ตอนที่ 1444 ลดเกียรติ
แคว้นตงอี๋! เฉิงหย่วนจื้อกัดฟันกรอด เขาจะทำลายแคว้นตงอี๋ให้พินาศให้ได้! ทว่า เมื่อคิดได้ว่าเมื่อขึ้นไปบนเรือเขากลับเมาเรือจนสภาพดูไม่ได้ ทหารกองทัพไป๋คนอื่นๆ ก็คงไม่แตกต่างจากเขาสักเท่าใดนัก พวกเขาคงทนไม่ไหวก่อนไปถึงแคว้นตงอี๋แน่นอน
ตอนนี้เฉิงหย่วนจื้อเข้าใจแล้วว่าทหารเรือลำบากมากเพียงใด
เฉิงหย่วนจื้อเก็บตัวเงียบอยู่คนเดียวเป็นเวลาหลายวัน เมื่อได้ยินว่าทหารสวะของตงอี๋นำศพของหานเฉิงอ๋องกลับไปยังตงอี๋ อีกทั้งประกาศกร้าวว่าให้จักรพรรดินีของพวกเขามารับศพของหานเฉิงอ๋องด้วยตัวเอง เฉิงหย่วนจื้อโมโหจนแทบจัดทัพไปถล่มแคว้นตงอี๋ ทว่า ถูกไช่จื่อหยวนห้ามไว้เสียก่อน
เหล่าทหารเรือต่างอยู่ในความสลด ทหารหลายคนตะโกนร้องว่าจะไปรับศพของหานเฉิงอ๋องกลับมาแม้ต้องตาย ทว่า ไช่จื่อหยวนห้ามไว้เสียก่อน ไช่จื่อหยวนบอกว่าเขาส่งม้าเร็วนำรายงายสถานการณ์รบไปรายงานที่เมืองหลวงแล้ว หากแคว้นตงอี๋ยังไม่บุกมาโจมตีต้าโจวก็ให้ทุกคนอยู่ในความสงบไปก่อน
ตอนนี้ตงอี๋ใช้ร่างของหานเฉิงอ๋องเป็นเหยื่อล่อต้าโจว หากทหารเรือของต้าโจวนำทัพบุกไปชิงศพของหานเฉิงอ๋องกลับมาจริงๆ ก็คงติดกับพวกนั้นทันที!
หากต้องการนำศพของหานเฉิงอ๋องกลับมาให้ได้ก็ควรอยู่อย่างสงบไปก่อน ประการแรกเพื่อรอคำสั่งจากฝ่าบาท ประการที่สองเพื่อหลอกให้ตงอี๋คิดว่าแคว้นต้าโจวหวาดกลัวพวกมันจนไม่กล้าแม้แต่ไปแย่งชิงศพของแม่ทัพใหญ่ของแคว้นกลับมา เมื่อพวกนั้นลดมาตราการป้องกันลงเมื่อใดต้าโจวค่อยบุกไปโจมตี
ที่สำคัญขุนนางคนสำคัญของต้าโจวอย่างหลิ่วหรูซื่อยังอยู่ที่ตงอี๋ ฝ่าบาท ขุนนนางและทหารของต้าโจวไม่มีทางปล่อยให้ขุนนางที่ทำเพื่อต้าโจวติดอยู่ที่แคว้นอื่น ไม่มีทางปล่อยให้ร่างของหานเฉิงอ๋องที่พลีชีพเพื่อแคว้นเน่าสลายอยู่ที่แคว้นอื่นแน่นอน!
เหล่าทหารเรือรู้ว่าไช่จื่อหยวนคือที่ปรึกษาทางกองทัพของกองทัพไป๋ อีกทั้งรู้สึกว่าไช่จื่อหยวนกล่าวมีเหตุผล ทุกคนจึงยอมสงบลง
ชาวบ้านชายฝั่งทะเลและทหารเรือต่างเจ็บปวดเสียใจมาก โดยเฉพาะชาวประมงที่ได้รับการคุ้มครองจากทหารเรือจนรอดกลับมาอย่างปลอดภัย
ชาวบ้านไร้เดียงสาบางกลุ่มเพิ่งได้ยินข่าวว่าตงอี๋ต้องการให้จักรพรรดินีของต้าโจวเดินทางมารับศพของหานเฉิงอ๋องกลับไปต้าโจวด้วยตัวเองหลังจากหานเฉิงอ๋องพลีชีพได้ประมาณหนึ่งเดือน ชาวบ้านบางคนอยากรวมตัวกันส่งฎีกาไปขอร้องให้ไป๋ชิงเหยียนช่วยไปรับศพของหานเฉิงอ๋องที่สละชีพปกป้องพวกเขากลับมาจากตงอี๋
ชาวบ้านในโรงสุราคนหนึ่งกล่าวขึ้น
“จักรพรรดินีแห่งต้าโจวคือจักรพรรดิที่ดี ตอนแรกชาวบ้านอย่างพวกเราไม่เข้าใจระบอบการปกครองใหม่ของต้าโจว ต่อมาพวกเราจึงพบว่าระบอบการปกครองใหม่ดีต่อชาวบ้านจริงๆ ดังนั้นหากพวกเราเขียนฎีกาไปขอร้องจักรพรรดินี จักรพรรดินีอาจรับฟังพวกเราและเดินทางไปขอรับศพของหานเฉิงกลับมาจากตงอี๋ก็ได้”
ทว่า คำกล่าวนี้ถูกบัณฑิตคนหนึ่งคัดค้านอย่างรุนแรง
“จักรพรรดิของแคว้นจะยอมลดเกียรติเสด็จมารับศพของอ๋องต่างแคว้นที่ยอมจำนนต่อต้าโจวได้อย่างไรกัน! ต่อให้เป็นศพของพระอนุชาแท้ๆ ของจักรพรรดินี…ก็ยังไม่รู้เลยว่าจักรพรรดินีจะยอมเสด็จมารับศพเขากลับไปด้วยตัวเองหรือไม่!”
ชาวบ้านอีกคนกล่าวขึ้น
“หากจักรพรรดินีไม่ยอมมารับศพเช่นนั้นก็เปิดศึกกับตงอี๋ไปเลย! อย่างมากก็แค่แย่งชิงศพของหานเฉิงอ๋องกลับมา! ตอนนั้นแคว้นเล็กอย่างตงอี๋เป็นเพียงแคว้นบรรณาการของต้าเหลียงเท่านั้น! หากจักรพรรดินีไม่มาก็ควรให้ทหารเรือออกไปทำศึกกับตงอี๋เพื่อแย่งศพของหานเฉิงอ๋องกลับมา!”
“นั่นนะสิ! แค่พวกเรายกทัพบุกไปโจมตีแคว้นตงอี๋ พวกเขาต้องยอมส่งศพของหานเฉิงอ๋องคืนให้พวกเราแน่ ตอนที่ต้าเหลียงไม่ได้แข็งแกร่งเท่าต้าโจวยังสามารถโจตีจนตงอี๋ได้แต่ร้องขอชีวิตเลย!”
บัณฑิตผู้นั้นหัวเราะเสียงดังกว่าเดิม
“ตอนนี้จักรพรรดินีของต้าโจวกำลังเดิมพันแคว้นอยู่กับจักรพรรดิของต้าเยี่ยน หากแพ้เดิมพันพวกเราต้องยอมจำนนต่อแคว้นศัตรู หากต้าโจวทำสงครามตอนนี้ก็เท่ากับว่าทำให้แคว้นเสี่ยงแพ้การเดิมพัน จักรพรรดินีผู้สูงส่งองค์นั้นไม่มีทางยอมทิ้งบัลลังก์ของตัวเอง ยอมเป็นรัฐบรรณาการของแคว้นต้าเยี่ยนเพียงเพื่ออ๋องต่างสกุลเช่นนี้แน่!”
“ที่สำคัญต้าโจวไม่มีกองทัพทหารเรือของตัวเอง นี่มันหมายความว่าอย่างไรรู้หรือไม่ หมายความว่าทหารเรือทั้งหมดที่มีอยู่ตอนนี้ล้วนเป็นทหารเรือเก่าของต้าเหลียง ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินว่าราชสำนักจงใจตัดเบี้ยเลี้ยงของกองทัพเรือ ต่อมาฝู่กั๋วจวินตัดกำลังทหารเรือออกไปไม่น้อยตอนอยู่ที่เมืองหาน ทว่า ไม่ยอมเกณฑ์ทหารเรือเข้ากองทัพใหม่เสียที พวกเขาทำเช่นนี้เพราะต้องการบั่นทอนอำนาจทหารเรือของต้าเหลียง จากนั้นสร้างกองทัพเรือที่จงรักภักดีต่อต้าโจวขึ้นมาใหม่”
บุรุษวัยกลางคนที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับบัณฑิตผู้นั้นถอนหายใจยาวออกมา
“ความจริงแล้วนี่คือเรื่องปกติที่ราชสำนักจะทำหลังจากได้ครอบครองแคว้นอื่น พวกเขาทำไปเพื่อควบคุมสถานการณ์ในราชสำนักให้มั่นคง ให้แน่ใจว่าเบี้ยเลี้ยงที่จ่ายให้กองทัพจะไม่ถูกทหารเรือนำมาใช้เพื่อก่อกบฏกับต้าโจว นี่คือเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว!”
“ทว่า น่าเสียดายที่ต้าโจวยังสร้างกองทัพทหารเรือชุดใหม่ขึ้นไม่สำเร็จ แคว้นตงอี๋ก็มาเปิดศึกกับพวกเราก่อนเช่นนี้”
บุรุษกลางคนยกเหล้าขึ้นจิบ จากนั้นกล่าวต่อ
“ดังนั้นพวกเจ้าคิดว่าทหารเรือที่มีอยู่ตอนนี้จะเก่งกาจเหมือนตอนที่ต้าเหลียงยังอยู่อีกหรือ”
“อันนี้ก็ไม่ได้อันนั้นก็ไม่ได้!”
คนขายเนื้อที่มาดื่มสุราในโรงสุราแทบอยากร้องไห้ออกมา
“ตอนนั้นหานเฉิงอ๋องยอมจำนนต่อต้าโจวเพราะไม่อยากให้ชาวบ้านอย่างพวกเราเดือดร้อนเพราะสงครามอีกจนถูกคำครหามากมาย ตอนนี้หานเฉิงอ๋องสละชีพเพื่อชาวบ้านอย่างพวกเรา! ทว่า ร่างของเขาต้องพบกับจุดจบที่น่าอนาถเช่นนี้หรือ หากจักรพรรดินีแห่งต้าโจวเนรคุณไม่เห็นความดีของหานเฉิงอ๋องจริงๆ ข้า…ข้าจะจ้างเรือไปแย่งศพของหานเฉิงอ๋องกลับมาเอง!”
ทุกคนนิ่งเงียบทันทีเพราะชาวบ้านทุกคนรู้ดีว่าบัณฑิตกล่าวถูกต้อง จักรพรรดิของแคว้นจะยอมเสี่ยงทำสงครามที่อาจทำให้แคว้นแพ้การเดิมพันกับต้าเยี่ยนเพียงเพื่อหานเฉิงอ๋องได้อย่างไร หากแพ้การเดิมพันเท่ากับต้องสูญเสียแคว้นต้าโจวไป จักรพรรดินีต้าโจวผู้นี้จะถูกจารึกลงในประวัติศาสตร์ว่าแพ้เดิมพันจนสูญเสียแคว้นไป
จักรพรรดิของแคว้นไม่มีทางนำตัวเองมาเสี่ยงอันตรายที่ชายฝั่งทะเลซึ่งอาจเกิดสงครามได้ทุกเมื่อเพียงเพื่ออ๋องต่างแคว้นอย่างแน่นอน
เมื่อบัณฑิตผู้นั้นเห็นชาวบ้านเงียบเสียงลงจึงกล่าวขึ้นอย่างไม่รีบร้อน
“หานเฉิงอ๋องเสียชีวิตเกือบเดือนแล้ว หากคำนวณจากเวลาที่ม้าเร็วนำรายงานสถานการณ์รบไปส่งที่เมืองหลวง อีกหกเจ็ดวันพวกเราก็คงรู้กันแล้วว่าฝ่าบาทจะเปิดศึกกับแคว้นเล็กอย่างตงอี๋เพื่อหานเฉิงอ๋องหรือไม่!”
จู่ๆ คนของทางการซึ่งมีดาบแขวนอยูที่เอวก็บุกเข้ามาในโรงสุราที่บรรยากาศกำลังตึงเครียด ทุกคนเงียบกริบลงพลางหันไปมองผู้มาเยือนใหม่เป็นตาเดียว
ผู้ดูแลโรงสุราที่กำลังดีดลูกคิดอยู่รีบล้วงตั๋วเงินออกมาจากกล่องทันทีด้วยความตกใจ เขารีบวิ่งออกมาจากด้านหลังที่คิดเงิน จากนั้นโค้งกายคำนับคนของทางการยิ้มๆ
“ลำบากนายท่านทุกคนแล้วขอรับ!”
