บทที่ 922 หลี่จิ่วเต้า ‘ไม้ตกปลานี้ไม่เลวทีเดียว!’
บทที่ 922 หลี่จิ่วเต้า ‘ไม้ตกปลานี้ไม่เลวทีเดียว!’
ตาอวี๋และตาหวังรีบวิ่งไปยังคลังสมบัติ ทันทีที่เข้าไปตาอวี๋ก็โหวกเหวกว่าเกิดเรื่องแล้ว
“มีเรื่องอันใดต้องแตกตื่นเพียงนี้?! ไม่ต้องร้อนใจ ค่อย ๆ ว่ามา!”
หอกเงินเย็นยะเยือกเล่มหนึ่งลอยเข้ามา มีวิถีอาคมคอยประสาน สายฟ้าเงินยวงแลบแปลบปลาบเป็นครั้งคราว ศักดิ์สิทธิ์และมหัศจรรย์
“ค่อยไม่ได้ ผู้ยินดีหายไปแล้ว…เกิดเรื่องแล้ว!”
ตาอวี๋ร้อนใจจนเม็ดเหงื่อผุดผายบนหน้าผาก เรื่องนี้ร้ายแรงเกินไป เขาใจเย็นไม่ไหว
“เกิดเรื่องกับผู้ยินดีหรือ?!”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น!”
หลังตาอวี๋เอื้อนเอ่ยเช่นนั้น ของวิเศษในคลังสมบัติต่างตกตะลึงอย่างไม่มีข้อยกเว้น ล้อมกันเข้ามาในพริบตา
ผู้ยินดีเกิดเรื่อง เรื่องนี้ร้ายแรงเป็นอย่างยิ่ง
ของวิเศษทุกชิ้นในคลังสมบัติล้วนเป็นสิ่งที่ผู้เบิกทางท่านนั้นทิ้งไว้ให้ รอผู้ถูกกำหนดมารับ ของวิเศษทุกชิ้นต่างมีหน้าที่ของตน
บัดนี้ขาดไปหนึ่ง เป็นไปได้ว่าอาจก่อให้เกิดผลลัพธ์ร้ายแรงเป็นทอด ๆ บรรดาของวิเศษกังวลไม่แพ้กัน
“เรื่องราวเป็นเช่นนี้!”
ตาอวี๋รีบสาธยายสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่ปิดบัง เล่าสถานการณ์ให้ของวิเศษทั้งหลายฟัง
“ผู้ยินดีตกปลา แต่ถูกตกกลับอย่างนั้นหรือ?!”
หลังหอกเงินฟังจบยังรู้สึกเหลือเชื่อ
ผู้ยินดีเป็นถึงไม้ตกปลาที่ผู้เบิกทางท่านนั้นนำออกมาตกปลาอยู่บ่อย ๆ ถือเป็นที่สุดในด้านการตกปลา เหยื่อที่ถูกผู้ยินดีหมายตาไม่มีทางหนีรอด ต้องถูกตกกันหมด!
ปรมัตถ์แห่งการตกปลานั้นไม่ธรรมดา ผู้ยินดีอยู่ในระดับสูงสุด ผู้ที่ถูกตกจักถูกปรมัตถ์การตกปลาพันธนาการ ต่อให้มีพลังกล้าแกร่งเพียงใดก็มิอาจแผลงฤทธิ์ ต้องถูกสะกดและโดนตกไปในที่สุด!
แต่แล้วตอนนี้ เขาได้ฟังเรื่องราวอันใดกันนี่
ผู้ยินดีถูกตกกลับอย่างนั้นหรือ!
เหลือเชื่อจริง ๆ มันยากจะเชื่อได้ลง
ของวิเศษชิ้นอื่นก็ตกตะลึงเช่นกัน ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าผู้ยินดีจะเกิดเรื่องขณะตกปลา
หากผู้ยินดีมิได้เกิดเรื่องยามตกปลายังไม่เท่าไหร่ พวกเขาพอรับได้ มิได้สะท้านใจปานนั้น
ผู้ยินดีเกิดเรื่องขณะตกปลาเสมือนเรื่องที่แน่นอนแล้วพลิกผัน ประหนึ่งคนทั่วไปดื่มน้ำหนึ่งอึกแล้วตาย เหลือเชื่อถึงเพียงนั้น ไม่อาจทำใจให้เชื่อได้เลย!
“เจ้าช่าง…กล้าบ้าบิ่นยิ่งนัก! บังอาจไปแหยมกับคนระดับนี้เชียวหรือ!”
หอกเงินตวาดตาอวี๋ด้วยน้ำเสียงดุดัน นึกอยากแทงตาอวี๋ให้ตายด้วยหอกจริง ๆ เห็นอยู่ว่าหลี่จิ่วเต้านั้นไม่ธรรมดา มิฉะนั้นผู้ยินดีไฉนเลยจะเกิดเรื่อง!
“ข้าก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่อง…ที่นี่เป็นเพียงอาณาจักรเล็ก ๆ ไฉนเลยจะคิดว่ามียอดฝีมือสยดสยองปานนี้!”
ตาอวี๋เอ่ยเสียงร่ำไห้ อย่าให้เอ่ยเลยว่าสำนึกเสียใจปานใด
เขาประมาทเกินไป ไม่เห็นสิ่งมีชีวิตภายนอกอยู่ในสายตา
มิหนำซ้ำผู้ยินดีออกโรงด้วยตนเอง เขายิ่งคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่อง
“เอาเถิด ยามนี้ถึงพูดต่อก็ไร้ความหมาย ช่วยผู้ยินดีกลับมาก่อนจึงจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด!”
ของวิเศษชิ้นหนึ่งกล่าว นี่คือตะเกียงโบราณดวงหนึ่ง ภายในมีเทียนไขลุกไหม้ ดูไม่เก่งกาจแต่อย่างใด เป็นเหมือนตะเกียงธรรมดาดวงหนึ่ง
ทว่าพลานุภาพของมันน่ากลัวอย่างแท้จริง ลำพังประกายเพลิงเล็ก ๆ ที่มันปล่อยออกไปโดยไม่ตั้งใจพอจะแผดเผาผืนฟ้าให้ราบคาบ!
“เจรจากับคนผู้นั้น ขอให้คนผู้นั้นคืนผู้ยินดีกลับมาดีหรือไม่”
มันเสนอ
เห็นได้ชัดว่าหลี่จิ่วเต้านั้นลึกล้ำเกินหยั่ง มันไม่อยากใช้กำลัง คิดอยากเจรจากับอีกฝ่าย
หอกเงินปัดตกข้อเสนอของมันทันที
“พวกเราจะเจรจากับคนผู้นั้นด้วยสิ่งใด คนผู้นั้นลึกล้ำเกินหยั่งถึงเพียงนั้น ย่อมรับรู้ถึงความไม่ธรรมดาของผู้ยินดี คนผู้นั้นไฉนเลยจะยอมคืนผู้ยินดีง่าย ๆ!”
มันกล่าวต่อ “ครั้นจะให้พวกเราบอกกล่าวที่มาที่ไปของตนยิ่งไม่ควร หากคนผู้นั้นล่วงรู้ภูมิหลังของเรา น่ากลัวว่าอาจมีความคิดอื่นอีก ถึงครานั้น คงเป็นปัญหามากกว่าเดิมแน่”
บรรดาของวิเศษมิได้เอ่ยวาจา มองว่าคำกล่าวของหอกเงินนั้นมีเหตุผล
พวกมันต่างเป็นของวิเศษที่ผู้เบิกทางท่านนั้นเคยใช้ หากเผยเบื้องลึกเบื้องหลังออกไปทั้งหมด ย่อมไม่มีทางได้อยู่กันอย่างสงบอีก จักนำพาความวุ่นวายเข้ามาอีกมาก
วิธีการนี้ไม่สมควรจริง ๆ ยิ่งวุ่นวายยิ่งอันตราย ไม่ส่งผลดีต่อพวกมัน พวกมันทำเช่นนี้มิได้
“เช่นนั้นก็ลงมือพร้อมกัน กำราบคนผู้นั้น ชิงผู้ยินดีคืนมา!”
หอกเงินเสนอ
“คนผู้นั้นไม่ธรรมดา ลึกล้ำเกินหยั่ง กระนั้นพวกเราก็มิได้กระจอก ทุกคนลงมือพร้อมเพรียง คงกำราบคนผู้นั้นได้ไม่เป็นปัญหา”
สุดท้ายข้อเสนอของมันได้รับการเห็นด้วยจากบรรดาของวิเศษ
ที่นี่มียอดศาสตราอยู่ทั้งหมดแปดชิ้น พวกมันตัดสินใจผนึกกำลัง หมายจะปราบหลี่จิ่วเต้าลงด้วยความเร็วแสง ช่วยผู้ยินดีกลับมา
เก้าคือตัวเลขใหญ่สุด ผู้เบิกทางท่านนั้นทิ้งของวิเศษทั้งเก้าไว้ที่นี่ เห็นได้ชัดว่ามีความหมายลึกล้ำ พวกมันไม่มีทางทอดทิ้งผู้ยินดี ต้องช่วยผู้ยินดีกลับมาให้จงได้!
จากนั้นพวกมันก็ตัดสินใจลงมือ!
อีกด้าน หลี่จิ่วเต้าได้ผู้ได้ยินมาอยู่ในครอบครองก็จับเล่นอยู่ในมือ พึงพอใจต่อผู้ยินดีอย่างมาก นี่คือไม้ตกปลาชั้นเลิศอันหาได้ยากยิ่ง สมบูรณ์แบบอย่างที่สุด
ยามนี้ผู้ยินดีรำคาญใจเหลือแสน
ยิงห่านป่าทุกเมื่อเชื่อวัน วันหนึ่งกลับถูกห่านป่าจิกตา จะให้มันเบิกบานใจได้อย่างไร!
มันในฐานะผู้ตกปลากลับถูกตกกลับเสียเอง จิตใจของมันแทบแตกสลาย!
ที่มันทรมานใจกว่านั้นคือ สองมือของหลี่จิ่วเต้าลูบคลำตามก้านของมันไม่หยุด มันรับไม่ได้เลย สะอิดสะเอียดเป็นหนักหนา
แม้มันจะรู้ว่าหลี่จิ่วเต้าไม่ธรรมดา เป็นถึงผู้ยิ่งใหญ่ แต่มันก็ยังรับไม่ได้ ตะขิดตะขวงอย่างยิ่งยวด
ต้องรู้ว่ามันไม่เคยอยู่ใต้การควบคุมของผู้อื่นมาก่อน หากแต่อยู่ในมือผู้เบิกทางท่านนั้นมาตลอด มันทนไม่ได้ที่ต้องตกอยู่ในมือผู้อื่น!
ต่อให้หลี่จิ่วเต้าแข็งแกร่งเพียงใดก็ไม่ได้!
นอกจากผู้เบิกทางท่านนั้น ยังมีผู้ที่ผู้เบิกทางท่านนั้นกำหนดมา ผู้อื่นล้วนไม่ได้!
มันบันดาลโทสะ ยอมหักไม่ยอมงอ คิดจะสู้กับหลี่จิ่วเต้าด้วยชีวิต ไม่ยอมให้หลี่จิ่วเต้าลูบไปลูบมาเด็ดขาด!
ทว่าต่อมา มันก็ต้องถอดใจ ด้วยการลูบไล้จากมือใหญ่ของหลี่จิ่วเต้า พลังทั้งหมดของมันถูกสะกด รีดเร้นขึ้นมามิได้แม้แต่น้อย
‘คนผู้นี้เป็นใครกันแน่!’
มันสะท้านใจ มิน่ามันถึงถูกตกกลับ หลี่จิ่วเต้าน่ากลัวเหลือเกิน มันไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายทำได้อย่างไร สะกดพลังของมันได้โดยที่มันไม่รู้ตัว
หลี่จิ่วเต้าสะบัดตะขอตกปลา คล่องมือไม่น้อย เขาเอ่ยยิ้ม ๆ “ไม่เลวเลย ต่อจากนี้ข้าจะใช้เจ้าตกปลาแล้วกัน!”
‘ตกปลา? ตกกับผีแกสิ! พี่น้องของข้าไม่มีทางทอดทิ้งข้า เจ้ารอวันร้องไห้ได้เลย!’
ผู้ยินดีคำรามกราดเกรี้ยว ไม่เต็มใจอยู่ในมือหลี่จิ่วเต้า ทว่ามันทำได้เพียงร่ำร้องในใจ มันผู้ถูกสะกดพลังทั้งหมดไม่อาจเปล่งเสียงได้สักนิด
ตู้ม!
เวลานั้นเอง หอกเงิน ตะเกียงโบราณ และยอดศาสตราทั้งแปดบุกมาถึงที่นี่
ผู้ยินดีตื้นตันขึ้นมาในบัดดล เหล่าสหายที่รักของมันมาแล้ว มันว่าแล้วว่าพี่น้องของมันไม่มีทางทอดทิ้งมัน!
‘ไม้อ่อนไร้ผล จึงคิดใช้ไม้แข็งหรือ?’
คิ้วของลั่วสุ่ยกระตุก แค่นยิ้มเย็นในใจ
วิชาตกปลาถูกคุณชายทำลายทิ้ง จึงมียอดศาสตราสยดสยองกล้าแกร่งแปดชิ้นนี้บุกมา เห็นได้ชัดว่าเตรียมใช้ไม้แข็งกับคุณชายแล้ว
‘รนหาที่ตายจริง ๆ ในเมื่อมาแล้ว ก็เตรียมตัวอยู่ที่นี่ต่อแล้วกัน!’
ลั่วสุ่ยเอ่ยในใจ
“บันดาลโทสะหรือ นี่ฉุนขาดหรืออย่างไร”
หลี่จิ่วเต้ามองจ้องยอดศาสตราทั้งแปดที่บุกเข้ามา “ตกข้า ข้ายังไม่ทันโมโห เหตุใดพวกเจ้าถึงโมโหแทนเสียได้”
เขาเยือกเย็นสุด ๆ มิได้ลนลาน เตรียมตัวลงมือ
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")