Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 681 ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ได้ลงคอ

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

ตอนที่ 681 ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ได้ลงคอ

ครั้งก่อน เมื่อตอนสุดท้ายของยอดนักสืบปัวโรต์เผยแพร่ คลังหนังสือซิลเวอร์บลูพยายามโปรโมตเรื่องนี้อย่างเต็มที่

ท่ามกลางสถานการณ์ที่ผู้อ่านทุกคนรู้ว่านิยายชุดปัวโรต์จะจบลง นิยายเล่มสุดท้ายจุงออกวางจำหน่าย…

ครั้งนี้ต่างออกไป

บางทีบทเรียนจากทั้งที่แล้วอาจลึกซึ้งเกินไป หรือบางทีอาจมีความกังวลในด้านอื่นๆ

กล่าวโดยสรุปคือคลังหนังสือซิลเวอร์บลูไม่ได้พยายามจัดการโปรโมตอย่างยิ่งใหญ่ให้กับ ‘คดีสุดท้าย’

บริษัทไม่ได้แจ้งล่วงหน้ากับผู้อ่านด้วยซ้ำว่าเรื่องราวนี้นับเป็นจุดสิ้นสุดของนิยายชุดโฮล์มส์ เพียงแต่ดำเนินการเผยแพร่นิยายเล่มสุดท้ายของนิยายชุดโฮล์มส์อย่างเงียบเชียบผิดปกติ

ทุกอย่างเงียบสงบเฉกเช่นที่เคยเป็นมา

ผู้อ่านบางคนเห็นเล่มสุดท้ายของนิยายชุดยอดนักสืบโฮล์มส์เมื่อเดินเข้าร้านหนังสือ

ท่ามกลางความประหลาดใจ ผู้คนต่างรีบบอกต่อกัน!

ในฐานะผลงานแนวสืบสวนสอบสวนซึ่งสร้างปรากฏการณ์มาแล้ว ทุกครั้งที่นิยายชุดโฮล์มส์ออกเล่มใหม่ ย่อมสามารถกระตุ้นความกระตือรือร้นของผู้อ่านได้ในระดับสูงสุด

ไม่ว่าคลังหนังสือซิลเวอร์บลูจะโปรโมตหรือไม่ก็ตาม ข่าวนี้จะแพร่สะพัดออกไปในหมู่ผู้อ่านอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัด

ว่ายอดขายของผลงานชิ้นนี้ไม่ได้เป็นนิยายเล่มก่อนหน้าในนิยายชุดยอดนักสืบโฮล์มส์

ถึงขั้นที่มีกระแสมากกว่าด้วยซ้ำไป!

เพราะหลังจากมีการผนวกรวมของฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน และหาน ฐานแฟนคลับของโฮล์มส์ก็ขยายไปสู่ระดับที่เหลือเชื่อ!

อิทธิพลของโฮล์มส์ได้แผ่ขยายไปทั่วทั้งห้าทวีปเป็นเวลานานแล้ว!

จำนวนผู้อ่านจากทั้งห้าทวีปนั้นมากจนแทบไม่อาจจินตนาการได้!

ผู้อ่านซึ่งใจร้อนแทบอดใจรอเปิดอ่านไม่ไหว ทันทีที่ซื้อนิยายชุดโฮล์มส์เล่มสุดท้าย!

และก่อนที่จะอ่าน

คำว่า ‘คดีสุดท้าย’ ทำให้ผู้อ่านหลายคนใจสั่นอย่างแน่นอน

แต่ไม่ว่าในใจจะเกิดความคิดเชื่อมโยงอย่างไร จำพวกนี่อาจเป็นตอนสุดท้ายของนิยายชุดโฮล์มส์ ก็ไม่อาจหยุดยั้งความกระตือรือร้นอย่างยิ่งยวดที่สุดคนมีต่อโฮล์มส์ได้

จนกระทั่ง…

พวกเขาได้เห็นมรณกรรมของโฮล์มส์และมอริอาร์ตี ‘กับตาตนเอง’ …

ได้ยินเพียงเสียง ‘ปุด’

ประหนึ่งเปลวเพลิงโหมกระหน่ำซึ่งถูกสาดน้ำเย็นจนมอดลงฉับพลัน เหลือเพียงเถ้าถ่านสีดำเมี่ยม แม้แต่ควันบางลอยออกมาก็ไม่มี

เชอร์ล็อก โฮล์มส์ตายแล้ว!?

เมื่อประโยคคำถามกลายเป็นประโยคบอกเล่าผ่านคำยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า…

ผู้อ่านในฉินโจวตกตะลึง!

ผู้อ่านในฉีโจวตกตะลึง!

ผู้อ่านในฉู่โจวตกตะลึง!

ผู้อ่านจากทั้งห้าทวีปล้วนตกตะลึง!

พรึบๆๆ !

ร้านหนังสือรายใหญ่หลายแห่งต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนโปสเตอร์โปรโม ตเล่มสุดท้ายในนิยายชุดโฮล์มส์ให้กลายเป็นโทนสีเทาของบรรยากาศอันโศกเศร้า

คำว่า ‘ตกใจ’ ‘เจ็บปวด’ ‘สะเทือนใจ’และ ‘รับไม่ได้’ ถูกเขียนด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่บนโปสเตอร์

ภาพของโฮล์มส์ซึ่งสวมหมวกและถือไปป์นั้นแลดูโดดเดี่ยวกว่าที่ผ่านมา

เมื่อเทียบกับพื้นหลังสีเทา รัศมีแห่งความโศกเศร้าแทบเห็นได้อย่างชัดเจน

ดูเหมือนว่าคลังหนังสือซิลเวอร์บลูจะคาดการณ์ฉากนี้ไว้ล่วงหน้า บัญชีทางการของบริษัทได้เปลี่ยนภาพของโฮล์มส์เป็นสีเทาในทันที พร้อมทั้งโพสต์ว่า

‘ขอไว้อาลัยกับการจากไปของเชอร์ล็อก โฮล์มส์…’

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

โลกออนไลน์ซึ่งเคยสงบสุขของแต่ละทวีปแตกตื่นขึ้นมาในทันที!

ราวกับทิ้งระเบิดปรมาณู โซเชียลเน็ตเวิร์กเข้าสู้สภาวะรีเฟรชอย่างบ้าคลั่ง อินเทอร์เน็ตเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!

บนเว็บบอร์ดรายใหญ่แต่ละแห่ง คำว่า ‘การตายของโฮล์มส์’ ปรากฏขึ้นบ่อยครั้งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน !

ผู้อ่านซึ่งได้สติจากความสับสนค่อยๆ มีปฏิกิริยาตอบสนอง!

นิสัยเดิมกลับมาแล้ว!

เจ้าแก่คนนี้เริ่มฆ่าคนอีกแล้ว!

เขาใช้ปากกาซึ่งสังหารปี้เหยา และสังหารปัวโรต์ มาสังหารโฮล์มส์ซึ่งได้รับความรักจากทุกคนอย่างท่วมท้น!

บาดแผลในสองครั้งแรกซึ่งกว่าจะหายได้นั้นแสนลำบากได้ปริออกอีกครั้ง!

ผู้อ่านคลุ้มคลั่งขึ้นมาแล้ว!

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงมาต่อยกับฉันเลยดีกว่า!’

‘คุณสังหารความเชื่อที่คนอ่านร้อยล้านคนทั่วบลูสตาร์นับถือ!’

‘ครั้งที่สามแล้ว ครั้งที่สามแล้วนะ ฉู่ขวงขอร้องละ มีมนุษยธรรมหน่อยเถอะ!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวง ข้าจะไม่เชื่อเอ็งอีกแล้ว!’

‘คุณมันก็แค่เพชฌฆาตที่โหดเหี้ยม ปีศาจที่ไร้มโนธรรม และเป็นฆาตกรโรคจิต!’

‘เป็นไปได้ยังไงกัน นี่ต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ ฉันจะเขียนเล่มนี้ใหม่ จะคิดซะว่าไม่เคยได้อ่านเจ้าเบื๊อกคดีสุดท้ายนี่!’

‘พอเห็นชื่อเรื่องหนังตาผมก็กระตุกตุบๆ นึกไม่ถึงเลยว่าคุณจะกล้าทำขนาดนี้ คุณกล้าทำแบบได้ยังไงกัน!’

‘คนอ่านชอบใคร คุณก็ฆ่าคนนั้นงี้เหรอ!?’

‘ถ้าไม่แก้ตอนจบ ผมจะไม่อ่านหนังสือของคุณไปตลอดชีวิต!’

‘วอนขอความเมตตาจากฉู่ขวง คืนโฮล์มส์ให้ฉันเถอะ!’

‘พล็อตเรื่องแบบนี้ฉันเคยเห็นมาก่อน ปัวโรต์ก็ตายแบบนี้ และตายไปพร้อมกับอาชญากรเพื่อเป็นข้อแก้ตัว เจ้าแก่ฉู่ขวงหมดมุกจะเขียนแล้วหรือไง!’

‘ผมโง่จริงๆ โง่ที่ถูกคนเดิมทำร้ายจิตใจมาติดต่อกันสามครั้ง แถมในครั้งนี้ยังหนักหนากว่าครั้งไหนๆ !’

‘ตอนที่เห็นโฮล์มส์ตาย ฉันโกรธจนตัวสั่น ตัวฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มือเท้าเย็นเฉียบทั้งที่อากาศร้อน นรกว่างเปล่า ภูตผีปีศาจอยู่บนโลก ยังพอมีหวังให้ฉู่ขวงอีกไหม? คนอ่านอย่างพวกเราต้องทำยังไงคุณถึงจะพอใจ น้ำตารินไหลยังไม่ยอมใจอ่อน หนังสือของฉู่ขวงเต็มไปด้วยการกดขี่คนอ่าน เมื่อไหร่คนอ่านจะลุกขึ้นมาจริงๆ สักที!’

‘…’

พื้นที่แสดงความคิดเห็นบนปู้ลั่วของฉู่ขวงถูกถล่ม!

พื้นที่แสดงความคิดเห็นของคลังหนังสือซิลเวอร์บลูก็ถูกถล่มเช่นเดียวกัน!

ผู้อ่านบ้าคลั่งขึ้นมา เมื่อมองจากปฏิกิริยาตอบสนองบนโลกออนไลน์ ครั้งนี้นับว่าบ้าคลั่งกว่าครั้งก่อน นี่เป็นเพราะความเกลียดชังและความเจ็บปวดจากมรณกรรมของปัวโรต์ได้ถูกปลุกให้ตื่นเช่นกัน!

โครมคราม!

ทั่วทั้งวงการหนังสือสั่นสะเทือน!

เพื่อนร่วมสายอาชีพทุกคนถึงกับตะลึงตาค้าง!

ฉู่ขวงบ้าไปแล้วหรือไง?

ในอุตสาหกรรมนิยาย ไม่มีนักเขียนคนใดที่บ้าได้มากกว่าฉู่ขวง!

หมอนี้ไม่ใช่คนแล้วจริงๆ !

เขียนให้ปี้เหยาตายก็แล้ว เขียนให้ปัวโรต์ตายก็แล้ว คุณยังมีความสุขได้อยู่อีกหรือ?

นักเขียนคนอื่นพยายามพะเน้าพะนอผู้อ่าน มีแต่คุณนี่แหละที่สรรหาวิธีมาปั่นหัวผู้อ่าน!

ขณะที่นักเขียนคนอื่นๆ ศึกษาว่าจะเขียนอย่างไรถึงทำให้บรรดาท่านผู้อ่านพึงพอใจ เจ้าแก่ฉู่ขวงกลับศึกษาว่าจะโจมตีผู้อ่านให้ตรงเป้าอย่างไรดี?

แย่!

แย่มากจริงๆ !

เพื่อนร่วมอาชีพไม่รู้ว่าควรบอกว่าตนเองอิจฉาหรือหวาดกลัวดี

บนโลกนี้มีนักเขียนที่เพี้ยนแบบนี้ได้ยังไงกัน

หนังสือกำลังดังอยู่ดีๆ คุณดันมาตัดจบ ไม่สนใจเงินทองเลยหรือไง!

เขียนตอนจบก็เขียนให้จบไป อย่างมากทุกคนก็บ่นคุณแค่ประโยคเดียว แต่คุณดันเขียนให้ตัวเอกตายตอนจบ!

เมื่อเทียบกับเรื่องนี้แล้ว

นิยายจบก็ไม่เท่าไหรหรอก

นี่คือโฮล์มส์เชียวนะ!

นี่คือโฮล์มส์ที่ช่วยคุณรับมือกับความโศกเศร้าจากการล่วงลับของปัวโรต์!

ทุกคนยังไม่ลืมว่าครั้งก่อนตอนที่ฉู่ขวงเขียนให้ปัวโรต์ตาย ผู้อ่านลุกฮือขึ้นเป็นวงกว้างอย่างไร!

ถ้าไม่ใช่เพราะการเผยแพร่ยอดนักสืบโฮล์มส์ ไม่แน่ว่าผู้อ่านอาจยังคงตามสาปแช่งฉู่ขวงอีกนานโข

แต่ปรากฏว่าฉู่ขวงกลับลืมไปอย่างรวดเร็ว

เขาเขียนให้โฮล์มส์ตายจริงๆ !

เจ้าแก่ฉู่ขวง!

คุณมีความสุขมากไหม?

คุณพอใจแล้วไหม?

คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ทุกคนรักคุณแค่ไหน ผู้อ่านแทบอยากหยิบผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นมาเขวี้ยงปลอบใจคุณจริงๆ !

ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ได้ลงคอ?

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท