Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 689 ความมุ่งมั่นของแฟนคลับโฮล์มส์

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

ตอนที่ 689 ความมุ่งมั่นของแฟนคลับโฮล์มส์

เป็นไปไม่ได้ที่หลินเยวียนจะไม่รับรู้ความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นบนโลกออนไลน์

ถึงแม้เขาจะไม่ได้เบื่อถึงขั้นที่ต้องค้นหาเกี่ยวกับตนเอง แต่เมื่อหลินเยวียนท่องโลกออนไลน์ ข่าวที่เกี่ยวข้องกับเขามากมายก็ปรากฏขึ้นตอกหน้า

‘สี่พ่อเพลงปิดล้อมเซี่ยนอวี๋!’

‘แชมป์หกเซี่ยนอวี๋จะสิ้นสุดลง’

‘เฉินเฮ่อเซวียนก่อตั้งพลพรรคนักล้างแค้น!’

‘เซี่ยนอวี๋จะเปลี่ยนเพลงภายใต้ความกดดันหรือไม่’

‘ยากแค่ไหนที่เพลงสั่งผลิตจะติดชาร์ต’

‘จะเขียนนิยายโฮล์มส์ออกมาเป็นเพลงได้อย่างไร’

เมื่อเห็นคำว่า ‘พลพรรคนักล้างแค้น’ หลินเยวียนตกตะลึงอยู่หลายวินาที ยังคิดว่าโลกนี้มีปัญหาบางอย่าง เมื่ออ่านข่าวจบจึงได้พบว่าพลพรรคนักล้างแค้นเหล่านี้ไม่ใช่พลพรรคนักล้างแค้น

ความเข้าใจผิดครั้งใหญ่

ในเวลานี้มีเสียงเคาะประตูสั้นๆ

หลินเยวียนเงยหน้ามอง และพบว่าเป็นหลี่ซ่งหวาประธานกรรมการซึ่งส่งมอบใบชาให้กับเขา

“ประธานกรรมการ?”

“เปลี่ยนเพลงไหม?”

หลี่ซ่งหวายิ้มพลางเอ่ยถาม

หลินเยวียนส่ายหน้า

หลี่ซ่งหวาแลดูไม่แปลกใจ หยิบกล่องใบหนึ่งออกมา กล่าวด้วยสีหน้าระคนความจนใจ “นี่เป็นโทรศัพท์มือถือรุ่นที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูง คุณเอาไปใช้เถอะ ไม่ต้องใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องอื่น ล็อกอินผิดบัญชีง่าย”

หลินเยวียนรับโทรศัพท์มาเงียบๆ ไม่ได้บอกว่าที่จริงแล้วเขามีโทรศัพท์สองเครื่อง เห็นได้ชัดว่าประธานกรรมการคาดเดาเรื่องเข้าใจผิดของเซี่ยนอวี๋และฉู่ขวงได้ทั้งหมด

“ขอบคุณครับ”

“สู้ๆ ”

หลี่ซ่งหวาหันหลังไป ก่อนที่ฝีเท้าจะหยุดชะงักลงชั่วขณะ “นักประพันธ์เพลงทั้งที่คนนี้เป็นเพื่อนของหยางจงหมิงกับเจิ้งจิง”

หลินเยวียนตะลึง

หลี่ซ่งหวาเดินออกจากประตู “พวกเขาลงมือในเดือนมิถุนา คนอื่นจึงไม่สะดวกลงมือ ถ้าคุณแพ้พวกเขา หมายความว่าคุณไม่ได้ถูกลิขิตมาให้คว้าแชมป์สิบสองสมัย”

หลินเยวียนเงียบ

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง

มิน่าล่ะตอนที่พ่อเพลงทั้งสี่คนนี้ออกมาป่าวประกาศว่าจะแก้แค้น หลินเยวียนจึงรู้สึกแปลกๆ ทุกคนเหมือนว่าจะไม่มีความแค้นฝังลึกถึงขนาดนั้นสักหน่อย

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว

หยางจงหมิงและเจิ้งจิงกำลังแอบช่วยเหลือตน สี่คนนี้ออกโรง ย่อมดีกว่าปล่อยให้พ่อเพลงที่เก่งกว่านี้ลงมือ

ใช่แล้ว

หลินเยวียนผลงานของพ่อเพลงทั้งสี่คนนี้ หากบอกว่ามีการแบ่งระดับความแข็งแกร่งระหว่างพ่อเพลงในแต่ละทวีป พ่อเพลงเหล่านี้คงจะอยู่ในกลุ่มที่ค่อนข้างอ่อน เมื่อพวกเขาลงมือ ถ้าพ่อเพลงคนอื่นๆ ลงมืออีก ความรุนแรงของการโจมตีก็ออกจะรุนแรงเกินไปสักหน่อย

สี่ต่อหนึ่งเชียวนะ

เกินไปพอสมควร

เมื่อขบคิดถึงจุดนี้ หลินเยวียนตัดสินใจไปอัดเพลง อันที่จริงเพลงรัตติกาลบทที่เจ็ดนั้นไม่ได้ร้องง่ายๆ ในราชวงศ์ปลาไม่ว่าจะเป็นเฉินจื้ออวี่หรือซุนเย่าหั่วล้วนมีสไตล์ที่ไม่เหมาะสมกับเพลงนี้ ส่วนนักร้องคนอื่นล้วนเป็นผู้หญิง ดังนั้นครั้งนี้หลินเยวียนจึงคิดว่าจะออกโรงเอง เขามั่นใจในการรับมือกับทำนองของเพลงนี้ อย่างไรก็ตาม ในเพลงนี้มีท่อนหนึ่งซึ่งใช้เสียงโซปราโน หลินเยวียนต้องการความช่วยเหลือ

เรียกใครดีล่ะ

หลังจากลังเลอยู่เล็กน้อย หลินเยวียนจึงโทรศัพท์หาเจียงขุย เจียงขุยคือนักร้องหญิงที่มีศักยภาพสูงสุดในราชวงศ์ปลา หลังจากนี้จะต้องก้าวขึ้นเป็นราชินีเพลง ดังนั้นหลินเยวียนจึงอยากช่วยอีกฝ่ายมากสักหน่อย

ยี่สิบนาทีต่อมา

ในห้องทำงานของหลินเยวียน เสียงกังวานใสของเจียงขุยดังขึ้น “อาจารย์เซี่ยนอวี๋เรียกฉันเหรอคะ?”

“ครับ”

หลินเยวียนมองเซี่ยนอวี๋ “มาอัดเพลงกับผมหน่อยครับ คุณร้องท่อนคอรัส”

นี่ไม่ใช่เพลงคู่ชายหญิง

ส่วนที่เจียงขุยรับผิดชอบนั้นกินพื้นที่น้อยมากในเพลง คล้ายกับการปรากฏตัวของแขกรับเชิญ

“ได้ค่ะ!”

ไม่ใช่ทุกคนที่มีโอกาสร่วมงานกับหลินเยวียน!

เจียงขุยพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น ศีรษะเล็กๆ ของเธอผงกขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนผมเปียเล็กของเธอสะบัดไปมา “เพลงที่เกี่ยวกับโฮล์มส์เหรอคะ?”

“อื้ม”

“เพลงนี้ครับ…”

เจียงขุยมองไปยังหลินเยวียน คล้ายกับลังเลที่จะพูด

ระยะหลังมานี้ทักษะในการสังเกตคำพูดและสีหน้าของหลินเยวียนพัฒนาขึ้น “คุณก็รู้สึกว่าไม่ปลอดภัยที่จะใช้เพลงนี้ไต่ชาร์ต?”

เจียงขุยลังเลอยู่สักพัก ก่อยจะเอ่ยอย่างร้อนรน

“นิดหน่อยค่ะ”

หลินเยวียนยิ้ม “งั้นคุณฟังเพลงเดโม”

ระหว่างที่พูด

นี่คือเพลงเดโมที่เขาทำเสร็จเมื่อคืนนี้

ทำนองเรียบง่ายดังขึ้นผ่านลำโพง และตามมาด้วยเสียงร้อง

แม้ว่านี่คือเวอร์ชันที่เรียบง่ายที่สุด แต่กลับทำให้แววตาของเจียงขุยเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

นักร้องระดับเธอมีความสามารถในการประเมินบทเพลงที่ยอดเยี่ยมมาก

หนึ่งนาทีผ่านไป

หลินเยวียนมองไปยังเจียงขุยซึ่งกำลังตกตะลึง

“ยังมีความสงสัยอีกไหมครับ?”

เจียงขุยแทบส่ายหน้าทันทีตามสัญชาตญาณ

หลินเยวียนคลี่ยิ้มอีกครั้ง “ผมจะให้เนื้อเพลงกับคุณ เร่งใช้เวลาทำความคุ้นเคยสักหน่อยนะครับ เดี๋ยวเราจะอัดเพลงกัน”

เจียงขุยพยักหน้าเต็มแรง

……

การอัดเพลงกินเวลามากพอสมควร เนื่องจากหลินเยวียนมีมาตรฐานสูงมากสำหรับเพลงนี้ เพราะฉะนั้นหลินเยวียนจึงใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์เต็ม กว่าจะอัดเพลงได้อย่างเสร็จสมบูรณ์

และในสัปดาห์นี้

ในที่สุดตอนอวสานของนิยายชุดยอดนักสืบโฮล์มส์ก็เผยแพร่อย่างเป็นทางการ นับว่าเป็นการวอร์มอัปสำหรับเพลงที่จะปล่อยในเดือนมิถุนายน

เป็นดังที่คาดไว้

ระดับการยอมรับบทอวสานนี้ของชาวเน็ตนั้นสูงกว่าคดีสุดท้ายมาก อย่างน้อยก็ไม่ได้เกิดการลุกฮือใดๆ ขึ้น

ถึงแม้วัตสันที่ทุกคนชื่นชอบจะจากโลกนี้ไปแล้ว และผู้คนมองว่าเป็นความใจแคบของเจ้าแก่ฉู่ขวงก็ตามแต่

เห็นชัดๆ ว่าจะเขียนให้ไม่ตายก็ได้

บนอินเทอร์เน็ต

ผู้อ่านมากมายกำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือดเกี่ยวกับตอนจบอย่างเป็นทางการ

ท่ามกลางการถกเถียงดังกล่าว

หัวข้อสนทนาจึงเกี่ยวข้องกับเพลงใหม่ในเดือนหน้าของเซี่ยนอวี๋อย่างหนีไม่พ้น

‘หลังจากอ่านนิยายจบแล้วรู้สึกผิดหวัง แต่จู่ๆ ก็รู้สึกคาดหวังกับเพลงใหม่ของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ยิ่งกว่าเดิม อยากรู้จริงๆ ว่าเขาจะเขียนเพลงเกี่ยวกับนิยายเรื่องโฮล์มส์ออกมาเป็นอย่างไร’

‘ฉันคิดว่าอาจารย์เซี่ยนอวี๋จะเปลี่ยนเพลง’

‘ปู้ลั่วของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร เหมือนว่าเขาไม่ได้มีความตั้งใจจะเปลี่ยนเพลง น่าจะเป็นเพราะเขาอยากเชือดเจ้าแก่ฉู่ขวง’

‘เขาทำเพื่อพวกเราคนอ่านโฮล์มส์!’

‘ก่อนหน้านี้ผมเคยบอกไปแล้ว อาจารย์เซี่ยนอวี๋ช่วยชีวิตโฮล์มส์ ดังนั้นไม่ว่าเพลงใหม่ของอาจารย์เซี่ยนอวี๋จะทำให้ผมพอใจได้หรือไม ผมก็จะดาวน์โหลดเพลงเพื่อสนับสนุนเขา!’

‘+1!’

‘อาจารย์เซี่ยนอวี๋ยืนหยัดเพื่อโฮล์มส์ของเราขนาดนี้ แฟนคลับโฮล์มส์อย่างเราจะต้องตอบแทนบุญคุณพวกเขา!’

‘เพื่อนพ้องน้องพี่สู้ตาย!’

‘เราจะทำให้ทุกคนเห็นถึงอิทธิพลของโฮล์มส์!’

‘…’

วันนี้คือวันที่ 31 พฤษภาคม

เริ่มนับถอยหลังสู่การเผยแพร่เพลงรัตติกาลบทที่เจ็ด

และเมื่อช่วงค่ำมาถึง ผู้รับผิดชอบแอปพลิเคชันฟังเพลงรายใหญ่แต่ละแห่งได้รับไฟล์ต้นฉบับทางการเพลงรัตติกาลบทที่เจ็ดล่วงหน้า

“นี่คือข้อดีของการทำแอปพลิเคชันฟังเพลง”

สำนักงานใหญ่บริษัทหนึ่งซึ่งมีชื่อว่าคู่เมามิวสิก

ในห้องทำงานของผู้อำนวยการ

ชายคนหนึ่งหัวเราะเบาๆ ขึ้นมา

มีไฟล์เพลงเข้ารหัสไฟล์หนึ่งอยู่ในคอมพิวเตอร์บนโต๊ะของเขา เพลงนี้มีชื่อว่า ‘รัตติกาลบทที่เจ็ด’

ชายคนนี้คือผู้บริหารคู่เมามิวสิก นามว่าสวีเทา

“รัตติกาลบทที่เจ็ด…”

พลางสวมหูฟัง

ในฐานะแฟนตัวยงของนิยายชุดยอดนักสืบโฮล์มส์ ขณะเดียวกันก็เป็นแฟนคลับของเซี่ยนอวี๋ และคนดนตรีมืออาชีพ สวีเทาสงสัยเหลือเกินว่าเพลงนี้จะเป็นอย่างไร!

ท่ามกลางการร่วมมือโจมตีของพ่อเพลงทั้งสี่

อะไรคือเหตุผลที่ทำให้พ่อเพลงอวี๋ยืนกรานไม่เปลี่ยนเพลง

เป็นเพราะฉู่ขวงเพียงคนเดียวหรือ?

บางทีอาจไม่ใช่แค่นั้น

สวีเทากดปุ่มเล่นเพลงพร้อมรอยยิ้ม

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท