ตอนที่ 108
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
อาซาฮินะแบกยูกะไว้บนหลังเธอแล้วมุ่งหน้าไปที่บ้านของทามะมูชิ
ชิโนซากิไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นเขาไม่พูดอะไร
แต่เมื่อยูกะตื่นขึ้นเธอจะไปช่วยชิโนซากิแน่
เพราะเมื่อเขาปกป้องยูกะ เขาได้ถูกซัดตรงหน้าเธอ และเธอได้สับสนเมื่อเธอเห็นเขาทำอย่างนั้น
เพื่อที่จะทำให้ยูกะสงบ ผมต้องพาชิโนซากิมาด้วยแม้ว่าผมไม่ค่อยเต็มใจ
จากนั้น อย่างไม่เต็มใจ ผมตัดสินใจที่จะพาชิโนซากิมากับผม
หลังจากที่มาถึงบ้านของทามะมูชิ ผมตัดสินใจที่จะปรึกษากลยุทธ์กับมารินะและแบ่งทีม
มารินะมีประชุมวางแผนกับนานะฟูชิ นานะฟูชิคือคนที่มีความรู้เยอะที่สุดในหมู่พวกเรา เพิ่มเติมจากนั้น สมองของเธอ เธอสามารถคิดอย่างเป็นกลางได้โดยไม่ใส่ความรู้สึกส่วนตัวเข้าไป เธอเป็นคนที่สมบูรณ์แบบที่จะให้ข้อมูลและปรึกษากับมารินะ
ผมตัดสินใจจะให้ทามะมูชิวิจัยบางอย่างเกี่ยวกับการที่จะใส่ความสามารถของฮิซูกิ เข้าไปที่อาซาฮินะ เพื่อที่จะควบคุมความสามารถของฮิซูกิ มันดูเหมือนความสามารถของมารินั้นนั้นจำเป็นที่จะใช้วิธีนี้ แต่ทุกอย่างยังอยู่ในรูปทฤษฎีดังนั้นมันอันตราย นั่นทำไมผมตัดสินใจที่จะขอให้พวกเขาหาเกี่ยวกับกรณีคล้ายๆกันในอดีต และดูว่ามีข้อมูลอะไรีอกที่จำเป็นสำหรับวิธีนี้ จากนั้น ผมตัดสินใจที่จะให้ริกกะเข้าเป็นผู้ช่วยของเธอ
ริกกะเกลียดทามะมูชิ แต่ทามะมูชิไม่เกลียดเธอ
ตอนนี้ ฮิซูกิและคาซะฮานะใช้การไม่ได้ ดังนั้น ไม่มีทางเลือกนอกจากจะปล่อยให้พวกเขาวิจัยไปจนกว่าทามะมูชิจะวิจัยเสร็จ
หลังจากนั้น――
「นายมองอะระ?!」
อาซาฮินะที่ยื่นอยู่ที่โถงทางเดินได้กอดอกของเธอและจ้องผม
แล้วผมจะทำอะไรกับเด็กมีปัญหาคนนี้ดี มันจะช่วยได้มากถ้าเธออยู่เงียบๆ แต่ผมกังวลว่าถ้าเธอถูกปล่อยไว้ตามลำพัง เธออาจจะสร้างปัญหา
「อาซาฮินะ เธอมีเวลามั้ย?」
เมื่อผมเรียกอาซาฮินะ เธอส่งเสียงทางจมูกและหันไป
「ถ้านายมีอะไรกับชั้น ต้องมาหาชั้น」
ยังไงซะ มันแค่ห่างไปก้าวเดียว
ไม่ว่าอย่างไร มันเสียเวลาที่จะไปเถียงกับเธอ
ขณะที่ผมเข้าหาอาซาฮินะ ผมวางมือไว้บนไหล่ของอาซาฮินะและดึงเธอแรงๆ
「เธอรู้มั้ย…」
「อ-อะไร?」
กระซิบใส่หูอาซาฮินะ อาซาฮินะตะโก้นและสั่นและเลี่ยงหน้าของเธอ
อาซาฮินะเป็นพวกหัวแข็ง แต่หูของเธอแดง
――อ-อะไร? นายกระสันเมื่อนายเห็นฉันเหรอ? บ้ากาม ♥ เพราะทั้งหมด ซูซูฮาระ-คุงนั้นแย่ที่สุด ♥ ตอนนี้ ฉันจะถูกทำจากข้างหลังในที่แบบนี้ ♥ ถ้านายอยากข่มขืนฉัน นายทำมันได้ ♥ แต่ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้♥ ดังนั้น ข่มขืนฉันมากเท่าที่นายต้องการ ♥
เห็นได้ชัดว่า อาซาฮินะอยากโดนผมทำตรงนี้ มากกว่านั้น ข้างหลัง (รูหลัง) มันดูเหมือนเธออยากจะถูกกระทำชำเราหลายครั้งด้วย ไม่ใช่แค่ทีเดียว
เห็นได้ชัดว่า สิ่งหนึ่งไปหาอีกสิ่งหนึ่ง เธอดูเหมือนจะตกหลุมรักผม
ถ้าผมอยากจะข่มขืนเธอ ผมจะทำมัน แต่ในกรณีที่สาวคนนี้ปรารถนา มันไม่ได้จะเติมเต็มความปรารถนาเธออย่างเชื่อฟัง ในทางตรงกันข้าม ถ้าผมไม่เติมเต็มความปรารถนาของคน เธอจะมีปัญหาและสร้างปัญหาเพิ่ม
「ชั้นจะบอกเธอ อย่าหาบางอย่างในบ้านของทามะมูชิ」
「…อะไร?」
อาซาฮินะตอบอย่างคลุมเครือบกับกับคำพูดผม
อาซาฮินะ ผมรู้ว่าเธออาจจะคิดว่าทามะมูชิอาจจะมียาที่ทำให้นมของเธอใหญ่ขึ้น ผม “เห็น” มัน
มันไม่สำคัญว่าเธอรับยาแปลกๆเข้าไปหรือเธอจะตาย แต่มันจะเป็นปัญหาถ้าเธอไปกวนคนอื่นเหมือนที่โรงงานร้าง
อย่างไรก็ตาม ผมไม่คิดว่าเธอจะรับคำสั่งผมถ้าผมพูดมันปรกติ
「น่าา อาซาฮินะ」
「อะไร?」
「ชั้นกังวลนิดหน่อย」
「แล้ว นายกังวลเรื่องอะไรล่ะ?」
อาซาฮินะไม่มองผม แต่หูที่แดงของเธอแดงขึ้นไปอีก มันมีการเปลี่ยนในความคิดของเธอ อาซาฮินะกังวลเกี่ยวกับเรื่องหน้าอกเล็ก งั้น ผมตัดสินใจที่จะพูดเกี่ยวกับเรื่องหน้าอกเล็ก
「หน้าอกเล็กนั้นพูดกันว่ามีความไวหัวนมสูง ใช่มั้ย」
ระหว่างที่ผมกระซิบใส่หูของอาซาฮินะ ผมลูบหน้าอกขวาด้วยมือขวาอย่างอ่อนโยน
อาซาฮินะตอบสนองด้วยการสั่นและหันหน้าหนี
「ยังไงซะ มันไม่มีเสน่ห์ในฐานะผู้หญิงที่ไม่มีหน้าอก ยังไงก็ตาม ชั้นคิดว่าภาพของหัวนมที่แข็งชูชันโดยไม่มีหน้าอกมันค่อนข้างลามก การแข็งตัวที่แข็งและลื่น ชั้นคิดว่าผู้หญิงที่ดัดแปลงหัวนมและหอบนั้นน่ารัก และค่อนข้างลามก เธอคิดยังไงล่ะ อาซาฮินะ?」
หน้าของอาซาฮินะแดงและสั่นตาของเธอ
――เอ๋ ลามก? มันลามกเหรอ? มันลามกที่หัวนมฉันแข็งชูชันแม้ว่ามันหน้าอกเล็ก? หนุ่มๆชอบพูดมันอย่างนั้นเหรือ? เอ๋? นั้นมันฉันนี่ ใช่มั้ย? เอ๋? บางทีฉันอาจจะน่ารักและค่อนข้างลามก?
อาซาฮินะที่ดูเหมือนจะอารมณ์เสีย ถามตัวเธอเองในหัวใจ
――ฉันมีปัญหาแล้ว ♥ ฉันเป็นผู้หญิงบาปหนา ♥ ซูซูฮาระ-คุงจริงๆแล้วชอบหน้าอกเล็กของฉันและโทษหัวนมฉันที่แข็งชูชัน แม้ว่ามันหน้าอกเล็ก เขาจะตายที่จะเห็นฉันดิ้นในความลามก ♥ จริงๆเลย ♥ เพราะทั้งหมดซูซูฮาระ-คุงเป็นบ้ากามที่แย่ที่สุดไปเลย ♥
อาซาฮินะพูดคำของผมซ้ำและเริ่มมีเสียงในใจ
――ยู-ยูกะนั้นดี แต่ยูกิ-เซ็นไปชัดเจนว่ามีหน้าอกใหญ่ โลลิผมขาวและโลลิผมเงิน และโลลิผมเงินหน้าอกใหญ่ด้วย ทำไมฉันเป็นคนเดียวที่ไม่มีหน้าอก? นั่นเป็นที่ฉันคิดมาก่อน แต่ตอนนี้ ฉันเป็นคนเดียวที่สามารถแสดงความน่ารักที่ลามกแบบนี้หัวนมบวมและไม่มหน้าอกได้! ฉันแค่หน้าอกเล็ก ฉันไม่ได้น่าเวทนา!
ในกรณีของอาซาฮินะ มันปลอดภัยที่จะคิดแบบนี้ ผมมั่นใจว่าเธอจะอารมณ์ดีอย่างไม่มีสิ้นสุดโดยการซ้ำคคำพูดในหัวของตัวเอง
ถ้าผมไม่ทำอะไรตรงนี้ การเล่นละเลยจะถูกสร้าง
มันจะเป็นภัยพิบัติถ้าผมล้มเหลว แต่ผมดีใจที่มันได้ผล
「อ-อาซาฮินะ รอ “ตรงนี้” ซักนาทีได้มั้ย? เพราะชั้นอยากจะคุยกับเธอทีหลัง」
ด้วยนั่นที่พูด ผมแปะไหล่ของอาซาฮินะ
「หือห์? ท-ทำไมชั้นต้องรอนายล่ะ! เรียกชั้นหลังจากนอนแล้ว! หืมม!」
อาซาฮินะเปลี่ยนเป็นแดงและขึ้นเสียงของเธอปฏิเสธคำของของผม กอดอกแล้วหันหน้าหนี
「ยังไงซะ เจอกัน」
ผมยกมือความเบาๆและพูดอย่างนั้น และจากอาซาฮินะ
「ฮึ่ม ฮึ่มม! ช-ชั้นไม่ได้ยินคำขอของนาย」
อาซาฮินะปัดมันด้วยท่าทางที่ต่อต้าน แต่เธอไม่ได้เคลื่อนไหวซักนิดจากตำแหน่งนั้น
โอเย ผมสามารถที่จะจัดการกับอาซาฮินะได้ในทางเดิน ด้วยนี้ สาวคนนี้จะยืน “ที่นี่” อย่างไม่จบไม่สิ้นในความเจ็บปวด
บางที่ผมเก่งในการรับมือกับอาซาฮินะ
หลังจากที่ได้จัดการกับอาซาฮินะที่ทางเดิน ผมมุ่งหน้าไปที่ห้องนอนของทามะมูชิ
ยูกะอยู่ในห้องนั้น อาซาฮินะแบกอยู่กะไปที่นั่นและให้เธอนอนบนเตียง พูดถึงแล้ว ชิโนซากินอนอยู่บนพื้น
จากทามะมูชิ ชิโนซากิควรจะได้รับการรักษาทันที แต่เขาจะไม่ตายทันทีโดยไม่มีการรักษา มันไม่สายเกินไปที่จะรักษาเขาถ้าเขาอยู่เฉยๆ นั่นทำไมผมตัดสินใจที่จะทิ้งเขาไว้เพื่อที่จะยูกะช่วยเขา
ถ้ามันได้ผล ผมจะช่วยเขา แต่ถ้ามันสายเกินไป โชคเขาก็หมด
ด้วยนั่นอยู่ในใจ ผมยืนที่หน้าประตูของห้องนอนของทามะมูชิแต่ ทันใดนั้น ผมรู้สึกไม่สบายที่นั่น
รอเดี๋ยวนะ ทำไมผม “เห็น” ยูกะที่นอนอยู่บนเตียงหลังประตู?
พูดถึงแล้ว หัวใจของอาซาฮินะ “มองเห็นได้”
ด้วยฮิซูกิที่อยู่ข้างผม ความสามารถของผมควรจะใช้งานไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ มันใช้งานได้โดยไม่มีปัญหา
「ไม่มีทางน่า…」
ฮิซูกิอ่อนแอเกินไปจนมันไม่มีผลกับความสามารถของผมเหรอ?
พูดอีกอย่าง ตาแห่งสวรรค์ใช้การไม่ได้แล้ว
ผมอยากจะเคลื่อนฐานถ้าเป็นไปได้ เพราะ ทามะมูชิได้เกี่ยวข้องกับองค์กรของคุดัน มากกว่านั้น บ้านของทามะมูชิถูกรู้โดยศัตรูแล้ว นั่นทำไมผมอยากจะย้ายไปที่บ้านของฮิซูกิ ที่เธออยู่คนเดียว
ผมจะทำอะไรตอนนี้? ถ้ายูกะตื่นขึ้น เธอจะใจเย็นไม่ได้ เพิ่มเติมจากนั้น สภาพของฮิซูกิก็อันตรายด้วย
บ้านของทามะมูชิอันตราย แต่วัตถุดิบที่ถูกสะสมมาโดยทามะมูชินั้นอุดมสมบูรณ์ แมลง ยา และวัตถุดิบที่สร้างพวกมันก็อยู่ในที่นี้ด้วย มากกว่านั้น บ้านนี้เหมาะสมกับการขับไล่ศัตรู
มันใช้เวลามากที่จะรวมวัตถุดิบ เคลื่อนย้ายและให้มันอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบ มันเสียเวลาที่จะทำอย่างนั้น
งั้น เราต้องอยู่ที่นี่เพื่อที่จะเตรียมตัวให้ถูกเจอโดยศัตรูเหรอ?
ถ้าผมเจอพวกเขาก่อน ผมเคลื่อนไหวก่อนได้
แต่ มันไม่มีความต่างกันเมื่อเสียเปรียบ
ถ้าผมเป็นศัตรูและผมรู้ถึงตัวตนของพวกเรา ผมจะมีเป้าหมายมาที่เราตอนนี้
「นั่นใช่แล้ว งั้นนายก็ออกไปแบบนี้」
ทันได้นั้น ผมได้ยินเสียง ไม่ มันดีกว่าที่จะพูดว่ามันก้องอยู่ในสมองผมโดยตรงมากกว่าที่ได้ยินผ่านหูผม
มีผู้หญิงแก่ ที่ยืนอยู่ข้างหลังผม
มันไร้สาระน่า เป็นไปไม่ได้ ความสามารถผมใช้ได้ปรกติ อย่างไรก็ตาม ผมไม่สังเกตุการเข้าหาของผู้หญิงแก่
มีความเป็นไปได้สามอย่าง
อย่างแรกผู้หญิงแก่เป็นคนที่มีความสามารถพิเศษและเธอมีพลังที่จะแอบผ่านความสามารถของผม
อย่างที่สอง ผู้หญิงแก่เป็นคนที่มีความสามารถพิเศษและมีพลังที่จะเคลื่อนย้าย
และสาม ผู้หญิงแก่ “ไม่มีตัวตน” อยู่ตรงนี้
「อย่างที่สามถูกต้อง ชั้นไม่มีตัวตนอยู่ที่นี่」
ผู้หญิงแก่ให้คำตอบผม
เธอเห็นผ่านใจของผม
อย่างที่คาด ผู้หญิงแก่ยืนอยู่ข้างหลังผมแน่นอน แต่ผมไม่เห็นสัญญานใดๆ นอกจากนี้ ไม่มี “ตัว” ของผู้หญิงแก่ ไม่ ไม่รู้แม้แต่ว่าเธอไม่มีตัวตนมั้ย เท่าที่ผมเห็นด้วย “ตา” ของผม “ตัว” ของผู้หญิงแก่ดำสนิท
「นี่มันสถานการณ์ที่มันคาดคิด! ชั้นอยากจะพูดอย่างนั้น แต่เธอคือคุดันเหรอ?」
「โอ้ นั่นใช่แล้ว」
ผู้หญิงแก่ตอบคำถามผมอย่างง่ายดาย
ทันใดนั้นหัวหน้าใหญ่สุดได้ปรากฏตัว
「ชั้นได้ยินบางอย่างที่คาดไม่ถึง แต่เธออยากจะทำอะไร」
「ชั้นอยากจะคุยกับนาย และเพราะพลังของตาแห่งสวรรค์หายไป ชั้นคุยแบบนี้ได้」
มันเพราะพลังตาแห่งสวรรค์ได้หายไป
ตาแห่งสวรรค์ที่ตรงข้ามกับความสามารถผมทำให้ความสามารถของผมใช้การไม่ได้ในเวลาเดียวกัน และมันไม่น่าจะใช่แค่ความสามารถผมที่ใช่การไม่ได้
ผมคิดว่าสถานที่ของศัตรูควรจะเล็ดรอดออกมาเนื่องจากการมีอยู่ของตาแห่งสวรรค์ แต่ในเวลาเดียวกัน ถ้าตาแห่งสวรรย์ถูกใช้งาน ความสามารถก็จะใช้การไม่ได้ด้วย มันอยู่ในสภาพที่ศัตรูเข้าหาไม่ได้
การหายไปของตาแห่งสวรรค์หมายถึงหัวหน้าใหญ่ของศัตรูเข้าหาที่นี่ได้
「ชั้นมีคำขอสำหรับนาย」
「อะไร?」
「ฆ่าชั้น」
「อ๋า?」
มองกลับไปที่คำพูดของผู้หญิงแก่ ผมชำเลืองมองผู้หญิงแก่
ผู้หญิงแก่ในเสื้อคลุมสีดำนั้นน่ากลัวอย่างย่ำแย่ เธอมีไม้เท้าและส่วมเสื้อคลุมที่มีฮู้ดปิดตาของเธอ
「อย่าเข้าใจชั้นผิดนะ โอเคมั้ย แต่ชั้นไม่ได้อยากจะรับรู้บาปของชั้นและถูกฆ่าเพื่อกลับใจ」
「งั้นทำไมเธออยากตาย?」
「ชั้นไม่ได้อยากตาย ชั้นอยากจะสู้」
「เธออยากจะสู้?」
「ได้ยินเรื่องราวของผู้หญิงชื่อมากิริมั้ย? ผู้หญิงคนนั้นเก่ง มากิริเป็นคนเดียวที่ต้องชั้นจนมุมหลังๆและก่อนหน้านี้ การต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิตกับผู้หญิงคนนั้นสนุกมาก」
ผู้หญิงแก่ที่พูดในเสียงที่เหี่ยวยนและบิดเบี้ยวปากของเธอ ที่ผมเห็นผ่านฮู้ดที่ลดลงมาได้
「โอ้ ไม่ และมีอีกคน มันไม่ได้เก่ง แต่มีกึ่งสัตว์ผู้หญิงที่เผชิญหน้ากับชั้นด้วยความปรารถนามหาศาล เธอเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สู้แม้ว่าเธอตาย การต่อสู้แบบนั้นดี」
กึ่งสัตว์ที่สู้ต่อแม้ว่าเธอตาย เธอเป็นแม่ของคาซะฮานะและริกกะ?
「เธอยอมรับผู้หญิงกึ่งสัตว์คนนั้นใช่มั้ย」
「อ้า」
「เธอเคารพเธอมั้ย?」
「อ้า」
「ทำไมเธอเอาลูกสาวของเธอไป?」
「แม่นั้นแข็งแกร่งแต่มันไม่จำเป็นสำหรับลูกสาว ชั้นไม่สนใจในคนอ่อนแอ ดังนั้นชั้นไม่พยายามจะจับลูกสาวที่หนีไปสองคนที่มีพรสวรรค์ แต่ สำหรับลูกสาวทีเหลือ เธอได้ถูกทรมานและฆ่าทิ้งเพื่อที่จะสร้างความอาฆาตแค้น และทำความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะชั้น ให้กล้าแข็ง โอ้ใช่ มีเหลืออยู่คนนึง ถ้าให้บอกนาย เธอได้ทุกข์ทรมาน ดิ้น สิ้นหวัง และกำลังจะตาย」
โอ้ ใช่ เธอเป็นคนพูดนั่นเลยเหรอ?
「ตาแห่งสวรรค์นั้นเป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้ามันไม่มีอนาคตที่เอาชนะชั้นได้ ตาแห่งสวรรค์ก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงก็ตาม ตาแห่งพื้นดินนั้นต่างออกไป พลังที่สามารถจะตัดอนาคตที่เห็นได้โดยตาแห่งสวรรค์คือตาแห่งพื้นดิน โมทาโร่ ซูซูฮาระ ชั้นรอคอยนาย ได้โปรดฆ่าชั้น สร้างความบันเทิงให้ชั้น ชั้นเบื่อเกินไป ชั้นไม่รู้สึกเหมือนมีชีวิตอยู่」
คุดันขอร้องผมในเสียงที่เหี่ยวย่น
มันเป็นแค่การเล่นของคุดัน? แต่สำหรับเรามันเป็นการเล่นที่ถึงชีวิต
「ชั้นจะไม่บอกข้อมูลของนายให้กับลูกน้องของชั้น แต่แม้ว่าลูกน้องของชั้นจะรู้ตัวตนของนายและเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ชั้นจะไม่พูด สร้างทางของนายด้วยตัวนายเองและมายืนตรงหน้าชั้น แล้วชั้นจะจัดการกับนายคนเดียว」
「โอ้ เข้าใจแล้ว」
ผมพยักหน้า จ้องคุดันและยิ้ม
「แค่รอเถอะ ชั้นจะไปเจอเธอและฆ่าเธอแน่」
「โอ้ ชั้นขอโทษ ชั้นต้องขอบคุณนาย ซูซูฮาระที่รัก ชั้นจะรอ ได้โปรดทำให้มั่นใจว่ามาหาชั้นและฆ่าชั้น」
คุดันยิ้มอย่างมีความสุขผ่านฮู้ดที่ปิดตาของเธอ จากนั้น ตัวนั้นได้หายไปกระทันหัน
「นั่นคุดันเหรอ?」
เธอไม่ใช่ปีศาจแน่ แต่เธอก็ไม่ใช่คนดีด้วย เธอแค่อยากจะมีความสุข กับการเดิมพันชีวิตของเธอเอง ช่างเป็นคนที่บริสุทธิ์
ใช้ชีวิตมาเป็นเวลานาน เธอได้บริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา
และเพราะเธอสนใจแค่ความต้องการของเธอเท่านั้น เธอสามารถอยู่จุดสูงสุดขององค์กรใหญ่
เงินและอำนาจ เป็นแค่ผลข้างเคียงจากความต้องการของเธอ เธอแต่โยน “ขี้” ให้ลูกน้องเธอ
เธอทิ้งทุกอย่างไว้ให้ลูกน้องเธอ และเธอแค่รอชายที่แข็งแกร่ง
คนบ้าการต่อสู้ ที่โหยหาแค่การต่อสู้แบบนั้นที่เดิมพันด้วยชีวิต
เธอพูดว่า คุดันจะหัวเราะถ้าเธอสู้แพ้ และเธอจะหัวเราะด้วยเพราะมันเป็นการต่อสู้ที่มีความสุขที่สุด
เธอพูด ชีวิตมากเท่าไหร่กันที่คุดันได้เล่นงาน? เธอต้องได้สู้มันเป็นร้อยคน ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เธอสู้ เธอเดิมพันชีวิตของเธอ
มันคล้ายกัน คำพูดและความคิดคล้ายกัน
คุดันนั้นคล้ายกับอาซาฮินะ
「มันมีปัญหามากกว่าที่คาด…」
แต่การเจอและคุยกับคุดัน ผมรู้ว่ามีบางอย่าง
นั่นคือความแข็งแกร่งของคุดัน
ผมไม่สามารรถจะเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ผมเดาได้
เดาความแข็งแกร่งของคุดัน มันแข็งแกร่งกว่าองค์กรพัฒมิตรที่นำพลังของทั้งโลกเข้าด้วยกัน
พูดมันง่ายๆ คุดันนั้น “แข็งแกร่งที่สุด” ตอนนี้
ถ้ามันมีตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าคุดัน เธอจะมีความสุขที่จะไปสู้ ไม่ว่ามันจะเป็นประเทศ หรือองค์กรพัฒมิตร เธอจะไปสู้ไม่ว่าอย่างไร แต่เธอพูดว่าเธอเบื่อในเวลาว่าง พูดอีกอย่าง ไม่มีใครที่เหมาะสมที่จะเห็นเป็นศัตรู
เราชนะความสนใจอย่างฉิวเฉียด แต่สำหรับตอนนี้ เราไม่เหมาะสมที่จะเป็น “ศัตรู” คุดันรู้เรื่องนั้น นั่นทำไมเธอเป็นธุระมาปลุกเร้าผม
ทำเต็มที่ แข็งแกร่งขึ้น และสร้างความบันเทิงให้ฉันให้ดีที่สุด
ถ้าเธอดูเบาเรา จะมีโอการให้ได้ความได้เปรียบ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ประเมินพวกเราต่ำไป เธอจะรอ เธอจะรอเราให้โตขึ้นเป็น “ศัตรู” ที่ยืนตรงหน้าเธอได้
เธอไม่ได้ดูเบาเรา มันไม่มีโอกาส มันไม่สำคัญว่าเธอจะดูหรือไม่ดู มันไม่สำคัญว่าเราจะใช้วิธีไหน ว่าเธอถูกซุ่มโจมตีหรือไม่ เธอจะสู้อย่างเปิดเผยคนเดียว นั่นคือที่เธอพนันชีวิตของเธอมาตลอด แม้อย่างนั้น เธอเศร้าเพราะเธอไม่เจอคนที่อันตรายถึงชีวิต
「ขอบคุณที่มา」
การได้รู้ถึงการโจมตีไม่ทันตั้งตัวของศัตรู ผมช่วยไม่นอกจากจะคิดว่าต้องเคลื่อนย้ายฐาน
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะคุดันถ้าองค์กรของเธอรู้ถึงเรา
ผมไม่เข้าใจว่า “ศัตรู” ที่แข็งแกร่งขนาดไหนที่เราควรจะกำจัดจริงๆ
เพราะตอนนี้ เราไม่มีวันเอาชนะคุดันได้
แต่ยังมีความหวัง
อย่างแรกคืออาซาฮินะ ใช้พลังของมารินะ เธอจะใส่พลังตาแห่งสวรรค์ของฮิซูกิไปให้อาซาฮินะ อาซาฮินะจะเปลี่ยนไปอย่างไร? ผมทำได้แค่หวังเพราะมันคาดเดาไม่ได้
ที่สองถ้าให้พูดคือฮิซูกิ ต้องแนะนำเธอให้เธอใช้ความสามารถ ฮิซูกิในเวลานั้นอาจจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่เธอได้ควบคุมตาแห่งสวรรค์แน่ เธอ “เห็น” ไปไกลขนาดไหน? ผมไม่รู้เรื่องนั้น แต่ผมจะแนะนำเธอให้เธอใช้ความสามารถเพราะมันจะมีโอกาสที่จะชนะ
อย่างที่สาม มันก็เป็นคำพูดของฮิซูกิด้วย แต่ในเวลานั้นฮิซูกิแนะนำให้ใส่ยูกินะเข้ามาในทีม เธอพูดว่ายูกินะนั้นพิเศษเพราะเธอเป็นบางอย่างที่พิเศษสำหรับผม เหมือนน้องชาย
ถ้าริกกะเป็นน้องสาว ยูกินะเป็นน้องชาย
ผมต้องการริกกะ ดังนั้น น้องชายของผม อยู่กินะก็อาจจะเป็นที่ต้องการด้วย
อย่างไรก็ตาม ผมไม่อยากให้เธอมาเกี่ยวข้องถ้าเป็นไปได้
「ถ้าชั้นมีพลังมากกว่านี้…」
ตอนนี้ ความสามารถของผมทำได้เพียงสนับสนุนคนอื่น ดังนั้นผมจะปล่อยไปให้คนอื่น
ถ้าผมมีพลังมากกว่านี้ ผมจะมุ่งหน้าไปหาคุดันทันทีและสู้เธอ
ผมเปิดประตูด้วยการถอนหายใจแล้วเข้าไปที่ห้องนอนที่ยูกะนอนอยู่
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
เป้าหมายเดือน 3/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าไฟ 0/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
