มเลิกความคิดจะออกศึกสู้ในสนามรบ พลังขับเตลื่อนของเหล่าทหารสวรรค์นั้นไม่อาจต้านทานได้เลย

เพื่อกอบกู้สถานการณ์รบ เหล่าราชาปีศาจโบราณก็ได้นำบรรดาปรมาจารย์ปีศาจทั้งหมดพุ่งออกไปข้างหน้า

พวกมันต่างก็กลายร่างเป็นร่างหลักของตัวเอง และพุ่งไปที่ค่ายกลต่อสู้ของเหล่าทหารสวรรค์ทั้งสองด้าน

ทว่าปรมาจารย์เผ่ามังกรทุกคน ก็กำลังรอให้พวกเขาพุ่งออกมาแล้ว!

เหล่ามังกรครามรุกคืบไปข้างหน้าทีละตัว และหยุดยั้งกลุ่มปีศาจเหล่านี้ได้สำเร็จ

จากนั้นการต่อสู้ประจัญบานครั้งใหญ่จากแผ่นดินสู่แผ่นฟ้าก็ได้ปะทุขึ้น!

ในขณะนี้ ผู้นำเผ่ามังกรโบราณได้เผยความแข็งแกร่งออกมาอย่างเต็มที่แล้ว

แม้ปรมาจารย์เผ่ามังกรบางคนจะถูกเหล่าปีศาจดุร้ายกำจัด แต่ในการต่อสู้ประจัญบานกันส่วนใหญ่นั้น พวกเผ่ามังกรก็ได้ยังเหนือกว่า

ณ ขณะนั้น!

สายฟ้าสีม่วงได้ฟาดผ่านการต่อสู้ไปครึ่งหนึ่ง มันกวาดผ่านมังกรครามสองสามตัวที่ถูกสัตว์ปีศาจปราบปราม แล้วฟาดลงไปยังสถานที่ที่เหล่าปรมาจารย์เผ่าปีศาจได้มารวมตัวกัน!

………………………………………………………………..

ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว

ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว

Status: Ongoing
เพื่อให้มีอายุยืนยาวในยุคบรรพกาลอันโหดร้าย จงหลีกเลี่ยงผลกรรม หากฆ่าคนต้องป่นขี้เถ้า ทุกการเคลื่อนไหวต้องมีแผนการ เก็บงำความสามารถ ขยันฝึกวิชา หลอมยาปรุงโอสถ นิ่งสงบมั่นคง!หลี่ฉางโซ่วที่ไปเกิดใหม่เป็นผู้บำเพ็ญเซียนตัวน้อยๆ ในโลกบรรพกาลอันน่าสะพรึงกลัวเขาถูกอาจารย์ผู้นำยอดเขาสุดแสนอัตคัดในสำนักเซียนมนุษย์เล็กๆ พาตัวมาดูแล เพื่อฝึกฝนให้บรรลุวิถีเซียนตั้งแต่ยังเยาว์เป้าหมายของเขาคือ ‘อายุยืนยาว’ ในยุคบรรพกาลอันโหดร้ายนี้จึงต้องพยายามหลีกเลี่ยงผลกรรม หากฆ่าคนต้องป่นขี้เถ้า ทุกการเคลื่อนไหวต้องมีแผนการเก็บงำความสามารถ ขยันหมั่นเพียรฝึกฝนเคล็ดวิชา หลอมยาปรุงโอสถ นิ่งสงบมั่นคง!เดิมทีในแผนการของหลี่ฉางโซ่ว เขาตั้งใจว่าจะซ่อนตัวอยู่ในเขาฝึกบำเพ็ญเป็นเซียนอย่างสงบสุขไปตลอดชีวิตจนกระทั่งปีหนึ่ง อาจารย์ของเขาคงมีชีวิตที่สงบเงียบเกินไปจนเบื่อขึ้นมา ถึงได้รับศิษย์น้องหญิงคนหนึ่งมาให้เขา…เพื่อไม่ให้ศิษย์น้องนำผลกรรมมาแปดเปื้อนตน เขาจะต้องสอนหลักการการใช้ชีวิตให้ศิษย์น้องดีๆ เสียหน่อยแล้ว!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท