ตอนที่ 1450 ทำลายล้างแคว้นตงอี๋
“ฝ่าบาทได้โปรดช่วยนำศพของหานเฉิงอ๋องกลับมาด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ! พวกเราได้รับการคุ้มครองจากหานเฉิงอ๋อง พวกเราจะปล่อยให้ร่างของวีรบุรุษถูกแคว้นตงอี๋เหยียบย่ำไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”
ชาวบ้านพากันก้มศีรษะคำนับขอร้องไป๋ชิงเหยียนทั้งน้ำตา พวกเขาไม่อยากให้ร่างของหานเฉิงอ๋องถูกแคว้นตงอี๋เหยียบย่ำจริงๆ
ชาวบ้านล้วนเป็นคนไร้เดียงสา ผู้ใดปกป้องพวกเขา พวกเขาล้วนจำได้ดี!
เหมือนกับที่กองทัพไป๋ ท่านปู่ ท่านพ่อ ท่านอาและบรรดน้องชายของนางเคยทำ!
เซี่ยอวี่จั่งมองดูชาวบ้านคุกเข่าขอร้องไป๋ชิงเหยียนทั้งน้ำตา ดวงตาของเขาเริ่มแดงก่ำ ลำคอร้อนผ่าว เลือดร้อนในกายพุ่งพล่าน
เขารู้ว่าตอนแรกขุนนางในราชสำนักต้าโจวไม่อยากให้ต้าโจวทำสงครามกับตงอี๋ตอนที่กำลังเดิมพันแคว้นกับต้าเยี่ยนอยู่
เขารู้ดีว่าหากไป๋ชิงเหยียนไม่เดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง ตอนนี้หญิงสาวคงถูกขุนนางเหล่านั้นตามตอแยอยู่ในวังหลวงไม่เลิกราแน่นอน
ตอนนี้เมื่อเดินทางมาถึงที่นี่พร้อมกับไป๋ชิงเหยียนเขาจึงรู้ว่าการมาของไป๋ชิงเหยียนสำคัญกับชาวบ้านเหล่านี้มากเพียงใด เขาเข้าใจแล้วว่ามีเพียงจักรพรรดินีแห่งต้าโจวเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเองเท่านั้นชาวบ้านแถบชายทะเลเหล่านี้จึงจะรู้อย่างถ่องแท้ว่าไป๋ชิงเหยียนไม่เคยแบ่งแยกชาวบ้านต้าเหลียงหรือต้าโจวแม้แต่น้อย
ขอเพียงชาวบ้านแถบชายทะเลเผชิญปัญหา จักรพรรดินีของเขาพวกเขาจะมาปรากฏตัวที่นี่ จะเสียสละปกป้องชีวิตของทุกคนไว้ทางด้านหลังของตัวเอง
นี่…คือจักรพรรดินีแห่งต้าโจวของพวกเขา!
ชาวบ้านเห็นจักรพรรดินีของต้าโจวยังมีปฏิกิริยาเช่นนี้ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงทหารเรือเหล่านั้นเลย
“ทุกคนลุกขึ้นก่อนเถิด!”
ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางชาวบ้านที่คุกเข่าร้องไห้อยู่บนพื้นพลางกล่าวเสียงดัง
“ที่ไป๋ชิงเหยียนมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อมารับศพของหานเฉิงอ๋องกลับบ้าน เพื่อยกกองทัพบุกไปทำลายแคว้นที่กล้ารุกรานต้าโจว กล้าข่มเหงรังแกชาวบ้านของต้าโจวอย่างตงอี๋ให้ราบคาบ!”
“แคว้นเล็กอย่างตงอี๋กล้าถือโอกาสตอนที่ต้าโจวกำลังเดิมพันแคว้นกับต้าเยี่ยนก่อกวนชาวประมง รุกรานแคว้นต้าโจว! พวกเขาคิดว่าต้าโจวจะยอมอดทนอดกลั้นการกระทำของพวกเขาเพราะอยากชนะเดิมพัน ทว่า พวกเขาคิดผิดแล้ว! การเดิมพันระหว่างแคว้นไม่มีวันกลายเป็นเหตุผลที่ทำให้ต้าโจวไม่กล้าเปิดศึกเด็ดขาด!”
ไป๋ชิงเหยียนก้าวลงบันไดไปทีละขั้น น้ำเสียงดังกังวานและหนักแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“ต้าโจวเดิมพันแคว้นกับต้าเยี่ยนเพราะไม่อยากให้ชาวบ้านได้รับความเดือดร้อนจากสงครามอีก ต้าโจวอยากรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งเพราะต้องการทำให้ทุกคนกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่มีสงครามเกิดขึ้นอีกต่อไป ชาวบ้านไม่ต้องเดือดร้อนเพราะสงคราม ไม่ต้องถูกแคว้นอื่นข่มเหงรังแกอีกต่อไป ให้ชาวบ้านทุกคนได้ใช้ชีวิตเหมือนมนุษย์ ข้าไม่ได้เดิมพันกับต้าเยี่ยนเพราะต้องการให้ชาวบ้านของข้าอดกลั้นเมื่อถูกข่มเหงรังแก ไม่ได้ต้องการให้วีรบุรุษสละชีพเพื่อแคว้นอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรมเช่นนี้”
“ตอนที่ซีเหลียงเดินทางมาเจรจาสงบศึกกับต้าโจวหลังจบสงครามที่หนานเจียงข้าก็สาบานกับตัวเองไว้แล้ววว่าหากผู้ใดกล้าสังหารชาวบ้านของต้าโจวอีกแม้แต่คนเดียว ทหารของต้าโจวจะทำลายล้างพวกมันให้ราบคาบ ทำลายจนพวกนั้นไม่กล้าบุกมารุกรานแคว้นต้าโจวอีกเป็นสิบปี! ทำสงครามจนแค่ได้ยินชื่อของพวกเราก็ต้องหวาดกลัวจนตัวสั่น! ดังนั้นเมื่อซีเหลียงร่วมมือกับเทียนเฟิ่งรุกรานต้าโจวอีกครั้ง…ต้าโจวจึงยกทัพบุกไปทำลายล้างแคว้นซีเหลียง!”
รัศมีรอบกายของไป๋ชิงเหยียนเต็มไปด้วยไอสังหารที่แรงกล้า
“แม้หานเฉิงอ๋องและทหารเรือทุกคนจะเป็นทหารที่มีหน้าที่ปกป้องความปลอดภัยของชาวบ้านในแคว้น ทว่า พวกเขาล้วนเป็นคนของต้าโจว ตงอี๋กล้าสังหารทหารยอดฝีมือของต้าโจว ต้าโจวก็จะทำลายล้างแคว้นตงอี๋ให้สิ้นซาก!”
คำกล่าวของไป๋ชิงเหยียนเปรียบเสมือนตะปูที่ฝังลึกอยู่ในใจของชาวบ้านแถบชายทะเลทุกคน เลือดกายของพวกเขาร้อนผ่าว ขอบตาของพวกเขาร้อนผ่าวขึ้นด้วยความตื้นตันทันที
“ดี!”
บัณฑิตที่ก่อนหน้านี้ห้ามปรามไม่ให้ชาวบ้านบุกเข้าไปในจวนว่าการตะโกนออกมาเสียงดังอย่างคุมไม่อยู่
“ฝ่าบาท กระหม่อมยินดีเข้าร่วมกองทัพ ยินดีติดตามฝ่าบาทไปสังหารสุนัขตงอี๋ พ่ะย่ะค่ะ!”
“กระหม่อมยินดีติดตามฝ่าบาทไปออกรบ พ่ะย่ะค่ะ!”
“กระหม่อมเคยเป็นทหารเรือมาก่อน บัดนี้ยินดีเข้าร่วมกองทัพอีกครั้ง ยินดีติดตามฝ่าบาทไปทำสงคราม พ่ะย่ะค่ะ!”
“กระหม่อมยินดีติดตามฝ่าบาทเช่นเดียวกัน พ่ะย่ะค่ะ”
ชาวบ้านแถบชายทะเลต่างตะโกนว่ายินดีติดตามไป๋ชิงเหยียนไปสังหารสุนัขตงอี๋จนเสียงดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ
การมาถึงของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวทำให้ชาวบ้านทุกคนเลิกเสียใจผิดหวัง ทุกคนต่างเลือดร้อน อยากถือดาบบุกไปทำลายแคว้นตงอี๋ให้สิ้นซากตั้งแต่ตอนนี้
ไป๋ชิงเจวี๋ยยืนมองชาวบ้านเหล่านั้นอยู่ข้างกายพี่หญิงใหญ่ของตัวเอง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าเหตุพี่หญิงใหญ่ต้องเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง!
ที่นี่คือเมืองติดชายทะเลไม่ใช่หนานเจียง ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ติดชายทะเลแห่งนี้ยอมรับหานเฉิงอ๋อง ไม่ใช่กองทัพไป๋!
หากจักรพรรดินีแห่งต้าโจวไม่เดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง ไม่ว่าพวกเขาคนใดในตระกูลไป๋เดินทางมาที่นี่ก็ไม่สามารถปลุกขวัญชาวบ้านได้ดี ไม่สามารถทำให้ชาวบ้านมีใจเป็นหนึ่งเดียวกับต้าโจวได้ดีเหมือนพี่หญิงใหญ่ทำแน่นอน
ใจของชาวบ้านคือพลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาล พี่หญิงใหญ่รู้ดีกว่าพวกเขาทุกคนว่าการได้ใจชาวบ้านคือการได้ครอบครองใต้หล้า!
ไป๋จิ่นจื้อติดตามไป๋ชิงเหยียนมานาน นางรู้ดีว่าพี่หญิงใหญ่มีความสามารถในการรวบรวมใจคน ทว่า ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ขอบตาของนางก็ยังร้อนผ่าว ใจยังคงเต้นรัวอย่างคุมไม่ได้อยู่ดี
“ข้ารู้ดีว่าทุกคนอยากไปรับศพของหานเฉิงอ๋องกลับมาเพื่อปกป้องศักดิ์ของแคว้น ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ทว่า ทุกคนล้วนมีหน้าที่ปกป้องแคว้นแตกต่างกันไป ทหารออกรบที่ด่านหน้า ส่วนชาวบ้านอยู่เป็นหลักสำคัญที่ด่านหลัง!”
ไป๋ชิงเหยียนกำหมัดคารวะชาวบ้านทุกคน
“ข้าขอฝากความปลอดภัยบนชายฝั่งไว้ที่ทุกท่านด้วย ส่วนพวกข้าจะไปทำสงครามที่ด่านหน้า หากทำลายแคว้นตงอี๋ให้สิ้นซากไม่ได้พวกข้าจะไม่กลับมา!”
บัดนี้ชาวบ้านทุกคนรับรู้แล้วว่าจักรพรรดินีของพวกเขาเดินทางมาที่นี่เพื่อนำทัพออกรบด้วยตัวเอง!
“บัดนี้แคว้นกำลังเกิดสงคราม”
แววตาของไป๋ชิงเหยียนหนักแน่น
“หากใจของทหารเรือผู้ใดที่เคยไปจากกองทัพหลังจากกองทัพตกเป็นของต้าโจวยังคงเลือดร้อนอยู่ หากพวกเจ้าอยากแก้แค้น พวกเจ้าจงไปรายงานตัวกับกองทัพเรือภายในสามวัน จากนั้นติดตามข้าไปรับร่างของหานเฉิงอ๋องกลับมาและทำลายแคว้นตงอี๋ให้สิ้นซาก!”
ระหว่างที่เดินทางมาที่นี่ไป๋ชิงเหยียนสั่งให้คนประกาศราชโองการตามตัวทหารเรือที่เคยลาออกจากกองทัพที่ยินดีติดตามนางไปทำลายแคว้นตงอี๋ให้กลับมารายงานตัวที่ค่ายทหารเรืออีกครั้งภายในวันที่ยี่สิบหก เดือนเก้า
ไป๋ชิงเหยียนเพิ่งมาถึงเมืองจินกว่าน ยังไม่ทันให้คนติดประกาศในเมือง นางได้ยินว่าที่นี่มีทหารเรือเก่าของต้าเหลียงอยู่จึงอยากมาชวนพวกเขาเข้าร่วมกองทัพด้วยตัวเอง
บัดนี้มีทหารเรือเก่าของต้าเหลียงคุกเข่าอยู่รวมกับชาวบ้านคนอื่นๆ ด้วย เมื่อได้ยินคำเชิญชวนให้เข้าร่วมกองทัพอีกครั้งของจักรพรรดินีแห่งต้าโจว พวกเขาจะทนต่อไปได้อย่างไรกัน เหล่าทหารแทบอยากวิ่งไปรายงานตัวที่ค่ายทหารเรือเพื่อเดินทางไปรับร่างของหานเฉิงอ๋องกลับมาเสียตั้งแต่ตอนนี้
ไป๋ชิงเหยียนโน้มตัวไปประคองร่างของภรรยาของคนขายเนื้อให้ลุกขึ้น นางกำหนังสือร้องทุกข์ในมือแน่นพลางกล่าวขึ้น
“ท่านเก็บหนังสือร้องทุกข์ของตัวเองไว้ให้ดี ต้าโจวจะไม่ปล่อยให้สามีของท่านเสียชีวิตอย่างไม่เป็นธรรมเด็ดขาด ข้าจะสืบสวนเรื่องนี้จนถึงที่สุด จะคืนความยุติธรรมให้สามีของท่านให้ได้”
“ขอบพระทัยฝ่าบาทมากเพคะ ขอบพระทัยเพคะ!”
ใบหน้าของสตรีกลางคนอาบไปด้วยน้ำตา นางอยากคุกเข่าทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนอีกครั้ง ทว่า ถูกไป๋ชิงเหยียนรั้งตัวไว้เสียก่อน ไป๋ชิงเหยียนหันไปเรียกนายอำเภอ
“นายอำเภออยู่ที่ใด”
นายอำเภอจินกว่านได้ยินจึงรีบลุกขึ้นยืนทันที เขาวิ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าไป๋ชิงเหยียน จากนั้นคุกเข่าลงอีกครั้ง
“กระหม่อมอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ!”
